Josephine Baker
Josephine Baker | |
|---|---|
 Baker'ın ünlü muz kostümü ile çekilmiş fotoğrafı, 1927 | |
| Doğum | Freda Josephine McDonald 3 Haziran 1906 St. Louis, Missouri, ABD |
| Ölüm | 12 Nisan 1975 (68 yaşında) Paris |
| Defin yeri | Monako |
| Milliyet | Amerikan, Fransız |
| Meslek | Dansçı, Şarkıcı |
| Evlilik | Willie Wells (1919) William Baker (1921-1925) Jean Lion (1937-1940) Jo Boullion (1947-1961) |
| Partner(ler) | Robert Brady (1973-1975) |
| Çocuk(lar) | Jean-Claude Baker |
| İmza | |
 | |
Josephine Baker (3 Haziran 1906 - 12 Nisan 1975), 1920'lerde Paris'te fırtınalar estiren ve Siyah Amerikan kültürünün güzellik ve canlılığının simgesi haline gelen kadın dansçı ve şarkıcı.
Genç yaşta dansçı oldu ve 16 yaşında Philadelphialı bir dans grubuyla turneye çıktı. 1923'te Boston'daki bir gösteriye figüran olarak katıldıktan sonra, New York'a giderek Broadway'de Chocolate Dandies (Çikolata Züppeler) gösterisinde ve Harlem Plantation Club'da varyeteye çıkarak ün kazanmaya başladı. 1925'te Paris'e gitti. Théâtre des Champs-Élysées'de La Revue négre'de (Siyah Revü) dans etti ve Fransa'ya le jazz hot 'u (sıcak caz) tanıttı. Meslek yaşamını Paris'te sürdüren Baker, 1937'de Fransız vatandaşlığına geçti. Profesyonel olarak ilk kez 1930'da şarkı söyledi. 1934'te şarkıcı olarak sinemada göründü ve bir komik operada başrolü oynadı. II. Dünya Savaşı öncesi birkaç filmde rol aldı.
Fransa'daki Alman işgali sırasında Kızılhaç ve Direniş hareketiyle iş birliği yapan Baker Özgür Fransa kuvvetlerinin bir üyesi olarak Afrika ve Orta Doğu'daki birlikleri eğlendirmede görev aldı.Résistance rozetinin yanı sıra Croix de Guerre ve Légion d'Honneur nişanlarıyla ödüllendirildi. Savaştan sonra zamanının büyük bölümünü Fransa'nın güneybatısındaki Les Milandes adlı malikanede geçirdi ve bir kardeşlik denemesi, gökkuşağı ailesi olarak tanımladığı amaçla 1950'de çeşitli milliyetlerden bebekleri evlat edinmeye başladı. Les Milandes'e kaynak sağlayabilmek için 1956'da tekrar sahneye dönmek zorunda kaldı ve 1959'da Paris revüsünde başoyuncu oldu. 1960'larda insan hakları gösterilerine katılmak üzere birkaç kez ABD'ye gitti. 1963 yılındaki iş ve özgürlük için Washington'a yürüyüş etkinlerinde konuşmuştur.
Baker, Amerika Birleşik Devletleri'nde ayrılmış izleyiciler için performans göstermeyi reddetti ve sivil haklar hareketine yaptığı katkılarla tanınmaktadır. 1968'de, Martin Luther King Jr.'ın öldürülmesinin ardından Coretta Scott King tarafından Amerika Birleşik Devletleri'ndeki harekette resmi olmayan liderlik teklif edildi. Baker, bu konuyu düşündükten sonra çocuklarının iyiliği için endişelenerek teklifi reddetti.[1][2][3]
30 Kasım 2021'de, Fransa'daki en yüksek onurlardan birini alan ilk siyah kadın olarak Paris'teki Panthéon'a defnedildi.[4] Dinlenme yeri Monako Mezarlığı'nda kaldığından, Panthéon'daki mahzenin 13. kasasına bir kenotaph yerleştirildi.[5]
Son yılları, ölümü ve cenazesi
Baker, sonraki yıllarında Katolikliğe geçti.[6] 1968'de Baker, ödenmemiş borçları nedeniyle şatosunu kaybetti; daha sonra Prenses Grace ona Monako yakınlarındaki Roquebrune'de bir daire teklif etti.[7]
Baker, 1968'de Paris'teki Olympia'da, 1973'te Belgrad'da ve Carnegie Hall'da ve 1974'te London Palladium'daki Royal Variety Performance'da ve Paris'teki Gala du Cirque'de sahneye geri döndü. Prens Rainier, Prenses Grace ve Jacqueline Kennedy Onassis tarafından finanse edilen revü, övgü dolu eleştirilerle açıldı. Oturma talebi o kadar fazlaydı ki seyircileri ağırlamak için katlanır sandalyelerin eklenmesi gerekiyordu. Açılış gecesi izleyicileri arasında Sophia Loren, Mick Jagger, Shirley Bassey, Diana Ross ve Liza Minnelli vardı.[8]
Dört gün sonra Baker, performansıyla ilgili parlak eleştirilerin yer aldığı gazetelerle çevrili yatağında yatarken bulundu. Beyin kanaması geçirdikten sonra komaya girdi. 12 Nisan 1975'te 68 yaşında öldüğü Pitié-Salpêtrière Hastanesine götürüldü.[9]
Baker'a, L'Église de la Madeleine'de tam bir Katolik cenazesi yapıldı ve 20.000'den fazla yas tutan kişi cenaze törenine katıldı.[10] Fransız askeri nişanı alan Amerika doğumlu tek kadın olan Baker'ın cenazesi, büyük bir geçit törenine vesile oldu. Monte Carlo'daki Saint-Charles Kilisesi'nde bir aile hizmetinden sonra, Monaco'daki Cimetière de Monaco'ya defnedildi.[11]
Kaynakça
- ^ Baker, Jean-Claude (1993). Josephine: The Hungry Heart (First bas.). Random House. ISBN 978-0-679-40915-1.
- ^ Bouillon, Joe (1977). Josephine (First bas.). Harper & Row. ISBN 978-0-06-010212-8.
- ^ "sur France Culture, radio), in french". 7 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2022.
- ^ Chrisafis, Angelique (30 Kasım 2021). "Josephine Baker, music hall star and civil rights activist, enters Panthéon". Sky News. 30 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2021.
- ^ "Joséphine Baker au Panthéon : retrouvez l'intégralité de la cérémonie" [Joséphine Baker at the Pantheon: transcript of the entire ceremony]. Le Monde (Fransızca). 30 Kasım 2021. 30 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2021.
- ^ "Josephine Baker". Notable Black American Women. 1992. 9 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2021 – Gale in Context: Biography vasıtasıyla.
- ^ Guterl, Matthew (2014). Josephine Baker and the Rainbow Tribe. Belknap Press. s. 154. ISBN 978-0-674-04755-6.
- ^ "African American Celebrity Josephine Baker, Dancer and Singer". AfricanAmericans.com. 2008. 2 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2009.
- ^ "Josephine Baker Is Dead in Paris at 68". The New York Times. 13 Nisan 1975. s. 60. 23 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2009.
- ^ Ara, Konomi (30 Mart 2010). "Josephine Baker: A Chanteuse and a Fighter". Journal of Transnational American Studies. 2 (1). doi:10.5070/T821006983
. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2014. - ^ Sanders, Charles L. (15 Mayıs 1975). "Josephine Baker's Estate May Exceed $3 Million". Jet4. ss. 26-29. ISSN 0021-5996. 10 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2016.
