Joseph Morand
| Joseph Morand | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 18 Temmuz 1757 Allemans (Dordogne), Fransa |
| Ölüm | 5 Nisan 1813 (55 yaşında) Boizenburg (Mecklenburg-Schwerin Dükalığı) |
| Bağlılığı |  Fransa Krallığı  Birinci Fransa İmparatorluğu |
| Branşı | Fransız Kara Kuvvetleri |
| Hizmet yılları | 1774–1813 |
| Rütbesi | Tümen Generali |
| Komutası | Grande Armée |
| Çatışma/savaşları | Birinci Koalisyon Fransız Devrim Savaşları Napolyon Savaşları Yarımada Savaşı Üçüncü Koalisyon Dördüncü Koalisyon Napolyon'un Rusya seferi Altıncı Koalisyon Savaşı |
| Ödülleri | Légion d'honneur Ulusal Liyakat Nişanı |
| İmza | |
 | |
Joseph Morand, 18 Temmuz 1757'de Allemans'ta (Dordogne) doğdu, 5 Nisan 1813'te Boizenburg'da (Mecklenburg-Schwerin Dükalığı) öldü, Devrim ve Birinci İmparatorluk generalleriydi.[1]
Hayatı
20 Ocak 1774'te Guyenne Piyade Alayında gönüllü olarak hizmete girdi ve 6 Haziran 1776'da Picardy Alayı'nda Harbiyeli olarak geçti. Sırasıyla 2 Haziran 1777'de ikinci teğmen, 16 Haziran 1780'de teğmen, 10 Eylül 1783'te üsteğmen ve 15 Temmuz 1787'de yüzbaşı olarak atandı. 1788'de hizmetten ayrıldı.[2]
Devrim tarafından yakalandı, 21 Eylül 1791'de Bourbon piyade alayında yüzbaşı olarak hizmete dönmeden önce, 1789'da Mussidan kantonunun Ulusal Muhafızlarına komuta etti. 20 Ağustos 1792'de General Ruault'nun yardımcısı oldu ve bu sıfatla Ardennes Ordusu ve Kuzey Ordusu için seferber oldu.[3]
Şubat 1793'te Maastricht Kuşatmasından sonra, gece boyunca Tongeren şehrinde on dört bin Avusturyalı ile çevrili üç taburu kurtarmayı ve oradaki tüm birlikleri boşaltmayı başardı. 18 Mart'ta, iki ciddi yara aldığı Neerwinden savaşında yaralarına rağmen savaş alanında dört saat kaldı, 1.200 erini bir araya getirmeyi başardı ve onların liderliğini alarak düşmanın ilerlemesini durdurdu. 26 Mart 1793'te Başkomutan olarak ve ardından Batı Pireneler Ordusu'na atandı.[4]
17 Ekim 1794'te iki yüz ileri muhafızla Ochagavía vadisinde iki bin kişilik İspanyol'u bozguna uğrattı ve birliklerini avantajlı konumlara yerleştirdi. Ardından geride kalan birliğine katıldı. Bu olay ona 14 Kasım 1794'te tuğgeneral rütbesini kazandırdı. 25 Kasım'da, Olague kantonlarının ana kuvvetleri tarafından ele geçirilmesinde yer aldığı Marbot tümeninde görev aldı. Bu çatışmada düşmandan altmış bin piyade fişeği ele geçirdi ve 2.600 İspanyol öldürüldü veya esir alındı. 27 Nisan 1800'de tümen generali ve General Lefebvre'nin emriyle Paris komutanlığına atandı.[5]
1799'da, Korsika'daki 23. askeri tümenin komutasına atanmadan önce, İtalya Ordusunda piyade genel müfettişi olarak çalıştı.
11 Aralık 1803'te Légion d'honneur nişanı ile ödüllendirilen Morand, 14 Haziran 1804'te de Ulusal Liyakat Nişanı ile ödüllendirildi.
6 Haziran 1808'de, bir kışlaya yapılan saldırıya misilleme olarak, Isolaccio-di-Fiumorbo köyünden yaşları 15 ile 80 arasında değişen 167 erkeğin tutuklanmasını emretti. Bazıları vurulur. Diğerleri, çoğunun geri dönmediği çeşitli cezaevlerine toplu halde sürdü. Bu trajedi bugün hala Mimoria derneği tarafından anılmaktadır.[6]
15 Ağustos 1810'da İmparatorluğun Baronu seçildi.
21 Temmuz 1812'de Rus seferinin bir parçası olmak üzere Korsika'dan geri çağrıldı ve Grande Armée'nin 11. kolordu 34. piyade tümeninin komutasını aldı. 24 Mart 1813'te 1. Kolordu'nun 1. Tümenine komuta etti ve 2 Nisan'da Lüneburg Muharebesi'nde tümenini yönetirken bir gülleyle ölümcül şekilde yaralandı.[7]
5 Nisan 1813'te Boizenburg hastanesinde öldü.
Kaynakça
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ Lievyns, A.; Verdot, Jean Maurice; Bégat, Pierre (1844). Fastes de la Légion-d'honneur: biographie de tous les décorés accompagnée de l'histoire législative et réglementaire de l'ordre (Fransızca). Bureau de l'administration. 10 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023.
