I. Elizabeth, 17 Kasım 1558'den 1603'teki ölümüne kadar İngiltere ve İrlanda kraliçesi idi. Bakire Kraliçe olarak da bilinen Elizabeth, Tudor Hanedanı'nın beş hükümdarının sonuncusudur.
Tudor Hanedanı ya da Tudor Dönemi,, 1485 ile 1603 yılları arasındaki dönemde İngiltere Krallığı'nı idare eden, Galler kökenli hanedan ve hanedanın iktidarda olduğu döneme verilen isim. Söz konusu dönem, İngiliz tarihinin en parlak dönemlerinden biri olarak gösterilir. VII. Henry güçlü bir merkezi otorite kurdu ve VIII. Henry zengin bir devletin ve güçlü bir monarşinin temellerini attı. İngiltere'deki ailesi, İngiltere ve İrlanda'yı 1485'ten 1603'e kadar, 118 yıl boyunca yöneten, Galler kökenli kraliyet ailesidir. Kurucusu Henry Tudor'dur. Aralarından üçü İngiltere'yi Orta Çağ'dan çıkarıp gelecek yüzyıllarda dünyanın büyük bir kısmına egemen olan güçlü bir Rönesans devletine dönüşmesine önemli katkı sağlamışlardır.
Kral III. Richard'ın Trajedisi William Shakespeare'in Kral III. Richard'ın kısa hayatını anlattığı oyunudur. Yazarın ilk oyunlarından biri olduğu düşünülmektedir. 1592-3 yılları arasında yazıldığı varsayılmaktadır. III. Richard Shakespeare'in bir tarihi oyunlar dörtlüsünün sonuncusudur. Pek çok edebiyat ve tiyatro otoritesi tarafından Shakespeare'in en önemli oyunlarından biri olduğu kabul edilmektedir.
Kral II. Richard ünlü İngiliz yazar William Shakespeare'in tarihsel trajedilerinden biridir. 1595'te yazıldığı varsayılmaktadır. 1377-1399 döneminde saltanat süren İngiltere Kralı II. Richard'ın hayatını anlatır. Kendi başına ayrı bir oyun olmayıp bir dörtlü oyun grubunun birinci oyunu olduğu iddia edilmektedir. Bu Henriad oyun grubunun diğer ucu esere konu olan kralın hükümdarlığa geçiş tarihi itibarıyla şöyle sıralanabilir: IV. Henry, Bölüm 1, IV. Henry, Bölüm 2 ve V. Henry.
VIII. Henry, 22 Nisan 1509'dan 1547'deki ölümüne kadar İngiltere kralıydı. Henry, yaptığı ilk evlilik olan Aragonlu Catherine ile yaptığı evliliği iptal ettirme çabalarıyla tanınır. Papa VII. Clemens ile böyle bir fesih konusunda yaşadığı anlaşmazlık, Henry'nin İngiliz Reformasyonu'nu başlatmasına ve İngiltere Kilisesi'ni papalık otoritesinden ayırmasına yol açtı. Kendisini İngiltere Kilisesi'nin Yüce Başkanı olarak atadı ve papa tarafından aforoz edildiği manastırları feshetti.
I. Mary İngiltere'nin ilk hükümdar kraliçesidir. Tahta geçtiğinde İngiltere Protestanlığın etkisi altındaydı lakin İngilizler hâlâ büyük ölçüde Katolik idi. Kraliçe katı kurallar uygulayarak protestanları idam ettirdi hatta canlı canlı yaktırdı ve koyu katolik olan İspanya kralı II. Felipe ile evlendi, hiç çocuğu olmadı. II. Felipe ile evlenerek Habsburg ve Tudor hanedanları birleşmiştir ve I. Mary ve II. Felipe şu unvanları kullanmışlardır: "Philip ve Mary, Tanrının lütfuyla, İngiltere, İspanya, Fransa, Napoli, Kudüs, İrlanda ve Sicilya Kralı ve Kraliçesi, inancın Savunucuları, Avusturya Arşidük ve Arşidüşesi, Burgunya, Milano ve Brabant Dükü ve Düşesi, Habsburg, Flandre ve Tirol Kontu ve Kontesi". Protestanları idam ettirmesinden ve Protestan propagandasından dolayı Kanlı Mary olarak anılır. I. Elizabeth döneminde geliştirilen birçok yeniliğin temeli, Mary'nin hükümdarlığında başlamıştır.
VI. Edward, İngiltere ve İrlanda Kralı. VIII. Henry ve Jane Seymour'un oğludur. Ayrıca Küçük Edward da denirdi. Tudor Hanedanı'ndan ülkeyi yöneten 3. kişidir ve ülkenin Protestan kurallara göre doğan ilk hükümdarıdır. 28 Ocak 1547'de 9 yaşındayken ülkenin başına geçmiştir. Edward küçük yaşta ülkenin başına geçtiğinden bir konsey ile birlikte ülkeyi yönetmekteydi. Bu konseye ilk önce dayısı Edward Seymour (1547–1549), daha sonra Thomas Seymour'un tüm çabalarına rağmen John Dudley başkanlık yaptı.
Yorklu Elizabeth 1486'da İngiltere kralı olan VII. Henry ile evlendi ve İngiltere kraliçesi oldu. VII. Henry'nin karısı, VIII. Henry'nin annesi, IV. Edward'ın kızı, III. Richard'ın yeğeni ve V. Edward'ın kızkardeşidir. Ayrıca IV. Edward'ın kızı ve V. Edward'ın kızkardeşi olması dolasıyla da İngiltere Prensesidir. İngiltere Krallarının kardeşi, kızı, yeğeni, karısı ve annesidir.
Catherine Howard İngiltere Kraliçesi ve VIII. Henry'nin 5. eşi. Lord Edmund Howard ve Joyce Culpeper'in kızıdır. VIII. Henry'nin 2. eşi Anne Boleyn'in kuzenidir. 28 Temmuz 1540 ile 13 Şubat 1542 yılları arasında İngiltere Kraliçesi oldu. Hakkında ihanet dedikoduları çıkınca yargılandı ve idam edildi.
Catherine Parr, Sir Thomas Parr ile Mauren Green'in kızıdır. 1543-1548 yılları arasında İngiltere Kraliçesi ve VIII. Henry'nin altıncı ve son karısıdır. İngiltere Kraliçeleri arasında en fazla evlenen Catherine Parr'dır.
Lord Guilford Dudley Northumberland Dükü John Dudley ve Jane Dudley'nin oğlu, Lord Robert Dudley'nin kardeşidir.
I. Mary, Mary Stuart veya İskoç kraliçesi Mary olarak da bilinir, 14 Aralık 1542'den 1567'de zorla tahttan indirilene kadar İskoçya kraliçesi idi.
VII. Henry, İngiltere kralı. Kral III. Richard'ı öldürüp İngiltere Kralı olmuştur. Tudor Hanedanı'ndan ülkeyi yöneten ilk kişiydi.
Mary Tudor, VII. Henry ve Yorklu Elizabeth'in son kızları. 1514'te Fransa Kralı XII. Louis ile evlendi ve Fransa Kraliçesi oldu. Kocası bir yıl sonra ölünce ülkesi İngiltere'ye geri döndü. İngiltere'de Suffolk Dükü Charles Brandon ile evlendi, çiftin üç çocuğu oldu. 1533 yılında 37 yaşında hastalık sonucu öldü. Torunu Leydi Jane Grey'dir.
Francis Grey, Suffolk Düşesi (d. 16 Temmuz 1517- ö. 20 Kasım 1559 1. Suffolk Dükü Charles Brandon ile Mary Tudor'un ikinci çocukları ve ilk kızlarıdır, Lady Francis Brandon adıyla doğmuştur. Leydi Jane Grey'in annesidir. Diğer kızları Catherine Grey ve Mary Grey'dir. Kızı, kuzeni VI. Edward'ın ölümü üzerine kocası ve Northumberland Dükü tarafından tahta geçirilmiştir. Ancak tahttan feragât edince, yerine kızı Leydi Jane Grey'i geçmiştir.
Northumberland Dükü John Dudley, İngiliz siyasetçi ve asker.
Sir Nicholas Throckmorton, Fransa'nın ve daha sonra İskoçya'nın büyükelçisi; I. Elizabeth ile I. Mary arasındaki ilişkide kilit rol oynayan bir İngiliz diplomat ve politikacıydı.
Leydi Jane Gray'in İnfazı, Paul Delaroche'nin 1833'te tamamladığı ve şu anda Londra'daki Ulusal Galeri'de bulunan bir yağlıboya tablosudur. Boyandıktan sonraki yıllarda son derece popülerdi, ancak 20. yüzyılda gerçekçi tarihi tablolar eleştirmenlerin gözünden düştü ve onlarca yıl boyunca depoda tutuldu ve çoğunun kaybolduğu düşünüldü. 1975'ten bu yana restore edilerek yeniden sergilenen eser, özellikle genç ziyaretçiler arasında kısa sürede yeniden oldukça popüler bir eser haline geldi.
