İçeriğe atla

Japonya'nın Burma'yı işgali

Japonya'nın Burma'yı işgali
İkinci Dünya Savaşı

Japon ilerlemesi öncesinde yıkılan Yenangyaung petrol sahası,16 Nisan 1942
Tarih14 Aralık 1941 – 28 Mayıs 1942
(5 ay, 1 hafta, 3 gün)
Bölge
Burma
Sonuç Japon zaferi
Taraflar

Japon İmparatorluğu Japon İmparatorluğu

  • Burma Bağımsızlık Ordusu
Tayland Tayland

Birleşik Krallık Britanya İmparatorluğu

Çin Cumhuriyeti

Amerika Birleşik Devletleri ABD (yalnızca hava desteği)
Komutanlar ve liderler

Japon İmparatorluğu Hisaichi Terauchi
Japon İmparatorluğu Shojiro Iida
Suzuki Keiji

JR Seriroengrit

Birleşik Krallık Archibald Wavell
Birleşik Krallık Thomas Hutton
Birleşik Krallık Harold Alexander
Amerika Birleşik Devletleri Joseph Stilwell

Luo Zhuoying
Güçler

Japon İmparatorluğu 85,000

  • Burma Bağımsızlık Ordusu~23,000
Tayland 35,000

95,000

Birleşik Krallık ~45,000
Kayıplar

Japon İmparatorluğu 7.000 ölü, yaralı ve kayıp

Bilinmeyen sayıda tank yok edildi veya hasar gördü
117 uçak imha edildi ve hasar gördü

40.000 kayıp
Birleşik Krallık 30.000 kayıp
1.499 öldürüldü
11.964 yaralı
116 uçak imha edildi, hasar gördü ve ele geçirildi
~100 tank imha edildi, hasar gördü veya ele geçirildi

Amerika Birleşik Devletleri 95 uçak imha edildi, hasar gördü ve ele geçirildi

Japonya'nın Burma'yı işgali, II. Dünya Savaşı'nın Güneydoğu Asya bölgesinde 1942'den 1945'e kadar dört yıl boyunca süren Burma harekatının ilk aşamasıydı. Seferin ilk yılında (Aralık 1941'den 1942'nin ortalarına kadar), Japon Ordusu Tayland Phayap Ordusu ve Burmalı isyancıların yardımıyla Britanya İmparatorluğunu ve Çin kuvvetlerini Burma'dan sürdü, ardından Burma'da Japon işgaline başladı. Japonya sözde bağımsız Burma idari hükûmeti ve bir ordu kurdu.

İkinci Dünya Savaşı başlamadan önce Burma, Britanya İmparatorluğu'nun bir parçasıydı ve 19. yüzyıldaki üç İngiliz-Birmanya savaşının ardından işgal ve ilhak edildi. Başlangıçta İngiliz Hindistan'ının bir parçası olarak yönetilen Burma, 1935 tarihli Hindistan Hükûmeti Yasası uyarınca ayrı bir koloni halinde oluşturuldu. İngiliz yönetimi altında önemli bir ekonomik gelişme yaşanmıştı, ancak Birmanlar topluluğunun çoğunluğu giderek daha huzursuz hale geliyordu.[1] Kaygıları arasında, birçok yeni endüstriye işgücü sağlamak için Hint işçilerin ithalatı ve arazinin ihraç mahsullerinin ekimi için kullanılması veya Hint tefecilere ipotek edilmesi nedeniyle kırsal kesimdeki geleneksel toplumun aşınması vardı.[2][3] Burma saldırıya uğradığında Birmanlar, İngiliz düzeninin savunmasına katkıda bulunmak konusunda isteksizdi ve pek çok kişi Japonlara yardım eden hareketlere kolayca katıldı.

Britanya'nın Uzak Doğu'daki topraklarını savunmaya yönelik İngiliz planları, Singapur ve Malaya'yı Hindistan'a bağlayan hava limanlarının inşasını içeriyordu. Bu planlarda Britanya'nın da Almanya ile savaş halinde olduğu ve Japonya savaşa girdiğinde bu toprakları savunmak için gerekli güçlerin mevcut olmadığı gerçeği dikkate alınmamıştı. Burma, Japon tehdidine maruz kalması muhtemel olmayan askeri bir "durgun su" olarak görülüyordu.[4]

Karargahı Rangoon'da bulunan Burma Ordusu'nun komutanı Korgeneral Thomas Hutton'un ülkeyi savunmak için yalnızca 17. Hint Piyade Tümeni ve 1. Burma Tümeni vardı, ancak Çan Kay-şek yönetimindeki Çin Milliyetçi hükûmetinden yardım bekleniyordu. Savaş sırasında İngiliz Hint Ordusu, barış zamanındaki 200.000 kişilik gücünün on iki katından fazla genişledi, ancak 1941'in sonlarında bu genişleme, çoğu birimin yetersiz eğitimli ve kötü donanımlı olduğu anlamına geliyordu. Çoğu durumda, Burma'daki Hint birimlerinin aldığı eğitim ve teçhizat, ormanlardan ziyade Batı Çölü harekâtındaki veya Hindistan'ın Kuzey Batı Sınırındaki operasyonlar içindi. 1. Burma Tümeni'nin çoğunu oluşturan Burma taburları, başlangıçta yalnızca Karenler gibi Burma'daki azınlık toplulukları arasından iç güvenlik birlikleri olarak yetiştirilmişti. Ayrıca Birman askerlerinin akınıyla hızla genişlemişlerdi, teçhizat sıkıntısı vardı ve çoğunlukla yeni askerlerden oluşuyordu.

Japonya savaşa öncelikle, Avrupa'daki savaş nedeniyle zayıf bir şekilde savunulan Güneydoğu Asya'daki Avrupa (özellikle Hollanda) topraklarından hammadde, özellikle de petrol elde etmek için girdi. Planları, kısmen Burma'nın kendi doğal kaynakları nedeniyle (Yenangyaung çevresindeki tarlalardan elde edilen bir miktar petrolün yanı sıra kobalt gibi mineraller ve büyük miktarda pirinç fazlalığı da dahil) Burma'ya bir saldırıyı içeriyordu, ama aynı zamanda Malaya'ya ve Malaya'ya karşı ana saldırılarının Singapur ve işgal etmeyi düşündükleri bölgeleri korumak için bir tampon bölge sağlamak korumak içindi.[5] Ek bir etken, 1938'de tamamlanan ve Rangoon limanından bir demiryolunun sonundaki Lashio'yu Çin'in Yunnan eyaletine bağlayan Burma Yolu idi. Yeni tamamlanan bu bağlantı, birkaç yıldır Japonlarla savaşan Çan Kay-Şek'in Çin Milliyetçi güçlerine yardım ve mühimmat taşımak için kullanılıyordu. Japonlar doğal olarak bu bağlantıyı kesmek istiyordu.[6] General Hisaichi Terauchi'nin genel komutası altındaki Güney Seferi Ordu Grubu, Güneydoğu Asya'daki tüm askeri operasyonlardan sorumluydu. Korgeneral Shojiro Iida komutasındaki Japon On Beşinci Ordusu'na, başlangıçta 21 Aralık 1941'de Japonya ile dostluk anlaşması imzalayan kuzey Tayland'ı işgal etme ve Tenasserim Tepeleri üzerinden güney Burma eyaleti Tenasserim'e saldırma görevi verildi. Ordu, son derece saygın 33. Tümen ve 55. Tümen'den oluşuyordu, ancak her iki tümen de diğer operasyonlardaki müfrezeler nedeniyle birkaç hafta boyunca zayıflatılmıştı.

Savaş tehdidi büyüdükçe Japonlar, Burma'daki potansiyel müttefiklerle bağlantılar kurmaya çalıştı. 1940 sonlarında Burmalı öğrenci aktivisti Aung San, Amoy'da Suzuki Keiji ile temasa geçti ve görüşmeler için Japonya'ya gitti. O ve diğer birkaç gönüllüye daha sonra Hainan Adası'nda yoğun askeri eğitim verildi. Burma Bağımsızlık Ordusu resmi olarak 28 Aralık 1941'de Tayland'ın Bangkok kentinde kuruldu. Başlangıçta 227 Burmalı ve 74 Japon personelden oluşuyordu.[7] ancak ana Japon istilasının bir parçası olarak Burma'ya geçtikten sonra çok sayıda gönüllü ve asker tarafından hızla takviye edildi.

22 Ocak 1942'de Japon 55. Tümeninin ana gövdesi, Kawkareik Geçidi üzerinden Tayland'daki Rahaeng'den batıya doğru ana saldırıya başladı. Bu yaklaşımı koruyan 17. Hint Tümeni'nin 16. Hint Piyade Tugayı aceleyle batıya doğru çekildi. Japon tümeni, 2. Burma Piyade Tugayı tarafından garnize edilen Salween Nehri ağzındaki Moulmein'e ilerledi. Konumun savunulması neredeyse imkansızdı ve Salween Nehri'nin neredeyse 24 km yakınındaydı. Sonunda büyük miktarda malzeme ve ekipmanı bıraktıktan sonra 31 Ocak'ta feribotla nehrin üzerinden geri çekildi. Gücün bir kısmı Moulmein'de kaldı ve nehirde yüzmek zorunda kaldı.[8]

12 Şubat 1942'nin erken saatlerinde, 10. Beluc Alayı'nın 7. taburunun üç bölüğü ile 33. Japon Tümeni'nin 215. Piyade Alayı'nın üç taburu arasında şiddetli bir savaş yaşandı. Kuzeik'in Salween Nehri'nin batı yakası boyunca. Küçük Pa-an kasabası nehrin tam karşısında, doğu kıyısında yer alıyordu. Japonlar, 11 Şubat gecesi karanlığın örtüsü altında Pa-an'dan nehri geçtiler ve 12 Şubat gece yarısını 45 dakika geçe saldırıya başladı.[9] Dogralar, Pencaplı Müslümanlar ve Pathanlardan oluşan bölüklerden oluşan Beluciler çoğunlukla yeni askere alınmış, savaşta deneyimsiz, çöl savaşında eğitim almış ve silah ve cephane stokları az olan adamlardan oluşuyordu. Yine de o gece sert bir direniş gösterdiler, birkaç saat pozisyonlarını korudular ve göğüs göğüse çarpışmaya giriştiler. Bununla birlikte Japonlar, sayılarının çok daha fazla olması [9][10] sayesinde 12 Şubat sabahı İngiliz mevzilerini aşmayı başardılar. Önceki gün ve saatlerde Japon bombardıman uçaklarının Kuzeik'teki İngiliz mevzilerine saldırıları. Bu savaştan kalan İngiliz oluşumları kuzeye, Thaton'daki Tugay komutanlığına çekildi. 7/10 Beluc'un üçte birinden azı bu savaştan sağ çıktı.[11][12][13] Bu savaş çoğunlukla 'Pa-an Savaşı', bazen de 'Kuzeik-Pa-an Savaşı' olarak anılır.

22 ve 23 Subat'ta Sittang Köprüsü'nü ele geçeren japon ilerlemesi, 28 Şubat'ta Yangon'un düşüşü izledi. Çaresiz kalan Müttefik güçler için geri çekilme korkunç koşullar altında gerçekleştirildi. Açlıktan ölmek üzere olan mülteciler, düzensiz başıboş insanlar ve hasta ve yaralılar Hindistan'a giden ilkel yolları ve yolları tıkadı.[14] En az 500.000 sivil kaçak Hindistan'a ulaşırken, 10.000 ile 50.000 arasında olduğu tahmin edilen bilinmeyen sayıda kişi de yol boyunca öldü. Daha sonraki aylarda Hindistan'a ulaşanların %70 ila 80'i dizanteri, çiçek hastalığı, sıtma veya kolera gibi hastalıklara yakalandı.[15] 26 Nisan'da İngiliz, Hint ve Burma kuvvetleri tam bir geri çekilmeyle sivillere katıldı. [15] Burma Kolordusu Hindistan'daki Manipur'a çekildi. Bir aşamada İskender, 7. Zırhlı Tugay ve bir piyade tugayının Çin ordularına Yunnan'a kadar eşlik etmesini önerdi, ancak zırhlı tugayın Hindistan'la bağlantısı kesildiğinde hızla etkisiz hale geleceğine ikna oldu. Japonlar, 1/2 Mayıs gecesi Monywa'nın nehir kenarındaki limanını ele geçirmek için Chindwin Nehri'ne tekneyle asker göndererek Burma Kolordusunu kesmeye çalıştı. Aceleyle yeniden oluşturulan [16] Burma Tümeni Monywa'yı yeniden ele geçiremedi, ancak Kolordu'nun geri kalanının kuzeye çekilmesine izin verdi.[17] Kolordu, 10 Mayıs'ta köhne feribotlarla Chindwin'in batı yakasındaki Kalewa'ya geçmeye çalışırken, Monywa'dan ilerleyen Japonlar, onları doğu yakasındaki Shwegyin'de kayalıklarla çevrelenmiş bir havzada kuşatmaya çalıştı. Karşı saldırılar birliklerin kaçmasına izin vermesine rağmen, Burma Kolordusu'nun geri kalan ekipmanlarının çoğunun imha edilmesi veya terk edilmesi gerekiyordu.[18] 12 Mayıs'ta Japonlar, 127 günde 2.400 km yol kat ederek ve 34 savaş yaparak Kalewa'yı işgal etti.[19]

Burma Kolordusu, Mayıs 1942'de musonun patlamasından hemen önce Manipur'daki Imphal'a ulaştı. Özel Burma Kolordu Karargahı dağıtıldı ve yakın zamanda Hindistan'a gelen IV. Kolordu Karargahı cepheyi devraldı. Birlikler kendilerini aşırı derecede sağlıksız koşullarda, sağanak muson yağmurları altında açık havada yaşarken buldular. Hindistan'daki ordu ve sivil yetkililer, askerlerin ve sivil mültecilerin ihtiyaçlarına yanıt vermekte çok yavaş davrandılar. Ön cephedeki birimler bir miktar düzeni korumuş olsa da, pek çok doğaçlama birim ve arka bölge birlikleri düzensiz bir bozguna dönüşmüştü.[20] Birlikler, "vahşet ve acılarla ilgili tüyler ürpertici hikayeler" nedeniyle endişe verici bir durumdaydı.[21] Bu arada Burma'nın İngiliz Sivil Hükûmeti, birçok İngiliz, İngiliz-Hint ve Hint siville birlikte Kuzey Burma'daki Myitkyina'ya geri çekilmişti. Vali ve en nüfuzlu siviller, bazı hasta ve yaralılarla birlikte Myitkyina Havaalanından uçtu.[14] Myitkyina'daki mültecilerin çoğunluğu sağlıksız Hukawng Vadisi ve sarp ormanlarla kaplı Patkai Sıradağları üzerinden Hindistan'a doğru yola çıkmak zorunda kaldı. Birçoğu yolda öldü ve Hindistan'a ulaştıklarında, sivil yetkililerin beyaz ve Avrasyalı sivillerin devam etmesine izin verirken Hintlerin ilerlemesini engellediği ve pek çok kişiyi fiilen ölüme mahkûm ettiği birkaç örnek yaşandı.[22] Buna karşılık Assam Çay Yetiştiricileri Derneği gibi pek çok özel kişi yardım sağlamak için ellerinden geleni yaptı.

Japon ilerlemesi Çin birliklerinin çoğunun Çin'den bağlantısını kesti. Birçoğu Hukawng Vadisi yoluyla Hindistan'a çekildi ve geçimlerini büyük ölçüde yağmalayarak sağladı, bu da mültecilerin sefaletini daha da artırdı. Ancak Sun Li-jen komutasındaki Çin 38. Tümeni, Chindwin boyunca batıya doğru savaşarak 24 Mayıs'ta Imphal'a ağır kayıplarla birlikte büyük ölçüde sağlam bir şekilde ulaştı, kalan Çin birlikleri uzak dağlık ormanlardan Yunnan'a dönmeye çalıştı ama çoğu yolda öldü.[23] Amerikalı General Joseph Stilwell de 20 Mayıs'ta Imphal'a yürüyerek ulaştı.[19] Hindistan'a çekilen 23.000 Çinli asker General Stilwell'in komutasına verildi ve Bihar'daki Ramgarh'daki kamplarda toplandılar. İyileştikten sonra Amerikalı eğitmenler tarafından yeniden donatıldılar ve yeniden eğitildiler.[24]

Kaynakça

  1. ^ Allen, pp. 13–15
  2. ^ Allen, p. 9
  3. ^ Bayly and Harper, pp. 81–96
  4. ^ Jackson, pp. 387–388
  5. ^ Allen, pp. 6–7
  6. ^ Bayly and Harper, pp. 3, 8, 14
  7. ^ Bayly and Harper (2005), p. 174
  8. ^ Allen, pp. 24–35
  9. ^ a b Carew, Tim (1969). The Longest Retreat: the Burma Campaign 1942. Londra: Hamish Hamilton. ss. 86-93. 
  10. ^ Colonel E. C. V. Foucar, MC (2020). First Burma Campaign: The First Ever Account of the Japanese Conquest of 1942 (İngilizce). Frontline Books. s. 88. ISBN 978-1-5267-8324-0. 9 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2024. 
  11. ^ Randle, John (2004). Battle Tales from Burma. Yorkshire: Pen & Sword Military. ss. 48-50. 
  12. ^ Japanese Night Combat (PDF). Headquarters United States Army Forces, Far East, and Eight United States Army - Military History Section (Japanese Research Division). 1955. 
  13. ^ Warren, Alan (2011). Burma 1942: the Road from Rangoon to Mandalay. Londra: Continuum. s. 85. 
  14. ^ a b Bayly and Harper, pp. 177–178
  15. ^ a b Tinker 1975.
  16. ^ Allen, pp. 74–76
  17. ^ Slim (1956), p. 101
  18. ^ Slim, pp. 107–111
  19. ^ a b Allen (1984), pp. 72–79
  20. ^ Slim (1956), p. 118
  21. ^ Government of India 1945.
  22. ^ Bayly and Harper, pp. 187–188
  23. ^ Slim, p. 115
  24. ^ Bayley and Harper (2004), p. 196

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Myanmar</span> Güneydoğu Asyada ülke

Myanmar, resmî adıyla Myanmar Birliği Cumhuriyeti, diğer isimleriyle Burma ya da Birmanya, Güneydoğu Asya'da bir ülkedir. Kuzeybatıda Bangladeş ve Hindistan, kuzeydoğuda Çin, doğuda Laos, güneydoğuda Tayland ile komşudur. Güney ve güneybatıda Andaman Denizi ve Bengal Körfezi'ne kıyısı vardır. Myanmar Güneydoğu Asya anakarasındaki en büyük, Asya genelinde ise 10. büyük ülkedir. 2017 verilerine göre nüfusu 54 milyondur. Başkenti Nepido, en büyük şehri Yangon'dur.

<span class="mw-page-title-main">Nankin Katliamı</span>

Nanjing Katliamı veya Nanjing Tecavüzü, İkinci Çin-Japon Savaşı'ndaki Nanking Savaşı'nın hemen ardından, Çin Cumhuriyeti'nin başkenti Nanjing'de Japon İmparatorluk Ordusu tarafından Çinli sivillerin toplu katledilmesiydi. 13 Aralık 1937'de başlayan katliam altı hafta sürdü. Failler ayrıca toplu tecavüz, yağma, işkence ve kundakçılık gibi başka savaş suçları da işlediler. Katliam, savaş zamanlarının en kötü zulümlerinden biri olarak kabul ediliyor.

Serdarabad Muharebesi, 21 Mayıs-29 Mayıs 1918 tarihinde Ermeni düzenli ordusu, Ermeni milisi ve Osmanlı ordusunun karşılaştığı savaştır. Serdarabad Anıtı bu savaş anısına dikilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Gazala Muharebesi</span>

Gazala Muharebesi, Erwin Rommel'in komutasındaki Alman – İtalyan kuvvetlerinin, 26 Mayıs - 21 Haziran 1942 tarihleri arasında, Birleşik Krallık 8. Ordu'sunun savunduğu Gazala Hattı'na, ardından Tobruk'taki garnizonlarına yönelik saldırısı sırasında gerçekleşen muharebedir. Birleşik Krallık 8. Ordu komutanı General Neil Ritchie, Harekât Saha Komutanı ise General Claude Auchinleck'tir.

<span class="mw-page-title-main">Pasifik Cephesi (II. Dünya Savaşı)</span> 2. Dünya Savaşında Pasifik Okyanusu ve adalarını, Güneydoğu Asyayı ve Çini kapsayan 7 Temmuz 1937 ile 14 Ağustos 1945 tarihleri arasındaki savaşların sürdüğü cephedir

Pasifik Cephesi, Pasifik Okyanusu ve adalarını, Güneydoğu Asya'yı ve Çin'i kapsayan 7 Temmuz 1937 ile 14 Ağustos 1945 tarihleri arasındaki savaşların sürdüğü cephedir. Cephenin 7 Temmuz 1937'de Çin-Japon Savaşı ile açıldığı kabul edilir. Savaşın en önemli olayı; Japonya'nın çeşitli ülkelere saldırması sonrasında 7 Aralık 1941'de Pearl Harbor'da ABD güçlerine yaptığı Pearl Harbor Saldırısı'dır. Bu saldırıyla beraber ABD savaşa katılmış ve savaş gerçek anlamıyla bir dünya savaşı halini almıştır. Bugün Japonların çoğu tarafından bu savaş Pasifik Savaşı olarak bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Halhin Gol Muharebesi</span> Savaş

Halhin Gol Savaşı (Rusça: Бои на Халхин-Голе / Boi na Khalkhin-Gole, Halha Irmağı Çatışması, Japonca: ノモンハン事件 / Nomonhan Jiken, Nomonhan Olayı, Moğolca: Халхын голын байлдаан / Khalkhin Golin Baildaan, Halha Irmağı Savaşı, SSCB-Moğolistan Halk Cumhuriyeti ile Japon İmparatorluğu-Mançu İmparatorluğu arasında 11 Mayıs - 16 Eylül 1939 tarihinde meydana gelen sınır çatışmaları.

<span class="mw-page-title-main">Kırkkilise Muharebesi</span> Osmanlı İmparatorluğu ile Bulgaristan Krallığı arasında geçen savaş

Kırkkilise Muharebesi veya Kırklareli Muharebesi, Osmanlı İmparatorluğu ile Bulgaristan Krallığı orduları arasında geçen Birinci Balkan Savaşı'nın bir parçası olan; 22 Ekim 1912 tarihinde başlayan ve 24 Ekim 1912'de Osmanlı ordusunun doğu Trakya'da yenilgisi, Bulgar zaferi ile son bulan; Osmanlı İmparatorluğu'nun I. Balkan Savaşı'nı kaybetmesine sebep olan en önemli muharebelerden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Qi Jiguang</span>

Qi Jiguang Ming Hanedanı zamanından general ve ulusal kahraman. Japon korsanlarla mücadelesi ve Moğol saldırısında Çin Seddi'ne yaptığı destek ile hatırlanır.

<span class="mw-page-title-main">Subhas Chandra Bose</span>

Subhas Chandra Bose, genelde "Netaji" olarak hitap edilen milliyetçi, Hindistan Bağımsızlık Hareketi'nin siyasi lideri, Hindistan Ulusal Kongresi'nin başkanı, Özgür Hindistan Geçici Hükûmeti 'nin hükûmet başkanı ve Özgür Hindistan Ordusu 'nun başkomutanı. II. Dünya Savaşı sırasında faşistlerle iş birliği yaptı.

<span class="mw-page-title-main">I. Hindistan-Pakistan Savaşı</span>

Birinci Hindistan-Pakistan Savaşı, Birinci Keşmir Savaşı ya da 1947 Hindistan-Pakistan Savaşı 1947-1948 yılları arasında Hindistan ile Pakistan arasında Keşmir toprakları için gerçekleşmiş olan ilk savaştır.

<span class="mw-page-title-main">Malaya Cephesi</span> II. Dünya Savaşının Malay yarımadasındaki cephesi

Malaya Cephesi II. Dünya Savaşı sırasında; 8 Aralık 1941 ve 31 Ocak 1942 tarihleri arasında, Malay yarımadasında Japonya'nın önderliğindeki Mihver Devletleri ve Büyük Britanya'nın başı çektiği Müttefik Devletleri arasında yapılan savaşlardır. Savaş Japonların galibiyetiyle sonuçlanmış ve ağır bir yenilgiye uğrayan İngilizler Malay yarımadasından çekilmişlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Hong Kong Muharebesi</span>

Hong Kong Muharebesi, II. Dünya Savaşı sırasında; 8 - 25 Aralık 1941 tarihleri arasında, Hong Kong ve çevresinde Japon İmparatorluk Ordusu ile Britanya İmparatorluğu'na bağlı güçler arasında yapılan savaş. Savaş Japonların galibiyetiyle sonuçlanmış ve Japonlar Hong Kong'u işgal etmişlerdir.

1939-1940 Kış Taarruzu (Çince=冬季攻勢) İkinci Çin-Japon Savaşı sırasında Ulusal Devrimci Ordusu ile Japon İmparatorluk Ordusu arasındaki en büyük çatışmalardan biriydi, bu savaşta Çin kuvvetleri birden fazla cephede ilk büyük karşı saldırılarını başlattı. Bu saldırı asıl hedeflerine ulaşmada başarısız olmasına rağmen, bazı araştırmalar bunun Japon kuvvetlerine ağır bir darbe ve Japon askeri komutanlığına büyük bir şok olarak geldiğini göstermiştir. Çin kuvvetlerinin bu kadar büyük çapta bir saldırı operasyonu başlatmasını beklemiyordu.

<span class="mw-page-title-main">Aung San</span>

Bogyoke Aung San;, Birmanya Bağımsızlık ordusu (BIA) Komutanı ve Anti-faşist Halk Özgürlük Birliği (AFPFL) başkanıdır. Birmanya Ulusal kahramanı kabul edilir. Bogyoke, yani yüce askeri lider olarak tanımlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Seonghwan Savaşı</span>

Seonghwan Savaşı Birinci Çin-Japon Savaşı'nın ilk büyük kara savaşıydı. 29 Temmuz 1894'te Kore'deki günümüz Güney Chungcheong'daki Cheonan'ın dışındaki Seonghwan mezrasında Meiji Japonyası ve Çing Hanedanlığı güçleri arasında gerçekleşti. Aynı zamanda Asan Savaşı olarak da anılır.

<span class="mw-page-title-main">Changsha Muharebesi (1941-1942)</span>

Üçüncü Çangşa Muharebesi, Batı Müttefiklerine yapılan Japon saldırısı ve Pearl Harbor saldırısının ardından Japon İmparatorluk kuvvetleri tarafından Çin'de yapılan ilk büyük saldırıydı. Çin kuvvetleri onları tuzağa düşürüp kuşatmayı başardığı için saldırı Japonlar için başarısızlıkla sonuçlandı. Ağır kayıplar verdikten sonra Japon kuvvetleri geri çekilmek zorunda kaldı.

<span class="mw-page-title-main">Changde Muharebesi</span> 1943 savaşı

Changde Muharebesi, Çin'in Hunan eyaletindeki Changde şehri ve çevresinde İkinci Çin-Japon Savaşı'nda önemli bir çatışmaydı. Savaş sırasında Japon İmparatorluk Ordusu yoğun bir şekilde kimyasal silah kullandı.

<span class="mw-page-title-main">Burma Savaşı 1944-1945</span>

Burma savaşı, İkinci Dünya Savaşı'nın Güneydoğu Asya Cephesi'ndeki öncelikle İngiliz Milletler Topluluğu, Çin ve Amerika Birleşik Devletleri kuvvetleri tarafından Burma Ulusal Ordusu, Hindistan Ulusal Ordusu ve bir dereceye kadar Tayland tarafından tarafından desteklenen Japonya İmparatorluk kuvvetlerine karşı gerçekleştirildi. İngiliz Milletler Topluluğu kara kuvvetleri esas olarak Birleşik Krallık, Britanya Hindistanı ve Afrika'dan geliyordu.

<span class="mw-page-title-main">Bahar 1945 İtalya taarruzu</span>

Bahar 1945 İtalya taarruzu, İkinci Dünya Savaşı'nın son aşamalarındaki İtalyan Harekatı sırasında Müttefiklerin son saldırısıydı. 15. Müttefik Ordu Grubu'nun Lombard Ovası'na saldırısı 6 Nisan 1945'te başladı ve 2 Mayıs'ta İtalya'daki Alman kuvvetlerinin teslim olmasıyla sona erdi.

<span class="mw-page-title-main">Zhejiang-Jiangxi Harekâtı</span>

Zhejiang-Jiangxi harekâtı veya Chekiang-Kiangsi harekâtı, Sei-go Harekâtı olarak da bilinir, Shunroku Hata komutasındaki Japon İmparatorluk Ordusu'na bağlı Çin Seferi Ordusu ile Gu Zhutong komutasındaki Çin 3. Savaş Alanı kuvvetleri tarafından Mayıs ortasından Eylül başına kadar Çin'in Zhejiang ve Jiangxi eyaletlerinde gerçekleştirilen bir harekâttır.