Isoroku Yamamoto
| Isoroku Yamamoto | |
|---|---|
 Filo Amirali Isoroku Yamamoto | |
| Doğum | 山本 五十六 4 Nisan 1884 Nagaoka, Niigata, Japonya |
| Ölüm | 18 Nisan 1943 (59 yaşında) Bougainville, Solomon Adaları (ölü) |
| Bağlılığı |  Japonya |
| Branşı |  Japon İmparatorluk Donanması |
| Hizmet yılları | 1901-1943 |
| Rütbesi | Deniz Mareşali |
| Komutası | Japon İmparatorluk Birleşik Donanması |
| Çatışma/savaşları | Rus-Japon Savaşı II. Dünya Savaşı |
| Ödülleri | |
| Ailesi | |
| Eşi | Reiko Mihashi (e. 1918) |
Isoroku Yamamoto (山本 五十六 Yamamoto Isoroku) (4 Nisan 1884 – 18 Nisan 1943), II. Dünya Savaşının ilk dört yılı boyunca Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri'nin Birleşik Filosu'nun başkomutanı. Japon İmparatorluk Donanması Akademisi, Birleşik Devletler Donanma Savaş Koleji ve Harvard Üniversitesi'nde (1919-1921) okudu.
Niigata ili Nagaoka kasabasında Sadakichi Takano'nun 6. erkek çocuğu olarak dünyaya geldi. Doğduğunda babası 56 yaşındaydı ve babası bundan gururlanıp kendisine 56 anlamına gelen "Isoroku" adını verdi.
İlk ve orta öğretimini Nagaoka Şehri Sakanoue İlkokulu (長岡町立阪之上尋常小学校 / Nagaoka Chō-Ritsu Sakanoue Jinjō-Shōgakkō) ve Niigata İli Nagaoka Lisesinde tamamladı.
Yamamoto Japon İmparatorluk Donanmasının en efsanevi, donanma stratejisti ve taktikçisi olarak en etkili ismi olarak düşünülür ve Japonya'da çok büyük saygı görmektedir. Daha az derecede olarak, taktiksel cesareti ve adamlarının savaş suçu işlemesine engel olması nedeniyle Birleşik Devletler'de de saygı görmektedir. Solomon Adalarına yaptığı bir gözlem turunda Amerikan uçaklarının hava konvoyuna yaptığı bir pusuda ölmüştür. Bu pusu ilk defa bir savaşta bir komutanı doğrudan hedef alan operasyon olmuştur. Ölümü bir ay boyunca gizli tutulup açıklanmamıştır. İmparatorluk donanmasında büyük destek görmüş ve birçok değişiklik ile yeniden düzenlemenin öncüsü olmuştur.
Aile geçmişi
Yamamoto, Nagaoka, Niigata'da Isoroku Takano (高 野 五 十六, Takano Isoroku) olarak doğdu. Babası Sadayoshi Takano (高 野 貞 吉), Nagaoka Alanının orta düzey bir samurayıydı. "Isoroku", "56" anlamına gelen eski bir Japonca terimdir.[2]
1916'da Isoroku, Yamamoto ailesine (eski Nagaoka samuraylarının başka bir ailesi) kabul edildi ve Yamamoto adını aldı. Oğulları olmayan samuray ailelerinin, aile adını, rütbesini ve beraberindeki geliri devam ettirmek için uygun genç erkekleri bu şekilde evlat edinmesi yaygın bir uygulamaydı. Isoroku, 1918'de Reiko Mihashi ile evlendi; onların iki oğlu ve iki kızı vardı.[3]
İlk Yılları
1904'te Japon İmparatorluk Deniz Akademisi'nden mezun olduktan sonra Yamamoto, Rus-Japon Savaşı sırasında zırhlı kruvazör Nisshin'de görev yaptı. Tsushima Savaşı'nda, kruvazör Rus savaş hattı tarafından defalarca vurulduğu için sol elinde iki parmağını (işaret ve orta parmakları) kaybederek yaralandı. 1916'da teğmen olarak ortaya çıkarak 1914'te Deniz Kurmay Koleji'ne döndü. 1919 Aralık ayında komutanlığa terfi etti.
1920'ler ve 1930'lar
Yamamoto, daha agresif Ordu kuruluşunun, özellikle Kwantung Ordusunun subaylarının rakipleri olan Japon Donanması kurumunun bir parçasıydı. Ordudaki bazı siyasi muhaliflerinin istediği gibi, öncelikle işgal kara kuvvetlerinin taşınması için kullanılan bir filo yerine, savaş gemisi diplomasisi yoluyla kuvvet yansıtmak için güçlü bir filo politikasını teşvik etti. Bu duruş, Çin'in işgaline karşı çıkmasına neden oldu. Ayrıca, kısmen Harvard Üniversitesi'ndeki çalışmaları (1919-1921) ve akıcı İngilizce konuşmayı öğrendiği Washington, D.C.'deki deniz ataşesi olarak yaptığı iki görev nedeniyle ABD'ye karşı savaşa karşı çıktı. Yamamoto, Amerikan geleneklerini ve iş uygulamalarını okuduğu oradaki görev gezisi sırasında Amerika Birleşik Devletleri'ni yoğun bir şekilde gezdi.[4]
1923'te kaptanlığa terfi etti. 13 Şubat 1924'te Kaptan Yamamoto, Birleşik Devletler Deniz Harp Okulu'nu ziyaret eden Japon delegasyonunun bir parçasıydı. O yıl daha sonra, uzmanlığını topçuluktan deniz havacılığına değiştirdi. İlk komutası 1928'de Isuzu kruvazörüydü ve onu uçak gemisi Akagi izledi.[5]
1930 Londra Deniz Konferansı'na koramiral olarak ve 1935 Londra Deniz Konferansı'na koramiral olarak katıldı, çünkü o sırada hükûmet üzerindeki artan askeri etki, bir kariyer askeri uzmanın silah sınırlamaları görüşmelerinde diplomatlara eşlik etmesi gerektiğine karar verdi. Yamamoto, deniz havacılığının güçlü bir savunucusuydu ve Birinci Taşıyıcı Tümeni komutanı olarak bir görevi kabul etmeden önce Havacılık Departmanının başkanı olarak görev yaptı. Yamamoto, Japonya'nın 1931'de Çin'in kuzeydoğusunu işgaline, ardından 1937'de Çin'le tam ölçekli kara savaşına ve 1940'ta Nazi Almanyası ve faşist İtalya ile Üçlü Paktı'na karşı çıktı. Bu sorunlar onu savaş yanlısı militaristlerin suikast tehditlerinin hedefi haline getirdi.[6]
1940–1941
Yamamoto, 15 Kasım 1940'ta amiralliğe terfi etti. Bu, Hideki Tojo 18 Ekim 1941'de Başbakan olarak atandığında, birçok siyasi gözlemcinin Yamamoto'nun kariyerinin esasen sona erdiğini düşünmesine rağmen oldu.Tojo ve Yamamoto Japonya'nın denizcilik bakanı yardımcısı olarak görev yaptığı ve T'sjō'nın Japonya'nın Mançurya'yı ele geçirmesinin başlıca sorumlusu olduğu zamandan rakipti.[6][6]
Yamamoto, Japon deniz havacılığındaki bir dizi yenilikten sorumluydu. Uçak gemileriyle olan ilişkisi hatırlansa da, Yamamoto kara tabanlı deniz havacılığının, özellikle Mitsubishi G3M ve G4M orta bombardıman uçaklarının gelişimini etkilemek için daha fazlasını yaptı. Geniş menzil talebi ve bir torpido taşıma kabiliyeti, Pasifik boyunca ilerledikçe Amerikan filosunun kanamasıyla ilgili Japon anlayışlarına uymayı amaçlıyordu. Uçaklar uzun menzile ulaştı, ancak uzun menzilli avcı eskortları mevcut değildi. Bu uçaklar hafif bir şekilde inşa edildi ve yakıtları tamamen doldurulduğunda, özellikle düşman ateşine karşı savunmasızdılar. Bu, G4M'ye "uçan sigara çakmağı" olarak adlandırılan alaycı takma adını kazandırdı. Yamamoto sonunda bu uçaklardan birinde ölecekti.
G3M ve G4M'nin menzili, bir savaş uçağında geniş menzil talebine katkıda bulundu. Bu, manevra kabiliyeti kadar menziliyle de dikkate değer olan A6M Zero'nun gereksinimlerini kısmen artırdı. Her iki nitelik de hafif yapı ve yanıcılık pahasına tekrar satın alındı ve bu, daha sonra A6M'nin savaş ilerledikçe yüksek zayiat oranlarına katkıda bulundu.
Japonya 1940'ta savaşa doğru ilerlerken, Yamamoto, yine karışık sonuçlarla, yavaş yavaş stratejik ve taktik yeniliklere yöneldi. Teğmen Komutan Minoru Genda gibi yetenekli genç subaylar tarafından yönlendirilen Yamamoto, Japon uçak gemisi kuvvetlerinin, Japonya'nın en büyük altı gemisini tek bir birimde toplayan konsolide bir saldırı gücü olan Birinci Hava Filosu olarak yeniden düzenlenmesini onayladı. Bu yenilik, büyük bir çarpıcı kapasite sağladı, ancak aynı zamanda savunmasız taşıyıcıları kompakt bir hedefe yoğunlaştırdı. Yamamoto, 11. Hava Filosunda, daha sonra Filipinler'deki Amerikan hava kuvvetlerini etkisiz hale getirmek ve İngiliz Kuvvetleri Z'yi batırmak için G3M ve G4M'yi kullanacak olan benzer büyük bir kara tabanlı organizasyonun organizasyonunu da denetledi.
Pearl Harbor'a Saldırı
Amerika Birleşik Devletleri ve Japonya resmi olarak barış içinde olmasına rağmen, altı uçaktan oluşan İlk Hava Filosu 7 Aralık 1941'de Pearl Harbor'a ve Honolulu'daki diğer yerlere iki dalga halinde 353 uçak fırlatarak saldırdı. Saldırı, en az dört Amerikan zırhlısını batırmaya ve ABD'nin Japonya'nın güneye doğru ilerlemesine en az altı ay müdahale etmesini engellemeye çalışan görevin parametrelerine göre tam bir başarıydı. Üç Amerikan uçak gemisi de bir seçim hedefi olarak kabul edildi, ancak bunlar o sırada denizdeydi.[7]
Sonunda, dört Amerikan savaş gemisi battı, dördü hasar gördü ve on bir diğer kruvazör, muhrip ve yardımcıları battı veya ciddi şekilde hasar gördü, 188 Amerikan uçağı imha edildi ve 159'u hasar gördü. Amerikan tarafında 2.403 kişi öldü ve 1.178 kişi yaralandı; Japonlar 64 askerini ve sadece 29 uçağını kaybetti, 74 tanesi yerden uçaksavar ateşi nedeniyle hasar gördü. Hasarlı uçak orantısız bir şekilde dalış ve torpido bombardıman uçaklarıydı ve ilk iki dalganın başarısını kullanma yeteneğini ciddi şekilde azalttı, bu nedenle Birinci Hava Filosu komutanı Donanma Koramiral Chuichi Nagumo geri çekildi. Yamamoto daha sonra, Nagumo'nun Amerikan uçak gemilerini bulup yok etme veya Oahu'daki stratejik açıdan önemli çeşitli tesisleri daha fazla bombalama girişimini ele geçirememesinden yakındı.[8]
Nagumo'nun Amerikan uçak gemilerinin nerede olduğuna dair hiçbir fikri yoktu, ilk önce kendi kuvvetlerinin bulunma ve uçağı aranırken saldırıya uğrama riskiyle karşı karşıya kaldı. Her halükarda, uçak ilk iki dalgadan kurtarıldıktan sonra, uçakların hava kararmadan üçte birini fırlatıp kurtarması için yetersiz gün ışığı kaldı ve Nagumo'nun eşlik eden muhripleri, uzun süre dolaşacak yakıt kapasitesinden yoksundu.[9]
Stratejik, ahlaki ve politik düzeyde, saldırı Japonya için bir felaketti ve Amerikalıları şu anda "gizli saldırı" olarak adlandırılan şey nedeniyle intikam için canlandırdı. Yıkıcı sonuçlarla ve savaş ilanı olmadan beklenmedik bir yere gelen saldırının şoku, Amerikan halkının saldırının intikamını alma kararlılığını ateşledi. 1941 ortalarında Başbakan Fumimaro Konoe tarafından Amerika Birleşik Devletleri ile olası bir savaşın sonucunu sorduğunda, Yamamoto iyi bilinen ve kehanetsel bir açıklama yaptı: Savaşmak emredilirse, "İlk seferinde epey çılgınca koşacağım. altı ay ya da bir yıl, ama ikinci ve üçüncü yıllar için kesinlikle hiç güvenmiyorum. " Japonya, 4–7 Haziran 1942'de Midway Muharebesi'nde büyük bir yenilgiye uğramadan önce, savaşın ilk altı ayında Asya ve Pasifik'teki bölgeleri ve adaları kolaylıkla fethettiği ve sonuçta dengeyi bozduğu için onun tahmini haklı çıkacaktı.[10]
Amerika'nın Hollanda Doğu Hint Adaları'na müdahalesini altı ay süreyle engellemeyi amaçlayan stratejik bir darbe olarak Pearl Harbor saldırısı bir başarıydı, ancak Yamamoto için habersizdi, anlamsızdı. 1935'te, War Plan Orange'ın evrimine uygun olarak, Birleşik Devletler Donanması, Japonya ile bir savaşın başlangıcında Pasifik üzerinden Filipinler'e doğru hücum etme fikrinden vazgeçmişti. 1937'de Birleşik Devletler, filoyu savaş zamanı seviyelerine tam olarak yerleştirmenin bile altı aydan daha kısa bir sürede gerçekleştirilemeyeceğini ve Pasifik boyunca ilerlemek için gereken kapsamlı lojistik desteğin mevcut olmadığını ve inşa edilmesi için iki yıl gerekeceğini daha da belirlemişti.
1940 yılında, Amerikan Deniz Operasyonları Şefi Amiral Harold Stark, Pasifik'te savunma savaşı öneren Plan Dog notunu kaleme almıştı ve ülke önce Nazi Almanyasını yenmeye odaklanmıştı ve Amiral Koca Kimmel'in Pasifik Filosunu yalnızca Japon İmparatorluk Donanması'nı elinde tutması için görevlendirmişti. Doğu Pasifik'in dışında ve Avustralya'ya giden nakliye yollarından uzakta. Dahası, Japonya Uzak Doğu'da yalnızca İngiliz ve Hollanda mülklerine saldırmış olsaydı, Birleşik Devletler'in savaşa girip girmeyeceği de şüphelidir.[11]
Midway Muharebesi, Haziran 1942
Yamamoto'nun Midway Adası planı, Japonya'nın Pasifik ada zincirlerindeki savunma çevresini güçlendirmesine yetecek kadar Amerikan Pasifik Filosunu hareketsiz bırakma çabalarının bir uzantısıydı. Yamamoto, erken ve kararlı bir saldırının savaş arayışının gerekli olduğunu hissetti.
Beşinci Filo, Aleutianlara saldırırken, Birinci Mobil Kuvvet (dört taşıyıcı, iki savaş gemisi, üç kruvazör ve 12 muhrip) Midway'e saldıracak ve hava kuvvetlerini yok edecekti. Burası etkisiz hale getirildikten sonra, İkinci Filo (bir hafif uçak gemisi, iki savaş gemisi, 10 kruvazör, 21 muhrip ve 11 nakliye) Amerika Birleşik Devletleri'nin mercan Adası'nı ele geçirmek için Mercan Adası'na 5.000 asker çıkaracaktı.
Midway'in ele geçirilmesinin, Amerikan uçak gemilerini batıya, Birinci Mobil Kuvvet'in onlara çarpıp onları yok edeceği bir tuzağa çekmesi bekleniyordu. Daha sonra, İkinci Filo unsurlarıyla birlikte Birinci Filo (bir hafif uçak gemisi, yedi savaş gemisi, üç kruvazör ve 13 muhrip) kalan ABD yüzey kuvvetlerini paspaslayacak ve Amerikan Pasifik Filosunun imhasını tamamlayacaktı.
Başarısızlığa karşı korunmak için Yamamoto iki güvenlik önlemi başlattı. İlki, Amerikan uçak gemilerinin orada olup olmadığını tespit etmek için Pearl Harbor üzerinde yapılan bir havadan keşif göreviydi (Operasyon K). İkincisi, Birinci Mobil Kuvvet, Birinci Filo ve İkinci Filonun ona karşı birleşeceği zamanda, düşman uçaklarının Midway'e doğru hareketini tespit etmek için bir denizaltı kuşağıydı. Olayda, ilk önlem iptal edildi ve ikincisi, Amerikan taşıyıcıları çoktan sıralama yapana kadar ertelendi.
Plan bir uzlaşmaydı ve aceleyle hazırlanmıştı, görünüşe göre Tsushima Muharebesi'nin yıldönümü için zamanında başlatılabilirdi, ancak Japon bakış açısından bakıldığında iyi düşünülmüş, iyi organize edilmiş ve ince zamanlanmış gibi görünüyordu. Ana muharebe alanında olması muhtemel dört taşıyıcı, iki hafif taşıyıcı, 11 savaş gemisi, 16 kruvazör ve 46 muhripe karşı Amerika Birleşik Devletleri yalnızca üç taşıyıcı, sekiz kruvazör ve 15 muhrip ile savaşabildi. Eşitsizlik ezici görünüyordu. Sadece birkaç uçak güvertesi, mevcut uçak ve denizaltılar, iki taraf arasında eşitliğe yakın oradaydı. İnfaz sırasında ortaya çıkan çeşitli aksiliklere rağmen, öngörülemeyen bir şey dışında tüm kartları Yamamoto'nun elinde tuttuğu ortaya çıktı.
Yamamoto'nun bilmediği Amerikalılar, Japon deniz kodu D'nin (ABD tarafından JN-25 olarak bilinir)[12] kod kırılması sayesinde Japon planlarını öğrenmişlerdi. Sonuç olarak, Pasifik Filosu komutanı Amiral Chester Nimitz, sayıca az olan kuvvetlerini kendi pusu kuracak bir konuma yerleştirmeyi başardı. Nimitz'in hesaplamasına göre, mevcut üç taşıyıcı destesi artı Midway, ona Nagumo'nun İlk Mobil Gücü ile kaba bir eşitlik sağladı.
Mayıs ayında Japon uçan tekneler tarafından yapılan rahatsız edici bir baskının ardından Nimitz, Fransız Fırkateyn Sahili yakınlarındaki K Operasyonu için planlanan yakıt ikmal noktasını korumak için bir mayın tarama gemisi gönderdi ve keşif görevinin iptal edilmesine neden oldu ve Yamamoto, Pasifik Filosu gemilerinin hala Pearl'de olup olmadığını bilmeden bıraktı. Liman. Nimitz'in taşıyıcıları, Midway'e çarptığında Kidō Butai'yi (vurucu kuvvet) pusuya düşürmek için kendilerini konumlandırdılar. Aleutianlara simgesel bir kruvazör ve destroyer gücü gönderildi, ancak Nimitz onları görmezden geldi. 4 Haziran 1942'de, Yamamoto'nun Midway operasyonuna müdahale etmesini beklemesinden günler önce, Amerikan uçak gemisi tabanlı uçak, Kidō Butai'nin dört gemisini imha etti ve Japon uçak gemilerini özellikle savunmasız zamanlarda yakaladı.
Hava gücü yok edilmiş ve kuvvetleri henüz bir filo savaşı için yoğunlaşmamışken, Yamamoto, Amerikan kuvvetlerini tuzağa düşürmek için kağıt üzerinde hala güçlü olan kuvvetlerine manevra yaptı. Bunu yapamadı çünkü ilk eğilimleri yüzeydeki savaşçılarını Midway'den çok uzağa yerleştirdi ve Amiral Raymond Spruance Midway Adası'nı daha da savunmak için ihtiyatlı bir şekilde doğuya çekildi, çünkü Japonların hala bunu yapmaya niyetlendiğine inanıyordu (yanlış bir denizaltı raporuna göre). Yamato da dahil olmak üzere birkaç savaş gemisinin Japon savaş düzeninde olduğunu bilmeden, taşıyıcılarının ve kruvazörlerinin dezavantajlı olacağı bir gece yüzey savaşının ciddi riskini anlamadı. Ancak doğuya taşınması bu olasılığı ortadan kaldırdı. Yamamoto, kaybettiğini ve yüzey kuvvetlerini harekete geçiremeyeceğini doğru bir şekilde algılayarak geri çekildi. Yenilgi, Japon genişlemesinin yüksek dalgasına işaret etti.
Yamamoto'nun planı çok eleştiri konusu oldu. Bazı tarihçiler bunun kuvvet yoğunlaşma ilkesini ihlal ettiğini ve aşırı derecede karmaşık olduğunu belirtiyorlar. Diğerleri, MB8 Operasyonu gibi benzer şekilde karmaşık Müttefik operasyonlarının başarılı olduğuna işaret ediyor ve Amerikan istihbarat darbesinin operasyonu başlamadan önce ne ölçüde raydan çıkardığına dikkat çekiyor. Yamamoto'nun eğilimleri, Nagumo'ya yeterli saldırı öncesi keşif varlıklarını inkâr etmeseydi, hem Amerikan kriptanalitik başarısı hem de Amerikan uçak gemilerinin beklenmedik görünümü alakasız olurdu.
Ölümü
Guadalcanal'daki yenilginin ardından morali yükseltmek isteyen Yamamoto, Güney Pasifik boyunca bir teftiş turu yapmaya karar verdi.
14 Nisan 1943'te, kod adı "Magic" olan Birleşik Devletler deniz istihbaratının çabası ile, varış ve kalkış saatleri ve konumları ile nakliye yapacak uçakların sayısı ve türleri dahil olmak üzere Yamamoto'nun turunun ayrıntılarını içeren bir mesajı yakaladı ve şifresini çözdü. Güzergahtan yola çıkan Yamamoto, 18 Nisan 1943 sabahı Rabaul'dan Solomon Adaları'ndaki Bougainville yakınlarındaki bir adada Balalae Havaalanına uçacaktı.
Başkan Franklin D. Roosevelt, Donanma Bakanı Frank Knox'a "Yamamoto'yu alması" için yetki vermiş olabilir, ancak böyle bir emir için resmi bir kayıt mevcut değil[13] ve kaynaklar, bunu yapıp yapmadığına katılmıyor. Knox, esasen Amiral Chester W. Nimitz'in karar vermesine izin verdi.[14]
18 Nisan sabahı, yerel komutanların pusuya düşme korkusuyla yolculuğu iptal etmeleri yönünde baskı yapmalarına rağmen, Yamamoto'nun bombasız hızlı nakliye uçağı olarak kullanılan iki Mitsubishi G4M bombardıman uçağı ile 315 mil (507 km) yolculuk için planlandığı gibi Rabaul'dan ayrıldı. Onlara eşlik eden altı Mitsubishi A6M Zeroes arasında bir it dalaşı yaşandı. Sol motorundan duman çıkmaya başlayana kadar uçağa ateş edildi.
Yamamoto'nun cesedi, kaza mahalliyle birlikte, ertesi gün Bougainville adasının ormanında, ordu mühendisi Teğmen Tsuyoshi Hamasuna liderliğindeki bir Japon arama-kurtarma ekibi tarafından bulundu. Hamasuna'ya göre Yamamoto, uçağın enkazından kurtulmuştu, beyaz eldivenli eli katanasının kabzasını kavrıyordu, hala bir ağacın altındaki koltuğunda dik duruyordu. Hamasuna, Yamamoto'nun anında tanınabilir olduğunu, sanki derin düşüncelere daldığını söyledi. Bir otopsi, Yamamoto'nun biri sol omzunun arkasında ve diğeri alt çenesinin sol tarafında sağ gözünün üzerinden çıkan iki adet 0.50 kalibrelik kurşun yarası aldığını açıkladı. Cesedi inceleyen Japon donanma doktoru baş yarasının Yamamoto'yu öldürdüğünü belirledi. Yamamoto'nun ölümünün net ayrıntıları Japon halkından gizlendi. Biyografi yazarı Hiroyuki Agawa'ya göre tıbbi rapor "yukarıdan gelen emirler üzerine" değiştirildi.[15][16]
Yamamoto'nun personeli, Papua Yeni Gine'deki Buin'deki cesedini yaktı ve külleri, son amiral gemisi olan Musashi savaş gemisi ile Tokyo'ya iade edildi. 5 Haziran 1943'te[17] tam bir devlet cenazesi yapıldı ve ölümünden sonra Mareşal Amiral unvanını aldı ve Krizantem Nişanı (1. Sınıf) ile ödüllendirildi. Ayrıca Nazi Almanyası'nın Meşe Yapraklı Kılıç ilaveli Şövalye Demir Haçı ile ödüllendirildi. Küllerinden bazıları Tokyo'daki halka açık Tama Mezarlığı'na (多 摩 霊 園) ve geri kalanı Nagaoka Şehrindeki Chuko-ji tapınağındaki atalarının mezarına gömüldü.
Kişisel hayatı
Yamamoto hat sanatı yapıyordu. O ve karısı Reiko'nun dört çocuğu vardı: iki oğlu ve iki kızı. Yamamoto, Go, shogi, bilardo, briç, mah jong, poker ve zekasını sınayan ve zihnini keskinleştiren diğer oyunlardan zevk alan hevesli bir kumarbazdı. Monako'ya taşınmak ve kendi kumarhanesini kurmakla ilgili sık sık şakalar yapardı.[18] Japon Savaş Akademisi’nin dışında, Amerika Birleşik Devletlerinde eğitim alıp Harvard’da okudu.[19]
Askeri geçmişi
- 1904 yılında Deniz Harp Okulu'ndan mezun oldu. Bu sırada Rus-Japon Savaşı patlak verdi. Japon Deniz Muharebesinde Teğmen Adayı olarak görev aldığı zırhlı kruvazör Nişşin'de sol işaret ve orta parmağını kaybetti.
- 1905 yılında Teğmenliğe yükseldi.
- 1907 yılında Üsteğmenliğe yükseldi.
- 1909 yılında Yüzbaşılığa yükseldi.
- 1910 yılında Deniz Harp Akademisine girdi ve 2. sınıf Deniz Harp Akademi öğrencisi oldu.
- 1915 yılında Binbaşılığa yükseldi.
- 1919 yılında Amerika'da görevliyken Harvard Üniversitesi'nde ders aldı. Yarbaylığa yükseldi.
- 1923 yılında Albaylığa yükseldi.
- 1924 yılında Deniz Kuvvetleri Kasumigaura Uçak Birlikleri Komutan Yardımcılığına atandı.
- 1925 yılında Washington Deniz Ataşeliğine atandı.
- 1928 yılında önce 2. sınıf Kruvazör 'Isuzu', sonra Uçak Gemisi 'Akagi'nin komutanlıklarına atandı.
- 1929 yılında Londra Silah Sınırlama Konferansında Deniz Kuvvetleri'nden uzman heyeti olarak katıldı. Tümamiralliğe yükseldi.
- 1930 yılında Deniz Kuvvetleri Havacılık Genel Müdürlüğü Teknoloji Şubesi Müdürü oldu.
- 1933 yılında 1. Hava Donanması Komutanlığına atandı.
- 1934 yılında Londra Silah Sınırlama Konferansı ön müzakeresi için Deniz Kuvvetleri baştemsiliciliğine tayin edildi. Koramiralliğe yükseldi.
- 1935 yılında Deniz Kuvvetleri Havacılık Genel Müdürlüğüne atandı.
- 1936 yılında Deniz müsteşarlığına getirildi.
- 1939 yılında İmparatorun onayıyla Birleşik Filosu Genel Komutanlığına (aynı zamanda 1. Donanma Komutanı) atandı. "Amerika'nın düşmanı olmak demek bütün dünyanın düşman olmakla eşittir" diyerek Almanya ve İtalya ile Üçlü Askeri İttifak'ı kurmasına karşı çıktı.
- 1940 yılında Oramiralliğe yükseldi.
- 1941 yılında Pearl Harbor Baskını'na komuta etti.
- 1942 yılında Midway Deniz Muharebesi'ni kaybetti.
- 1943 yılında Cepheyi teftiş etmek amacıyla Ballale Adası'na giderken Bougainville Adası'nın üzerinde P-38 tipi avcı uçağı tarafından düşürülerek öldürüldü. Ölümü 1 aydan fazla gizli tutulduktan sonra 21 Mayıs'ta açıklandı. 5 Haziran'da Devlet Cenaze Töreni düzenlendi.
Notlar
- Doğduğunda babası 56 yaşındaydı. Bundan gururlanan babası, kendisine Japoncada 56 manasına gelen Isoroku ismini verdi.
- 1905'te katıldığı bir çarpışmada, sol elinin iki parmağını kaybetmişti.
- First Air Fleet modeli donanma Yamamoto'nun tasarımıydı. Bu model hâlen Amerika tarafından başarıya uygulanmaktadır.
- Savaş tarihine düşmanın özel olarak hedef aldığı ilk asker olarak geçti.
- Tora! Tora! Tora! (1970) ve Pearl Harbor (2001) isimli filmlerde Yamamoto, Pearl Harbor saldırısının ardından "Korkarım uyuyan bir devi uyandırdık" cümlesini sarf ederken gösterilir. Gerçekte böyle bir şey dediğine dair bir delil yoktur.
- Nazi Almanyası'nın en yüksek askerî nişanı olan Meşe Yapraklı Şövalye Haçı'na layık görülen tek yabancı asker oldu.
Kaynakça
- ^ /a0.htm Yamamoto Isoroku[]. navalhistory.flixco.info
- ^ Stille, Mark (2012). "The Early Years". Yamamoto Isoroku (İngilizce). Osprey Publishing. ISBN 978-1849087315.
- ^ Davis, Donald (2006). Lightning Strike: The Secret Mission to Kill Admiral Yamamoto and Avenge Pearl Harbor. St. Martin's Griffin. s. 38. ISBN 0312309074.
- ^ Lessons in Surprise 4 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., by Primus V (Harvard Magazine, July–August 2010) This article explains research done by Harvard alum Seymour Morris Jr who wrote of Yamamoto being taught the game of poker by his Harvard classmates and becoming very good at winning, then using his winnings to hitchhike across America and learn more broadly about the country. He continued his poker playing and travels through the country while on assignment as an attaché at the Japanese embassy in Washington, D.C.
- ^ "1920–1929". Chronology of Courses and Significant Events. U.S. Naval War College. 6 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2010.
- ^ a b c Hoyt, Edwin P (1990). Yamamoto: The Man Who Planned Pearl Harbor. New York: McGraw-Hill. ISBN 978-1-58574-428-2. 26 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2017.
- ^ Parillo 2006, s. 288
- ^ "December 7, 1941: Pearl Harbor Casualties". PearlHarbor.org. 26 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2019.
- ^ Peattie & Evans, Kaigun; Coox, Kobun.
- ^ Harry A. Gailey, The War in the Pacific: From Pearl Harbor to Tokyo Bay, Presidio Press: 1995. p. 68
- ^ Willmott, Barrier and the Javelin.
- ^ Kennedy, David M. (March 1999). "Victory at Sea". The Atlantic (İngilizce) (March 1999). The Atlantic. 30 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2018.
- ^ C, Arvanitakis, Adonis (24 Mart 2015). "Killing a Peacock: A Case Study of the Targeted Killing of Admiral Isoroku Yamamoto" (İngilizce). 3 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2021.
- ^ Maffeo, Steven (2015). U.S. Navy codebreakers, linguists, and intelligence officers against Japan, 1910–1941 : a biographical dictionary. Lanham, MD. s. 493. ISBN 978-1442255647. OCLC 914224225.
- ^ Gamble, Bruce (2010). Fortress Rabaul: The Battle for the Southwest Pacific, January 1942 – April 1943. Zenith Imprint. s. 343. ISBN 978-0760323502. 7 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2021.
- ^ Agawa 2000, p. 364
- ^ Glines, 1991, p. 110
- ^ ‘The Broken Seal’ by Ladislas Farago[]
- ^ Sorularla 2. Dünya Savaşı Tarihi. s. 135.
