Irma Grese
| Irma Grese | |
|---|---|
 Irma Grese, 1945 | |
| Lakabı | Ölüm Meleği - Güzel Canavar |
| Doğum | 7 Ekim 1923 Wrechen, Pasewalk, Almanya |
| Ölüm | 13 Aralık 1945 (22 yaşında) Hamelin, Almanya |
| Bağlılığı |  Almanya |
| Branşı |  Schutzstaffel |
| Hizmet yılları | 1942-1945 |
| Rütbesi | SS-Helferin |
| Birimi | Ravensbrück Toplama Kampı Auschwitz Toplama Kampı Bergen-Belsen toplama kampı |
| Çatışma/savaşları | II. Dünya Savaşı |
Irma Grese (7 Ekim 1923 - 13 Aralık 1945), II. Dünya Savaşı sırasında Ravensbrück toplama kampı, Auschwitz Toplama Kampı ve Bergen-Belsen toplama kampında yaklaşık 30.000 kadın çalışanın sorumlusuydu.
22 yaşında idam edilen Grese, 20. yüzyılda İngiliz yasalarına göre yargı önünde ölen en genç kadındı. Auschwitz mahkûmları ona "Auschwitz'in Sırtlanı" ("die Hyäne von Auschwitz") lakabını taktı.[1][2][3][4]
İlk yılları ve ailesi
Irma Elisabeth Ilse Ida Grese, 7 Ekim 1923'te bir mandıra işçisi olan Berta Grese ve Alfred Grese'nin kızı olarak doğdu. Irma beş çocuğun (üç kız ve iki erkek) üçüncüsüydü.[5] 1936'da annesi Berta Grese intihar etti. Babasının bir bar sahibinin kızıyla olan ilişkisini öğrenmesinin ardından hidroklorik asit içtikten sonra öldü.[6] Tarihçi Peter Vronsky, babası Alfred Grese'in 1937'de Nazi Partisine katıldığını[7][8] ve 1939'da yeniden evlendiğini öne sürmüştür.[6]
Irma'nın kız kardeşi Helene Grese, Irma'nın mahkemedeki davasında, ilkokulda, "kızlar tartışıp kavga ederken, [Irma]'nın hiçbir zaman kavga etmeye cesareti yoktu, ama ... kaçtı" şeklinde ifade vermiştir.[9] Irma, 1938'de 15 yaşında okulu bıraktı ve SS'nin sanatoryumunda hemşire yardımcısı olarak çalıştı fakat kendi ifadesine göre, hemşirelik eğitiminde başarısız oldu ve ardından sütçü dükkânında çalışmaya başladı sonra, bir hemşire olarak iş bulmaya çalıştı fakat bulamadı.
Toplama kampı muhafızı
Genç yaşlarında, Grese, kız kardeşleri gibi, genç kızların gençlik işçileri kolu olan Alman Kız Birliği'ne katılmak istedi, ancak babası bunu yasakladı.[10] 18. doğum gününden önce, tamamı kadınlardan oluşan toplama kampı Ravensbrück yakınlarındaki SS Kadın Yardımcılarının eğitim üssüne taşındı.[9] Eğitiminin ardından Ravensbrück'te gönüllü olarak çalışmaya başladı.
Grese kısa süre sonra Auschwitz-Birkenau'da koruma pozisyonuna terfi etti. 1942'de Ravensbrück toplama kampı'nda Aufseherin (koruyucu veya gözetmen) oldu ve Mart 1943'te Auschwitz-Birkenau'ya transfer oldu; Aynı yıl, SS maiyetine katılmasına karşı olan babasıyla arası bozuldu ve onu evden kovdu.[10]
Mart 1943'te eğitimini tamamladıktan sonra, Mayıs 1944'ten itibaren Auschwitz-Birkenau'daki kadınlar kampına yerleştirildi ve 30.000'e kadar kadın mahkûmu denetledi. 1944'ün sonunda, ana kampta erkek mahkûmlarla iki bloktan sorumluydu. O yılın sonunda Kıdemli Amir olarak ve kamptaki ikinci en yüksek rütbeli kadın olarak yaklaşık 30.000 Yahudi kadın esirden sorumlu oldu.[11] 1944'te kadın toplama kampı gardiyanları için mümkün olan en yüksek ikinci rütbe olan Rapportführerin'e terfi etti.
Grease, Auschwitz'deki gaz odaları için mahkûm seçimlerine katıldı.[12]
1945'in başlarında Grese, Auschwitz'den Ravensbrück'e bir mahkûmun tahliye nakliyesine eşlik etti. Mart 1945'te Ravensbrück'ten çok sayıda mahkûmla birlikte Bergen-Belsen'e gitti.[12] Grese, 17 Nisan 1945'te İngiliz Ordusu tarafından kaçmayan diğer SS personeli ile birlikte tutuklandı[13] ve kalan kamp personeliyle birlikte tüm cesetleri çıkarıp toplu mezarlara gömmek zorunda kaldı. 17 Mayıs'ta Grese, Celle cezaevine götürüldü. 13 Eylül'de Lüneburg'daki hapishaneye nakledildi.
Savaş suçları davası
Grese, Belsen Davası'nda savaş suçlarıyla suçlanan 45 kişi arasındaydı. Duruşmaların ilk döneminde (17 Eylül–17 Kasım 1945) yargılandı ve Binbaşı L. Cranfield tarafından temsil edildi. Duruşmalar, mahkûmların tedavisine ilişkin 1929 tarihli Cenevre Sözleşmesi'nden türetilen suçlamalara dayanılarak Lüneburg'da İngiliz askeri hukuku uyarınca yürütüldü. Hakkındaki suçlamalar, mahkûmları kötü muameleye maruz bırakması ve kamplarda hapsedilenleri öldürmesi üzerineydi.[5] Nasyonal Sosyalist toplama kamplarında çalışan diğer tüm kadın gardiyanlar gibi, sanık da SS yardımcı personelinin bir üyesiydi.
16 ve 17 Ekim'de Irma Grese kürsüye çağrıldı. Her sanığın, sanık lehine tanıklık edebilecek bir tanığı önceden belirlemesine izin verildi. Grese, küçük kız kardeşi Helene'e karar verdi. Ardından Grese, savcının sorularını yanıtlamak zorunda kaldı. Irma Grese, görünüşü ve genç yaşı nedeniyle yargılama sırasında uluslararası basının ilgi odağı oldu. Mahkeme sırasında şu şekilde ifade vermiştir:
“Tekrar düşündüm ve eklemek isterim ki mahkûmlara sadece elimle vurmadım. Auschwitz'de bazı kadın gardiyanlar, yaklaşık bir hafta boyunca kamp atölyelerinde yapılan kamçılara sahipti. Kırbaç kullanımı yasaklanana kadar mahkumları birkaç kez dövmek için bunlardan birini kullandım. Tüfekler asla bir gözetmen tarafından taşınmadı veya kullanılmadı. "[14]
Bu süreçte Grese, dokuma fabrikasında yapılan kamçıyı detaylı bir şekilde anlattı. Kol uzunluğundaydı ve iç içe geçmiş bir parmak kalınlığında üç telden oluşuyordu. Beyaz camdan yapılmış gibi görünmesi için şeffaf selofandan yapılmıştır. Ucunda örgülü bir tel vardı ve sapına renkli boncuklar takılmıştı.[15]
Onu suçlayan Albay Backhouse, duruşmada onun hakkında şunları söyledi: “Ve bu kampta (Auschwitz) sorumlu olduğu bilinmeyen tek bir vahşet yok. Gaz odası seçiminde düzenli olarak yer aldı, keyfi olarak cezalandırıldı ve Belsen'e gittiğinde bile aynı şekilde devam etti. "
Birkaç kadın mahkûm vurularak öldürüldü ve gardiyanlara bunu yapmalarını emrettiği söylenmiştir. Dr. Mengele'nin seçimlerine düzenli olarak katıldığı ve daha küçük seçimleri bağımsız olarak yaptığı söylendi. Düzenli olarak kadın mahkûmları dövdü, bu mahkûmlar genellikle öldü ya da Blok 25'e kendisi tarafından getirildi. Yaralı mahkûmlar, gaz verilerek götürülene kadar orada tutuldu.
Hayatta kalanlar, yaptığı zulmün ayrıntılı tanıklığını yaptı; ayrıca bazı kadınları kırbaçla dövdüğünü iddia ettiler.[5] Doğrudan inceleme altında olan Irma Grese, geçmişi hakkında ifade verdi:
7 Ekim 1923'te doğdum. 1938'de ilkokuldan ayrıldım ve altı ay bir çiftlikte tarım işlerinde çalıştım, ardından altı ay Lychen'de bir dükkânda çalıştım. 15 yaşındayken Hohenlychen'de iki yıl kaldığım bir hastaneye gittim. Hemşire olmaya çalıştım ama İşçi Borsası buna izin vermedi ve beni Fürstenberg'deki bir mandırada çalışmaya gönderdi. Temmuz 1942'de tekrar hemşire olmayı denedim, ancak İşçi Borsası itiraz etmeme rağmen beni Ravensbrück Toplama Kampına gönderdi. Auschwitz'deki Birkenau Kampına gittiğim Mart 1943'e kadar orada kaldım. Ocak 1945'e kadar Auschwitz'de kaldım.[5]
Duruşma sırasında basın, Grese'yi, Birkenau'nun eski komutanı eski SS-Hauptsturmführer Josef Kramer ("Belsen Canavarı") ile birlikte "Güzel Canavar" lakabıyla tanıttı. Dokuz haftalık bir yargılama sonunda asılarak ölüme mahkûm edildi.[16] Diğer kadın gardiyanlardan bazılarına yönelik suçlamalar (toplam 16 kişi suçlandı) Grese'e karşı olanlar kadar ciddi olsa da, ölüme mahkûm edilen yalnızca üç kadın gardiyandan biriydi.[12] Mareşal Bernard Montgomery, 7 Aralık'ta af talebini reddetti.[17]
İrma Grese, 12-13 Aralık gecesi beş kıtalık bir şiir şeklinde el yazısıyla yazılmış son bir selam yazdı: "... Gökyüzünde mavi bulutlar hareket ettiğinde ve kuşlar havada hareket ettiğinde, güller tekrar açtığında, gönder 1000 Derin mahzenden selamlıyoruz ... "[18]
İdamı
"Suçsuz" olduğunu iddia eden Grese, hem Auschwitz hem de Bergen-Belsen'de işlenen suçlardan 17 Kasım 1945'te asılarak idama mahkûm edildi ve diğer iki toplama kampı işçisi Johanna Bormann ve Elisabeth Volkenrath, Auschwitz ve Belsen'de işlenen suçlardan sekiz kişiyle birlikte mahkûm edildi ve ölüme mahkûm edildi. Kararlar okunurken, isyan eden tek mahkûm Grese oldu.[19] Daha sonraki temyiz başvurusu reddedildi.
Wendy Adele-Marie Sarti'ye göre, idamından önceki gece Grese, Johanna Bormann ile sabahın erken saatlerine kadar Nazi şarkıları söyledi.[20] 13 Aralık 1945'te Hamelin hapishanesinde darağacına götürüldü. Kadınlar tek tek asılarak idam edildi ve ardından erkekler çiftler halinde idam edildi.[21] İngiliz Ordusu Alay Başçavuşu Richard Anthony O'Neill, cellat Albert Pierrepoint'e yardım etti:
Mahkumların beklediği hücrelere giden merdivenlerden çıktık. Koridora açılan kapıda bir Alman subayı kapıyı açtı ve yüz sırasını geçerek infaz odasına girdik. Görevliler dikkat çekti. Tuğgeneral Paton-Walsh, kol saatini kaldırmış halde duruyordu. Bana sinyali verdi ve odada bırakılan bir nefes duyuldu, koridora yürüdüm. 'Irma Grese', diye seslendim. Alman muhafızlar, on iki muayene deliğinin üzerindeki tüm ızgaraları çabucak kapattılar ve bir kapıyı açtılar. Irma Grese dışarı çıktı. Hücre içeri giremeyecek kadar küçüktü ve onu koridorda pinyonlamak zorunda kaldım. 'Beni takip et' dedim İngilizce ve O'Neil emri Almanca olarak tekrarladı. Saat 9.34'te infaz odasına girdi, bir an için etrafında duran görevlilere baktı, sonra tebeşirle işaretlediğim tuzağın ortasına doğru yürüdü. Bu işaretin üzerinde çok sıkı durdu ve beyaz şapkayı başına geçirdiğimde durgun sesiyle 'Schnell' dedi.[22] Bedeni aşağı bırakıldı ve doktor beni çukura kadar takip etti ve onun öldüğünü söyledi. Yirmi dakika sonra ceset indirildi ve gömülmeye hazır bir tabuta yerleştirildi.[23]
20. yüzyılda İngiliz yargı yetkisi altında idam edilen en genç kadındı. Ölüm saati sabah 10:03 olarak kaydedildi.
Kaynakça
- ^ Magda Hollander-Lafon (2013). Vier Stückchen Brot: Ein Hymne an das Leben. Verlag. ss. 95 –. ISBN 978-3641127091. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2015.
- ^ Barbara Möller (30 Ağustos 2014). "Die Hyäne von Auschwitz". Die Welt. 13 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2015.
- ^ Sonja Peteranderl (2014). "Der Mann, der Rudolf Höß jagte". KZ-Aufseherin Irma Grese. Die "Hyäne von Auschwitz". Spiegel Online, Hamburg, Germany. 13 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2015.
- ^ Pierre Heumann (2013). "Hitlers Furien". Grese, die «Hyäne von Auschwitz». Die Weltwoche Magazin. 31 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2015.
- ^ a b c d "Excerpts from The Belsen Trial (5/5)". Nizkor.org. 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2011.
- ^ a b First Belsen Trial Oberaufseherin Irma Ilse Ida Grese 24 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., bergenbelsen.co.uk; accessed 8 April 2018.
- ^ Vronsky, Peter (2007). Female Serial Killers: How and Why Women Become Monsters. Penguin. ISBN 9781101205693. 13 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2022.
- ^ "Biographie de Irma Grese Gardienne SS à Auschwitz" [Biography of Irma Grese, Guardian SS at Auschwitz]. BlogBoyerHistory.Bloguez.com. 18 Aralık 2009. 2 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2016.
- ^ a b Kater, Michael H. Hitler Youth. Cambridge, MA: Harvard University Press, 2006, pg. 70.
- ^ a b J. M. Müller: Angeklagte Nr. 9. Die „Hyäne von Auschwitz“ im Kreuzverhör. Das Protokoll. 1. Auflage. BoD, Norderstedt 2020, 978-3-7519-9549-8.
- ^ The Mirror 30 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., "Nazi She Devils", November 21, 2005
- ^ a b c Knoch, Habbo, (Ed.) (2010). Bergen-Belsen: Wehrmacht POW Camp 1940–1945, Concentration Camp 1943–1945, Displaced Persons Camp 1945–1950. Catalogue of the permanent exhibition. Wallstein. ISBN 978-3-8353-0794-0.
- ^ Celinscak, Mark (2015). Distance from the Belsen Heap: Allied Forces and the Liberation of a Concentration Camp. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 9781442615700.
- ^ Zweite eidesstattliche Erklärung Greses am 14. Juni 1945, in: Claudia Taake: Angeklagt: SS-Frauen vor Gericht Universität Oldenburg 1998, S. 55f.
- ^ Şablon:Literatur
- ^ Belsen Beast, Irma Grese hanged with nine other horror camp aides, UPI, 14 Aralık 1945, 18 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 13 Ocak 2022
- ^ Chicago Tribune vom 9. Dezember 1945.
- ^ Şablon:Literatur
- ^ "Verdicts in the Belsen Trial", The Times, 17 November 1945, pg. 4.
- ^ Sarti, Wendy Adele-Marie (2012), Women and Nazis, Bethesda: Academica Press, ISBN 978-1936320127
- ^ "Belsen Gang Hanged", The Times, 15 December 1945.
- ^ "Nazi She-Devils". Mirror. 21 Kasım 2005. 13 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2012.
- ^ Pierrepoint, Albert (1974). Executioner. Harrap. s. 150. ISBN 978-0-245-52070-9.
