İçeriğe atla

Itaipu Barajı

Koordinatlar: 25°24′28″G 54°35′24″B / 25.40778°G 54.59000°B / -25.40778; -54.59000
Itaipu Barajı
Harita
Havza
Ülke(ler)Brezilya, Paraguay
Bölge(ler)Paraná, Hernandarias District
Koordinatlar25°24′28″G 54°35′24″B / 25.40778°G 54.59000°B / -25.40778; -54.59000
Genel bilgiler
AmaçEnerji, sulama
DurumKullanımda
Yapım süresi1982-1991
Açılış1991 (33 yıl önce) (1991)
İşletmeItaipu Binacional
TürAğırlık barajı
Gövde dolgu tipiBeton
Gövde hacmi12.300.000 m3 (16.100.000 cu yd)
Uzunluk7.919 m (25.981 ft)
Yükseklik196 m (643 ft)
Oluşturduğu GölItaipu Baraj Gölü
Akarsu (gelen)Paraná nehri
Akarsu (giden)Paraná nehri
Göl alanı1.350 km2 (520 sq mi)
Etki alanı± 1.350.000 km2 (520.000 sq mi)
Kurulu güç± 14.000 MW (14 GW)
Yıllık enerji üretimi± 76.382 TWh (274.980 PJ)
Türbin20 x 700 MW Francis türbini
Kapasite faktörü62,3 %
Yükseklik farkı118 m (387 ft)
Wikimedia Commons

Itaipu Barajı (Portekizce: Barragem de Itaipu; İspanyolca: Represa de Itaipu) Brezilya ile Paraguay arasındaki sınırda bulunan Paraná Nehri üzerinde bulunan bir hidroelektrik barajdır . Barajın inşasına ilk olarak Arjantin itiraz etmiş, ancak müzakereler ve Arjantin-Brezilya entegrasyonu ile anlaşmazlığın çözümü sağlanmıştır.[1]

"Itaipu" adı inşaat sahasının yakınında bulunan bir adadan alınmıştır. Guarani dilinde, Itaipu "sondaj taşı" anlamına gelir.[2] Itaipu Barajı'nın hidroelektrik santrali, 2020 itibarıyla dünyanın en fazla ikinci enerji üreten barajıdır, enerji üretiminde Üç Boğaz Barajı'ndan sonra gelmektedir.

1984 yılında tamamlanan baraj Brezilya ve Paraguay tarafından işletilen iki uluslu bir barajdır. İki ülke arasındaki sınırda bulunan Dostluk Köprüsü'nün 15 kilometre (9,3 mi) kuzeyinde yer almaktadır. Proje, Brezilya'da Foz do Iguaçu ve güneyde Paraguay'da Ciudad del Este'den kuzeyde Guaíra ve Salto del Guairá'ya kadar uzanmaktadır. Tesisin kurulu üretim kapasitesi 14 GW'dır. Her biri 700 MW sağlayan 20 jeneratör ünitesi mevcuttur. 2016 yılında fabrikada 3038 işçi istihdam ediliyordu.[3]

Şu anda kurulu olan yirmi jeneratör ünitesinden on tanesi Paraguay için ve on tanesi de Brezilya için enerji üretmektedir. Paraguay jeneratörlerinin üretim kapasitesi Paraguay'daki yükü çok aştığı için, üretimlerinin çoğu doğrudan Brezilya tarafına ihraç edilmektedir. Enerjinin çoğunu São Paulo / Rio de Janeiro bölgesine taşınmaktadır.

Tarih

Brezilya ve Paraguay arasındaki görüşmeler

Itaipu Santrali'nin arkasındaki konsept, 1960'larda iki ülke arasındaki ciddi müzakerelerin sonucuydu. "Ata do Iguaçu" (Iguaçu Yasası) 22 Temmuz 1966'da sırasıyla Brezilya ve Paraguay Dışişleri Bakanları Juracy Magalhães ve Raúl Sapena Papaz tarafından imzalandı . Bu, iki ülkenin Paraná Nehri'nin Salto de Sete Quedas'tan başlayarak Iguaçu Nehri havzasına kadar paylaştığı su kaynaklarının işletilmesi karşılıklı çıkarların ortak bir deklarasyonuydu. Santralin menşeini sağlayan antlaşma 1973 yılında imzalandı.

2023'te sona eren anlaşmanın şartları Paraguay'da yaygın bir hoşnutsuzluk konusu oldu. Başkan Lugo hükûmeti, herhangi bir yeniden müzakereye uzun süredir karşı olan Brezilya ile anlaşmanın şartlarını yeniden müzakere etme sözü verdi.[4][5]

2009'da Brezilya, Paraguay'a daha adil bir elektrik ödemesi yapmayı kabul etti ve ayrıca Paraguay'ın fazla gücü yalnızca Brezilya elektrik tekeli yerine doğrudan Brezilya şirketlerine satmasına izin verdi.[6][7]

Modern Dünya Harikası

1994 yılında Amerikan İnşaat Mühendisleri Derneği, Itaipu Barajını Dünyanın yedi modern Harikasından biri olarak seçti. 1995'te Amerikan dergisi Popular Mechanics sonuçları yayınladı.[8]

İstatistik

Merkezi Kontrol Odası (CCR)
Geceleri baraj

İnşaat

Ayrıca bakınız

  • En büyük hidroelektrik santrallerinin listesi
  • Dünyanın en büyük elektrik santrallerinin listesi
  • Geleneksel hidroelektrik santrallerinin listesi
  • Baraj mega projelerinin listesi
  • Brezilya'daki elektrik santrallerinin listesi
  • Mega proje
  • Hidroelektrik santral arızalarının listesi

Kaynakça

  1. ^ "Regional Power Transitions: Lessons from the Southern Cone". GIGA Working Papers. 2016. 20 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2017. 
  2. ^ "Energy". Itaipu Binacional. 2014. 12 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2014. 
  3. ^ "Archived copy". 17 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2017. 
  4. ^ "Paraguay: Lugo versus the Colorado Machine". Open Democracy. 20 Şubat 2008. 3 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2009. 
  5. ^ "Brazil's Itaipú dam treaty with Paraguay up for renewal". Financial Times. 20 Eylül 2017. 24 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "Why Brazil gave way on Itaipu dam". BBC. 26 Temmuz 2009. 26 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2009. 
  7. ^ Barrionuevo (27 Temmuz 2009). "Energy Deal With Brazil Gives Boost to Paraguay". New York Times. s. A10. 20 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2017. 
  8. ^ "The seven wonders of the modern world", Popular Mechanics, December 1995, ss. 48-56, 5 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 1 Eylül 2017 
  9. ^ "Seven Wonders of the Modern World: The Itaipu Dam". unmuseum.org. 7 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2014. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

Demirköprü Barajı, Manisa'da, Gediz Nehri üzerinde, sulama, taşkın kontrolü ve enerji üretimi amacıyla 1954 - 1960 yılları arasında inşa edilmiş bir barajdır. Toprak gövde dolgu tipi olan barajın gövde hacmi 4.300.000 m³, akarsu yatağından yüksekliği 74,00 m'dir. Normal su kotunda göl hacmi 1.320,00 hm³, normal su kotunda göl alanı 47,66 km²'dir. 69 MW güç kapasitesindeki HES yılda 193 GWh elektrik enerjisi üretimi sağlamakta, baraj 99.220 hektarlık bir alana sulama hizmeti vermektedir.

Gökçekaya Barajı, Eskişehir'de, Sakarya Nehri üzerinde, Sarıyar Barajı mansabında (çıkışı) hidroelektrik enerji üretimi amaçlı, 1967 - 1972 yılları arasında inşa edilmiş bir barajdır.

<span class="mw-page-title-main">Atatürk Barajı ve Hidroelektrik Santrali</span> Adıyaman ve Şanlıurfada bir baraj

Atatürk Barajı, Adıyaman ve Şanlıurfa illeri arasında, enerji ve sulama amaçlı bir barajdır. GAP Projesi içinde, Karakaya Barajının 180 km mansabında, Adıyaman iline 51 km uzaklıkta, Şanlıurfa ilinin Bozova ilçesine ise 24 km uzaklıkta olup, Fırat Nehri üzerinde kurulmuştur. Barajın tamamlanmasıyla Türkiye'nin en büyük üçüncü gölü olan Atatürk Baraj Gölü oluşmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Adıgüzel Barajı ve Hidroelektrik Santrali</span>

Adıgüzel Barajı, Denizli'de, Büyük Menderes Nehri üzerinde, sulama, enerji ve taşkın kontrolü amacıyla 1976-1989 yılları arasında inşa edilmiş bir barajdır.

Ilısu Barajı ve Hidroelektrik Santrali; yaygın adıyla Veysel Eroğlu Ilısu Barajı, Güneydoğu Anadolu Projesi kapsamında, enerji üretimi amacıyla Dicle Nehri üzerinde inşa edilen santraldir.

<span class="mw-page-title-main">Hidroelektrik santrali</span>

Hidroelektrik santrali, barajda biriken su yer çekimi potansiyel enerjisi içermektedir. Su, belli bir yükseklikten düşerken, enerjinin dönüşümü prensibine göre Yerçekimi Potansiyel Enerjisi önce kinetik enerjiye daha sonra da türbin çarkına bağlı jeneratör motorunun dönmesi vasıtasıyla potansiyel elektrik enerjisine dönüşür. Buna da yenilenebilir enerji sınıfına giren hidroelektrik enerji santrali denir. Fizikten bilindiği gibi 1 kg'lık bir kütle, 1 m yükseklikten düştüğünde:

<span class="mw-page-title-main">Deriner Barajı ve Hidroelektrik Santrali</span> Artvinde baraj

Deriner Barajı, Artvin'de, Çoruh Nehri üzerinde, enerji üretmek amacıyla 1998 yılında inşasına başlanmış bir barajdır. Sahip olduğu 249 metre gövde yüksekliği ile Türkiye'nin en yüksek 2., Dünya'nın 12. yüksek barajıdır. Deriner Barajı ve HES, Doğu Karadeniz Bölgesinde Çoruh Nehri üzerinde ve Artvin İl Merkezini Erzurum İl Merkezine bağlayan Devlet Karayolu üzerindeki köprünün 5 km membasındadır. 12 Aralık 2012 tarihinde, dönemin Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan barajın açılışını gerçekleştirmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Elektrik Üretim Anonim Şirketi</span>

Elektrik Üretim Anonim Şirketi, (EÜAŞ); Türkiye'nin genel enerji ve ekonomi politikasına uygun olarak, elektrik üretim faaliyetlerinde bulunmak amacıyla teşkil edilen kamu kuruluşu niteliğindeki, %100 hissesi hazineye ait bir şirkettir. Türkiye'deki elektrik üretiminin büyük bir kısmını karşılamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Çatalan Barajı ve Hidroelektrik Santrali</span> Adanada baraj

Çatalan Barajı, Adana'da, Seyhan Nehri üzerinde, enerji ve taşkın kontrolü amacıyla 1982-1997 yılları arasında inşa edilmiş bir barajdır.

Muratlı Barajı, Artvin'de, Çoruh Nehri üzerinde, enerji üretmek amacıyla 1999-2005 yılları arasında inşa edilmiş bir barajdır.

Kargı Barajı, Ankara, Eskişehir sınırında, Sakarya Nehri üzerinde, enerji üretmek amacıyla 2000 yılında inşasına başlanan ve 2009 yılında bitirilmesi planlanan bir barajdır. Beypazarı ilçesi, Kargı, Beypazarı köyü yakınlarındadır. Başlanan baraj inşaatı bir süre sonra durmuş, 2015 yılında yeniden başlamıştır. Baraj 2017 yılında elektrik üretmeye başlamıştır.

Elektrik santralinin net kapasite faktörü (KF), santralin belli bir periyotta ürettiği toplam enerjinin tam kapasitede üretebileceği enerjiye bölümüdür. Kapasite faktörü kullanılan yakıt türüne ve santralin tasarımına bağlı olarak aşırı derecede değişir. Kapasite faktörü, uygunluk faktörü veya verimlilik ile karıştırılmamalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Üç Boğaz Barajı</span> Çin de baraj

Üç Boğaz Barajı Çin'in Hubei eyaleti, Yiling bölgesinde Sandouping kasabası yakınlarında bulunan, Yangtze Nehri üzerine kurulmuş bir hidroelektrik barajıdır. Üç Boğaz Barajı 22500 MW kapasite ile dünyanın en büyük hidroelektrik barajıdır. 40.000 işçinin çalıştığı baraj dünyanın en büyük beton yapısıdır.

<span class="mw-page-title-main">Elektrik üretimi</span>

Elektrik üretimi, elektrik ve diğer kaynaklardan birincil enerji üretme sürecidir. Elektrik üretiminin temel ilkeleri İngiliz bilim insanı Michael Faraday tarafından 1820'lerde ve 1830'ların başında keşfedildi. Onun temel yöntemi bugün hâlâ kullanılmaktadır: Elektrik, bakır gibi iletken bir telin manyetik bir alan içinde hareket ettirilmesi ile üretilir. Elektrik jeneratörü, bir mıknatıs içinde dönen sarılı iletken tellerin bulunduğu ve bu tellerin mıknatıs içinde dönmesiyle elektrik akımı üreten bir makinedir. Evlerimizde, işyerlerimizde, endüstride gereksinim duyduğumuz büyük miktardaki elektrik enerjisini elde etmek için, elektrik jeneratörlerini döndürecek büyük güç santrallarına ihtiyaç duyarız. Çoğu güç santrali, jeneratörü döndürmek için ısı üretiminde bulunurlar. Fosil yakıtlı santrallar ısı üretimi için doğal gaz, kömür ve petrol yakarlar. Nükleer santrallar da uranyum yakıtını parçalayarak ısı üretirler. Ancak bütün bu değişik tip santrallar ürettikleri ısıyı, suyu buhar haline dönüştürmek için kullanırlar. Oluşan buhar ise elektrik jeneratörüne bağlı olan türbine verilir. Su buharı, türbin şaftı üzerinde bulunan binlerce kanatçık üzerinden geçerken daha önce üretilen ısıdan almış olduğu enerjiyi kullanarak, türbin şaftını döndürür. İşte bu dönme, jeneratörün elektrik üretmek için gereksinim duyduğu mekanik harekettir. Jeneratörde oluşan elektrik ise iletim hatları denilen iletken teller ile kullanılacağı yere gönderilir. Türbinden çıkan, enerjisi diğer bir deyişle basınç ve sıcaklığı azalmış buhar ise yoğunlaştırıcı (kondenser) denilen bölümde soğutulup su haline dönüştürüldükten sonra, tekrar kullanılmak üzere santralın ısı üretilen bölümüne geri gönderilir. Yoğunlaştırıcıda soğutma işini sağlayabilmek için deniz, göl veya ırmaklarda bulunan su kullanılır. Su kaynaklarından uzak bölgelerde ise santralın hemen yanında bulunan ve uzaktan bakıldığı zaman geniş dev bacalara benzeyen soğutma kuleleri kullanılır. Bu kulelerin üzerinde görülen beyaz duman ise su buharıdır.

Aras Barajı, Aras Nehri üzerinde, İran-Nahcıvan sınırında iki ülkenin ortak olduğu baraj ve hidroelektrik santralidir.

<span class="mw-page-title-main">Iguaçu Ulusal Parkı</span> Brezilyada bulunan millî parklar

Iguaçu Ulusal Parkı, Brezilya'nın Paraná Eyaletindeki millî parktır. Toplam alanı 185,2625 ha ve uzunluğu 300 km (190 mi)'lik bölümü Brezilya ile Arjantin arasındaki doğal sınır olmak üzere yaklaşık 420 km (260 mi)'dir ve birlikte 260,000 ha alan kaplamaktadır. Iguaçu Milli Parkı 10 Ocak 1939'da 1035 sayılı federal kararname ile kurulmuş ve 1986'da UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edilmiştir. Park, Chico Mendes Biyolojik Çeşitliliğin Korunması Enstitüsü (ICMBio) tarafından yönetilmektedir. }}

<span class="mw-page-title-main">Foz do Iguaçu</span> Brezilyanın Paraná eyaletinde belediye

Foz do Iguaçu, Brezilya'nın Paraná eyaletinde bulunan belediye. Nüfus 2020 sayımına göre 258.248 idi.

Enguri Barajı, Gürcistan'daki Enguri Nehri'nin üzerinde yer alan bir hidro elektrik barajıdır. Günümüzde 271.5 metrelik yüksekliğiyle dünyadaki en yüksek ikinci beton kemer barajı olma özelliğini taşımaktadır. Jvari kentinin kuzeyinde konumlanmıştır. Bazı bölümleri Abhazya'da bulunan Enguri hidroelektrik santralinin (HES) bir parçasıdır.

Tekezé Barajı, Etiyopya'nın Amhara ve Tigray bölgesi sınırında yer alan çift eğimli bir kemer barajdır. Nil'in bir kolu olan ve dünyanın en derin kanyonlarından birinin içinden akan Tekezé Nehri üzerinde yer almaktadır.

Sultan Mahmud Elektrik Santrali ya da Kenyir Barajı, Malezya'nın Terengganu eyaletinde bulunan Kenyir Gölü'nü oluşturan hidroelektrik santrali. Kuala Terengganu'nun 50 kilometre güneybatısındaki Kenyir Nehri üzerinde yer almaktadır. Çok amaçlı kullanım için inşa edilen proje, hem bölgedeki selleri önlemek hem de hidroelektrik güç üretmek için kullanılır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.