Neoklasisizm, Antik Yunan ve Antik Roma dönemine ait tarzların yeniden canlandırılmasıyla ortaya çıkan bir akımdır. Bu akımın en önemli özelliklerinden biri önceki dönemlerdeki Barok ve Rokoko sanatındaki aşırı süslemeciliğe duyulan tepkinin ortaya konulmasıdır.
Doğan Kuban, Türk mimar ve akademisyendir. Türkiye'nin ilk ve en önemli mimarlık tarihçilerindendir.
Fransız mimarisi veya Fransa mimarisi, Fransız ve yabancı asıllı mimarların Fransa Cumhuriyeti coğrafi sınırları içinde tasarladığı veya inşa ettiği mimari eserlere verilen genel isimdir.
Antik Roma mimarisi, MÖ 1. ve MS 4. yüzyıllar arasında merkezi İtalya olmak üzere Roma İmparatorluğu'nun egemen olduğu Akdeniz havzası ve çevresini etkileyen bir mimaridir. Kökeni Etrüsk mimarisine dayanan bu mimari tür, MS 4. yüzyılda Hristiyanlığın resmen kabulü ile bir "Hristiyan mimarisi" halini almış, Roma İmparatoluğu'nun ikiye ayrılmasından sonra 15. yüzyıla kadar yaşayan Doğu Roma mimarisi ise Bizans mimarisi adı ile tanınmıştır.
Pompeii, Pompei komünü sınırları içerisinde, İtalya'nın kısmi özerk bölgesi Campania'da, Napoli şehri yakınlarında bulunan ve hâlâ kısmen gömülü olan yıkıntı halindeki antik Roma kentidir.
Cüneyt Budak, Türk mimar, teorisyen ve eğitimci.
Christian de Portzamparc Fransız bir mimar ve şehir plancısıdır. 1970 yılında Paris’te yer alan École Nationale des Beaux Arts’dan mezun olduğundan beri mimarlık mesleğini sürdürmektedir. Tasarımlarında bulunduğu ortama, şehre ve çevreye hassasiyet göstermesi Christian de Portzamparc’ın önemli mimari özelliklerinden birisidir. 1994 yılında Pritzker Mimarlık Ödülü’nü kazandı.
Jean Nouvel, Fransız mimar. Başta Ağa Han Mimarlık Ödülü ve Pritzker Mimarlık Ödülü olmak üzere birçok ödüle de layık görülmüştür.
Roma sarnıçları listesi Antik Roma sarnıçları üzerine bir özet sunar. Taze su havzası yaygın bir şekilde Su kemeri ve onun kol hatları üzerinden taşınmak suretiyle şehirdeki evlere, kırsal alandaki villalara, imparatorluk saraylarına, Roma hamamı veya Roma ordusu deniz üssüne su sağlandı.
Mimarlık teorisi veya mimari teori mimarlık hakkında düşünmek, tartışmak ve en önemlisi yazmak eylemlerine verilen isimdir. Mimarlık teorisi dünyanın birçok yerinde mimarlık fakültelerinde öğretilmekte ve bazıları da belli mimarlar tarafından benimsenip uygulanmaktadır.
Mimarlık tarihi farklı uygarlıklar, ülkeler ve zamanlardaki mimarlık tarihininin gelişimini inceler.
Bizans mimarisi, Bizans İmparatorluğu mimarisidir. İmparatorluk, Büyük Konstantin, Roma İmparatorluğu başkentini Roma'dan Byzantion'uma doğuya taşıdığı 330 yılından sonraki Roma İmparatorluğu'nun sanatsal ve kültürel varlığını adresler. Byzantion, "Yeni Roma", sonradan Konstantinopolis ismini almıştır, bugün İstanbul olarak adlandırılmaktadır. İmparatorluk, bir Milenyumdan fazla yaşamış, Avrupa'da Orta Çağ ve Rönesans mimarlığını etkin şekilde etkilemiş, 1453 yılında İstanbul'un fethinden sonra Osmanlı mimarisini etkilemiştir.
École des Beaux-Arts tam adıyla École Nationale Supérieure Des Beaux-arts Paris'te 1671 yılında Académie Royale d’Architecture adıyla Jean-Baptiste Colbert tarafından kurulan güzel sanatlar okulu. 1793 yılında Académie Royale de Peinture et de Sculpture okuluyla birleştirilmiştir. Okul çizim, resim, heykel ve mimarlık gibi güzel sanat alanlarında eğitim vermektedir. 1935'ten itibaren okulun müfredatı Alman müfredatına yakınlık göstermektedir.
Jacques-François Blondel, Fransız mimar ve öğretmendir. Uzun yıllar kendisine ait olan başarılı mimarlık okulunu yönettikten sonra, 1762'de Académie Royale d'architecture'da Mimarlık Profesörü olarak atandı ve Cours d'architecture, 1675'te 17.yüzyılın sonlarında aynı görevi üstlenen ünlü aynı adı taşıyan François Blondel tarafından yayınlanan benzer başlıklı bir kitabın yerini almıştır.
Pierre Patte (1723-1814), 1777'de Blondel'un ölümünden sonra basın aracılığıyla gördüğü Cours d'architecture(Mimarlık kursları) adlı büyük Fransız mimarlık öğretmeni Jacques-François Blondel'un asistanı olan Fransız mimardır.
Mimarlık sosyolojisi, yapılmış çevrenin sosyolojik çalışması ve modern toplumlarda mimarların rolü ve kapsamıdır. Mimarlık temel olarak estetik, mühendislik ve sosyal kavramlardan meydana gelir. Yapılmış çevre, insanların aktivitelerinden oluşan tasarlanmış alanlardır. Bu alanlar birbiriyle ilişkili ve birbirinden ayrılamaz bir bütündür. Birbirinden farklı birçok sosyal kurum bulunmaktadır. Bu sosyal kurumlar, bazen binayı kullanan insanların hem binada yaşayanların amacından hem de çeşitli yapı ve organize iletişim akışından tüm yönlerden faydalanmalarını sağlamak için işlevsel alanlara ihtiyaç duyar. Binaların bu sosyal kurumların ihtiyaçlarını, toplumsal gereksinimleri, karşılamak üzere tasarlanma biçiminin, mimaride sosyal yönlerin uyumu olduğu söylenebilir.
Opus vittatum veya opus listatum, Antik Roma uygarlığında kullanılmaya başlanıp yüksek duvarlar ve yapılar dikmek için tercih edilerek genellikle görece küçük dikdörtgen, kare veya oblong tüf kalıplarının yatay ve paralel biçimde harç ile birleştirilerek örüldüğü bir duvarcılık yöntemidir. Opus vittatum, MÖ 4. yüzyılın başlarında ortaya çıkıp yalnızca tek tür -çoğunlukla tüf- taşın kullanıldığı opus vittatum simplex ve MS 3. ve 4. yüzyıllarda yaygınlaşan ve yatay tüf sıralarının arasının düzenli yahut düzensiz uzaklıklardaki tuğla şeritleriyle kesildiği opus vittatum mixtum olarak ikiye ayrılmaktadır.
Emmanuel Pontremoli Fransız mimar ve arkeolog.
Klasik mimarlık, genellikle klasik antik Yunan ve Roma mimarisinin ilkelerinden veya bazen daha spesifik olarak Romalı mimar Vitruvius'un De architectura eserinden az çok bilinçli bir şekilde türetilen mimariyi ifade eder. Karolenj Rönesansı'ndan beri farklı klasik mimari stilleri var olmuştur ve İtalyan Rönesansı'ndan beri belirgin bir şekilde var olmuştur. Klasik mimari stilleri büyük ölçüde değişebilse de, genel olarak hepsinin dekoratif ve yapıcı unsurların ortak bir "kelime dağarcığından" yararlandığı söylenebilir. Batı dünyasının çoğunda, farklı klasik mimari stilleri Rönesans'tan II. Dünya Savaşı'na kadar mimarlık tarihine hakim olmuştur. Klasik mimari birçok mimarı bilgilendirmeye devam etmektedir.
Lothar Haselberger, Alman-Amerikalı akademik mimarlık tarihçisi, arkeolog, klasik dönem uzmanı ve yazardır.
