İçeriğe atla

Jean-Paul Marat

Jean-Paul Marat
Jean-Paul Marat, 1793'te Joseph Boze tarafından çizilmiştir
Doğum24 Mayıs 1743(1743-05-24)
Boudry, Neuchâtel Prensliği, Prusya (şimdi İsviçre'nin bir parçası)
Ölüm13 Temmuz 1793 (50 yaşında)
Paris, Birinci Fransız Cumhuriyeti
Ölüm sebebiSuikast
VatandaşlıkFransa
MeslekGazeteci, politikacı, hekim, bilim adamı
Siyasi partiDağ
HareketJakobenler
EvlilikSimone Evrard
Ebeveyn(ler)Jean Mara
Louise Cabrol
İmza

Jean-Paul Marat (24 Mayıs 1743 - 13 Temmuz 1793), Fransız siyaset teorisyeni, bilim insanı ve hekim.[1] Fransız Devrimi sırasında gazeteci ve politikacı.

Marat, 24 Mayıs 1743'te Prusya Neuchâtel Prensliği'nde (İsviçre'nin bir parçası) Boudry'de doğdu. Cagliari, Sardunya yerlisi Jean Mara (Giovanni Mara) ve Castres'li Fransız Huguenot Louise Cabrol'ün dokuz çocuğundan ikincisiydi. Babası, Mercedarya'lı bir komiser ve dindar bir mülteciydi.[2]

On yedi yaşındayken Jean-Baptiste Chappe d'Auteroche'un, Venüs geçişini gözlemlemek maksadıyla Tobolsk'a götürmek üzere topladığı heyete katılmak için başvuruda bulundu fakat reddedildi.[3] Daha sonra Paris'e taşındı ve tıp okudu.

1765'te Londra'ya taşındıktan sonra doktor olarak çalıştı. Oradayken Kraliyet Akademisyeni sanatçı Angelica Kauffman ile arkadaş oldu. Sosyal çevresi, Soho çevresindeki kahvehanelerde tanışan İtalyan sanatçıları ve mimarları içeriyordu.

Sans-culottes'ların (Türkçe: Donsuzlar[4]) güçlü bir savunucusuydu ve radikal bir ses olarak görülüyordu. Görüşlerini broşür, afiş ve gazetelerde yayımladı. Gazetesi L'Ami du peuple (Halkın Dostu) ile Haziran 1793'te iktidara gelen Jakobenler ile gayriresmî bir bağlantı kurdu. Gazeteciliği, şiddetli üslubu, toplumun en fakir üyeleri için temel insan haklarını savunması ve devrimin yeni liderlerine ve kurumlarına karşı tavizsiz duruşuyla ün kazandı.

Marat, Normandiya'ya kaçan Jirondenlerin faaliyetleri hakkında hayati bilgilere sahip olduğunu iddia ederek içeri giren bir Jironden sempatizanı Charlotte Corday tarafından, cilt enfeksiyonunu hafifletmek için şifalı bir banyo yaptığı esnada öldürüldü. Corday'ın dört günlük duruşması sırasında, "100.000 kişiyi kurtarmak için bir adamı öldürdüm"[5] diyerek suikastı tek başına gerçekleştirdiğini itiraf etti. Corday, dört gün sonra suikast suçundan 17 Temmuz 1793'te idam edildi.

Marat'nın suikaste kurban gitmesi onun ilahlaştırılmasına yol açtı. Devrim sırasında Kamu Güvenliği Komitesi ile birlikte iki "Büyük Komite "den biri olan Genel Güvenlik Komitesi üyesi olan ressam Jacques-Louis David'den görkemli bir cenaze töreni düzenlemesi istendi.[6] David'den Marat'nın ölümünü resmetmesi de istendi ve Marat'nın Ölümü adlı ünlü tabloyu yaptı.[7] Marat'nın vücudunun aşırı derecede çürümüş olması gerçekçi bir tasviri imkansız kıldı ve David'in çalışması, antik bir erdem yaratmak amacıyla kronik cilt hastalığı nedeniyle rengi bozulmuş ve kabuk bağlamış olan deriyi kusursuz şekilde çizmeye çalıştı. Dolayısıyla ortaya çıkan resim Marat'nın ölümünün tam doğru bir temsili değildir.[8] Bu çalışmanın bir sonucu olarak David daha sonra Jakoben'in ölümünü yüceltmekle eleştirilmiştir.

Marat'nın cenazesine tüm Ulusal Konvansiyon üyeleri katıldı ve Club des Cordeliers bahçesindeki bir söğüdün altına gömüldü.[9] Marat ölümünden sonra birçok kişi tarafından devrim şehidi olarak görüldü ve savunduğu değerleri korumak için çeşitli şekillerde ölümsüzleştirildi. Kalbi ayrı olarak mumyalanmış ve Marat'nın gazeteciliğine benzer tarzda konuşmalara ilham vermesi için Cordeliers'de anısına dikilen bir sunakta bir vazoya yerleştirilmiştir.[10] Mezarındaki bir plakette "Unité, Indivisibilité de la République, Liberté, Égalité, Fraternité ou la mort" (Birlik, Cumhuriyetin Bölünmezliği, Özgürlük, Eşitlik, Kardeşlik ya da ölüm) yazmaktadır. Cenazesi 21 Eylül 1794'te Panthéon'a nakledildi.[11] Devrimdeki rolü neredeyse mesihsel şekilde tasfir edildi.

19 Kasım'da liman kenti Le Havre-de-Grâce adını Le Havre-de-Marat ve daha sonra Le Havre-Marat olarak değiştirdi.[12] Jakobenler, Hébert ve Chaumette'in Akıl Kültü'nü ve daha sonra Kamu Güvenliği Komitesi'nin Mutlak Varlık Kültü'nü kurmak için Hıristiyanlıktan arındırma kampanyalarını başlattıklarında, Marat yarı-aziz ilan edildi ve büstü sık sık Paris'in eski kiliselerindeki haçların yerini aldı.[13]

Thermidor'dan sonra Marat'nın itibarı azaldı. 13 Ocak 1795'te Le Havre-Marat, bugünkü adı olan Le Havre'a dönüştü. Şubat ayında tabutu Panthéon'dan kaldırıldı, büstleri ve heykelleri yok edildi. Le Moniteur Universel gazetesinin 4 Şubat 1795 (16 Pluviôse) tarihli sayısında, "büstlerinin birkaç tiyatroda kaidelerinden nasıl indirildiği ve bazı çocukların bu büstlerden birini sokaklarda taşıyarak hakaret ettikleri ve ardından 'Marat, voilà ton Panthéon!' (Marat, işte senin Pantheon'un!) diye bağırarak Montmartre kanalizasyonuna attıkları" bildiriliyordu.[14] Nihai istirahat yeri Saint-Étienne-du-Mont kilisesinin mezarlığıdır.[15]

Marat'nın bronz bir heykeli Paris'in Nazi işgali sırasında Parc des Buttes Chaumont'tan kaldırılmış ve eritilmiştir.[16] Daha sonra 2013 yılında Fransız Devrim Müzesi için bir benzeri yapılmıştır.

Marat, Sovyetler Birliği'nde büyük saygı görmeye devam etti. Marat yaygın bir isim haline geldi ve Severnaya Zemlya'daki Marat Fiyordu'na onun adı verildi. Rus savaş gemisi Petropavlovsk'un (Rusça: Петропавловск) adı 1921'de Marat olarak değiştirildi.[17] Bolşeviklerin şehri ele geçirmesinden kısa bir süre sonra, 3 Ocak 1921'de Sivastopol'un merkezindeki bir caddeye Marat'ın (Rusça: Улица Марата) adı verildi.[18]

Yaşadığı dönemde "kısa boylu, deforme olmuş ve çirkin yüzlü"[19] bir adam olarak tanımlanan Marat, uzun zamandır fiziksel rahatsızlıklarıyla dikkat çekmekteydi. Özellikle Marat'nın cilt hastalığı, döneminde ve daha sonra tıbbın ilgi konusu olmuştur. 19. yüzyılda Thomas Carlyle bunun nedeninin frengi olduğunu iddia etmiştir, ancak frengi döküntüleri genellikle ne kaşıntılı ne de Marat'nın cilt rahatsızlığı kadar uzun süreli olduğundan bu pek olası değildir. Josef E. Jelinek, deri hastalığının yoğun kaşıntılı, kabarcıklı olduğunu, perianal bölgede başladığını ve zayıflamaya yol açan kilo kaybıyla ilişkili olduğunu belirtmiştir. Suikasttan üç yıl önce bu hastalığa yakalanmış ve bu sürenin çoğunu küvetinde geçirmiştir. Hastalığın neden olduğu ağrıyı hafifletmek için banyosunda çeşitli mineraller ve ilaçlar bulunuyordu. Marat rahatsızlığının şiddetini azaltmak için başına sirkeye batırılmış bir bandana sarardı.[20]

Görseller

  • "Marat'ın Zaferi", Jean-Paul Marat, 13 Nisan 1793 tarihinde Jirondelar tarafından Devrim Mahkemesi'ne verildiyse de ertesi gün beraat etti. Karşılamaya gelen halk ona defne tacı giydirdi ve omuzlarında taşıdı. (Anonim gravür, 1793)
    "Marat'ın Zaferi", Jean-Paul Marat, 13 Nisan 1793 tarihinde Jirondelar tarafından Devrim Mahkemesi'ne verildiyse de ertesi gün beraat etti. Karşılamaya gelen halk ona defne tacı giydirdi ve omuzlarında taşıdı. (Anonim gravür, 1793)
  • "La Mort de Marat (Marat'ın Ölümü)" adlı bir tablo (çizen: Jacques-Louis David)
    "La Mort de Marat (Marat'ın Ölümü)" adlı bir tablo (çizen: Jacques-Louis David)
  • Jean-Paul Marat
    Jean-Paul Marat

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Isaac Asimov (1982). Biographical Encyclopedia of Science and Technology – Second Revised Edition. s. 334. 
  2. ^ Ernest Belfort Bax (1882). Jean-Paul Marat: A Historico-Biographic Sketch. Modern Press. 
  3. ^ Charles Coulston Gillispie (2009). Science and Polity in France: The End of the Old Regime. Princeton University Press. s. 292. ISBN 1-4008-2461-3. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2020. 
  4. ^ "Sans-culottes". 24 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2020. 
  5. ^ Owen Hulatt. Aesthetic and Artistic Autonomy. s. 54. 
  6. ^ Schama, Simon (1989). Citizens: A chronicle of the French Revolution. ss. 742-744. ISBN 0-679-72610-1. 
  7. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; :0 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  8. ^ "The Death of Marat – Jacques-Louis David". bc.edu. 19 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2017. 
  9. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Schama2 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  10. ^ Andress, p. 191.
  11. ^ Conner (2012), p. 149
  12. ^ Coles, David E. A. (2014) The French Revolution. Friesen Press. p. 134. 1460251539
  13. ^ Miller, Stephen (2001) Three Deaths and Enlightenment Thought: Hume, Johnson, Marat. Bucknell University Press. p. 125. 978-1611481402
  14. ^ Buchez, Philippe-Joseph-Benjamin (1838) Histoire Parlementaire de la Révolution française, ou Journal des Assemblées Nationales, depuis 1789 jusqu'en 1815, Vol. 36, Paulin, Paris, p. 230.
  15. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Fremont isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  16. ^ "Where the Statues of Paris were sent to Die". messynessychic.com. 7 Ocak 2016. 19 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2016. 
  17. ^ McLaughlin, Stephen (2003). Russian & Soviet Battleships. Annapolis, MD: Naval Institute Press, s. 321.
  18. ^ "Улица Марата :: Улицы Севастополя [Streets of Sevastopol – Marat Street]". www.sevastopol.info. 15 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2023. 
  19. ^ Adolphus, John. Biographical Anecdotes of the Founders of the French Republic. London: R. Phillips, 1799. p 232.
  20. ^ Loomis, p. 42.


İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Georges Jacques Danton</span> Fransız devrimci (1759 – 1794)

Georges Jacques Danton, Fransız Devrimi'nin en önemli kişiliklerinden biri olan avukat ve politikacı. Devrimin başlangıcındaki rolü tartışmalı olan Danton'u; birçok tarihçi "Fransız monarşisinin yıkılmasında ve Birinci Fransız Cumhuriyeti'nin kuruluşunda baş güç" olarak tanımlıyor.

<span class="mw-page-title-main">Louis de Saint-Just</span> Fransız siyasetçi (1767-1794)

Louise Saint Just,, Fransız Devrimi'nin en önemli devrimcilerinden biri, askeri ve siyasi lider.

<span class="mw-page-title-main">Terör Dönemi (Fransa)</span>

Terör Dönemi ya da Terör Saltanatı, Birinci Fransız Cumhuriyeti'nde, Fransız Devrimi'nin ardından on ay süreyle iktidarı ele geçiren Jakobenlerin yürüttüğü, devrim karşıtlarının yargılandığı ve Paris'te bir dizi idam dalgasının görüldüğü kanlı dönemdir. Önde gelen Jakobenler; Robespierre, Mirabeau, Marat, Saint-Just ve Danton'dur. Cumhuriyet ilan edildikten sonra, geri dönülmesini kesinlikle önlemek için önde gelen bu Jakobenler birlikte 21 Ocak 1793'te kralı "vatana ihanet suçlaması" ile giyotinle idam edilmesini sağladı. Ayrıca devrim mahkemelerinde karşı devrimci olarak görülen ve iç düşman etiketi yapıştırılan halk yığınları giyotine yollanmış ve daha sonra da bu durumu yaratanlar kendi başlarını giyotine vermiş, bu dönem boyunca ülkeye paranoya hâkim olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Jakobenler</span> Fransız Devrimi ertesinde Fransaya yaklaşık bir yıl süreyle egemen olan Fransız siyasi partisi

Anayasa Dostları Derneği veya sonraki adıyla Jakobenler Derneği, Özgürlük ve Eşitliğin Dostları veya 1792'den sonra yaygın olarak bilinen adıyla Jakoben Kulübü veya kısaca Jakobenler, Fransız Devrimi sırasındaki en etkili siyasi dernektir. Fransız Devrimi ertesinde Fransa'ya yaklaşık bir yıl süreyle egemen olan ve devrimden çok daha fazla kanın, çoğu politik sebeplerden olmak üzere, döküldüğü Terör Dönemi'ne neden olmuş Fransız politik oluşumudur.

Club des Cordeliers, Fransız İhtilali döneminin başlarında Jakobenlerin saflarında bulunan Georges Danton, Jean-Paul Marat, Camille Desmoulins, Jacques-René Hébert gibi bu grubun en önde gelen isimlerinin Paris sokaklarında baş gösteren terör olaylarından sonra Jakobenlerden ve dolayısıyla Maximilien de Robespierre'den ayrılıp kurdukları örgütün adıdır.

Jironden, adını Bordeaux kentinide içine alan "Gironde" bölgesinden almış, Fransız İhtilali sırasında mecliste burjuvazinin sesi olarak algılanmış, Kral'a yakın bir gruptu. Her ne kadar kurulduğu zamanda parti diye bir kavram olmasa da en az bir parti kadar örgütlü bir kümeydi. En önemli ismi Brissot'dur. Bu şahsın grup üzerinde etkisi o kadar büyüktür ki daha sonraları "Brissotisten" diye anılır bu grup. Jakobenlerle kıyasıya bir güç savaşı vermişlerdir mecliste ancak genelde onların gerisinde kalmışlardır. Kral'ın idamına karşı çıkmış ama önleyememişlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Jacques-Louis David</span> Fransız ressam (1748–1825)

Jacques-Louis David, Fransız ressam.

<span class="mw-page-title-main">Jean Baptiste Carrier</span> Fransız devrimci (1756 – 1794)

Jean Baptiste Carrier, Vendée Savaşı sırasında Nantes'de karşı devrimcilere karşı acımasız tutumuyla ünlenen radikal devrimci Komutan ve Avukat.

<span class="mw-page-title-main">Concorde Meydanı</span> Pariste meydan

Concorde Meydanı, Fransa'nın başkenti olan Paris'in 8.bölgesinde, Şanzelize Caddesinin başında olan meydanın adıdır. Bordeaux şehrinin Quinconces Meydanından sonra Fransa'nın ikinci en büyük meydanıdır. İtalyan yazar, gazeteci ve diplomat olan Curzio Malaparte, "Concorde Meydanı meydan değil, aydınlıktır" demiştir.

<span class="mw-page-title-main">Fabre d'Églantine</span> Fransız oyuncu (1750 – 1794)

Philippe-François-Nazaire Fabre ya da bilinen adıyla Fabre d’Églantine, Fransız şair, oyuncu, dramaturg ve devrimci.

<span class="mw-page-title-main">Maximilien Robespierre</span> Fransız avukat, devrimci ve siyasetçi (1758-1794)

Maximilien de Robespierre ya da Maximilien Robespierre, (6 Mayıs 1758 – 9 Thermidor, Yıl II [28 Temmuz 1794]) 6 Mayıs 1758'de Arras'ta doğan ve 10 Thermidor Yılı II'de Paris'te Devrim Meydanı'nda giyotinle idam edilen Fransız avukat ve siyasetçidir. Fransız Devrimi'nin önde gelen isimlerinden biriydi ve dönemin en tartışmalı figürlerinden biri olmaya devam etmektedir.

Hébertistler, Fransız devrimci Jacques-René Hébert ile ilişkilendirilen radikal devrimci siyasi grup. Fransız Devrimi sırasındaki Terör Döneminde iktidarda bulunmuş ve önemli bir rol oynadıktan sonra tasfiye edilmişlerdir.

<i>Maratnın Ölümü</i>

Marat'nın Ölümü, Jacques-Louis David tarafından 1793 yılında çizilen tablo. David tabloda, yakın dostu ve devrimci lider Jean-Paul Marat'nın ölüm sahnesini betimlemiştir. Tuval üzerine yağlı boya ile yapılan tablo, günümüzde Belçika Kraliyet Güzel Sanatlar Müzesi'nde sergilenmektedir.

<span class="mw-page-title-main">François Joseph Westermann</span> Fransız general (1751 – 1794)

Fransız Devrimci ve Komutan. Molsheim'da doğan François Joseph Westermann, erken yaşta bir süvari alayına girdi ancak kısa süre sonra hizmetten ayrıldı ve Paris'e gitti. Fransız Devrimi'nin hevesli bir destekçisiydi ve 1790'da Haguenau belediyesinde çalışırken Haguenau'daki isyanları kışkırtmakla suçlandı ve hapse atıldı. Kısa bir mahkûmiyetten sonra Paris'e döndü ve 10 Ağustos 1792'de Tuileries Sarayı'na yapılan saldırıda önemli bir rol oynadı.

<span class="mw-page-title-main">Charlotte Corday</span> Fransız yazar (1768-1793)

Charlotte Corday olarak bilinen Marie-Anne Charlotte de Corday d'Armont, Fransız suikastçı. 1793'te, Devrimi radikalleştirmek ve terörü yaymak ile suçladığı Jacobin lideri Jean-Paul Marat'ın suikastı nedeniyle giyotin ile idam edildi. Marat, Corday'ın sempati duyduğu Girondinlerin siyasi tasfiyesinde önemli bir rol oynamıştı. Marat tıbbi banyosunda bıçaklandıktan sonra Marat'ın cesedini gösteren Jacques-Louis David'in Marat'ın Ölümü tablosunda tasvir edildi. 1847'de yazar Alphonse de Lamartine, Corday'a ölümünden sonra l'ange de l'assassinat takma adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">Montagnardlar</span>

La Montagne, Fransız Devrimi sırasında etkinlik gösteren siyasi bir gruptu. Parti üyelerine Montagnardlar denmekteydi bu isimlendirme Fransız Devrimi Ulusal Meclis'in en yüksek sıralarında oturmalarından kaynaklanmaktaydı. Dağlılar olarak da adlandırılmaktadırlar. Jakobenlerin içerisinden çıkmış bir oluşumdur.

<span class="mw-page-title-main">Akıl Tapınağı</span>

Akıl Tapınağı, Fransız Devrimi sırasında, Hristiyanlık'ın yerini alması için yaratılan yeni bir inanç sisteminin tapınağına verilen isimdir; bu inanç sistemi, akıl, erdem ve özgürlük ideallerine dayanan Akıl Kültüdür. Bu "dinin" evrensel olması ve dinin tapınaklarına da kazınmış olan "Liberté, égalité, fraternité" mottosunda özetlenen devrim fikirlerini yayması gerekiyordu.

<span class="mw-page-title-main">Paris Yeraltı Mezarlığı</span>

Paris Yeraltı Mezarlığı (Catacombes de Paris), altı milyondan fazla insanın kalıntılarını barındıran, Fransa'nın Paris kentindeki yeraltı mezarlığıdır. Paris'in antik taş ocaklarını güçlendirmek için inşa edilen ocaklar, Barrière d'Enfer'in güneyine doğru uzanıyordu. Yeni bir mezarlık fikri, şehrin mezarlık sorununu çözmek için ortaya atıldı. Hazırlık çalışmaları, Kutsal Masumlar Mezarlığı çevresindeki 1774'teki bir dizi bodrum duvarının çökmesinin, mezarlığı ortadan kaldırma önlemine bir aciliyet duygusu eklemesinden kısa bir süre sonra başladı ve 1786'dan itibaren, her gece üstü kapalı vagonlar, Paris'in çoğu mezarlığından kalıntıları bir maden ocağına nakletti.

<span class="mw-page-title-main">Devrimci Mahkeme</span>

Devrimci Mahkeme Fransız Devrimi sırasında Ulusal Konvansiyon tarafından siyasi suçluların yargılanması için kurulan bir mahkemeydi. Ekim 1793'te Terör Hükümdarlığı'nın en güçlü motorlarından biri haline geldi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.