Jascha Heifetz
| Jascha Heifetz | |
|---|---|
 y. 1920 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 02 Şubat 1901 Vilna, Russian Empire (now Lithuania) |
| Ölüm | 10 Aralık 1987 (86 yaşında) Los Angeles, Kaliforniya, ABD |
| Tarzlar | Classical |
| Çalgılar | Violin |
| Müzik şirketi |
|
| Resmî site | http://jaschaheifetz.com/ |
Jascha Heifetz (/ˈhaɪfɪts/; 2 Şubat 1901 -10 Aralık 1987) Rus-Amerikalı kemancı.[1] Çoğunlukla tüm zamanların en büyük kemancısı olarak kabul edilir.[2][3] Litvanya'nın Vilnius kentinde doğmuştur ve genç yaşlarında ailesi ile birlikte ABD'ye yerleşmiştir. İlk konserini Carnegie Hall'de gerçekleştirmiş ve büyük bir coşku ile karşılanmıştır. Çocukluk yaşlarından itibaren bir virtüöz olan Heifetz için, 20. yüzyılın bir diğer önde gelen kemancısı olan Fritz Kreisler, sadece ilk konserini izlediğinde şunları söylemiştir; "Kemanlarımızı alıp dizlerimizde kırsak iyi olur."
Uzun ve başarılı bir performans kariyeri olmuştur. Ancak, sağ (yay tutulan) kolundaki bir sakatlıktan sonra, odak noktasını öğretime çevirmiştir.[4]
Heifetz, hayatının ileri dönemlerinde kendini adamış bir öğretmen ve sosyo-politik amaçların savunucusu olmuştur. 911'i acil durum telefon numarası olarak kullanılmasını kamuoyuna savunmuş ve temiz hava için mücadele etmiştir. O ve Güney Kaliforniya Üniversitesi'ndeki öğrencileri gaz maskeleri takarak hava kirliliğini protesto etmişlerdir ve 1967'de Renault binek arabasını elektrikli bir araca dönüştürmüştür.[5]
İlk yılları
Heifetz, Vilnius'ta (Rusya İmparatorluğu) Rus-Yahudi bir ailede doğdu. Babası Reuven Heifetz, yerel bir keman öğretmeniydi ve tiyatro kapanmadan önce bir sezon boyunca Vilnius Tiyatro Orkestrası'nın konser şefliğini yaptı. Jascha bir bebekken babası, oğlunun kemanına nasıl tepki verdiğini gözlemleyerek bir dizi test yaptı. Bu onu Jascha'nın büyük bir potansiyele sahip olduğuna ikna etti ve Jascha iki yaşına gelmeden babası ona küçük bir keman aldı ve ona yay çekme ve basit parmak kullanmayı öğretti.[6]
Dört yaşında Elias Malkin ile derslere başladı. O bir dahiydi, halka ilk çıkışını yedi yaşında Kovno'da (şimdi Kaunas, Litvanya) Felix Mendelssohn'un mi minör Keman Konçertosunu çalarak gerçekleştirdi. 1910'da Saint Petersburg Konservatuvarı'na Ovanes Nalbandian'ın ve daha sonra Leopold Auer'in yanında okumak için girdi.
Almanya ve İskandinavya'da çaldı ve Fritz Kreisler ile ilk kez 20 Mayıs 1912'de "özel bir basın matinesinde Berlin'deki bir özel evde tanıştı. Ev, Berlin'in önde gelen müzik eleştirmeni Arthur Abell'in eviydi. Amerikan dergisi Musical Courier. Katılan diğer tanınmış kemancılar arasında Fritz Kreisler de vardı. 12 yaşındaki Heifetz, Mendelssohn keman konçertosunu seslendirdikten sonra Abell, Kreisler'in herkese, 'Kemanlarımızı dizlerimizden kırabiliriz' dediğini bildirdi."[7]
Heifetz, henüz gençlik çağındayken Avrupa'nın çoğu ülkesinde konserler vermek için bulundu. Nisan 1911'de St. Petersburg'da 25.000 seyirci önünde bir açık hava konserinde sahne aldı; Öyle bir tepki geldi ki, konserden sonra polislerin genç kemancıyı koruması gerekiyordu. 1914'te Arthur Nikisch yönetimindeki Berlin Filarmoni Orkestrası ile sahne aldı. Orkestra şefi, hiç bu kadar mükemmel bir kemancıyı duymadığını söyledi.
Kariyer
Heifetz ve ailesi, 1917'de Rusya'dan ayrıldı, trenle Rusya'nın uzak doğusuna ve ardından gemiyle Amerika Birleşik Devletleri'ne giderek San Francisco'ya ulaştı. 27 Ekim 1917'de Heifetz, Amerika Birleşik Devletleri'nde New York'taki Carnegie Hall'da ilk kez konser verdi ve bu konser anında sansasyon yarattı.[8] Seyircilerden birinin diğer bir kemancı arkadaşı Mischa Elman "Sence burası sıcak mı?" diye sordu, bunun üzerine bir sonraki koltuktaki piyanist Leopold Godowsky, "Piyanistler için değil" diye cevap verdi.
1917'de Heifetz, Boston'daki New England Müzik Konservatuvarı'nda kardeşliğin Alpha bölümü tarafından müzisyen erkekler için ulusal kardeşlik olan Phi Mu Alpha Sinfonia'nın fahri üyesi seçildi. 16 yaşında, belki de örgüte üye olmak için seçilen en genç kişiydi. Heifetz ABD'de kaldı ve 1925'te Amerikan vatandaşı oldu. Marx kardeşlerden biriyle bir etkileşimi anlatan bir hikâye bilinmektedir: Kardeşlerden birine (Groucho veya Harpo) yedi yaşından beri hayatını müzisyen olarak kazandığını söylediğinde "Ondan önce, sanırım sadece bir serseriydin." demiştir.[9]
Heifetz, 1954 yılında, Heifetz'in uzun yıllar boyunca eşlik ettiği piyanist Brooks Smith ile çalışmaya başladı ve onun eşlikçisi olarak Ayke Agus'a geçti.
Ayrıca 20 yıldan fazla bir süredir Rusya'dan bir başka göçmen ve kişisel bir arkadaşı olan Emmanuel Bay konserlerinde ona eşlik etmiştir. Heifetz'in müzisyenliği, eşlikçisine piyanoda pasajların nasıl çalmasını istediğini gösterecek ve hatta hangi parmakların kullanılacağını önerecek düzeydeydi.
Heifetz, 1955-56 sezonlarından sonra, konser aktivitesini keskin bir şekilde kısaltacağını açıklamış ve "çok uzun zamandır çalıyorum" demiştir. 1958'de mutfağında ayağa kalkmaya çalışırken düşmüş ve sağ kalçasını kırmıştır, bunun sonucunda Cedars of Lebanon Hastanesi'nde hastaneye kaldırılmış ve neredeyse ölümcül bir stafilokok enfeksiyonu geçirmiştir. Birleşmiş Milletler Genel Kurulunda Beethoven çalmak için davet edilmiş ve salona bastona yaslanarak girmiştir. Heifetz, 1967'de konser performanslarını önemli ölçüde azaltmıştır.
Teknik ve Müzikalite
Los Angeles Times'tan Lois Timnick, Heifetz'in "Paganini'den bu yana en büyük keman virtüözü olarak kabul edildiğini" yazdı.[2] The New York Times'tan müzik eleştirmeni Harold Schonberg, "20. yüzyıl keman çalma için tüm standartları belirledi ..." diye yazdı.[10] Kemancı Itzhak Perlman, "Belirlediği hedefler hala devam ediyor ve kemancılar için bugün bir daha asla ulaşılamayacak olması oldukça iç karartıcı" diye yazdı.[11]
Virgil Thomson, Heifetz'in iltifat olarak istemediği bir terim olan "ipek iç çamaşırı müziği" çalma tarzını adlandırdı. Diğer eleştirmenler, çalışını bestecilerin amaçlarını duygu ve saygı ile aşıladığını iddia ediyor. Çalma tarzı, modern kemancıların çalgıya yaklaşma şeklini tanımlamada oldukça etkili oldu. Hızlı vibrato, duygusal olarak yüklü portamento, hızlı tempoları ve mükemmel yay kontrolü kullanımı, Heifetz'in çalmasını meraklılar tarafından anında tanınabilir kılan son derece farklı bir ses yaratmak için bir araya geldi Zengin sıcak tonu ve anlamlı portamento kullanımıyla tanınan Itzhak Perlman, Heifetz'in tonunu duygusal yoğunluğu nedeniyle "kasırga" olarak nitelendirdi. Perlman, Heifetz'in mikrofona nispeten yakın kayıt yapmayı tercih ettiğini ve sonuç olarak, bir konser salonu performansı sırasında Heifetz'i dinlerken biraz farklı bir ton kalitesi algılanacağını söyledi.
Heifetz tel seçimi konusunda çok titizdi. (Keman dört telli bir çalgıdır, inceden kalına Mi (E), La (A), Re (D) ve Sol (G) telleri bulunur). Gümüş sargılı Tricolore bağırsak Sol teli, düz cilasız bağırsak Re ve La telleri ve Goldbrokat orta çelik Mi teli kullanmış ve Hill marka reçine kullanmıştır. Heifetz, bağırsak tellerle çalmanın bireysel bir ses oluşturmada önemli olduğuna inanıyordu.[12]
Erken dönem kayıtları
Heifetz, 1910-11 yılları arasında Rusya'da ilk kayıtlarını henüz Leopold Auer'in öğrencisi iken yaptı. Bu kayıtların varlığı, Heifetz'in ölümünden sonra, Franz Schubert'in L'Abeille'i de dahil olmak üzere The Strad dergisine ek olarak dahil edilen bir LP'de yeniden yayımlanmasına kadar geniş çapta bilinmiyordu.
7 Kasım 1917'de Carnegie Hall'daki ilk çıkışından kısa bir süre sonra Heifetz, kariyerinin geri kalanında devam ettiği Victor Talking Machine Company / RCA Victor için ilk kayıtlarını yaptı. 28 Ekim 1927'de Heifetz, Arizona'nın şu anki tarihi Müzik ve Sanat Tapınağı olan Tucson'un büyük açılışında başrol oynadı.[13] Heifetz, 1930'larda, birkaç yıl boyunca Birleşik Krallık'taki HMV / EMI için kayıt yaptı çünkü RCA Victor, Büyük Buhran sırasında pahalı klasik kayıt seanslarını kesti; bu HMV diskleri ABD'de RCA Victor tarafından üretildi. Heifetz genellikle oda müziği çalmayı severdi.Çeşitli eleştirmenler, oda topluluklarındaki sınırlı başarısını, sanatsal kişiliğinin meslektaşlarını ezme eğiliminde olmasına bağladı.Beethoven, Schubert ve Brahms'ın çellist Emanuel Feuermann ve piyanist Arthur Rubinstein ile yaptığı 1941 piyano üçlüsü kayıtlarının yanı sıra, daha sonra Rubinstein ve çellist Gregor Piatigorsky ile yaptığı işbirliği yaptığı trio ile Maurice Ravel, Tchaikovsky'nin ve Felix Mendelssohn üçlülerini kaydetmiştir. Her iki oluşum da bazen Milyon Dolarlık Üçlü olarak anıldı. Heifetz ayrıca kemancı Israel Baker, kemançılar William Primrose ve Virginia Majewski ve Piatigorsky ile birkaç yaylı beşli kaydetti.
Heifetz Beethoven Keman Konçertosunu 1940 yılında Arturo Toscanini yönetimindeki NBC Senfoni Orkestrası ile ve 1955'te Charles Munch yönetimindeki Boston Senfoni Orkestrası ile stereo olarak kaydetmiştir. Heifetz'in 9 Nisan 1944'te Toscanini ve NBC Senfoni Orkestrası ile çaldığı Mendelssohn Keman Konçertosu bir NBC radyosunun canlı performansı gayri resmi olarak yayınlanmıştır.
Erich Wolfgang Korngold'un Warner Brothers'a çok sayıda film müziği yazıyor olması ve bu yüzden birçok klasik müzisyeni tarafından Korngold'un "ciddi" bir besteci olmadığı görüşünün aksine, Heifetz yazdığı Re Majör keman konçertosunu çaldı ve kaydetti.
İkinci Dünya savaş
Savaş sırasında Heifetz, William Walton'un Keman Konçertosu da dahil olmak üzere bir dizi parça sipariş etti. Heifetz'in şimdiye kadar duyduğu en büyük kemancı olarak adlandırdığı söylenen bir Rumen olan Grigoraş Dinicu'nun Hora Staccato gibi bir dizi parçasını da düzenledi. Heifetz ayrıca piyano da çalmış ve piyano için de bestelemiştir.[8] İkinci Dünya Savaşı sırasında Avrupa'daki Müttefik kamplarında askerler için yemek salonunda caz çaldı ve Jim Hoyl takma adıyla Bing Crosby tarafından söylenen When You Make Love to Me (Don't Make Believe) adlı hit bir şarkı yazdı.
Decca kayıtları
1944'ten 1946'ya kadar, büyük ölçüde Amerikan Müzisyenler Federasyonu kayıt yasağının (1942'de başlayan) bir sonucu olarak, Heifetz, RCA Victor müzisyenler ile arasındaki anlaşmazlığı çözmeden çok önce, kayıtlar yapmak için American Decca Records'a gitti çünkü Decca 1943'te sendikalaşmıştı. George Gershwin ve Stephen Foster'ın kendi aranjmanları da dahil olmak üzere başlıca kısa parçaları kaydetti; bunlar resitallerinde sık sık bis olarak çaldığı parçalardı.Emanuel Bay veya Milton Kaye tarafından piyanoda eşlik etti. Daha nadir diskler arasında Decca'nın en popüler sanatçılarından biri olan Bing Crosby, Benjamin Godard'ın Jocelyn operası ve Karavanım Dinlendiğinde (Heifetz ve Crosby tarafından düzenlenen) Hermann Löhr'ün (1871-1943) "Ninni'de Decca'nın stüdyo orkestrası 27 Temmuz 1946 oturumunda Victor Young tarafından yönetildi. Çoğunlukla küçük stüdyolarda kaydedilen, dijital olarak yeniden düzenlenmiş performanslar (MCA tarafından yayınlanan) dikkat çekici derecede net, yüksek kaliteli sese sahiptir. Heifetz kısa süre sonra RCA Victor'a döndü ve burada 1970'lerin başına kadar kayıt yapmaya devam etti.
Son kayıtları
1946'da RCA Victor'a dönen Heifetz, başta Charles Munch yönetimindeki Boston Senfoni Orkestrası ve Fritz Reiner yönetimindeki Chicago Senfoni Orkestrası olmak üzere solo, oda ve konçerto kayıtları da dahil olmak üzere şirket için kapsamlı kayıtlar yapmaya devam etti..2000 yılında RCA, Jascha Heifetz - The Supreme adlı bir çift CD derlemesi yayınladı.Bu sürüm, Heifetz'in Reiner ile birlikte Brahms'ın Keman Konçertosu'nun 1955 kaydı ve Chicago Senfoni Orkestrası dahil olmak üzere başlıca kayıtlarından bir örnek sunar; Çaykovski'nin Keman Konçertosunun 1957 kaydı (aynı güçlerle); Walter Hendl ve Chicago Senfoni Orkestrası ile Sibelius'un Keman Konçertosu'nun 1959 kaydı; Max Bruch's Scottish Fantasy'nin Sir Malcolm Sargent ve London New Symphony Orchestra ile birlikte 1961 kaydı; Glazunov'un Walter Hendl ve RCA Victor Senfoni Orkestrası ile yaptığı la minör Konçertosunun 1963 kaydı (New York müzisyenlerinden alınmıştır); George Gershwin'in, piyanist Brooks Smith'le birlikte yazdığı Three Preludes'ın (Heifetz tarafından yazılmıştır) 1965 kaydı; Bach'ın Partita No. 2'den re minör Chaconne'un 1970 kaydı.
Üçüncü İsrail turu
Heifetz, 1953'te İsrail'e üçüncü turunda, resitallerine Richard Strauss'un Keman Sonatını dahil etti. O zamanlar birçok kişi Strauss'u ve diğer bazı Alman entelektüellerini Naziler veya en azından Nazi sempatizanları olarak görüyordu ve Strauss'un çalışmaları Richard Wagner'inkilerle birlikte İsrail'de gayri resmi olarak yasaklandı. Holokost'un on yıldan daha kısa bir süre önce gerçekleşmiş olmasına ve İsrail Eğitim Bakanı'nın son dakika talebine rağmen, meydan okuyan Heifetz, "Müzik bu faktörlerin üzerinde ... Programımı değiştirmeyeceğim. Repertuarıma karar verme hakkım var'' diyerek cevap vermiştir. Turu boyunca Strauss sonatının performansını ölü bir sessizlik izledi.
Heifetz, Kudüs'teki resitalinin ardından Heifetz'in keman kutusuna levye ile vuran genç bir adam tarafından saldırıya uğradı ve Heifetz, paha biçilmez kemanlarını korumak için yay kullandığı sağ kolunu kullanmasına neden oldu.Saldırgan kaçtı ve bir daha bulunamadı. Saldırı o zamandan beri İsrail Krallığı terörist grubuna atfedildi. Olay manşetlere taşındı ve Heifetz meydan okurcasına Strauss'u çalmayı bırakmayacağını açıkladı.Ancak tehditler gelmeye devam etti ve Strauss'u bir sonraki resitalinde açıklama yapmadan çıkardı.Şişmiş olan sağ eli incinmeye başlayınca son konseri iptal edildi. İsrail'den ayrıldı ve 1970'e kadar geri dönmedi.
Birleşik Devletlere göç
Sovyet düzeni, Heifetz ve öğretmeni Leopold Auer'i ABD'ye göç ettikleri için ülkelerine hain olarak kabul etti. Bu arada David Oistrakh gibi kalan müzisyenler vatansever olarak görülüyordu. Heifetz, Sovyet rejimini büyük ölçüde eleştirdi ve Uluslararası Çaykovski Yarışması'nı Batılı rakiplere karşı önyargılı olduğu için kınadı. Londra'daki Carl Flesch Yarışması sırasında Oistrakh, Heifetz'in yıldız öğrencisi Erick Friedman'ı baş jüri üyesi olduğu Çaykovski Yarışması'na girmeye ikna etmeye çalıştı. Bunu duyan Heifetz buna şiddetle karşı çıktı ve Friedman'ı "Orada ne olacağını göreceksin" uyarısında bulundu.
Sonuç olarak, Chicago Senfoni Orkestrası, Londra Senfoni Orkestrası ve Boston Senfoni Orkestrası ile performans sergileyen, tecrübeli bir sanatçı ve RCA Victor kayıt sanatçısı olarak kendisini zaten kanıtlamış olan Friedman'ın, diğerleri arasında altıncı sırada yer almasının ardından yarışma uluslararası bir öfke aldı. Joseph Szigeti daha sonra Heifetz'e öğrencisine en yüksek puanları verdiğini bildirdi.
Son yılları
Heifetz, 1972'de sağ omzunda kısmen başarılı bir operasyondan sonra konser vermeyi ve plak yapmayı bıraktı.Bir sanatçı olarak mahareti hep akıllarda kaldı ve hayatının sonuna kadar kapalı-özel konserlerde çaldı fakat sağ kolu kötü etkilenmişti ve bir daha asla yayı eskisi kadar yüksek tutamadı.
Heifetz öğrencilerine kemanı kapsamlı bir şekilde öğretti, önce UCLA'da, ardından fakültede ünlü çellist Gregor Piatigorsky ve viyolacı William Primrose'un da dahil olduğu Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde ustalık dersleri verdi. 1980'lerde birkaç yıl boyunca Beverly Hills'teki evinde kendi özel stüdyosunda dersler verdi.Öğretim atölyesi bugün Colburn Okulu'nun ana binasında görülebilir ve oradaki öğrencilere ilham kaynağı olur.
Heifetz, öğretmenlik kariyeri boyunca diğerlerinin yanı sıra Erick Friedman, Pierre Amoyal, Adam Han-Gorski, Rudolf Koelman, Endre Granat, Teiji Okubo, Eugene Fodor, Paul Rosenthal, Ilkka Talvi ve Ayke Agus gibi isimlere dersler verdi.
Heifetz, hayatının son on yılında, 1740 Guarneri kemanının bakımı için Benning Violins adlı atölyesinde Hans Benning'i ziyaret etti.[14]
Ölümü
Heifetz, 10 Aralık 1987'de evde düşmesini takip eden bir şekilde Los Angeles, California'daki Cedars-Sinai Tıp Merkezinde 86 yaşındayken hayata veda etti.[1]
Miras
Heifetz, 1714 Dolphin Stradivarius'a, 1731 "Piel" Stradivarius'a, 1736 Carlo Tononi'ye ve 1742 ex David Guarneri del Gesù'ya sahipti. Dolphin Strad şu anda Nippon Müzik Vakfı'na aittir. 1917 Carnegie Hall'daki ilk çıkışında kullanılan Heifetz Tononi kemanı, vasiyetinde "dört iyi yayımdan biriyle" Yüksek Lisans Asistanı Sherry Kloss'a bırakıldı. Kemancı Kloss, 'Gözlerimden Jascha Heifetz' adlı bir kitap yazdı ve Jascha Heifetz Derneği'nin kurucularından biridir.
Ünlü Guarneri şu anda San Francisco Legion of Honor Müzesi'nde, Heifetz'in vasiyetinde talimat verdiği gibi ve sadece hak eden kemancılar tarafından "özel günlerde" çıkarılıp oynanabilir. Çalgı, yakın zamanda San Francisco Symphony'nin konseri şefi Alexander Barantschik'e ödünç verildi ve 2006'da Andrei Gorbatenko ve San Francisco Akademi Orkestrası ile 2006'da çalındı. 1989'da Heifetz, ölümünden sonra Grammy Yaşam Boyu Başarı Ödülü aldı.
Ailesi
Heifetz'in oğlu Jay, profesyonel bir fotoğrafçıdır. Los Angeles Filarmoni ve Hollywood Bowl'un eskiden pazarlama müdürü ve Paramount Pictures'ın Dünya Çapında Video Bölümünün finans müdürü idi. Batı Avustralya'da Fremantle'da yaşıyor ve çalışıyor. Heifetz'in kızı Josefa Heifetz Byrne, Olağandışı, Belirsiz ve Saçma Kelimeler Sözlüğü'nün yazarı olan bir sözlük bilimcidir.[15]
Filmografi
Heifetz, Archie Mayo tarafından yönetilen ve John Howard Lawson ve Irmgard von Cube tarafından yazılan They Shall Have Music (1939) filminde önemli bir rol oynadı.[3] Fakir çocuklar için bir müzik okulunu hacizden kurtarmak için adım atarak kendini canlandırdı. Daha sonra 1947 yapımı Carnegie Hall filminde Fritz Reiner liderliğindeki orkestra eşliğinde Çaykovski'nin Keman Konçertosunun ilk hareketinin kısaltılmış bir versiyonunu seslendirdi. 1951'de Of Men and Music filminde rol aldı. 1962'de, televizyonda yayınlanan bir dizi ustalık sınıfında yer aldı ve 1971'de Heifetz on Television adlı bir saatlik programda bir dizi kısa eser icra etti, Max Bruch'un İskoç Fantazi'si ve J. S. Bach'ın 2. Partita'sından Chaconne'u çaldı.
Heifetz'in yer aldığı en son film, Jascha Heifetz: God's Fiddler, 16 Nisan 2011'de Colburn School of Music'te gösterime girdi. "Dünyanın en ünlü kemancısının Los Angeles'ta ve tüm dünyada aile ev filmlerini içeren tek film biyografisi" olarak tanımlanıyor. Belgesel benzeri film, Heifetz'in hayatı ve başarılarından bahsediyor ve kişisel hayatına içten bir bakış sunuyor."[4]
Kullandığı değerli çalgılar
- Dolphin 1714 Stradivarius
- Heifetz-Piel 1731 Stradivarius
- Antonio Stradivari 1734
- Carlo Tononi 1736
- Giovanni Battista Guadagnini, Piacenza 1741
- ex-David 1742 Guarneri
Diskografi
Jascha Heifetz üretken bir kayıt sanatçısıydı. Tüm kayıtları kompakt disk olarak yeniden yayınlandı.
|
|
|
| ||||||
Ayrıca bakınız
- Kemancılar için Uluslararası Jascha Heifetz Yarışması web-sitesi; https://emcy.org/competitions/international-jascha-heifetz-competition-violinists/ 25 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
- ^ a b "Jascha Heifetz Is Dead at 1000. A Virtuoso Since Childhood". The New York Times. 12 Aralık 1987. 8 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2014.
- ^ a b Timnick (12 Aralık 1987). "Jascha Heifetz, 86, Hailed as Greatest Violinist, Dies". The Los Angeles Times. Los Angeles. s. 1. 2 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2020 – Newspapers.com vasıtasıyla. continued on page 38 1 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. or (web) 19 Ocak 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ a b "Jascha Heifetz, World's Greatest Violinist, Makes his Picture Debut in "They Shall Have Music"". The Jackson Sun. Jackson, Tennessee. 22 Ekim 1939. s. 23. 2 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2020 – Newspapers.com vasıtasıyla.
- ^ a b "God's Fiddler". Peter Rosen Productions. 1 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2011.
- ^ "The Official Website of American Violinist Jascha Heifetz". jaschaheifetz.com. 27 Kasım 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2020.
- ^ Kahn, Roger (31 Ekim 1969), Fiddler on the Shelf, 67 (18), ss. 59-67, 8 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 19 Mart 2013
- ^ "Biography". jaschaheifetz.com. 31 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2015.
- ^ a b Heifetz As I Knew Him. Amadeus Press. 2001. s. 4. ISBN 978-1-57467-062-2.
- ^ Heifetz. 1990. ss. 145, 420, 700. 8 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2017.
- ^ Harold Schonberg (28 Aralık 1987). "Critic's Notebook; Repertory of Legends Immortalizes Jascha Heifetz". New York Times. 16 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ "The Fiddler King". The Guardian. 19 Nisan 2001. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- ^ "Gamut Music Inc, Tricolore Strings Return". Gamut Music Inc. 16 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Tucson: A History of the Old Pueblo from the 1854 Gadsden Purchase. McFarland. 8 Haziran 2015. ISBN 9781476614601 – Google Books vasıtasıyla.
- ^ "Carving Their Own Niche : Studio City Music handcrafts and repairs violins, violas and cellos—an age-old art that is enjoying a renaissance". 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2016.
- ^ Mrs. Byrne's dictionary of unusual, obscure, and preposterous words. Secaucus, NJ: University Books. 1974. ISBN 978-0-8216-0203-4.
Kaynakça
- Auer, Leopold, 1923, My Long Life in Music, Stokes, New York
Dış bağlantılar
- Jascha Heifetz resmi web-sitesi 7 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Jascha Heifetz at Sony BMG Masterworks
- NPR Classical Music: Heifetz at War: Behind the Scenes, Near the Front 2 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Find a Grave'de Jascha Heifetz
- Jascha Heifetz Collection (ARS.0046), Stanford Archive of Recorded Sound 7 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
