İçeriğe atla

Juno (uzay aracı)

Juno
Jüpiter'deki Juno yörünge aracının sanatsal tasviri
İsimlerNew Frontiers 2
Görev türüJüpiter yörünge aracı
UygulayıcıNASA / JPL
COSPAR kimliği2011-040A Bunu Vikiveri'de düzenleyin
SATCAT no.37773
Web sitesi
Görev süresiPlanlanan: 7 yıl
Geçen: Hata: İlk parametredeki başlangıç tarihi geçersiz
Seyir: Hata: İlk parametredeki başlangıç tarihi geçersiz
Bilimsel aşama: 4 yıl (Eylül 2025'e kadar uzatıldı)
Uzay aracı özellikleri
ÜreticiLockheed Martin
Fırlatma ağırlığı3.625 kilogram (7.992 lb) [1]
Yakıtsız ağırlık1.593 kilogram (3.512 lb) [2]
Boyutlar20,1 × 4,6 metre (66 × 15 ft) [2]
GüçDünya'da 14 kW,[2] Jüpiter'de 435 W[1]
2 × 55 amper-saatlik lityum iyon piller[2]
Görev başlangıcı
Fırlatma tarihi5 Ağustos 2011, 16.25:00 UTC
RoketAtlas V 551 (AV-029)
Fırlatma yeriCape Canaveral, SLC-41
ÜstleniciUnited Launch Alliance
Dünya uçuşu
En yakın yaklaşım9 Ekim 2013
Mesafe559 kilometre (347 mi)
Jüpiter yörünge aracı
Yörüngeye yerleşme5 Temmuz 2016,[3]
Hata: İlk parametredeki başlangıç tarihi geçersiz önce
Yörünge sayısı76 (planlanan) [4][5]
Yörünge parametreleri
Perijove yüksekliği4.200 kilometre (2.600 mi) irtifa
75.600 kilometre (47.000 mi) yarıçap
Apojove yüksekliği8,1 milyon kilometre (5,0×10^6 mi)
Eğiklik90° (kutupsal yörünge)

Juno görev amblemi
 

Juno, Jüpiter gezegeninin yörüngesinde dönen bir NASA uzay sondasıdır. Lockheed Martin tarafından üretildi ve NASA Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından işletilmektedir. Uzay aracı, New Frontiers programının bir parçası olarak 5 Ağustos 2011'de Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü'nden fırlatıldı.[6] Juno, gezegendeki bilimsel araştırmasına başlamak için 5 Temmuz 2016 tarihinde Jüpiter'in kutupsal yörüngesine giriş yaptı.[4][7][8] Görevini tamamladıktan sonra kasıtlı olarak Jüpiter'in atmosferine doğru yörüngesinden çıkartılacak.[8]

Juno'nun görevi, Jüpiter'in bileşimini, kütleçekim alanını, manyetik alanını ve kutupsal manyetosferi ölçmektir. Ayrıca, kayalık bir çekirdeğe sahip olup olmadığı, derin atmosferdeki su miktarı, kütle dağılımı ve 620 km/sa hıza ulaşabilen derin rüzgarları dahil olmak üzere gezegenin nasıl oluştuğuna dair ipuçları arayacaktır.[9]

Juno, 1995'ten 2003'e kadar yörüngede dönen nükleer enerjili Galileo yörünge aracından sonra Jüpiter'in yörüngesine giren ikinci uzay aracıdır.[8] Dış gezegenlere gönderilen önceki tüm uzay araçlarının aksine Juno, Dünya yörüngesinde dönen ve iç Güneş Sisteminde çalışan uydular tarafından yaygın olarak kullanılan güneş panelleri ile güçlendirilirken, radyoizotop termoelektrik jeneratörler genellikle dış Güneş Sistemine ve ötesine yapılan görevler için kullanılır. Bununla birlikte Juno için kullanılan ve şimdiye kadar bir gezegen sondasına yerleştirilmiş olan en büyük üç güneş paneli kanadı, uzay aracının dengelenmesinde ve güç üretilmesinde tamamlayıcı bir rol oynamaktadır.[10]

Ekipmanlar

Ekipmanın adı ekipmanın işlemi
Mikrodalga radyometre

Atmosferdeki mikrodalga ve radyo dalgalarının analizi

Manyetometre

Manyetik alanın yoğunluğunu ölçer

Morötesi resimleme spektrografı

Morötesi ışık dalgaboyunda Jüpiterin resmini çeker

H2OYPE

Bu sistem Jüpiter gezegenindeki suyun nerede olduğunu tespit eder.

Jovian enerjik partikül aracı

Jüpiter'in manyetosferindeki helyum, hidrojen, oksijen ve sülfürü ölçer.

Kaynakça

  1. ^ a b "Juno Mission to Jupiter" (PDF). NASA FACTS. NASA. April 2009. s. 1. 6 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 5 Nisan 2011.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  2. ^ a b c d "Jupiter Orbit Insertion Press Kit" (PDF). NASA. 2016. 14 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  3. ^ Foust, Jeff (5 Temmuz 2016). "Juno enters orbit around Jupiter". SpaceNews. 31 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2016. 
  4. ^ a b Chang, Kenneth (5 Temmuz 2016). "NASA's Juno Spacecraft Enters Jupiter's Orbit". The New York Times. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2016. 
  5. ^ Greicius, Tony (21 Eylül 2015). "Juno – Mission Overview". NASA. 7 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2015.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  6. ^ Dunn, Marcia (5 Ağustos 2011). "NASA probe blasts off for Jupiter after launch-pad snags". NBC News. 14 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2011. 
  7. ^ Chang, Kenneth (28 Haziran 2016). "NASA's Juno Spacecraft Will Soon Be in Jupiter's Grip". The New York Times. 14 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2016. 
  8. ^ a b c Riskin, Dan (4 Temmuz 2016). Mission Jupiter (Television documentary). Science Channel. 
  9. ^ Cheng, Andrew; Buckley, Mike; Steigerwald, Bill (21 Mayıs 2008). "Winds in Jupiter's Little Red Spot Almost Twice as Fast as Strongest Hurricane". NASA. 13 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2017.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  10. ^ "Juno's Solar Cells Ready to Light Up Jupiter Mission". NASA. 15 Temmuz 2011. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter</span> Güneş Sisteminde yer alan en büyük gezegen

Jüpiter, Güneş Sistemi'nin en büyük gezegenidir. Güneş'ten uzaklığa göre beşinci sırada yer alır. Adını Roma mitolojisindeki tanrıların en büyüğü olan Jüpiter'den alır. Büyük ölçüde hidrojen ve helyumdan oluşmakta ve gaz devi sınıfına girmektedir.

Bu liste, Uluslararası Uzay İstasyonu'na (ISS) düzenlenen seferlerin kronolojik bir listesidir. ISS'yi kullanan, araştırma ve test amacıyla uzay istasyonunda bulunan mürettebatı ifade eder. Seferler altı aya kadar sürebilir ve iki ila yedi mürettebat üyesini içerebilir.

<span class="mw-page-title-main">THEMIS</span>

THEMIS, Şubat 2007'de beş NASA uydusunun bir takım uydu olarak manyetosferik fırtınalar olarak bilinen, Dünya'nın manyetosferindeki enerji salınımlarını ve kutup bölgeleri yakınındaki kutup ışıklarını yoğunlaştıran manyetik olayları incelemek üzere başlatılan bir görevdir. Görevin adı, Titan Themis'i ima eden bir akronimdir.

<i>MESSENGER</i> (uzay sondası) Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesinin, Ağustos 2008de Utaritin (Merkür) kimyasal bileşimi, yer bilimi ve manyetik alanını incelemek için fırlattığı sonda

MESSENGER, 2011 ve 2015 yılları arasında Merkür gezegeninin yörüngesinde dönen ve Merkür'ün kimyasal bileşimini, jeolojisini ve manyetik alanını inceleyen bir NASA robotik uzay sondasıydı. Ocak 2008'de gezegenin yanından geçerek Mariner 10'dan sonra Merkür'e ulaşan ikinci uzay aracı oldu. Ekim 2008 ve Eylül 2009'da da gezegenin yanından geçen sonda, 18 Mart 2011 tarihinde Merkür yörüngesine giren ilk uzay aracı oldu. Merkür'ün etrafında yörüngeye girmek, Dünya'dan doğrudan gelen bir uzay aracının Güneş'in çekiminden etkilenip Merkür'ün yörüngesine girmek için çok fazla olan bir hızda gezegenin yanından geçeceğinden zordur.

<i>Cassini-Huygens</i> NASA-ESA-ASI ortak yapımı kaşif (satürn ve uyduları)

Cassini–Huygens, doğal uyduları ve halkaları da dahil olmak üzere Satürn sistemini incelemek amacıyla 15 Ekim 1997'de başlatılan NASA, ESA ve ASI ortaklığında gezegenler arası uzay araştırma göreviydi.

<span class="mw-page-title-main">Mars Orbiter Mission</span>

Mars Orbiter Mission (MOM) veya Mangalyaan, Mars'ın yörüngesinde araştırma yapmak için tasarlanmış bir uzay sondasıdır. Araç Hindistan Uzay Araştırma Örgütü tarafından 5 Kasım 2013 tarihinde fırlatılmış olup 24 Eylül 2014 tarihinde Mars yörüngesine girmiştir. Araç Hindistan'ın ilk gezegenler arası misyonu olup ISRO, Sovyet uzay programı, NASA ve Avrupa Uzay Ajansı'ndan sonra Mars'a ulaşan dördüncü uzay ajansı haline geldi. Aynı zamanda Hindistan Mars yörüngesine ulaşan ilk Asya ülkesi ve ilk girişiminde bunu gerçekleştiren ilk ülke oldu.

<span class="mw-page-title-main">Space Launch System</span>

Space Launch System (SLS), NASA tarafından geliştirilen tek kullanımlık aşırı ağır yük fırlatma aracıdır. SLS, 2022 itibarıyla operasyonel hizmetteki herhangi bir roketten daha fazla yük taşıma kapasitesine ve aynı zamanda daha fazla havalanma itiş gücüne sahiptir. Artemis aya iniş programının ana fırlatma aracı olan SLS, mürettebatlı Orion uzay aracını ay ötesi yörüngeye fırlatmak için tasarlanmıştır. İlk mürettebatsız görev olan Artemis 1, 16 Kasım 2022'de fırlatıldı.

<span class="mw-page-title-main">InSight</span>

InSight, Mars gezegeninin derin iç kısımlarını incelemek için tasarlanmış robotik bir iniş aracıydı. Lockheed Martin Space tarafından üretildi, NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından yönetildi ve bilimsel araçlarının çoğu Avrupa ajansları tarafından üretildi. Görev, 5 Mayıs 2018 tarihinde saat 11:05:01 UTC'de bir Atlas V-401 fırlatma aracıyla başlatıldı ve 26 Kasım 2018 tarihinde saat 19:52:59 UTC'de Mars'taki Elysium Planitia'ya başarıyla iniş gerçekleştirildi. InSight, Mars'ta 1440 sol boyunca faaliyetini sürdürdü.

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter'in halkaları</span> Jüpiter gezegeninin halkaları

Jüpiter'in halkaları ya da Jüpiter halka sistemi, Güneş Sistemi'ndeki en büyük gezegen olan Jüpiter'in çevresinde bulunan halka sistemidir. Satürn ve Uranüs sistemlerinden sonra Güneş Sistemi'nde keşfedilen üçüncü halka sistemiydi. İlk olarak 1979'da Voyager 1 uzay aracı tarafından gözlemlendi ve 1990'larda Jüpiter yörüngesine giren Galileo uzay aracı tarafından araştırıldı. Hubble Uzay Teleskobu ve Dünya'dan da uzun süre gözlemlenmiştir. Halkaların Dünya'dan gözlemlenmesi, mevcut en büyük teleskopları gerektirir.

<span class="mw-page-title-main">Mars 2020</span>

Mars 2020, NASA Mars Keşif Programı'nın bir parçasını oluşturan ve keşif aracı Perseverance, küçük robotik müşterek eksenli helikopter Ingenuity ve ilgili teslimat araçlarını içeren bir Mars keşif aracı görevidir. 30 Temmuz 2020'de 11:50:01 UTC'de bir Atlas V fırlatma aracıyla Dünya'dan fırlatıldı ve Mars krateri Jezero'ya iniş onayı 18 Şubat 2021'de saat 20:55 UTC'de alındı. NASA 5 Mart 2021'de, keşif aracının iniş yerini Octavia E. Butler iniş alanı olarak adlandırdı. Perseverance ve Ingenuity 15 Ekim 2024 itibarıyla, 1299 Mars güneş günü boyunca Mars'ta bulunuyor.

<span class="mw-page-title-main">Crew Dragon Demo-2</span> NASA adına SpaceX tarafından işletilen mürettebat görevi

SpaceX Demo-2 Crew Dragon uzay aracının planlanan ilk mürettebatlı test uçuşudur. Dragon uzay aracı, 30 Mayıs 2020 günü Kennedy Uzay Merkezinden Falcon-9 roketi üzerinden fırlatılmıştır. 15 Ekim günü saat 18.03 (UTC) itibarıyla görev başlayalı 1598 gün, 22 saat ve 41 dakika geçmiştir. 27 Mayıs 2020 günü 20:33:33 UTC (16:33:33) EDT'de Uluslararası Uzay İstasyonu'na fırlatılacaktı ancak olumsuz hava koşulları nedeniyle 30 Mayıs 2020'ye ertelendi. Demo-2, 2011 yılında Douglas G. Hurley'in pilot olduğu son Uzay Mekiği misyonu STS-135'ten bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nden başlatılan ilk mürettebat yörünge uzay uçuşu olacak. Hurley, Robert L. Behnken'in ortak operasyon komutanı olarak katıldığı Crew Dragon Demo-2'de uzay aracı komutanı olacak. Crew Dragon Demo-2, 1982'de STS-4'ten bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nden başlatılan ilk iki kişilik yörünge uzay uçuşudur. Görevde kullanılan Falcon-9 roketi, ilk kez uzaya insan taşıyıp tekrar Dünya'ya iniş gerçekleştiren ilk Falcon-9 roketidir.

<span class="mw-page-title-main">OSIRIS-REx</span>

OSIRIS-REx, Dünya'ya yakın karbonlu bir asteroit olan 101955 Bennu'yu ziyaret eden ve ondan örnekler toplayan bir NASA asteroit çalışması ve örnek getirme göreviydi. Eylül 2023'te getirilen malzemenin, bilim adamlarının Güneş Sistemi'nin oluşumu ve evrimi, gezegen oluşumunun ilk aşamaları ve Dünya'da yaşamın oluşumuna neden olan organik bileşiklerin kaynağı hakkında daha fazla bilgi edinmelerini sağlaması bekleniyor. Ana görevin tamamlanmasının ardından uzay aracının OSIRIS-APEX adlandırmasıyla, asteroit 99942 Apophis'e yakın bir geçiş yapması planlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Chang'e 5</span>

Chang'e 5,, Çin Ay Keşif Programı'nın beşinci ay keşif görevi ve Çin'in ilk Ay'dan örnek getirme göreviydi.

<span class="mw-page-title-main">Parker Solar Probe</span> Güneşin dış koronasını gözlemlemek amacıyla gönderilen NASA Uzay Sondası

Parker Solar Probe, Güneş'in dış koronasını gözlemleme göreviyle 2018'de başlatılan bir NASA Uzay Sondasıdır. Güneş'in merkezinden 9,86 güneş yarıçapına yaklaşacak ve 2025 yılına kadar en yakın hali 430.000 mil/saat (690.000 km/sa) veya ışık hızının %0.064'ü olacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Mariner</span>

Mariner programı, Amerikan uzay ve havacılık dairesi NASA tarafından diğer gezegenleri keşfetmek için yürütülen bir programdı. 1962 ile 1973 sonları arasında NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL), Venüs, Mars ve Merkür gezegenlerini ilk kez ziyaret etmek ve ayrıca yakın gözlemler için Venüs ve Mars'a geri dönerek iç Güneş Sistemi'ni keşfetmek için Mariner adlı 10 tane robotik gezegenler arası sonda tasarladı ve inşa etti.

<span class="mw-page-title-main">Çift Asteroit Yönlendirme Testi</span>

Çift Asteroit Yönlendirme Testi, NASA'nın Dünya'ya yakın cisimlere karşı gezegen savunması yöntemini test etmeyi amaçladığı bir uzay göreviydi. Bu görev, bir uzay aracının bir asteroitle kafa kafaya çarpıştığında momentum aktarımı etkisinin asteroidi ne kadar saptırdığını değerlendirmek için tasarlandı. Seçilen hedef asteroit olan Dimorphos, Didymos asteroidinin uydusudur ve her iki asteroit de Dünya'ya bir çarpma tehdidi oluşturmamaktadır. 24 Kasım 2021'de Dünya'dan fırlatılan DART uzay aracı, 26 Eylül 2022 23:14 UTC'de Dimorphos'a başarılı bir şekilde çarptı ve yörüngesini 32 dakika kısalttı. Bu, önceden belirlenen başarı eşiği olan 73 saniyeden çok daha fazlaydı. DART'ın Dimorphos'u yönlendirmedeki başarısı çarpışmanın kendisinden çok, dışarı fırlatılan enkazın geri tepmesiyle ilişkili olan momentum aktarımı sayesinde oldu.

<span class="mw-page-title-main">Artemis 2</span> Ay ve Marsta insan keşfine olanak sağlayacak bir dizi görevin ikinci aşaması

Artemis 2, NASA Artemis programının ikinci planlanmış görevi ve Space Launch System (SLS) ile Eylül 2025'te fırlatılması planlanan Orion uzay aracının ilk planlanmış mürettebatlı görevidir. Mürettebatlı Orion uzay aracı, Ay'a bir uçuş gerçekleştirecek ve ardından Dünya'ya geri dönerek, 1972'deki Apollo 17 görevinden bu yana alçak Dünya yörüngesinin ötesine seyahat edecek ilk mürettebatlı uzay aracı olacak.

<span class="mw-page-title-main">Lunar Flashlight</span>

Lunar Flashlight, gelecekte robotlar veya insanlar tarafından kullanılmak üzere Ay'daki su buzu çökellerini araştırmak, yerlerini saptamak, boyutunu ve bileşimini tahmin etmek için geliştirilen düşük maliyetli bir CubeSat Ay yörünge görevidir.

<i>Lucy</i> (uzay aracı) Discovery programının on üçüncü görevi; beş Jüpiter truvalısı ve iki asteroit kuşağı nesnesinin ziyareti planlanan çoklu uçuş keşfi

Lucy, on iki yıllık planlanan bir yolculukta, ikisi asteroit kuşağında olmak üzere Jüpiter'in Güneş etrafındaki yörüngesini paylaşan altı Jüpiter truvalısını ziyaret edecek olan bir NASA uzay sondasıdır. Aracın ziyaret etmesi planlanan cisimlere yakın uçuş gerçekleştirmesi beklenmektedir. Aracın maliyeti 981 milyon ABD Dolarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Europa Clipper</span>

Europa Clipper, NASA tarafından geliştirilmekte olan bir uzay sondasıdır. 14 Ekim 2024'te fırlatılan uzay aracı, Jüpiter'in yörüngesindeyken Galilei uydularından biri olan Europa'yı bir dizi yakın uçuşla incelemek üzere geliştiriliyor. NASA'nın gezegensel bir görev için şimdiye kadar geliştirdiği en büyük uzay aracıdır.