İçeriğe atla

Jeremiah Horrocks

Jeremiah Horrocks
Horrocks'un romantikleştirilmiş Viktorya tablosu, 1639'da Venüs'ün geçişinin ilk gözlemini yapıyor. Horrocks'un hiçbir çağdaş portresi günümüze ulaşmadı.[1]
Doğum1618
Lower Lodge, Otterspool,
Toxteth Park, Liverpool, Lancashire, İngiltere
Ölüm3 January 1641 (aged 22)
Toxteth Park, Liverpool, Lancashire, İngiltere
Diğer ad(lar)ıJeremiah Horrox
Mezun olduğu okul(lar)Cambridge Üniversitesi
Tanınma nedeni
Kariyeri
DalıAstronomi, Matematik, Mekanik

Jeremiah Horrocks (1618 – 3 Ocak 1641), bazen Jeremiah Horrox adıyla verilen (Emmanuel College kayıtlarında ve Latince yazdığı el yazmalarında kullandığı isminin Latinleştirilmiş versiyonu) İngiliz astronom. Ay'ın Dünya'nın etrafında eliptik bir yörüngede döndüğünü gösteren ilk kişidir; ve 1639 yılında Venüs'ün güneşin önünden geçişini önceden gören tek kişidir. Arkadaşı William Crabtree ile birlikte bu olayı gözlemleyen ve kaydeden ilk kişiler olmuşlardır.

Erken ölümü ve İngiliz iç savaşının kaos ortamı, onun bu geçiş ile ilgili bilimsel çalışmasının (Venus in sole visa) neredeyse kaybına neden olacaktı; ama bu ve diğer çalışmaları nedeniyle o, İngiliz astronomisinin kurucularından birisi olarak kabul edildi.

İlk yılları ve eğitimi

Jeremiah Horrocks Liverpool yakınlarında eski bir kraliyet geyik parkı olan Toxteth Park'taki Lower Lodge çiftliğinde doğdu. Babası James, bir saat yapımcısı olan Thomas Aspinwall'in yanına çırak olarak girmek üzere Toxteth Park'a taşınmış ve daha sonra ustasının kızı Mary ile evlenmiştir. Her iki aile de iyi eğitim görmüş Püreiten ailelerdi. Horrocks'lar genç oğullarını Cambridge Üniversitesine gönderirlerdi, ama Aspinwall'ların tercihi Oxford oldu. Ortodoks olmayan inançlarından ötürü Püritenler kamu görevlerinden dışlanmaktaydılar. Bu da onları başka arayışlara yöneltmekteydi; 1600'lerde Aspinwall'ler başarılı bir saat yapımcısı aile haline gelmişti. Jeremiah astronomi ile erken tanıştı; ilk gençlik çağındaki işi, yerel saatleri ayarlamak için yerel öğlen zamanını ölçmeyi de içermekteydi. Püriten yetiştirilme tarzı onun astroloji, büyücülük ve sihir konusunda kalıcı bir kuşku duymasını sağlamıştı.

1632 yılında Horrocks, Cambridge Üniversitesi'ndeki Emmanuel College'a burslu olarak kabul edildi. Cambridge'de matematikçi John Wallis ve Platoncu John Worthington ile çalışmaya başladı. O dönemde Cambridge'te Copernicus'un devrimci heliosantrik (Güneş merkezli) teorisini kabul eden birkaç kişiden biriydi ve Johannes Kepler, Tycho Brahe ve diğerlerinin eserleri üzerine çalıştı.

1635 yılında Horrocks, bilinmeyen bir nedenden ötürü Cambridge'i mezun olmadan terk etti. Marston'a göre işe girene kadar olan ek maliyetleri erteleme ihtiyacı içinde olabilirdi; Aughton'a göre ise ilgi duyduğu alanlar üzerinde çok fazla yoğunlaştığı için sınavlarında başarısız olmuş olabilir ya da Anglikan eğitimi almak istemiyordu ve bir derece almak onun için sınırlı bir yarar sağlayacaktı.

Astronomi gözlemleri

Horrocks şimdi kendisini astronomi çalışmalarına vererek astronomi kitapları ve ekipmanı toplamaya başlamıştır. 1638 yılı itibarıyla bulabileceği en iyi teleskopa sahiptir. Liverpool bir denizci kentiydi ve usturlab, Jacop'un aleti (İki nesnenin açısını ölçmek için kullanılan sekstantın ilkeli) gibi navigasyon aletleri kolayca bulunabilmekteydi. Ancak ihtiyaç duyduğu çok özel astronomi aletlerini bulabileceği bir Pazar yoktu. Bu nedenle de tek çaresi bu aletleri kendisinin yapmasıydı. Bunu yapabilecek durumdaydı; babası ve amcaları hassas aletler yaratma becerisi olan saat imalatçılarıydı. Öyle anlaşılıyor ki gündüzleri aile işine yardımcı oluyordu ve karşılığında geceleri ailesindeki saat ustaları yıldızları izlemesine yarayacak aletlerin tasarımı ve imalatına yardım ederek onun bu hobisine destek oluyorlardı.

Horrocks üç feet yarıçapında bir radius astronomicus'a –iki yıldız arasındaki açıyı ölçmekte kullanılan hareketli iki nişangahı olan bir Jacop'un aleti (İki nesnenin açısını ölçmek için kullanılan sekstantın ilkeli)- sahip oldu. Ancak 1637 Ocak ayında bu aletinin sınırlarına ulaştı ve daha büyük ve daha yüksek hassasiyette olan bir türünü yaptı. Henüz bir genç iken günün astronomi ile ilgili kitaplarının çoğunu okumuş ve zayıf yanlarını işaretlemişti. On yedisine geldiğinde ise yeni araştırma yöntemleri önermekteydi.

Geleneksel olarak evden ayrıldıktan sonra geçimini sağlamak üzere Lancashire'da Preston yakınlarındaki Much Hoole'da bir papaz yardımcılığı bulmuştu, ancak buna ilişkin çok az veri var. Much Hoole'daki yerel geleneğe göre Bretherton'daki Bank Hall malikanesinin içindeki Carr House'ta oturuyordu. Carr House, zengin bir çiftçi ve tüccar aile olan Stones ailesine ait çok büyük bir mülktü ve Horrocks olasılıkla Stones'ların çocuklarına öğretmenlik yapıyordu.

Ay gözlemleri

Horrocks Ay'ın Dünya etrafında eliptik bir yol izleyerek hareket ettiğini ilk gösteren kişidir ve kuyruklu yıldızların da eliptik bir yörünge izlediğini öne sürmüştür. Teorilerini konik bir sarkaçın hareketlerine analoji yaparak desteklemiştir; bir sarkaçın şakülü geri çekilip bırakıldığında eliptik bir yol izler ve onun uzun ekseni, Ay'ın eliptik yörüngesinin uç kısımlarında olduğu gibi, dönüş yönünde hareket etmektedir. Güneşin ve Dünyanın Ay'ın yörüngesi üzerinde etkisi olduğunu önererek Isaac Newton'un öncülü olmuştur. Principia adlı eserinde Newton, Ayın hareketlerine ilişkin teorisi ile ilgili olarak Horrocks'un çalışmalarının doğruluğunu kabul eder. Yaşamının son aylarında Horrocks denizlerdeki gel-git olayını ayrıntılı bir biçimde incelemiş, bu olay ile Ay arasındaki nedenselliğin yapısını açıklamaya çalışmıştır.

Venüs’ün (Güneşin önünden) geçişi

Horrocks’un Venüs’ün geçişini kaydettiği bir çizimi, 1662 yılında Johannes hevelius tarafından yayınlanmıştır.
Jeremiah Horrocks'un Opera Posthuma, kitabının kapağı. Kitap, Royal Society tarafından 1672'de basılmıştı.

Kepler 1639'da Venüs'ün Güneş'in önünden geçişinin az bir farkla gerçekleşmeyeceğini öngördüğünde Horrocks, Lansberg'in tablolarının hatalı olduğu konusunda ikna olmuştu. Yıllarca Venüs üzerinde kendi gözlemlerini yapan Horrocks gerçekten de bir geçişin olacağını tahmin etti.

Horrocks, Güneş'in görüntüsünü bir teleskop aracılığı ile bu görüntünün güvenli bir biçimde gözlemlenebileceği bir düzlem üzerinde odaklayarak basit bir helioskop yaptı. Much Hoole'daki konumundan, Venüs'ün geçişinin Jülyen takvimine göre 24 Kasım 1639 (ya da Gregorian takvime göre 4 Aralık) günü yaklaşık olarak öğleden sonra saat 3.00'te başlayacağını hesapladı. Hava bulutluydu, ancak Güneşin önünden geçen Venüs'ün küçük siyah gölgesini ilk olarak 3:15 sıralarında gözlemledi; ve güneş batana kadar yarım saat kadar gözlemini sürdürdü. 1639 geçişi aynı zamanda arkadaşı ve sürekli yazıştığı William Crabtree tarafından da Manchester yakınlarındaki Broughton'daki evinden gözlemlendi.

Horrocks'un gözlemleri onun Venüs'ün boyutu konusunda daha fazla veriye dayanan bir tahmin yapabilmesine –önceden daha büyük ve Dünya'ya daha yakın olduğu düşünülmektedi- ve şimdi astronomik birim (AU) olarak bilinen Güneş ile Dünya arasındaki mesafeyi tahmin edebilmesine olanak verdi. Onun rakamı olan 95 milyon kilometre (59 milyon mil, 0.63 AU) bugün bilinen 150 milyon kilometreden (93 milyon mil) oldukça farklıydı, ancak o zamana kadar önerilenlerden çok daha doğru idi.

Horrocks'un Venüs'ün geçişine ilişkin bilimsel eseri olan Venus in sole visa (Güneş'in üzerinde görülen Venüs), daha sonra Johannes Hevelius tarafından maliyeti karşılanarak yayınlandı. Yazıldığından yaklaşık 20 yıl sonra, 1662 yılında Royal Society (Kraliyek Akademisi) üyelerine gösterildiğinde büyük bir heyecan yarattı. Mizah yüklü açıklamalar ve orijinal şiirlerden pasajlarla eser, Horrocks'un heyecanlı ve romantik doğasını ortaya koydu. Venüs geçişlerini ayıran yüzyıl hakkında konuşurken heyecanla şöyle der:

... Senin dönüşün Gelecek kuşaklar görecek; yıllar geçmeli Uzak, ama uzun bir zaman sonra muhteşem görünüş Yine bizim uzak torunlarımızın gözlerini selamlayacak.

Dönem, dünya astronomlarının kendi aralarında anlaşamadıkları ve teologların Kutsal Kitap'larla çelişen görüşlere ateş püskürdüğü, astronomi için büyük bir belirsizlik dönemiydi. Horrocks, dindar bir genç adam olmasına rağmen, kesin bir biçimde bilimsel determinizmin yanında yer aldı.

Bazı insanların kesin olmayan gözlemleri nedeniyle en yüce Yıldızlar Bilimi'ni bu alandaki belirsizlikten sorumlu tutmak yanlıştır. Kendi hatası olmayan, göksel cisimlerin hareketinden değil, insanların gözlemlerinden kaynaklanan hatalar ve belirsizliklerden kaynaklanan yakınmalar nedeniyle zarar görür... Şimdiye kadar yıldızların hareketlerinde herhangi bir kusurun tespit edilmiş olduğunu düşünmüyorum, ne de böyle bir şeyin bulunabileceğine inanıyorum. Tanrının göksel varlıkları insanların onları gözlemlediğinden daha az mükemmel yarattığı düşüncesi benden uzak olsun. Jeremiah Horrocks.

Ölüm ve hatırlama

Preston, Moor Park’daki Jeremiah Horrocks Gözlemevi

Horrocks 1640'ların ortasında Toxteth Park'a döndü ve bilinmeyen nedenlerden ötürü 3 Ocak 1641 tarihinde 22 yaşında öldü. Crabtree'nin ifadesiyle “İnanılmaz bir kayıp!” O Newton'u Copernicus, Galileo, Brahe ve Kepler ile bağlayan bir köprü olarak tanımlanmıştı. Horrocks Westminster Abbey'de bir plaka ile anılmıştır ve Ay'da bulunan Horrocks krateri onun adını taşımaktadır. 1859 yılında Much Hoole'daki St. Michael kilisesinde onun anısına bir mermer tablet ve vitray pencereler yapılmıştır.

1927 yılında Preston, Moor Park'ta Jeremiah Horrocks Gözlemevi kurulmuştur.

2012 yılında Venüs'ün Güneş'in önünden geçişi Much Hoole'daki kilisede gerçekleştirilen bir törenle kutlanmış, NASA tarafından bütün dünyaya canlı olarak yayınlanmıştır.

Jeremiah Horrocks Enstitüsü

Jeremiah Horrocks Gözlemevi, Moor Park, Preston

1993 yılında Central Lancashire Üniversitesinde için Jeremiah Horrocks Astrofizik ve Süperbilgisayar Enstitüsü kurulmuştur. 2012 yılında adı Jeremiah Harrocks Matematik, Fizik ve Astronomy Enstitüsü olarak değiştirilmiştir.

Bibliyografya

  • Aughton, Peter (2004). The Transit of Venus: The Brief, Brilliant Life of Jeremiah Horrocks, Father of British Astronomy. Londra: Weidenfeld & Nicolson. (İngilizce)

Ayrıntılı Okuma

  • Applebaum, W.; Hatch; Hatch, R. A. (1983). "Boulliau Mercator and Horrocks Venus in Sole Visa - Three Unpublished Letters". Journal for the History of Astronomy 14 (3): 166–179. Bibcode:1983JHA....14..166A.
  • Chapman, Allan (1990). "Jeremiah Horrocks, the transit of Venus, and the 'New Astronomy' in early seventeenth-century England". Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society 31: 333–357. Bibcode:1990QJRAS..31..333C.
  • Chapman, Allan (2004). "Transit of Venus: Horrocks, Crabtree and the 1639 transit of Venus". Astronomy & Geophysics 45 (5): 5–31. Bibcode:2004A&G....45e..26C. doi:10.1046/j.1468-4004.2003.45526.x.
  • Hughes, David W. (2005). "Horrocks's bogus law". Astronomy & Geophysics 46 (1): 14–16. Bibcode:2005A&G....46a..14H. doi:10.1046/j.1468-4004.2003.46114.x.
  • Aor, Eli (2000). Venus in Transit. Princeton: Princeton Üniversitesi Yayınları. ISBN 0-691-11589-3.
  • Sheehan, William; Westfall, John (2004). The Transits of Venus. Amherst, New York: Prometheus Yayınları. ISBN 1-59102-175-8.
  • Whatton, Arundell Blount (1875). Memoir of the Life and Labors of the Rev. Jeremiah Horrox. Londra: William Hunt and Company.
  • Applebaum, Wilbur (2012). Venus Seen on the Sun: The First Observation of a Transit of Venus by Jeremiah Horrocks. Leiden & Boston: Brill. ISBN 978-90-04-22193-2.

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Applebaum, Wilbur (2004). "Horrocks [Horrox], Jeremiah (1618–1641), astronomer". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/13806.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Astronomi</span> kökenleri, evrimleri, fiziksel ve kimyasal özellikleri ile gök cisimlerini açıklamaya çalışmak üzere gözleyen bilim dalı

Astronomi, gök bilimi ya da gökbilim gök cisimlerinin kökenlerini, evrimlerini, fiziksel ve kimyasal özelliklerini açıklamaya çalışan doğa bilimi dalıdır. Astronominin sınırlı ve özel bir alanı olan gök mekaniği ile karıştırılmaması gerekir. Astronomi daha açık bir deyişle, yörüngesel cisimleri ve Dünya atmosferinin dışında gerçekleşen, yıldızlar, gezegenler, kuyrukluyıldızlar, kutup ışıkları, gökadalar ve kozmik mikrodalga arkaalan ışınımı gibi gözlemlenebilir tüm olay ve olguları inceleyen bilim dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Venüs</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın 2., sıcaklık açısından 1. sırada yer alan gezegen

Venüs, Güneş Sistemi'nde Güneş'e uzaklık bakımından ikinci sıradaki, sıcaklık bakımından ise birinci sıradaki gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">Merkür</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın ve sistem içerisindeki en küçük gezegen

Merkür, Güneş Sistemi'ndeki en küçük ve Güneş'e en yakın gezegendir. Adını, ticaret ve iletişim tanrısı ve tanrıların habercisi olan antik Roma tanrısı Mercurius'tan (Mercury) almıştır. Yüzey kütleçekimi yaklaşık olarak Mars ile aynı olan bir karasal gezegen olarak sınıflandırılır. Yüzeyi, milyarlarca yıldır biriken sayısız çarpma olayının bir sonucu olarak yoğun şekilde kraterlerle kaplıdır. En büyük krateri olan Caloris Planitia, 1.550 km (960 mi) çapındadır ve gezegenin çapının üçte biri kadardır. Dünya'nın uydusu Ay'a benzer şekilde Merkür'ün yüzeyi, bindirme faylarından kaynaklanan geniş bir uçurum sistemi (yarıklar) ve çarpma olayı kalıntıları tarafından oluşturulan parlak ışın sistemleri sergiler.

<span class="mw-page-title-main">Astrometri</span>

Gök ölçümü, gökölçüm veya astrometri, yıldızların ve diğer gökyüzü cisimlerinin konumlarının ve hareketlerinin yüksek hassasiyetle hesaplanmasını içine alan bir gök bilimi dalıdır. Astrometrik ölçümlerden elde edilen bilgiler kinematik, Güneş Sistemi'nin fiziksel kökeni ve galaksimiz Samanyolu ile ilgili bilgiler sunar.

<span class="mw-page-title-main">Gezegen</span> bir yıldız veya yıldız kalıntısının yörüngesinde dolanan gök cismi

Gezegen; genellikle bir yıldız, yıldız kalıntısı ya da kahverengi cücenin yörüngesinde bulunan, yuvarlak hâle gelmiş bir astronomik cisimdir. Uluslararası Astronomi Birliğinin (IAU) tanımına göre Güneş Sistemi'nde sekiz gezegen bulunur. Bunlar, karasal gezegenler Merkür, Venüs, Dünya ve Mars; dev gezegenler Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün'dür. Gezegen oluşumu için bilimsel açıdan mevcut en iyi teori, bir bulutsunun kendi içine çökmesi sonucu bir yıldızlararası bulut meydana getirdiğini ve yıldızlararası bulutun da bir önyıldız ve bunun yörüngesinde dönen bir öngezegen diski oluşturduğunu öne süren bulutsu hipotezidir. Gezegenler bu disk içinde, kütleçekiminin etkisiyle maddelerin kademeli olarak birikmesi sonucu, yığılma (akresyon) olarak adlandırılan süreçte büyürler.

<span class="mw-page-title-main">Johannes Kepler</span> Alman gökbilimci, matematikçi ve astronom

Johannes Kepler ; Alman gök bilimci, matematikçi ve astronomdur. 17. yüzyılın bilimsel devriminde, "Astronoma Nova", "Harmonik Mundi" ve "Kopernik Astronomi Özeti" adlı çalışmalarına bağlı olarak şahsen ortaya çıkardığı Kepler'in gezegensel hareket yasaları ile tanınır. Bu çalışmaları Isaac Newton’un evrensel yer çekimi kuvveti teorisine dayanak sağlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Battânî</span> Arap astronom ve matematikçi (858–929)

Ebu Abdullah Muhammed bin Cabir bin Sinan er-Rekki es-Sabi el-Battani Latince Albategnius, Albategni ya da Albatenius olarak bilinen, Arap astronom, astrolog ve matematikçidir. Şu anda Türkiye'de bulunan Şanlıurfa ilinin bir ilçesi olan Harran'da doğmuştur. Lakabı es-Sabi''dir fakat tam künyesi, bizi onun Müslüman olduğu sonucuna götürür.

<span class="mw-page-title-main">Günmerkezlilik</span>

Günmerkezlilik veya Güneş Merkezli(lik), gökbilimde, Dünya ve diğer gezegenlerin Güneş'in çevresinde döndüğü bir astronomik modeldir. Geçmişte, Yer'in merkezde olduğu (geosantrizm) astronomik modele karşı olarak ortaya çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hipparkos</span> 2. yüzyıl Yunan astronom, coğrafyacı ve matematikçi

İznikli Hipparkos veya Nikaialı Hipparhus bir Yunan astronom, coğrafyacı ve matematikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">Apsis (astronomi)</span> Bir cismin yörüngesindeki en uzak ve en yakın nokta

Apsis, gök mekaniğinde, eliptik yörüngedeki bir cismin genelde sistemin kütle merkezi durumunda da olan çekim merkezine yörünge boyunca en yakın ve en uzak olduğu noktalara verilen addır.

<span class="mw-page-title-main">Meridyen çemberi</span>

Meridyen çemberi, yerel meridyenden geçen transit olarak bilenen, yıldız geçidi zamanlaması için kullanılan bir alettir, aynı anda nadir'den açısal uzaklıklarını da ölçer. Bunlar meridyende ufkun kuzey noktasından(zenit) ve ufkun güney noktasından(nadir) geçen büyük daireyi işaretleme imkânı versin diye yapılmıştır. Meridyen teleskopları objeleri görüş alanına getirmek için dünyanın rotasına dayanır ve doğru batı ekseninde yatay olarak sabitlenmiştir. Benzer transit aleti, transit dairesi veya transit teleskobu aynı şekilde yatay eksende konuşlanmıştır ama eksen doğu-batı ekseninde sabitlenmek zorunda değildir. Örneğin ölçü teodoliti eğer teleskobu yatay eksen hakkındaki devrimlere hakimse transit aleti olarak iş görebilir. Daha az spesifik olmalarına rağmen, meridyen daireleri bu isimlerle bilinirler. Yıllarca transit zamanlaması göksel cisimlerin konumlarını belirlemede en doğru yöntemdi ve meridyen aletleri bu itinalı işi uygulamaya dayanır. Spektroskopi, fotografi ve yansıtmalı teleskopun mükemmelliğinden önce, konumları belirlemek gözlem evlerinin en önemli göreviydi.

<span class="mw-page-title-main">Antik Yunan astronomisi</span>

Yunan astronomisi klasik antik dönemde Yunan dilinde yazılmıştır ve antik Yunan, Helenistik, Greko-Romen ve geç dönem antik çağlarını kapsar. Yunanca, Helenistik dönemden Büyük İskender'in fethini takip eden süreçte bilimin dili haline geldiği için antik Yunan astronomisi coğrafi sınırları aşmıştır. Bu yüzden Helenistik astronomi olarak da adlandırılır. Helenistik ve Roma dönemleri boyunca Yunan olan veya olmayan birçok astronom, çalışmalarını Yunan geleneklerini kullanarak Ptolemaios krallığındaki İskenderiye kütüphanesini de içeren büyük bir enstitüde yürütüyordu.

<span class="mw-page-title-main">Jantar Mantar, Jaipur</span>

Jantar Mantar anıtı, Hindistan'ın Racastan Eyaletinin, Jaipur şehrinde yer alan on dokuz mimari astronomik alet koleksiyonudur; Rajput kralı Sawai Jai Singh II tarafından yaptırılmış ve 1734'te tamamlanmıştır. Dünyadaki en büyük taş güneş saatine ev sahipliği yapmaktadır ve UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Mısır astronomisi</span>

Mısır astronomisi, tarih öncesi zamanlarda, Predinastik Dönem'de gelişmeye başladı. M.Ö. 5. binyılda yapılan Nabta Playa'daki taş dairelerin tasarımında astronomik hizalamalardan esinlenilmiş olabilir. Tarihi Hanedan Dönemi M.Ö. 3. binyılda başladığında, 365 günlük periyot sistemi zaten Mısır takviminde kullanılıyordu ve Nil'in yıllık su baskınlarının belirlenmesinde yıldız gözlemi önemli bir yer tutuyordu.

Callippus, mevsimlerin uzunluklarını kesin olarak belirleyen ve sonraki tüm gök bilimciler tarafından kullanılan bir takvim oluşturan Yunan astronom ve matematikçi.

Cleomedes, özellikle “Cennetler ” olarak da bilinen Gök Cisimlerinin Dairesel Hareketleri adlı kitabıyla tanınan bir Yunan gökbilimci ve matematikçidir.

<span class="mw-page-title-main">Venüs'ün evreleri</span> Venüsün Evreleri

Venüs'ün evreleri, Ay evrelerine benzer şekilde, gezegenin yüzeyinde görülen aydınlatma varyasyonlarıdır. İlk kaydedilen gözlemlerin Galileo Galilei tarafından 1610'da teleskopik gözlemler olduğu düşünülmektedir. Venüs'ün aşırı uçtaki hilal evresi o zamandan beri çıplak gözle gözlemlenmiş olsa da, bunun tarif edildiğine veya bilindiğine dair tartışmasız tarihsel teleskop öncesi kayıt yoktur.

<span class="mw-page-title-main">Mariner 2</span>

Mariner 2, Venüs'e giden ve başarılı bir gezegen karşılaşması gerçekleştiren ilk ABD robotik uzay sondasıydı. NASA Mariner programı'ndaki ilk başarılı uzay aracı, Ranger programı'nın Blok I uzay aracının basitleştirilmiş bir versiyonu ve Mariner 1'in tam bir kopyasıydı. Mariner 1 ve 2 uzay aracının görevleri bazen Mariner R görevleri olarak bilinir. Orijinal planlar, sondaların Atlas-Centaur'da fırlatılmasını gerektiriyordu ancak bu araçla ilgili ciddi gelişim sorunları, çok daha küçük olan Agena B ikinci aşamaya geçişi zorunlu kıldı. Bu nedenle Mariner R araçlarının tasarımı büyük ölçüde basitleştirildi. Atlas-Agena B, Sovyet 8K78 güçlendiricisinin yalnızca yarısı kadar kaldırma kapasitesine sahip olduğundan, bu dönemin Sovyet Venera sondalarından çok daha az enstrümantasyon—örneğin, bir TV kamerasından vazgeçilerek— taşındı.

<span class="mw-page-title-main">Kopernik Devrimi</span>

Kopernik Devrimi, Dünya'yı kozmosun ve evrenin merkezinde durağan olarak tanımlayan Batlamyus gök modelinden, Güneş'in Güneş Sisteminin merkezinde olduğu Güneş merkezli modele doğru yapılan bir paradigma değişimini ifade eder. Bu devrim iki aşamadan meydana gelmektedir. Bunlardan ilki doğası gereği son derece matematikseldir ve Dünya'nın Güneş'in etrafında dönüşünün gözlemlenmesidir. İkinci aşama ise 1610 yılında Galileo'nun bir broşürünün yayınlanmasıyla başlar. Nicolaus Copernicus'un "De devrimibus orbium coelestium"unun yayınlanmasıyla başlayan "devrime" katkılar, bundan yaklaşık bir asır sonra Isaac Newton'un çalışmalarına kadar devam etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Pietro Tacchini</span>

Pietro Tacchini, İtalyan astronomdur.