Jacob A. Marinsky
Jacob A. Marinsky | |
|---|---|
 Jacob A. Marinsky | |
| Doğum | 11 Nisan 1918 Buffalo, New York, US |
| Ölüm | 1 Eylül 2005 (87 yaşında) |
| Eğitim | University at Buffalo, MIT |
| Kariyeri | |
| Dalı | Chemistry |
| Çalıştığı kurumlar | Clinton Laboratories |
Jacob Akiba Marinsky (11 Nisan 1918, Buffalo, New York – 1 Eylül 2005), prometyum elementinin ortak keşfedicisi olan bir kimyagerdir.[1][2]
Biyografi
Marinsky, 11 Nisan 1918'de Buffalo, New York'ta doğdu. 16 yaşındayken Buffalo'daki New York Eyalet Üniversitesi'ne girdi [3] ve 1939'da kimya alanında lisans derecesi aldı.
İkinci Dünya Savaşı sırasında Manhattan Projesi'nde kimyager olarak çalıştı ve 1944'ten 1946'ya kadar Clinton Laboratuvarlarında (şu anda Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı ) çalıştı [4] 1945'te Lawrence E. Glendenin ve Charles D. Coryell ile birlikte daha önce belgelenmemiş nadir toprak elementi 61'i (prometyum) izole etti. Marinsky ve Glendenin bunu hem fisyon ürünlerinden çıkararak hem de neodimyumu nötronlarla bombalayarak ürettiler.[5][6] İyon değişim kromatografisi kullanarak onu izole ettiler.[5] Bulgunun yayınlanması savaş nedeniyle daha sonraya ertelendi. Marinsky ve Glendenin, keşfini Eylül 1947'de Amerikan Kimya Derneği'nin bir toplantısında duyurdular [5][6][7] Ekip, Charles D. Coryell'in eşi Grace Coryell'in önerisi üzerine yeni elemente, tanrılardan ateşi çalan ve bu eylemi nedeniyle Zeus tarafından cezalandırılan efsanevi tanrı Prometheus'un adını verdi.[5] Ayrıca izole edildiği tesise "klintonyum" adını vermeyi de düşünmüşlerdi.
Marinsky, 1945'te Japonya'da atom bombası kullanılmasına karşı bir dilekçe imzalayan Manhattan Projesi bilim adamları arasındaydı.[3]
Savaştan sonra eğitimine devam etti ve 1949'da Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nden Nükleer ve İnorganik Kimya alanında doktora derecesi aldı. 1957'de Buffalo'daki New York Eyalet Üniversitesi'nin fakültesine katılmadan önce endüstriyel araştırmalarda çalıştı [4] Araştırmaları nükleer inorganik kimya, iyon değişiminin fizikokimyasal çalışmaları ve polielektrolit ve elektrolit sistemleriyle ilgiliydi. 1960'ların başlarında Marinsky, İsrail'deki Weizmann Bilim Enstitüsü'nde Fulbright Araştırma Burslusuydu. 1960'ların sonlarında Buffalo'da SUNY için tekrar çalıştı; bu süre zarfında üniversite öğretim üyelerinden Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlılık yemini imzalamalarını istediğinde, Marinsky bunu sivil özgürlüklerin ihlali olarak nitelendirerek reddetti;[3] bu ret nedeniyle bazı öğretim üyeleri de işlerinden oldu.[8] 1988'de emekli oldu ve fahri profesör oldu.[4]
1990 yılında Buffalo'daki New York Eyalet Üniversitesi'nin bilimsel başarıları üniversiteye prestij kazandıran mezunlarına verilen Clifford Furnas Anma Ödülü'nü aldı.[3]
Marinsky, 1 Eylül 2005'te multipl miyelomdan öldü.[4] Buffalo'daki Pine Hill Mezarlığı'na gömüldü. 63 yıldır evli olduğu eşi Ruth Slick hayatta kaldı. Çiftin dört kız çocuğu vardı.[3][4]
Kaynakça
- ^ Weeks, Mary Elvira (1956). The discovery of the elements. 6th. Easton, PA: Journal of Chemical Education.
- ^ Marshall, James L. Marshall; Marshall, Virginia R. Marshall (2016). "Rediscovery of the elements: The Rare Earths–The Last Member" (PDF). The Hexagon: 4-9. 27 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 30 Aralık 2019.
- ^ a b c d e Jacob Marinsky; co-discoverer of promethium 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Associated Press, September 9, 2005
- ^ a b c d e Jeremy Pearce, Jacob Marinsky, 87, Dies; Isolated Promethium Ions, New York Times, September 8, 2005
- ^ a b c d Reactor Chemistry - Discovery of Promethium 6 Temmuz 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., ORNL Review, Vol. 36, No. 1, 2003
- ^ a b Nervous Elements, Time magazine, September 29, 1947
- ^ Jacob A. Marinsky, Lawrence E. Glendenin, Charles D. Coryell: "The Chemical Identification of Radioisotopes of Neodymium and of Element 61", J. Am. Chem. Soc., 1947, 69 (11), pp. 2781–2785; DOI:10.1021/ja01203a059.
- ^ Kenneth J. Heineman, Campus Wars: The Peace Movement at American State Universities in the Vietnam Era, NYU Press, 1994 0-8147-3512-6, 978-0-8147-3512-1, pages 62-68.
