İçeriğe atla

Julius Rebek

Kapsülleme Düzeneği

Julius Rebek Jr. (d. 11 Nisan 1944), Macaristan doğumlu Amerikalı kimyacı ve moleküler kendini oluşturma konusunda uzman.

Rebek Beregszasz (Berehove), Macaristan'da 1944 yılında doğdu ve 1945'ten 1949'a kadar Avusturya'da yaşadı. 1949'da kendisi ve ailesi ABD'ye göç etti ve Kansas'a yerleşti. Rebek, Kansas Üniversitesi kimya bölümünden mezun oldu. Rebek, organik kimya alanında master ve doktora çalışmalarını Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde 1970'te tamamladı. D.S. Kemp'in gözetiminde peptitler üzerinde çalıştı.

Kariyeri

  • 1970-1976: Yardımcı Doçent, Los Angeles Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles, CA
  • 1976-1979: Doçent, Pittsburgh Üniversitesi, Pittsburgh, PA
  • 1980-1989: Profesör, Pittsburgh Üniversitesi, Pittsburgh, PA
  • 1989-1991: Profesör, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü, Cambridge, MA
  • 1991-1996: Camille Dreyfus Kimya Profesörü Massachusetts Teknoloji Enstitüsü, Cambridge, MA
  • 1996-günümüz: Direktör, Skaggs Kimyasal Biyoloji Enstitüsü, Scripps Araştırma Enstitüsü, La Jolla, CA

Ödüller

  • 1967-1970: National Science Foundation pre-doctoral fellow
  • 1976-1974: Eli Lilly Award
  • 1976-1978: A.P. Sloan Fellow
  • 1981: Alexander von Humboldt Fellow
  • 1986: Guggenheim Fellow
  • 1991: A.C. Cope Scholar Award
  • 1993: American Academy of Arts and Sciences
  • 1994: National Academy of Science
  • 1996: MERIT Award (National Institutes of Health)
  • 1997: James Flack Norris Award in Physical Organic Chemistry (American Chemical Society)
  • 2001: Hungarian Academy of Science
  • 2002: Chemical Pioneer Award (American Institute of Chemists)
  • 2004: Ronald Breslow Award for Achievement in Biomimetic Chemistry (American Chemical Society)
  • 2005: Medal of the Academy of Sciences; Prague, Czech Republic
  • 2005: Medal of the National Academy of Sciences, Letters and Arts; Modena, Italy
  • 2005: European Academy of Science (Academia Europaea) Member

İlgili yayınları

  • 1. Rebek, J., Jr. Tetrahedron Reports, #60, Tetrahedron 1979, 35:723.
  • 2. Rebek, J., Jr. Trend, J.E. J. Am. Chem. Soc. 1978, 100:4315.
  • 3. Rebek, J., Jr. Wattley, R.V., Costello, T., Gadwood, R., Marshall, L. Angew. Chem. Int. Ed. 1981, 93:584.
  • 4. Rebek, J., Jr. Accounts of Chemical Research 1984, 17:258.
  • 5. Rebek, J., Jr. Science 1987, 235:1478.
  • 6. Kato, Y., Conn, M.M., Rebek, J., Jr. Proc. Natl. Acad. Sci. 1995, 92:1208.
  • 7. Marshall, L.R., Parris, K., Rebek, J., Jr., Luis, S.V., Burguete, M.I. J. Am. Chem. Soc. 1988, 110:5192.
  • 8. Watton, S., Masschelein, A., Rebek, J., Jr., Lippard, S.J. J. Am. Chem. Soc. 1994, 116:5196.
  • 9. Tjivikua, T., Ballester, P., Rebek, J., Jr. J. Am. Chem. Soc. 1990, 112:1249.
  • 10. Conn, M.M., Rebek, Jr., J. Chemical Reviews 1997, 97:1647.
  • 11. Heinz, T., Rudkevich, D.M., Rebek, J., Jr. Nature 1998, 394:764.
  • 12. Somogyi, L., Haberhauer, G., Rebek, J., Jr. Tetrahedron 2000, 57, 1699.
  • 13. Bartfai, T., Lu, X., Badie-Mahdai, H., Barr, A., Mazarati, A., Hua, X., Yaksh, T., Haberhauer, G., Ceide, S., Kröck, L., Trembleau, L., Somogyi, L., Rebek, J., Jr. Proc. Natl. Acad. Sci. 2004, 101:10470.
  • 14. Davis, C.N., Mann, E., Behrens, M.M., Gaidarova, S., Rebek, M., Rebek, J., Jr., Bartfai, T. Proc. Natl. Acad. Sci. 2006, 103:2953.

Kaynakça

http://en.wikipedia.org/wiki/Julius_Rebek 17 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Louis Ignarro</span>

Louis J. Ignarro Amerikalı farmakolog. Nitrik oksitin etkileşimlerini gösteren çalışmasıyla Robert F. Furchgott ve Ferid Murad ile birlikte 1998 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü almıştır. 1985 yılından beri UCLA Tıp Fakültesi'nde farmakoloji profesörü olarak çalışmaktadır. Araştırmaları konusunda birçok makale yayınlamış olan Ignarro, kardiyovasküler bilimin ilerlemesine yaptığı katkılar nedeniyle 1998'de Amerikan Kalp Derneği'nin Temel Araştırma Ödülü'nü de almıştır. Aynı yıl ABD Ulusal Bilimler Akademisi'ne, bir sonraki yıl ise Amerikan Sanat ve Bilimler Akademisi'ne kabul edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Irwin Rose</span> Amerikalı biyolog (1926 – 2015)

Irwin A. Rose, Amerikalı biyolog. 2004 yılında "Ubikuitin-aracılı protein yıkımının keşfi" nedeniyle, Aaron Ciechanover ve Avram Hershko ile birlikte, Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Avram Hershko</span>

Avram Hershko İsrailli hekim ve biyokimyacı.

Chargaff kuralları, Avusturyalı biyokimyacı Edwin Chargaff tarafından 1949-1951'de yayımlanan, DNA'daki çeşitli azotlu bazların miktarları arasındaki ilişkileri ifade eden empirik kurallardır.

<span class="mw-page-title-main">Gerald Edelman</span> Amerikalı biyolog (1929 – 2014)

Gerald Maurice Edelman, Amerikalı biyolog. 1972 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü Rodney Robert Porter ile bağışıklık sistemi ile ilgili çalışmaları nedeniyle paylaşmıştır. Antikorların yapısıyla ilgili keşifleri Nobel Ödülü'nü kendisine kazandırmıştır.

Daniel Nathans Amerikan Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü sahibi mikrobiyolog.

<span class="mw-page-title-main">Elias James Corey</span> Amerikalı kimyager

Elias James "E.J." Corey (12 Temmuz 1928) Amerikalı organik kimyacı. 1990 yılında "organik sentez üzerine geliştirdiği teori ve metodolojilerden dolayı Nobel Kimya Ödülü'nü kazanmıştır. Yaşayan en büyük kimyagerlerden biridir. Çok sayıda sentetik reaktifler, metodolojiler geliştirmiş ve organik sentez biliminin gelişmesine katkıda bulunmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Phillip Allen Sharp</span> Amerikalı biyolog

Phillip Allen Sharp, Amerikan genetikçi ve moleküler biyolog. RNA bağlanmasının kaşiflerinden biridir. Richard J. Roberts ile birlikte ökaryot hücrelerinin DNA dizelerindeki genlerin bitişik sırada olmadığını, aralarda intron denilen okunmayan ve protein sentezine katılmayan bölümlerin olduğunu keşfettiler. Bu sayede mRNA'lar aynı DNA dizesinden bu bölümleri farklı şekilde silmeleri ile farklı proteinleri kodlayabilmektedir. İkili bu keşifleri ile 1993 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü kazanmışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Basketan</span> kimyasal bileşik

Basketan, C10H12 kimyasal formülüne sahip bir polisiklik alkandır. İsmini yapısının sepete benzerliğinden almıştır. Basketan ilk olarak 1966'da bağımsız olarak Masamune ve Dauben ile Whalen tarafından sentezlenmiştir.

Organik kimyada sikloalkin, bir alkinin siklik analoğudur. Bir sikloalkin, bir veya daha fazla üçlü bağ içeren, kapalı bir karbon atomu halkasından oluşur. Sikloalkinlerin genel formülü CnH2n-4 tür. C–C≡C–C alkin biriminin doğrusal doğası nedeniyle, sikloalkinler yüksek oranda zorlanabilir. Yalnızca, halkadaki karbon atomlarının sayısı, bu geometriyi karşılamak için gerekli esnekliği sağlayacak kadar fazla olduğunda mevcut olabilir. Bu molekül sınıfının en küçük bileşenleri deneysel olarak gözlemlenemeyecek kadar çok zorlanma yaşayabilirken, büyük alkin içeren karbosikllerde zorlanma gözlenmez. Siklooktin (C8H12), izole edilebilen ve stabil bir bileşik olarak depolanabilen en küçük sikloalkin grubudur. Bununla birlikte, daha küçük sikloalkinler, diğer organik moleküller ile reaksiyonlar yoluyla veya geçiş metallerine kompleksleşme yoluyla üretilebilir ve hapsedilebilir.

<span class="mw-page-title-main">B3GAT3</span>

Galaktozilgalaktozilksilozilprotein 3-beta-glukuronoziltransferaz 3, insanlarda B3GAT3 geni tarafından kodlanan bir enzimdir.

<span class="mw-page-title-main">CD248</span>

Endosiyalin, insanlarda CD248 geni tarafından kodlanan bir proteindir.

Peter G. Schultz, Amerikalı kimyager. Scripps Araştırma Enstitüsü'nün CEO'su ve Profesörü, GNF'nin kurucusu ve eski direktörü ve 2012 yılında kurulan Kaliforniya Biyomedikal Araştırma Enstitüsü'nün (Calibr) kurucu direktörüdür. Ağustos 2014'te, Doğa Biyoteknolojisi Schultz'u 2013 yılında en iyi çeviri araştırmacısı seçti.

<span class="mw-page-title-main">Chi-Huey Wong</span>

Chi-Huey Wong, Tayvanlı-Amerikalı biyokimyacı. Halen Kaliforniya'da Scripps Araştırma Enstitüsü Kimya Bölümü'nde Scripps Aile Kürsüsü profesörüdür. Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Bilimler Akademisi üyesidir, Wolf Kimya Ödülü'nü ve RSC Robert Robinson Ödülü'nü kazanmıştır. 700'den fazla makale yayınlamış ve 100'den fazla patenti bulunmaktadır.

Samuel J. Danishefsky, hem Columbia Üniversitesi'nde hem de New York'taki Memorial Sloan-Kettering Kanser Merkezi'nde profesör olarak çalışan Amerikalı kimyager.

Joshua J. Coon, Wisconsin-Madison Üniversitesi'nde Biyomoleküler Kimya Profesörü ve Morgridge Araştırma Enstitüsü üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">George Pólya</span> Macar matematikçi (1887 – 1985)

George Pólya Macar matematikçi. 1914-1940 yılları arasında ETH Zürih'te ve 1940-1953 yılları arasında Stanford Üniversitesi'nde matematik profesörüydü. Kombinatorik, sayı teorisi, sayısal analiz ve olasılık teorisine temel katkılarda bulundu. Sezgisel analiz ve matematik eğitimindeki çalışmalarıyla da tanınır. Marslılardan biri olarak tanımlandı.

<span class="mw-page-title-main">Marston Morse</span> Amerikalı matematikçi (1892 – 1977)

Harold Calvin Marston Morse en çok varyasyonlar hesabı üzerine yaptığı geniş çapta çalışmayla tanınan Amerikalı bir matematikçi; bu konu şu anda Morse teorisi olarak bilinen diferansiyel topoloji tekniğini tanıttı. Mors teorisinin temel sonuçlarından biri olan Morse-Palais lemması, birçok uygulama içeren sonsuz bir ikili dizi olan Thue-Morse dizisi gibi onun adını almıştır. 1933'te matematiksel analiz alanındaki çalışmaları için Bôcher Anma Ödülü'ne layık görüldü.

<span class="mw-page-title-main">Crenarchaeota</span> arke filumu

Crenarchaeota, Archaea âlemine bağlı ökaryotlarla ilişkili bir algae şubesidir. Başlangıçta, Crenarchaeota'nın kükürt bağımlı ekstremofiller olduğu düşünülüyordu, ancak son çalışmalar, organizmaların deniz ortamında en bol bulunan arke olabileceğini gösteren karakteristik Crenarchaeota çevresel rRNA'sını tanımladı. Başlangıçta, rRNA dizilerine dayalı olarak diğer arkelerden ayrılmışlardı; bazı crenarchaea'ların histonlara sahip olduğu tespit edilmesine rağmen, histon eksikliği gibi diğer fizyolojik özellikler bu bölünmeyi desteklemiştir. Yakın zamana kadar kültürlenmiş tüm Crenarchaealar, bazıları 113 °C'ye kadar büyüme yeteneğine sahip olan termofilik veya hipertermofilik organizmaların. Bu organizmalar gram negatif boyanır ve morfolojik olarak çeşitlidir; çubuk, kok, ipliksi ve tuhaf şekilli hücrelere sahiptir.

Michelle CY Chang, Çin asıllı Amerikalı profesör. Berkeley'deki California Üniversitesi'nde Kimya ve Kimya ve Biyomoleküler Mühendisliği Profesörü. Biyoyakıt ve farmasötiklerin biyosentezindeki araştırmaları nedeniyle birçok genç bilim insanı ödülünün sahibi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.