Joachim von Kortzfleisch
| Joachim von Kortzfleisch | |
|---|---|
 General der Infanterie Joachim von Kortzfleisch (sağ), 1941 | |
| Doğum | 3 Ocak 1890 Braunschweig, Braunschweig Dükalığı, Alman İmparatorluğu |
| Ölüm | 20 Nisan 1945 Sauerland, Nazi Almanyası |
| Bağlılığı | Alman İmparatorluğu Weimar Cumhuriyeti Nazi Almanyası |
| Branşı | Alman Ordusu Reichswehr Wehrmacht |
| Hizmet yılları | 1907-1945 |
| Rütbesi | General der Infanterie |
| Komutası | 1. Piyade Tümeni 11. Kolordu III. Wehrkreis 43. Kolordu |
| Çatışma/savaşları | 1. Dünya Savaşı 2. Dünya Savaşı |
| Ödülleri | Şövalye Haçı |
Joachim Otto August Achatius von Kortzfleisch (3 Ocak 1890-20 Nisan 1945), 2. Dünya Savaşı'nda bir Wehrmacht generaliydi. III. Wehrkreis (Berlin)'ın komutanı olarak 20 Temmuz Komplosu'nu takiben Kortzfleisch'ın uzaktan öz kuzeni olan Claus von Stauffenberg tarafından yönetilen darbe girişiminin başarısız olmasında rol oynadı.
Biyografi
Kortzfleisch, aristokratik bir Vestfalyalı ailede Prusyalı Generalmajor Gustav von Kortzfleisch'ın (1854-1910) ve Elsbeth Kortzfleisch'ın (1862-1937) oğlu olarak Braunschweig, Braunschweig Dükalığı'nda doğdu. 1907'de Alman Ordusu'na katıldı ve 1. Dünya Savaşı'nda bir makineli tüfek taburunda hizmet verdikten sonra Reichswehr'da kaldı. 1937 yılında Generalmajor'luğa terfi ettirildi. 2. Dünya Savaşı patlak verdiğinde Generalleutnant rütbesiyle 1. Piyade Tümeni'ne komuta ediyordu. 1 Eylül 1940'da 11. Kolordu komutanı olarak Şövalye Haçıyla taltif edildi.[1]
20 Temmuz 1944'te III. Wehrkreis komutanı olarak General Friedrich Fromm tarafından Bendlerblock'a çağrıldı. Vardığı zaman şaşkınlıkla Fromm'un artık komutada olmadığını artık Ludwig Beck'in komutada olduğunu gördü. Sinirle önde gelen komploculardan biri olan General Friedrich Olbricht tarafından kendisine tebliğ edilen Operasyon Valkür emirlerine uymayı reddetti ve "Führer ölmedi" diye bağırdı ve Hitler Yemini'ne atıfta bulundu.[2] Komplocular tarafından tutuklandı ve yalnızca evine gidip bahçesindeki otları çekmek isteyen bir asker olarak bu darbenin bir parçası olmak istemediğini söyledi.[3]
Yerine General Karl Freiherr von Thüngen geçirildi ve daha sonra Bendlerblock'tan ayrılmasına izin verildi. Ardından komplo destekçisi Major Hans-Ulrich von Oertzen tarafından sorguya çekildi. Kortzfleisch, daha sonra komployu yöneten subayın kendi uzaktan öz kuzeni olan ve geçen sene beraber bir düğüne katıldıkları Claus von Stauffenberg olduğunu öğrenince şoka uğradı. Mart 1945'te Feldmareşal Walter Model'ın komutasında olan Ordu Grubu B'de Ren Köprübaşı'nın komutanıydı. 20 Nisan 1945'te Amerikan 737. Tank Taburu askerlerince vurularak öldürüldü. Kortzfleisch ve bir avuç asker düşman hattının gerisinden hareket ederek Berleberg'e gitmeye çalıştı. Bir Amerikan devriyesi onlara Schmallenberg-Wulwesort, Sauerland'da rastgeldi. General Amerikan askerlerce sarılmış vaziyette bulunan kendisini ellerini kaldırmasını istemelerine rağmen makineli tabancayla savundu. Kortzfleisch, bu komuta uymayı reddetti ve yerine Nazi selamı vermek için kolunu kaldırdı. Ardından Amerikan askerlerce derhal ölümcül şekilde göğsünden vuruldu.[4]
Madalyalar
- Demir Haç (1914)
- 2. Sınıf Demir Haç
- 1. Sınıf Demir Haç
- Yara Rozeti (1918)
- Siyah Yara Rozeti
- Gümüş Yara Rozeti
- 1914-1918 Dünya Savaşı Onur Haçı
- Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası
- 4. Sınıf Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası
- 3. Sınıf Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası
- 2. Sınıf Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası
- 1. Sınıf Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası
- Memel Madalyası
- Demir Haç'a Toka Eklentisi
- 2. Sınıf Demir Haç'a Toka Eklentisi
- 1. Sınıf Demir Haç'a Toka Eklentisi
- Savaş Liyakat Haçı
- Kılıç Eklentili 2. Sınıf Savaş Liyakat Haçı
- Kılıç Eklentili 1. Sınıf Savaş Liyakat Haçı
- Şövalye Haçı (4 Eylül 1940)[5][6]
- Gümüş Alman Haçı (30 Aralık 1943)
Kaynaklar
Alıntılar
- ^ Veit Scherzer: Ritterkreuzträger 1939–1945. Die Inhaber des Eisernen Kreuzes von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündete Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchivs. 2. Auflage, Scherzers Militaer-Verlag, Ranis/Jena 2007, ISBN 978-3-938845-17-2, S. 467.
- ^ Michael C Thomsett (1997). The German Opposition to Hitler: The Resistance, the Underground, and Assassination Plots, 1938-1945. McFarland. ISBN 0-7864-0372-1.
- ^ Joachim Fest (1994). Plotting Hitler's Death: The German Resistance to Hitler, 1933-1945. Weidenfeld & Nicolson. ISBN 0-297-81774-4.
- ^ Augenzeugenbericht der „Fünften Infanterie Division der US-Streitkräfte“, abgedruckt im Jahrbuch Hochsauerlandkreis 1995, ISBN 3-86133-126-8, übersetzt von Frank Muermann und Rudolf Salingré, S. 70.
- ^ Fellgiebel 2000, p. 270.
- ^ Scherzer 2007, p. 467.
Bibliyografya
- Fellgiebel, Walther-Peer (2000) [1986]. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 — Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtteile [The Bearers of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939–1945 — The Owners of the Highest Award of the Second World War of all Wehrmacht Branches] (Almanca). Friedberg, Germany: Podzun-Pallas. ISBN 978-3-7909-0284-6.
- Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives [The Knight's Cross Bearers 1939–1945 The Holders of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939 by Army, Air Force, Navy, Waffen-SS, Volkssturm and Allied Forces with Germany According to the Documents of the Federal Archives] (Almanca). Jena, Germany: Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
| Otorite kontrolü |
|---|
