İçeriğe atla

Jordanes

Kontrol Edilmiş
Jordanes'un Getika adlı eserine göre Akdeniz dünyası. Bizans İmparatorluğu, başkent Konstantinopolis, pembe gösterilmiştir. I. Justinianus'un fetihleri yeşil gösterilmiştir.

Jordanes (İngilizce telaffuz: [dʒɔrˈdeɪniːz]), ayrıca Jordanis yazılır ya da, daha seyrek, Jornandes,[1] 6. yüzyıl Got asıllı Bizanslı bürokrat,[2] hayatının sonraki bölümünde tarih konusuna yönelmiştir.

Jordanes, Roma tarihi hakkında Romana'yı yazdı, ancak en çok bilinen eseri Konstantinopolis'te[3] yaklaşık 551 yılında[4] yazılmış olan Getika'dır. Bu, Gotların erken tarihini anlatan tek eski eserdir.

Jordanes'dan, bir arkadaş tarafından, devlet adamı Cassiodorus'un bir zamanlar var olan ama kaybolan çok hacimli Got tarihinin bir özeti olarak Getika'yı yazması istendi. Jordanes tarihe olan ilgisi, özlü bir şekilde yazma yeteneği ve kendi Got geçmişi nedeniyle seçildi. Modern güneydoğu Romanya'yı ve kuzeydoğu Bulgaristan'ı içeren Küçük İskitya'daki Roma sınırındaki küçük bir devlet devletinin, yüksek düzeyli bir notarius veya sekreterdi.[5]

Prokopius gibi diğer yazarlar, daha sonra Gotların tarihine dair eserler yazdı. Got kökenli, günümüze gelen tek eser olarak Getika, birçok eleştirel incelemenin konusu olmuştur. Jordanes, klasik Cicero Latincesi yerine geç Latince yazdı. Kitabının giriş bölümüne göre, Cassiodorus'un yazdıklarını gözden geçirmek için sadece üç günü vardı, yani kendi bilgisine de güveniyor olmalıydı.

Hayatı

Jordanes kendi hakkında şöyle yazar:[6][7]

Sciri, üstelik ve Sadagarii ve Candac isimli liderleriyle belirli Alani Küçük İskitya ve Aşağı Moesia'yı aldı. Babam Alanoviiamuth'un babası Paria, (bir başka ifadeyle, büyükbabam) yaşadığı sürece bu Candac'ın sekreteriydi. Baza olarak da isimlendirilen kızkardeşinin oğlu askerlerin efendisi Gunthigis, also called Baza, Amali soyundan gelen Andela'nın oğlu Andag'ın oğluydu, değişmeden önce cahil bir insan olan ben, yani Jordanes, sekreterdi.

1882 Mommsen metin edisyonunda Jordanes'in babasının uzun isminin ikiye böünmesi önerilmiştir: Alanovii Amuthis, her ikisi iyelik hali. Buna göre Jordanes'in babasının ismi Amuth olmalıdır. Bundan önceki kelime, bir Alan olduğunu belirten Candac'a ait olmalıdır. Ancak Mommsen, bozuk metni değiştirme önerilerini reddetti.[8]

Paria, Jordanes'in baba tarafından büyükbabasıydı. Jordanes, Alanların aksi bilinmeyen lideri dux Alanorum Candac’a sekreter olduğunu yazar.

Jordanes önemli bir Ostrogot klanı olan Amali'den, Candac'ın yeğeni, magister militum Gunthigis Baza'ya notarius ya da sekreter idi.

Bu ante conversionem meam ("değişimimden önce") idi. Değişimin doğası ve detayları hala bilinmemektedir. Gotlar, Ulfilas (bir Got) yardımıyla değişmişler yani din değiştirmişlerdir. Fakat Gotlar Aryanizmi kabul etmişlerdir. Jordanes'in değişimi, Getika'nın belirli bir paragrafında anti-Aryanizm alarak tarif edilen teslis inancını taşıyan İznik Amentüsünü geçmesi olabilir.[9] Vigilius'a mektubunda, vestris interrogationibus - "senin sorgulamandan" uyandığını söyler.

Alternatif olarak, Jordanes'in conversio sürecinin bir keşiş ya da bir dindar kişi ya da din adamları sınıfının bir üyesi olduğu anlamına gelebilir. Bazı el yazmaları, onun bir piskopos olduğunu, hatta Ravenna piskoposu olduğunu söyler, ancak Jordanes adı Ravenna piskoposlarının listelerinde bilinmemektedir.

Çalışmaları

Daçyalılar ve Getae (burada Trajan sütunundan) eylemleri yanlış bir şekilde Jordanes tarafından Gotlara atfedilmiştir.

Jordanes, Romana adlı eserini Vigilius isimli birisini emri ile yazmıştır. Bazı alimler bu kişinin Papa Vigilius olduğunu söylemelerine rağmen, ismi dışında bu kimliği destekleyecek elde başka bir veri yoktur. Jordanes'in kullandığı hitap biçimi ve Vigilius'un "Tanrı'ya dön" yönündeki tavsiyesi bu tanımlamayı dışlıyor gibi görünüyor.[8][10]

Getika'nın önsözünde, Jordanes, Cassiodorus'un Gotların Tarihi isimli eserinin on iki cildinin evinde olduğunu açıkça bilen bir kardeşi Castalius'un emriyle Romana'daki çalışmalarını kesintiye uğrattığını yazar. Castalius konuyla ilgili kısa bir kitap istiyor ve Jordanes, muhtemelen erişebildiği diğer materyallerle desteklenmiş olarak, belleğe dayalı bir alıntı yapıyor. Getika, Kuzey, özellikle Scandza (16-24) coğrafyası / etnografyası ile yola çıkar. Gotların tarihinin, Berig'in Scandza'dan Gothiscandza'ya (25, 94) üç gemi ile göç etmesine başlamasını sağlar. Jordanes'in kaleminde, Herodot'un Getian yarı tanrı Zalmoxis, Gotların kralı olur (39). Jordanes, Gotların Agamemnon (108) ile olan savaşta bir miktar geri kazanıldıktan hemen sonra "Troy ve Ilium"'u nasıl yağmaladıklarını anlatır. Ayrıca Mısır firavunu Vesosis ile de karşılaştıkları söylenir (47). Jordanes'in çalışmalarının daha az kurgusal kısmı, Gotların MS üçüncü yüzyılda Roma askerî güçleriyle karşılaştıklarında başlar. Eser, Bizans generali Belisarius tarafından Gotların mağlup edilmesi ile sona ermektedir. Jordanes, 2030 yıllık bir tarihten sonra Gotlar'da muzaffer olanları onurlandırmak için yazdığını belirterek çalışmayı tamamlar.

İhtilaf

Birçok Roma tarihçisi, Jordanes'in Getae'yı Gotlar olarak düşünmesi üzerine yazı yazmıştır. Daçyalılar ve Getae'nın birçok tarihsel bilgisi yanlış bir şekilde Gotlara atfedilmiştir.[11][12][13][14]

Kaynakça

Özel
  1. ^ According to Schanz-Hosius (Geschichte der Römischen Literatur, 4, vol. 2 (1920), pp. 115, 118) the best MSS of his work present his name as Jordanes, as does the 'Geographus Ravennas'. Jordanis is a 'vulgar' form that is also used, while Jornandes only appears in lesser MSS. The form Jornandes, however, was often used in older publications.
  2. ^ "If Jordanes was a bishop (as is frequently assumed) and if he lived in Italy (also frequently assumed), those elements of his background have left no trace in his two histories" (Brian Croke (1987), "Cassiodorus and the Getica of Jordanes", Classical Philology, cilt 82, ss. 119 (117-134)., doi:10.1086/367034 
  3. ^ "Constantinople is "our city" (Getica 38).
  4. ^ He mentions the great plague of 542 as having occurred "nine years ago" (Getica 104). Still, there are some modern scholars who opt for a later date, see Peter Heather, Goths and Romans 332-489, Oxford 1991, pp. 47-49 (year 552), Walter Goffart, The Narrators of Barbarian History, Princeton 1988, p. 98 (year 554).
  5. ^ Croke 1987.
  6. ^ Jordanes, Mierow (Ed.), Getica 266, 20 Kasım 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 11 Mart 2019 
  7. ^ Jordanes, De origine actibusque Getarum L, 13 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 11 Mart 2019 
  8. ^ a b Arne Søby Christensen (2002), Cassiodorus, Jordanes, and the History of the Goths. Studies in a Migration Myth, ISBN 978-87-7289-710-3, 21 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 11 Mart 2019 
  9. ^ Getica 132, 133, 138, noted by Croke 1987:125
  10. ^ James J. O'Donnell (1982), "The Aims of Jordanes", Historia, cilt 31, ss. 223-240, 9 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 25 Ekim 2015 
  11. ^ Walter Goffart, The Narrators of Barbarian History, Princeton 1988, p. 70.
  12. ^ Pârvan, Vasile (1928). Dacia: An Outline of the Early Civilization of the Carpatho-Danubian Countries. The University Press
  13. ^ Oțetea, Andrei (1970). The History of the Romanian people. Scientific Pub. Hoose.
  14. ^ Ioan Bolovan, Florin Constantiniu, Paul E. Michelson, Ioan Aurel Pop, Christian Popa, Marcel Popa, Kurt Treptow, A History of Romania, Intl Specialized Book Service Inc. 1997
Genel
  • Alonso‐Núñez, José Miguel. "Jordanes on Britain", Oxford Journal of Archaeology, 6.1 (1987), pp. 127-129.
  • Brodersen, Kai, Könige im Karpatenbogen: Zur historischen Bedeutung von Jordanes' Herrscherliste. In: Zeitschrift für Siebenbürgische Landeskunde 36 (2013) pp. 129–146 (ISSN 0344-3418)
  • Christensen, Arne Søby. Cassiodorus, Jordanes, and the History of the Goths. Studies in a Migration Myth, 2002, 978-87-7289-710-3
  • Croke, Brian. "Cassiodorus and the Getica of Jordanes", Classical Philology, Vol. 82, No. 2, pp. 117-134.
  • Ersoy, Tolga. "Attilâ’nın Hun Ordusuna Söylevleri Temelinde Garbiyâtçı Bir Iordanes Okuması", Sosyologca, Sayı: 27 (2024), s. 25-42.
  • Goffart, Walter. The Narrators of Barbarian History (AD 550–800): Jordanes, Gregory of Tours, Bede, and Paul the Deacon. Princeton: Princeton University Press. 1988.
  • Kaçar, Turhan. “Iordanes'i Nasıl Okumalıyız?”, XVII. Türk Tarih Kongresi, Ankara: 15-17 Eylül 2014, Kongreye Sunulan Bildiriler, C. I, Ankara: Türk Tarih Kurumu, 2018, s. 545-546.
  • Kim, Hyun Jin. “'Herodotean' Allusions in Late Antiquity: Priscus, Jordanes, and the Huns”, Byzantion, Vol. 85 (2015), pp. 127-142
  • Kulikowski, Michael, Rome’s Gothic Wars, p. 130.
  • Mierow, Charles Christopher, The Gothic History of Jordanes: In English with an Introduction and a Commentary, 1915. Reprinted 2006. Evolution Publishing, 978-1-889758-77-0. [1]7 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • O'Donnell, James J. "The aims of Jordanes", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, H. 2 (1982), pp. 223-240.
  • Swain, Brian. "Jordanes and Virgil: A case study of intertextuality in the getica." The Classical Quarterly, 60/1 (2010), pp. 243-249.
  • Troya, Carlo (1842). Storia d'Italia del medio-evo (İtalyanca). Tip. del Tasso stamp. reale. ss. 1331-. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2013. 
  • Türel, Tunç. "Ammianus Marcellinus, Priscus ve Iordanes'de Attila ve Hun Tasvirleri", Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 23 (2015), s. 325-345.
  • Üstün, Abdullah. “Iordanes’dan Yansıyan Scythia: Altıncı Yüzyıldan Bir Sahne”, Tarih İncelemeleri Dergisi, C. 35, S. 1 (2020), s. 297-332.
  • Üstün, Abdullah. "Paradigmalar ve Şahitlikler: Getica'da 'Rex/Kral' ve 'Regnum/Krallık' Kavramları Üzerine", Halil İnalcık Armağanı, C. III, Ankara: Doğu-Batı, 2016, s. 13-34.
  • Üstün, Abdullah. "Tarihsel Veri ve Tarihsel Bilgi: Geç Roma Müverrihlerinin Hunların Ortaya Çıkışına Dair Anlatıları", Türk Tarihçiliğine Katkılar: Mustafa Kafalı Armağanı, haz. Ü. Bulduk, A. Üstün, Ankara: TKAE, 2013
  • Üstün, Abdullah. Türk Tarihinin Bir Kaynağı: De Origine Actibusque Getarum, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı, 2007.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hunlar</span> MS 4-6. yüzyıllar arasında Avrasyada yaşamış göçebe halk

Hunlar, MS 4-6. yüzyıllar arasında Orta Asya, Kafkaslar ve Doğu Avrupa'da yaşayan göçebe bir halktır. İlk olarak Volga'nın doğusunda, o zamanlar İskitya'nın bir parçası olan bir bölgede yaşadıkları tahmin edilmektedir. MS 370 yılına gelindiğinde Hunlar Volga bölgesine varmış ve 430 yılına gelindiğinde ise Avrupa'da kısa ömürlü de olsa geniş bir hakimiyet kurmuşlardır. Gotları ve Roma sınırları dışında yaşayan diğer birçok Cermen halkını fethetmiş ve diğerlerinin Roma topraklarına kaçmasına neden olmuştu. Hunlar, özellikle Attila döneminde Doğu Roma İmparatorluğu'na sık ve yıkıcı baskınlar yaptılar. 451'de Hunlar, Batı Roma eyaleti Galya'yı işgal ettiler ve burada Katalonya Tarlaları Savaşı'nda Romalılar ve Vizigotlardan oluşan birleşik bir orduyla savaştılar ve 452'de İtalya'yı işgal ettiler. 453'te Attila'nın ölümünden sonra Hunlar Roma için büyük bir tehdit olmaktan çıkmış ve Nedao Savaşı'ndan sonra imparatorluklarının çoğunu kaybetmişlerdir (454?). Hun isminin varyantları Kafkasya'da 8. yüzyılın başlarına kadar kaydedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Balamir</span>

Balamber Han, Avrupa Hunlarının ilk kabile reisiydi. Bizanslı tarihçi Jordanes tarafından, Getica eserinde de Balamir'den aynı şekilde söz edilir. Jordanes, Balamir'i "Hunların kralı" olarak adlandırmıştır ve 370 yılında; 370'li yıllarda ve yaklaşık olarak 376 yılında Ostrogotlara karşı aldığı ezici galibiyetleri aktarmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hun İmparatorluğu</span> Orta Çağda kurulmuş, çeşitli etnik gruplardan oluşmuş bir konfederasyon

Batı Hun İmparatorluğu ya da Avrupa Hun İmparatorluğu, 376 yılında başlayan çeşitli akınlarla Avrupa'daki Hun etkisinin artmasının kuruluşuna zemin hazırladığı, 434 ile 469 yılları arasında hüküm süren Hun kavimlerinin birleşmesi ile oluşmuş bir bozkır konfederasyonu.

<span class="mw-page-title-main">Ostrogotlar</span>

Ostrogotlar (Ostrogoth), Roma İmparatorluğu'nun son dönemlerinde ortaya çıkmış bir Cermen kabilesiydi. Ostrogotlar, Gotların doğu koluydu. Gotların batı koluna ise Vizigotlar deniyordu.

<span class="mw-page-title-main">Kırım Gotları</span>

Kırım Gotları, Karadeniz çevresindeki topraklarda, özellikle de Kırım'da, yaşamış olan Got kabilesi. Dilleri olan Kırım Gotçası 17/18. yüzyılda tükenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Heruliler</span> tarihsel etnik grup

Heruliler MS'in üçüncü yüzyılında, görünüşe göre Azak Denizi yakınında Karadeniz’in kuzeyinde yaşayan ve daha sonra Orta Avrupanın Tuna’sındaki Roma sınırına göç eden bir Doğu Cermen kabilesidir. Geç Antik Çağı boyunca Gotlar, Hunlar, Scirii, Rugii ve Alanlar gibi doğu barbarlarındandırlar.

Burgundlar, Roma İmparatorluğu zamanında Germanya'da yaşayan büyük bir Doğu Cermen kavmi. Burgundlar ilk olarak 291'de Trier'de imparator Maximian'a verilen 11. methiyede Alamannilerle birlikte anılır ve 248 ile 291 yılları arasında gerçekleşmiş olabilecek olaylara atıfta bulunurlar ve görünüşe göre yüzyıllar boyunca komşu olarak da kalmışlardır.

Romana, 6. yüzyılda Jordanes tarafından yazılmış Latince kitaptır. Yaratılıştan MS 552'de Kral Teya'ya karşı Narses'in elde ettiği zafere kadar en dikkat çekici olayların kısa bir özetidir. Eser birçok farklı başlık altında yayınlandı: De Regnorum ac Temporum Successione, Liber de origine mundi et actibus Romanorum ceterarumque gentium ya da De gestis Romanorum.

Bu liste, Hun İmparatorluğu'nun tarihi boyunca hükümdarlık yapmış kişileri içermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Çernyahov kültürü</span>

Çernyahov kültürü yahut Sântana de Mureș kültürü, MS 2 ila 5. yüzyıllar arasında günümüz Ukrayna, Romanya, Moldova ve Belarus'un bir kısmı olmak üzere, Karadeniz'in batı ve kuzeyinde bulunan bu Doğu Avrupa ülkelerinin topraklarına tekabül eden yerlerde tespit edilmiş bir arkeolojik kültürdür. Kalıntıların Sarmatlar, Slavlar, Gotlar ve Daçyalılar gibi halkların kültürel karışımı sonucu ortaya çıktığı tahmin edilmektedir.

Bassianae Savaşı, 468'de Ostrogotlar ve Hunlar arasında gerçekleşen bir savaştı. 454'te Nedao'daki yenilgiden kurtulan Hun lideri Dengizik büyük bir Hun gücüyle Tuna nehri boyunca bir istila başlattı, ancak Ostrogot kralı Valamir tarafından yenildi. Jordanes, Hunların Gotları "sonsuza dek" sürecek bir barış içinde bıraktığını yazıyor.

<span class="mw-page-title-main">Cassiodorus</span>

Cassiodorus, tam adı Flavius Magnus Aurelius Cassiodorus, tarihçi, devlet adamı ve keşiş. Barbar tehdidinin belirdiği dönemde Roma kültürünün korunmasında önemli bir rol oynamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hezekiel'in Türbesi</span>

Hezekiel'in Türbesi, Irak'ın El-Kifl kentinde bulunan ve Yahudiler ve Müslümanlar tarafından peygamber Hezekiel'in mezarı olduğuna inanılan alandır. Bugün Al-Nuhailah Camii kompleksinin bir parçasını oluşturmaktadır. Dindar Yahudiler için Irak'taki en eski ve en önemli Yahudi dini alandır.

<span class="mw-page-title-main">Scandza</span> tarihçi Jordanes tarafından tanımlanan bölge ve ada

Scandza, Got-Bizans tarihçisi Jordanes tarafından Getika adlı eserinde "büyük ada" olarak tanımlanmıştır. Ada, dünyayı çevreleyen denizin Arktik bölgelerinde bulunuyordu.

De origine actibusque Getarum, genel olarak kısaltılmış Getika, Jordanes tarafından MS 551'de veya kısa bir süre sonra Geç Latince olarak yazılmıştır, Cassiodorus'un Got halkının kökeni ve tarihiyle ilgili hacimli bir açıklamasının bir özeti olduğunu iddia eder, günümüzde kayıptır. Ancak Jordanes'in Cassiodorus'un çalışmalarını gerçekte ne ölçüde kullandığı bilinmiyor. Gerçek tarihe veya köken mitolojisine ne kadar yakın olduğu tartışmalı olsa da, Gotların kökeni ve tarihine tam bir hikâye veren tek eşzamanlı kaynak olarak önemlidir.

Barbar krallıkları, Roma sonrası krallıklar, batı krallıkları veya erken Orta Çağ krallıkları olarak da bilinen barbar krallıkları, Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşünün ardından Batı Avrupa ve Kuzey Afrika'da başta Germen olmak üzere çeşitli Romalı olmayan halklar tarafından kurulan devletlerdi.

<span class="mw-page-title-main">Ermanaric</span>

Ermanaric, Hun istilasından önce, o zamanlar İskit'in Gotların yaşadığı Oium'un büyük bir bölümünü yöneten bir Greuthungian Gotik kralıydı. İki Roma kaynağında bahsedilir: Ammianus Marcellinus'un çağdaş yazıları ve altıncı yüzyıl tarihçisi Jordanes'in Getica'sında. Ayrıca daha sonraki Cermen kahramanlık efsanelerinde kurgulanmış bir biçimde görünür.

<span class="mw-page-title-main">Athanagild</span>

Athanagild Hispania ve Septimania'nın Vizigot Kralıdır. 551'de selefi Agila I'e isyan etmiştir. Agila ve Athanagild'in orduları Sevilla'da karşılaştı ve burada Agila ikinci bir yenilgiyle karşılaşmıştır. Agila'nın 554'teki ölümünün ardından saltanatının geri kalanında tek hükümdarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Eurik</span> Vizigot kralı

Eurik, ayrıca Evarik olarak da bilinir, 451’de Attila’ya karşı yapılan Katalon Muharebesi'nde hayatını kaybeden Vizigot Kralı I. Theodoric'in oğullarından birisiydi. 466 yılında kardeşi II. Teodorik'i katlettikten sonra, bu yıldan öldüğü 484 yılına kadar Vizigot Kralı olarak hüküm sürmüştür. İmparatorlukla olan foedus antlaşmasını feshetmiş ve krallığın sınırlarını Akitanya’nın dışına çıkararak İber yarımadasına kadar genişletmiştir. Başarılı dış politikası ve siyasi hamleleri hükümdarlığında önemli yere sahiptir. Ölümünün ardından, haleflerine bağımsız ve güçlü bir krallık bırakmıştır. Vizigot Krallığı'nın gelişimi ve dönüşümü Euric'in hükümdarlığı sırasında gerçekleşmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Abritus Muharebesi</span> Romalılar ile Gotik ve İskit kabileleri arasındaki muharebe (251)

Abritus Muharebesi, aynı zamanda Forum Terebronii Muharebesi olarak da bilinir, 251 yazında Roma'nın Moesia Inferior eyaletindeki Abritus yakınında meydana gelmiştir. Romalılar ile Gotik kral Cniva'nın yönetimindeki Got ve İskit kabilelerinden oluşan bir federasyon arasında gerçekleşmiştir. Roma ordusu büyük bir yenilgiye uğradı ve Roma imparatorları Decius ve oğlu Herennius Etruscus savaşta öldürülmüştür. Yabancı bir düşman tarafından öldürülen ilk Roma imparatorları oldular. Bu, Roma İmparatorluğu'nun Cermen kabilelerine karşı uğradığı en kötü yenilgilerden biriydi ve Romalı tarihçi Ammianus Marcellinus tarafından MS 9'daki Varus Muharebesi, 170'teki Roma İtalya'sının Marcomannic istilası ve 378'de Hadrianapolis Muharebesi ile eşdeğer olarak değerlendirir.