İçeriğe atla

Inrō

Inro

Inrō (Japonca印籠; "damga kutusu"), kimono giyildiğinde bele takılan obiden sarkıtılan küçük nesneleri tutmak için kullanılan geleneksel bir Japon çantasıdır. Genellikle cila gibi çeşitli malzemelerle ve maki-e gibi çeşitli tekniklerle oldukça süslüdürler ve diğer Japon lake eşyalarından daha dekoratiftirler.[1][2]

Geleneksel Japon kıyafetlerinin cepleri olmadığından nesneler genellikle sagemono (bir kanada asılı asılı bir nesne) olarak bilinen kaplarda obiden asılarak taşınırdı. Çoğu sagemono, tütün, pipo, yazı fırçası ve mürekkep gibi özel içerikler için yaratılmıştır, ancak inro olarak bilinen tür küçük şeyleri taşımak için uygundur ve Sengoku döneminde taşınabilir bir kimlik mührü ve seyahat için ilaç kabı olarak yaratılmıştır.[1][2]

Edo döneminin ortasında, inro erkek aksesuarları olarak popüler hale geldi ve chōnin ve samuray sınıflarının zengin tüccarları, genellikle cila ile güzel bir şekilde dekore edilmiş inro topladı. Geç Edo döneminden Meiji dönemine kadar teknik geliştikçe ve inronun sanatsal değeri arttıkça, inro artık bir aksesuar olarak kullanılmadı ve koleksiyon için bir sanat nesnesi olarak görülmeye başlandı.[1][2]

Inro terimi, bir mühür veya damga anlamına gelen in () için kanji ile bir sepet anlamına gelen rō () kanjilerinin birleşimidir.

Kaynakça

  1. ^ a b c Masayuki Murata. 明治工芸入門 pp. 104–106. Me no Me, 2017 978-4907211110 (Japonca)
  2. ^ a b c Yūji Yamashita. 明治の細密工芸 pp. 79–81. Heibonsha, 2014 978-4582922172 (Japonca)

Ek okuma

  • Bushell, Raymond "The JaponcaInrō Handbook", Weatherhill, 2002. 0-8348-0135-3
  • "Legend in Japanese Art" by Henri L. Joly; 1908/1967; Charles E. Tuttle, Rutland VT; 0-8048-0358-7

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İzlenimcilik</span>

İzlenimcilik veya empresyonizm, ışık, renk ve an kavramını öne çıkartan, doğadaki görünümlerin sürekli değişim içinde olduğundan herhangi bir zamanın herhangi bir anına denk gelen görünümün bir daha aynı şekilde görünemeyeceğini fikrini temel alan sanat akımdır.

<span class="mw-page-title-main">Kimono</span> Japonların geleneksel giysisi

Kimono (Japonca: 着物 -, Japonya'nın geleneksel giysisidir. Ki ve mono sözcüklerinden türetilmiştir. Japoncada aslen tüm kıyafetler için kullanılan kimono sözcüğü, sonradan hem kadınlar hem de erkekler tarafından giyilen uzun giysiyi tanımlamak için kullanılmaya başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hokusai</span> Japon sanatçı (1760 – 1849)

Katsushika Hokusai (葛飾北斎), Japonya'da Edo döneminde yaşamış Japon sanatçı, ressam, oymabaskı ustası, tahta oymacısı ve ukiyo-e ressamıdır.

<i>Kanagawa Oki Nami Ura</i>

Kanagawa Oki Nami Ura , Japon ukiyo-e ustası Katsushika Hokusai'nin tanınmış tahta baskı eseridir.

<span class="mw-page-title-main">Sfumato</span> resim sanatında bir tarz

Sfumato, Rönesans döneminde kullanılan dört kanonik resim modlarından biridir. Diğer üçü Cangiante, Chiaroscuro ve Unione'dir. En iyi sfumato resmi Leonardo da Vinci'nin ünlü Mona Lisa'sıdır. "Sfumato" kelimesi İtalyancada "dumanlı" ve "duman gibi havaya karışıp yok olmak" anlamına gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Shunga</span>

Shunga, Japon erotik sanatı için bir terimdir. Çoğu shunga, bir ukiyo-e türüdür ve genellikle ahşap baskılar üzerine yapılır. Nadiren de olsa, ukiyo-e hareketinden önce var olan erotik boyalı el kitapları da bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Raijin</span> Japon mitolojisinde yıldırım, gök gürültüsü ve fırtınalar tanrısıdır

Raijin (雷神), Şintoizm ve Japon mitolojisinde yıldırım, gök gürültüsü ve fırtınalar tanrısıdır. Adı, Japoncada rai ve "tanrı" ya da "kami" kelimelerinden almaktadır. Genellikle tamburlarda çizilmiş tomoe sembolü ile gök gürültüsü yaratmak için davul çalan iblis görünümlü bir ruh olarak tasvir edilir.

<span class="mw-page-title-main">Kanō Eitoku</span> Japon sanatçı (1543 – 1590)

Kanō Eitoku, Azuchi-Momoyama döneminde yaşamış bir Japon ressam. Kanō resim okulunun en önemli kişilerinden biriydi.

<span class="mw-page-title-main">Ur Kraliyet Mezarlığı</span> arkeolojik sit

Ur Kraliyet Mezarlığı, Güney Irak'ın Zi Kar Valiliği'nde bulunan bir arkeolojik sit alanıdır. Ur'daki ilk kazılar, 1922-1934 yılları arasında, Leonard Woolley'in yönetiminde Londra'daki British Museum ile Philadelphia, Pennsylvania'daki Pennsylvania Üniversitesi Arkeoloji ve Antropoloji Müzesi tarafından gerçekleştirildi. Buluntuların çoğu özellikle Irak, Bağdat ile British Museum olmak üzere çeşitli müzelerde sergilenmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Tosa Mitsunobu</span> Japon ressam (1434 – 1525)

Tosa Mitsunobu, Japon resim sanatı Tosa okulunun kurucusu olan Muromachi döneminde yaşamış bir Japon ressam. Geleneksel olarak imparatorluk sarayına ressam olarak hizmet eden bir ailede dünyaya geldi, 1493'ten 1496'ya kadar saray resim bürosunun başkanıydı. 1518'de Aşikaga şogunluğunun baş sanatçısı olarak atandı.

<span class="mw-page-title-main">Tosa (okul)</span>

Tosa okulu, erken Muromachi döneminde kurulmuş bir Japon ressamlık okuludur. Tosa okulu, başta Kanō olmak üzere Çin'den etkilenen okulların aksine, konu ve eski Japon sanatından türetilen teknikler konusunda uzmanlaşmış resimler olan yamato-eye adanmıştır. Tosa okulu resimleri, Japon edebiyatı ve tarihinden pek çok anlatı konusu ile "çizimin kesin ve geleneksel olduğu, basit ana hatlarla çevrelenmiş düz opak renkli alanlar" ile karakterize edilir. Bununla birlikte, 17. yüzyılda hem Tosa hem de Kanō sanatçıları menzillerini genişletti ve bunlar ile diğer okullar arasındaki ayrım daha az belirgin hale geldi.

<span class="mw-page-title-main">Rinpa (okul)</span>

Rinpa okulu, 17. yüzyılda Kyoto'da Hon'ami Kōetsu ve Tawaraya Sōtatsu tarafından erken Edo döneminde kurulmuş bir Japon ressamlık okuludur. Rinpa okulu, Japon resminin en önemli tarihi okullarından biridir. Yaklaşık 50 yıl sonra, stil Ogata Kōrin ve Ogata Kenzan kardeşler tarafından pekiştirildi.

Ogata Kenzan veya takma adıyla Shisui, Edo döneminde yaşamış Japon ressam ve çömlekçi. Ressam Ogata Kōrin'in kardeşidir.

<span class="mw-page-title-main">Ogata Kōrin</span>

Ogata Kōrin, Edo döneminde yaşamış Japon peyzaj illüstratörü, cilacı, ressam ve tekstil tasarımcısı.

<span class="mw-page-title-main">Çin ressamlığı</span>

Çin ressamlığı, Çin'e özgü ressamlıktır. Çin ressamlığı, dünyanın en eski sürekli sanatsal geleneklerinden biridir. Geleneksel tarzda resim, günümüz Çin'de, 20. yüzyılda Çin'de popüler hale gelen Batılı sanat tarzlarının aksine, "ulusal resim" veya "yerli resim" anlamına gelen guóhuà veya danqing olarak bilinmektedir. Geleneksel resim, esasen kaligrafi ile aynı teknikleri içermekte olup siyah mürekkebe veya renkli pigmentlere batırılmış bir fırça ile yapılır ve yağlar kullanılmaz. Hat sanatında olduğu gibi, resimlerin yapıldığı en popüler malzemeler kağıt ve ipektir. Biten iş, asılı tomarlar veya el kaydırmaları gibi tomarlara monte edilebilir. Geleneksel boyama albüm sayfaları, duvarlar, lake eşyalar, katlanır paravanlar ve diğer ortamlarda da yapılabilir.

<span class="mw-page-title-main">Japon ressamlığı</span>

Japon ressamlığı, Japonya'ya özgü ressamlıktır. Japon ressamlığı, Japon görsel sanatlarının en eski ve en gelişmişlerinden biridir ve çok çeşitli tür ve stilleri kapsar. Genel olarak Japon sanatlarının tarihinde olduğu gibi, Japon ressamlığının uzun tarihi, yerli Japon estetiği ile özellikle birkaç noktada özellikle etkili olan Çin ressamlığından ithal edilen fikirlerin uyarlanması arasındaki sentez ve rekabeti sergiler. Önemli bir Batı etkisi ancak 16. yüzyılın sonlarından itibaren gelir ve Japon sanatının Batı'yı etkilemesiyle aynı zamanda başlamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Japon zırhı</span>

Japon zırhı, Japonya'da özellikle samuraylar ve askerler tarafından kullanılan zırh türüdür. Bilim adamları, Japon zırhının ilk olarak 4. yüzyılda mezarlarda zırh ve temel miğferlerin keşfiyle ortaya çıktığı konusunda hemfikirdir. Kore üzerinden Çin'den geldikleri düşünülmektedir. Heian döneminde, benzersiz Japon samuray zırhı ō-yoroi ve dō-maru ortaya çıktı. Japon zırhı, dō olarak bilinen samuraylar tarafından giyilen, deri kayışlar ve hava koşullarına dayanıklı cila kullanılarak daha tanıdık vücut zırhı stiline dönüştü. Deri veya demir pullar da samuray zırhlarını inşa etmek için kullanıldı, deri ve nihayetinde bu zırhların bireysel pullarını birleştirmek için ipek dantel kullanıldı. 16. yüzyılda Japonya, Nanban ticareti olarak bilinecek olan dönemde Avrupa ile ticarete başladı. Bu, fitilli tüfeklerin ilk kez ithal edilişiydi ve yurtiçinde seri üretime geçtiğinden, samurayların daha hafif ve daha koruyucu zırhlara ihtiyacı vardı. Sonuç olarak, modern zırh anlamına gelen tosei-gusoku adı verilen yeni bir zırh tarzı ortaya çıktı. Edo döneminde ise samuraylar statülerinin bir sembolü olarak hem plaka hem de katmanlı zırh kullanmaya devam etti.

<span class="mw-page-title-main">Xia Gui</span>

Xia Gui, Güney Song Hanedanı döneminde yaşamış Çinli bir ressamdı. Hayatı hakkında çok az şey bilinmekte ve eserlerinden sadece birkaçı hayatta kalmakla birlikte genellikle Çin'in en büyük sanatçılarından biri olarak kabul ediliyor. Daha hızlı ve çarpıcı bir etki elde etmek için önceki Song stilini daha da basitleştirerek Li Tang geleneğini sürdürdü. Ma Yuan ile birlikte dönemin en önemli okullarından biri olan Ma-Xia okulunu kurdu.

<span class="mw-page-title-main">Japon lakesi</span>

Japon lakesi, urushi-ede, baskılarda ve Buda heykellerinden yemek için bentō kutularına kadar çok çeşitli nesnelerde cila kullanıldığı için çok çeşitli dekoratif sanatlara sahip bir Japon sanatıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kabukimono</span>

Kabukimono (傾奇者) veya hatamoto yakko (旗本奴) feodal Japonya'da samuray çeteleriydi. İlk olarak Azuchi-Momoyama döneminde çalkantılı Sengoku dönemi sona ererken ortaya çıkan kabukimonolar, ya rōnin, ya gezgin samuraylar ya da bir zamanlar samuray aileleri için çalışmış ve barış zamanlarında sokak çeteleri kurmuş insanlardı. Bazıları, en önemlileri Oda Nobunaga ve Maeda Toshiie olmak üzere, daha önde gelen klanların üyeleriydi.