Incoterms

INCOTERMS, Uluslararası Ticaret Odası (ICC) tarafından uluslararası ticarette kullanılan terimlerin bir standarda kavuşturulması amacıyla uygulamaya konulan bir programdır.

Incoterms, ihracatçıların ve ithalatçıların sevkiyatların düzenlenmesindeki sorumluluklarını ve işlemin çeşitli aşamalarında yer alan sorumluluğun devrini tanımlar. Uluslararası ticari işlemlerde veya satın alma süreçlerinde yaygın olarak kullanılırlar ve kullanımları ticaret konseyleri, mahkemeler ve uluslararası hukukçular tarafından teşvik edilir.^[1] Yaygın sözleşmeye dayalı satış uygulamalarıyla ilgili bir dizi üç harfli ticari terim olan Incoterms kurallarının amacı, öncelikle malların küresel veya uluslararası nakliyesi ve teslimiyle ilgili görevleri, maliyetleri ve riskleri açıkça belirtmektir. Incoterms, malların satıcıdan alıcıya teslimine ilişkin ilgili yükümlülükleri, maliyetleri ve riskleri tanımlayan satış sözleşmelerini bilgilendirir, ancak kendileri bir sözleşme akdetmezler, ödenecek fiyatı, para birimini veya kredi koşullarını belirlemezler, sözleşme yasasını hükmetmezler veya mal mülkiyetinin nereye devredileceğini tanımlamazlar.

Incoterms kuralları, uluslararası ticarette en sık kullanılan terimlerin yorumlanması için dünyada hükümetler, yasal makamlar ve uygulayıcılar tarafından kabul edilmektedir. Farklı ülkelerdeki kuralların farklı yorumlanmasından kaynaklanan belirsizlikleri azaltmayı veya tamamen ortadan kaldırmayı amaçlarlar. Bu nedenle, dünyada düzenli olarak satış sözleşmelerine dahil edilirler.^[2]

"Incoterms", ICC'nin tescilli ticari markasıdır.

ICC tarafından uluslararası ticaret terimleriyle ilgili yayınlanan ilk çalışma 1923'te yayınlandı ve Incoterms olarak bilinen ilk baskısı 1936'da yayınlandı.

INCOTERMS, zamanla uluslararası ticarette yaşanan değişikliklere bağlı olarak 1953,^[3] 1967, 1976, 1980, 1990, 2000, 2010 ve 2020 yıllarında revize edilmiştir. Günümüzde geçerli olan versiyon ise 1 Ocak 2011'de uygulamaya giren INCOTERMS 2010'dir.

Incoterms kuralları 1953,^[3] 1967, 1976, 1980, 1990, 2000 ve 2010'da değiştirilmiş ve dokuzuncu versiyonu olan Incoterms 2020^[4] 10 Eylül 2019'da yayınlanmıştır.

INCOTERMS 2010, 4 ana başlık altında toplanan 11 terimden oluşmaktadır. 2010 versiyonunda DAF, DES, DEQ, DDU terimleri kaldırılarak bunlar yerine DAT (Delivered At Terminal), DAP (Delivered At Place) terimleri eklenmiştir.

• Grup E - Çıkış:
  • EXW Ex Works
• Grup F - Navlun Ödenmemiş
  • FCA Free Carrier
  • FOB Free On Board
  • FAS Free Alongside Ship
• Grup C - Navlun Ödenmiş:
  • CFR Cost and Freight
  • CIF Cost, Insurance and Freight
  • CPT Carriage Paid To
  • CIP Carriage and Insurance Paid to
• Grup D - Varış:
  • DAP Delivered At Place: Belirlenen yerde teslim anlamına gelmektedir. Satın alınan eşya(mal), ithalatçının ülkesinde ve istenilen konuma vergiler hariç tutularak geri kalan tüm ücretlerin ödenmiş olarak teslim edildiği. Satın alanın sadece vergileri ödemesi gereken teslim şeklidir.
  • DAT Delivered At Terminal
  • DDP Delivered Duty Paid

INCOTERMS 2020 ile aşağıdaki konularda yenilikler gelmektedir;

• Ana değişikliklerden biri, EXW ve DDP kurallarının içeriğinde muhtelif değişiklikler bulunmaktadır.
• FCA (Free Carrier) teslim şeklinin bir önceki versiyonunda yer alan bazı kısımlar daha açık hale getirilmiştir.
• DAT (Delivered at Terminal) teslim şekli uygulamadan kaldırılmıştır.
• DPU (Delivered at Placed Unloaded) yeni bir teslim şekli olarak tanımlanmıştır.

Incoterms 2020, Uluslararası Ticaret Odası tarafından yayınlanan dokuzuncu uluslararası sözleşme şartları setidir ve ilk set 1936'da yayınlanmıştır. Incoterms 2020, Incoterms 2010 tarafından tanımlanan sayı ile aynı olan 11 kuralı tanımlar.^[5]

2010 sürümünün bir kuralı ("Delivered at Terminal"; DAT) (tr:"Terminalde Teslim Edildi")^[6] iptal edildi ve 2020 kurallarında yeni bir kuralla ("Delivered at Place Unloaded"; DPU) değiştirildi.

CIF ve CIP koşulları kapsamında sağlanacak sigorta da değişti ve Enstitü Kargo Klozları(C)'den Enstitü Kargo Klozları(A)'na yükseldi. Deniz ticaretinde kullanım için ayrılan ve genellikle emtia ticaretinde kullanılan CIF Incoterms kuralı kapsamında, Enstitü Kargo Klozları (C) varsayılan teminat seviyesi olmaya devam ederek taraflara daha yüksek bir sigorta teminatı seviyesi üzerinde anlaşma seçeneği sunar. Küresel kullanıcılardan gelen geri bildirimler dikkate alındığında, CIP Incoterms® kuralı artık, Enstitü Kargo Maddeleri (A) veya benzeri maddelerle uyumlu, daha yüksek bir teminat seviyesi gerektirmektedir.^[7]

Önceki sürümlerde, kurallar dört kategoriye ayrılmıştı, ancak Incoterms 2020nin önceden tanımlanmış 11 terimi yalnızca teslimat yöntemine göre iki kategoriye bölünmüştür. Yedi kuraldan oluşan daha büyük grup, taşıma yöntemine bakılmaksızın kullanılabilir; daha küçük dörtlü grup, yalnızca malların durumunun gemiye yükleme noktasında doğrulanabildiği yalnızca su yoluyla taşımayı içeren satışlar için geçerlidir. Bu nedenle, konteynırlı yük, diğer birleştirilmiş taşıma yöntemleri veya karayolu, hava veya demiryolu taşımacılığı için kullanılmamalıdırlar.

Incoterms 2020 teslimatı da resmi olarak tanımlar. Daha önce terim gayri resmi olarak tanımlanmıştı ancak şimdi işlemde "[malların] kayıp veya hasar riskinin satıcıdan alıcıya geçtiği" nokta olarak tanımlanmaktadır.^[8]

Satıcı, malları kendi tesislerinde veya belirtilen başka bir yerde hazır bulundurur. Bu terim, alıcıya azami yükümlülük ve satıcıya asgari yükümlülükler yükler. Ex Works terimi, genellikle herhangi bir maliyet dahil edilmeden malların satışı için bir ilk fiyat teklifi verilirken kullanılır.

EXW, bir alıcının malları nihai varış noktasına getirme risklerine katlandığı anlamına gelir. Ya satıcı malları toplama araçlarına yüklemez ve ihracat için gümrükleme yapmaz ya da satıcı malları yüklerse risk ve masraf alıcıya ait olur. Taraflar, hareket halindeyken malların yüklenmesinden satıcının sorumlu olması ve bu tür yüklemenin risk ve tüm masraflarını üstlenmesi konusunda anlaşırlarsa, bu, satış sözleşmesinde bu yönde açık bir ifade eklenerek açıklığa kavuşturulmalıdır.

Satıcının bir taşıma sözleşmesi yapma zorunluluğu yoktur, ancak alıcının da bir taşıma sözleşmesi düzenleme yükümlülüğü yoktur - alıcı, malları asıl satıcının deposundan teslim almak üzere kendi müşterisine satabilir. Ancak, genel uygulamada alıcı, navlunun belirlenen yerden teslim alınmasını ayarlar ve malların gümrükten çekilmesinden sorumludur. Alıcı ayrıca tüm ihracat belgelerini tamamlamakla yükümlüdür, ancak satıcının bilgi ve belgeleri alıcının talebi ve maliyeti alıcıya ait olmak üzere alma yükümlülüğü vardır.

Bu belge gereklilikleri iki temel sorunla sonuçlanabilir. İlk olarak, alıcının ihracat beyannamesini doldurma şartı, gümrük düzenlemelerinin beyan sahibinin yargı alanında ikamet eden bir şahıs veya şirket olmasını gerektirdiği belirli yargı bölgelerinde (en azından Avrupa Birliğinde) sorun olabilir. Alıcı, gümrük idaresinin dışında bulunuyorsa, malları ihracat için gümrükten çekemez; bu, ihracat formaliteleri EXW terimi kapsamında alıcının sorumluluğunda olsa bile, malların alıcı tarafından satıcı adına beyan edilebileceği anlamına gelir.^[9]

İkinci olarak, çoğu yargı bölgesi şirketlerin vergi amaçları için ihracat kanıtı sağlamasını gerektirir. Bir EXW gönderisinde, alıcının satıcıya böyle bir kanıt sunma veya hatta malları ihraç etme yükümlülüğü yoktur. Avrupa Birliği gibi bir gümrük yetki alanında bu, satıcıyı sanki mallar yerel bir müşteriye satılmış gibi bir satış vergisi faturasına tabi tutacaktır. Bu nedenle, sözleşme üzerinde anlaşmaya varılmadan önce bu konuların alıcı ile tartışılması son derece önemlidir. FCA satıcısının tesisi gibi başka bir Incoterm daha uygun olabilir çünkü bu, malların ihracat için beyan edilmesi sorumluluğunu satıcıya yükler ve bu da ihracat süreci üzerinde daha fazla kontrol sağlar.^[10]

Satıcı, belirtilen yerde (muhtemelen satıcının kendi mülkü de dahil olmak üzere) malları ihracat için gümrüklenmiş olarak teslim eder. Mallar, alıcı tarafından belirlenen bir taşıyıcıya veya alıcı tarafından belirlenen başka bir tarafa teslim edilebilir.

Birçok açıdan bu Incoterm, modern kullanımda FOB'un yerini almıştır ancak riskin geçtiği kritik nokta gemiye yüklemeden belirtilen yere kadardır. Seçilen teslim yeri, malın o yerde yükleme ve boşaltma yükümlülüklerini etkiler.

Teslimat, satıcının işyerinde veya satıcının kontrolü altındaki başka bir yerde gerçekleşirse, malları alıcının taşıyıcısına yüklemek satıcının sorumluluğundadır. Ancak teslimin başka bir yerde gerçekleşmesi halinde, nakliyeci belirtilen yere vardığında satıcı malları teslim etmiş sayılır; Alıcı, malları hem boşaltmaktan hem de kendi taşıyıcısına yüklemekten sorumludur.

CPT, konteynersiz deniz taşımacılığı dışındaki tüm nakliye modları için C&F (maliyet ve navlun) ve CFR şartlarının yerini alır.

Satıcı, malların belirtilen varış yerine kadar taşınmasını öder. Ancak, mallar ilk veya ana taşıyıcıya teslim edildiğinde teslim edilmiş sayılır, böylece mallar İhracat ülkesindeki sevkiyat yerinde bu taşıyıcıya teslim edildiğinde risk alıcıya geçer.

Satıcı, belirtilen varış yerine (alıcının tesisleri veya varış limanı gibi nihai varış yeri) nakliye için ihracat gümrükleme ve navlun maliyetleri dahil olmak üzere menşe maliyetlerinden sorumludur. Ancak bunun satıcı ve alıcı tarafından kabul edilmesi gerekir).

Alıcı, satıcının sigorta yaptırmasını şart koşuyorsa bunun yerine Incoterm CIP düşünülmelidir.

Bu terim, satıcının nakliye sırasında mallar için sigorta yaptırmasının gerekli olması haricinde, yukarıdaki CPT terimine büyük ölçüde benzer.

CIP, her iki tarafça özel olarak kabul edilmediği sürece, satıcının malları Londra Sigortacılar Enstitüsü'nün (A) Enstitü Kargo Maddeleri (A) veya benzer bir dizi madde kapsamında sözleşme değerinin %110'u oranında sigortalamasını gerektirir. Poliçe, sözleşme ile aynı para biriminde olmalı ve alıcının, satıcının ve mallarda sigorta edilebilir bir menfaati olan herkesin talepte bulunabilmesine izin vermelidir.

CIP tüm taşıma türleri için kullanılabilirken, Incoterm CIF yalnızca konteynersiz deniz taşımacılığı için kullanılmalıdır.

Bu Incoterm, satıcının malları yüksüz olarak belirtilen varış yerinde teslim etmesini gerektirir. Satıcı, tüm nakliye masraflarını (ihracat ücretleri, taşıma, varış limanında ana taşıyıcıdan boşaltma ve varış limanı ücretleri) karşılar ve varış limanına veya terminaline varana kadar tüm riski üstlenir.

Terminal liman, hava alanı veya iç yük değişimi olabilir, ancak gönderiyi teslim alabilen bir tesis olmalıdır. Satıcı, boşaltmayı organize edemiyorsa bunun yerine nakliyeyi DAP şartlarına göre düşünmelidir. Boşaltma işleminden sonraki tüm masraflar (örneğin, ithalat vergisi, vergiler, gümrük ve taşıma) alıcı tarafından karşılanacaktır. Ancak, terminaldeki herhangi bir gecikme veya gecikme ücretinin genellikle satıcının hesabına olacağını unutmamak önemlidir.

Incoterms 2020'nin mallar bir konteynerde, genellikle deniz yoluyla teslim edildiğinde "yüksüz"ün anlamı konusunda benimsenmesinden bu yana bazı belirsizlikler ortaya çıktı, çünkü konteynerin gelen gemiden çıkarılması konteynerin "boşaltıldığı" anlamına gelebilir ancak mallar konteynırda kalırken henüz "boşaltılmamış" 'tır.^[11]

Incoterms 2010, DAP'yi 'Yerinde Teslim Edildi' olarak tanımlar - satıcı, mallar belirtilen varış yerinde boşaltmaya hazır gelen nakliye aracında alıcının emrine verildiğinde teslim eder. DAP hükümlerine göre risk, teslimat sözleşmesinde belirtilen varış noktasından itibaren satıcıdan alıcıya geçer.

Mallar sevkiyata hazır olduğunda, malların nihai varış noktasına güvenli bir şekilde ulaşması için gerekli paketleme masrafları kendisine ait olmak üzere satıcı tarafından gerçekleştirilir. İhracatçı ülkede gerekli tüm yasal formaliteler, malların ihracat için gümrükten çekilmesine ilişkin risk ve masraflar satıcı tarafından karşılanır.

Malların varış ülkesine vardıktan sonra, ithalatçı ülkedeki gümrük işlemlerinin örneğin. ithalat izni, gümrüğün gerektirdiği belgeler vb. tüm gümrük resim ve vergileri dahil alıcı tarafından tamamlanması gerekmektedir.

DAP hükümlerine göre, terminal masrafları ile birlikte tüm taşıma masrafları, kararlaştırılan varış noktasına kadar satıcı tarafından ödenir. Nihai varış noktasındaki gerekli boşaltma maliyeti, DAP koşulları kapsamında alıcı tarafından karşılanmalıdır.^[12][13]

Satıcı, malları alıcının ülkesinde belirtilen yere teslim etmekten sorumludur ve ithalat vergileri ve vergileri dahil olmak üzere malların varış yerine getirilmesiyle ilgili tüm masrafları öder. Satıcı boşaltmadan sorumlu değildir. Bu terim genellikle Incoterm olmayan "Free In Store (FIS)" [tr: Mağazada Ücretsiz) yerine kullanılır. Bu terim, satıcıya azami yükümlülükler ve alıcıya asgari yükümlülükler yükler. Mallar belirtilen varış yerine teslim edilene kadar alıcıya hiçbir risk veya sorumluluk devredilmez.^[14]

DDP şartlarında dikkat edilmesi gereken en önemli husus, satıcının hem vergi ve harçları ödemek hem de o ülkedeki yetkili makamlardan gerekli izin ve kayıtları almak da dahil olmak üzere malların alıcının ülkesindeki gümrükten çekilmesinden sorumlu olmasıdır. Alıcının ülkesindeki kurallar ve düzenlemeler çok iyi anlaşılmadıkça, DDP şartları hem gecikmeler hem de öngörülemeyen ekstra maliyetler açısından çok büyük bir risk olabilir ve dikkatli kullanılmalıdır.

• ICC REsmi sitesi (İngilizce) 6 Mart 2013 tarihinde erişilmiştir
• ICC Incoterms 2020 5 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.