Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri

Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri
大日本帝国海軍 / Dai Nippon Teikoku Kai Gun
Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri; 大日本帝国海軍 / Dai Nippon Teikoku Kai Gun
Etkin	11 Şubat 1889 - 3 Mayıs 1947
Ülke	Japon İmparatorluğu
Tipi	Deniz kuvvetleri
Savaşları	Çin-Japon Savaşı; Rus-Japon Savaşı; I. Dünya Savaşı; II. Dünya Savaşı
Komutanlar
Ünlü; komutanları	Isoroku Yamamoto; Tōgō Heihachirō; Itoh Sukeyuki; Prens Fuşimi Hiroyasu
Nişanlar
Arma	; Japon İmparatorluk Arması

Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri (大日本帝国海軍, Dai Nippon Teikoku Kai Gun /"Büyük Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri"), (Kyūjitai: Japonca: 大日本帝國海軍 Dai-Nippon Teikoku Kaigun^ⓘ veya Japonca: 日本海軍 Nippon Kaigun), Japon İmparatorluğu'nun deniz kuvvetleri. Hukuken Japonya'nın silahlı kuvvetlerine sahip olmasını yasaklayan Japon Anayasası'nın uygulamaya konulduğu 3 Mayıs 1947'ye kadar varlığını sürdürmüştür. Japon İmparatorluk Kara Kuvvetleri'ne bağlı bulunmaktaydı.

Tarih

Köken

Ada olan Japonya, 3. yüzyıldaki Kofun dönemi'ne dayanan bir askeri denizcilik geçmişine sahiptir. Kore ile Japonya arasında birliklerin taşınmasıyla başlayan denizcilik geçmişi, Asya kıtası içindeki en önemli ve eskilerden biridir.^[1]1274 ve 1281'de Kubilay Han komutasındaki Moğolların Japonya seferleri girişimlerinin ardından, Japon wakō korsanları Çin kıyılarını yağmalamaya başladılar.

Atakebune gemisinin 16. yüzyıla tarihlenen çizimi

Japonya'da 16. yüzyılda yaşanan Savaşan Devletler Çağında, birçok feodal derebey yüzlerce gemiden oluşan geniş kıyı donanmaları inşa ettirmiştir. O zamanlar bir daimyō olan Oda Nobunaga, 1576'da altı adet demir kaplı Atakebune yaptırmıştır. Bu gemiler bazılarına göre dünyanın ilk zırhlılarıdır.^[2] 1588'de Toyotomi Hideyoshi, Wakō korsanlığını yasakladı. Korsanlar Hideyoshi'nin vasalları oldu ve bu kuvvetler Japonların Kore'yi işgalinde (1592-1598) kullanılan deniz kuvvetlerini teşkil etmiştir.^[3]

Japonya, 17. yüzyılın başında Nanban ticareti döneminde Batılı ülkelerle temaslarını takiben, ilk büyük okyanus gemilerini inşa etti. Sendai'nin daimyō'su 1613'te Tokugawa Bakufu ile anlaşarak Date Maru'yu inşa etti. Bu gemi Hasekura Tsunenaga ve Japon delegasyonunu Amerika'ya taşıyan ve daha sonra Avrupa'ya seyreden 500 tonluk kalyon tipi bir gemidir.^[4] Ayrıca Bakufu, bazıları silahlandırılmış 350 ticaret gemisini Güneydoğu Asya ticareti için görevlendirmiştir.^[5]^[6]

Kuruluş (1869)

1868'deki Meiji Restorasyonu, şogunluğun devrilmesine yol açtı. Bu dönemden itibaren, yeni kurulan Meiji hükûmeti Japonya'yı merkezileştirmek ve modernleştirmek için reformlara başladı.^[7]

İngiliz desteği ve etkisi

1870'te bir İmparatorluk fermanı, Hollanda donanması yerine İngiltere'nin Kraliyet Donanması'nın kalkınma için model olması gerektiğini ilan etti.^[8] 1873'te Archibald Douglas başkanlığında otuz dört kişilik bir İngiliz deniz misyonu Japonya'ya geldi. Douglas birkaç yıl boyunca Tsukiji'deki Donanma Akademisi'ni yönetti. Misyon 1879'a kadar Japonya'da kaldı ve donanmanın gelişimini önemli ölçüde ilerletti. Bu şekilde Japon donanması içinde denizcilik meselelerinden üniforma tarzına ve tutumlarına kadar İngiliz gelenekleri sağlam bir şekilde yerleşmiş oldu.^[8]

Çin-Japon Savaşı (1894-1895)

Boxer Ayaklanması

Rus-Japon Savaşı (1904-1905)

Millî Donanma'ya giden yol

I. Dünya Savaşı

Savaşlararası dönemi

II. Dünya Savaşı

İkinci Dünya Savaşı'nda Japonya'nın Nazi Almanyasıyla ittifaka girip Mihver Kuvvetleri arasında olduktan sonra; başta Filipinler, Doğu Hint Adaları ve Çinhindi'nin aralarında bulunduğu pek çok Asya ve Okyanusya toprağı Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetlerinin işgali altında kaldı. Bu durumda Pasifik Okyanusu'nun hakimi olan Japonya; ABD'nin Hawaii eyaletinde bulunan Pearl Harbor limanında demirli ABD Donanması'na saldırdı.

Deniz Kuvvetleri Genelkurmay heyeti saldırıdan önce kendilerine petrol ambargosu uygulayan ABD'nin donanmasını etkisiz kılabilmek amacıyla Kantai Kessen stratejesi uyarınca hareket ediyorlardı. Bu strateji, denizde kazanılacak büyük bir zaferle ABD'nin mağlup edileceği savına dayanıyordu. Ancak çok önemli bir ekonomi ve sanayiye sahip olan ABD'nin böylesi bir saldırı sonrasında yenilmeyeceği görülecekti.

ABD'nin savaşa girmesiyle Pasifik Okyanusu'nda çok güçlü rakiple karşı karşıya kalan Japon Deniz Kuvvetleri; ABD Donanması karşısında art arda darbe yedi. Filipinler Muhaberesi'nden sonra güçsüz duruma düşen Japon Donanması artık savunmaya çekilmişti. Nazi Almanya'sının teslim olmasından sonra yanında tek bir ittifakı bile bulunmayan Japonya'nın direnişini kırmak isteyen ABD; başkan Harry S. Truman'ın kararıyla atom bombasının Japonya'ya atılmasına karar verdi. Hiroşima ve Nagasaki'ye atom bombasının atılmasıyla zayıf kalan Japonya'nın savaştan mağlup ayrılmasıyla Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri de yenik duruma düştü.

Not

^ Early Samurai: 200–1500 AD. Bloomsbury USA. 1991. s. 7. ISBN 978-1-85532-131-1. 18 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2020.
^ THE FIRST IRONCLADS In Japanese: [1] 16 Kasım 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Also in English: [2] 17 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: "Ironclad ships, however, were not new to Japan and Hideyoshi; Oda Nobunaga, in fact, had many ironclad ships in his fleet." (referring to the anteriority of Japanese ironclads (1578) to the Korean Turtle ships (1592)). In Western sources, Japanese ironclads are described in CR Boxer "The Christian Century in Japan 1549–1650", p. 122, quoting the account of the Italian Jesuit Organtino visiting Japan in 1578. Nobunaga's ironclad fleet is also described in "A History of Japan, 1334–1615", Georges Samson, p. 309 0-8047-0525-9. Admiral Yi Sun-sin invented Korea's "ironclad Turtle ships", first documented in 1592. Incidentally, Korea's iron plates only covered the roof (to prevent intrusion), and not the sides of their ships. The first Western ironclads date to 1859 with the French Gloire ("Steam, Steel and Shellfire").
^ Evans & Peattie 1997, s. 4.
^ Louis-Frédéric (2002). Japan Encyclopedia. Harvard University Press. s. 293. ISBN 978-0-674-01753-5. 24 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2020.
^ Donald F. Lach; Edwin J. Van Kley (1998). Asia in the Making of Europe, Volume III: A Century of Advance. Book 1: Trade, Missions, Literature. III. University of Chicago Press. s. 29. ISBN 978-0-226-46765-8. 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2020.
^ Geoffrey Parker (1996). The Military Revolution: Military Innovation and the Rise of the West, 1500-1800. Cambridge University Press. s. 110. ISBN 978-0-521-47958-5. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2020.
^ Schencking 2005, s. 13.
^ ^a ^b Evans & Peattie 1997, s. 12.