İçeriğe atla

Iago

Iago
Othello karakteri
1870 yılında Edwin Booth, Iago’yu canlandırırken
YaratanWilliam Shakespeare
Canlandıran
Bilgileri
Evlilik(ler)Emilia

Iago Shakespeare’in yazdığı Othello (c. 1601-1604) oyunundaki hayali karakter. Iago, oyunun ana antagonisti ve Othello’nun emri altındaki askeri ve sancaktarıdır. Othello'nun eşi Desdemona’nın hizmetçisi olan Emilia'nın da kocasıdır. Iago, Othello'dan nefret eder ve Othello’yu Desdemona'nın teğmen Michael Cassio ile bir ilişkisi olduğuna inandırarak onu yok etmek için bir plan yapar.

Rolün ilk olarak Size Nasıl Geliyorsa’da Touchstone ve On İkinci Gece’de Feste gibi zeki ve komik rolleri oynayan Robert Armin tarafından oynandığı düşünülüyor.[3]

Karakterin kaynağı, Giovanni Battista Giraldi’nin (Cinthio olarak bilinir) yazdığı Gli Hecatommithi'deki (1565) "Un Capitano Moro" hikâyesine kadar uzanır. Oradaki karakterin adı basitçe "Alfiero"’dur.[4]

Kaynağı

Shakespeare'in yaşamı süresince Cinthio’nun hikayesinin İngilizce çevirisi bulunmamakla birlikte, Shakespeare'in İtalyanca orijinalini, Gabriel Chappuy'un 1584 Fransızca çevirisini veya el yazması bir İngilizce çevirisini görmüş olması mümkündür. Cinthio'nun hikayesi 1508'de Venedik'te meydana gelen gerçek bir olaya dayandırılmış olabilir.[5]

Shakespeare, Othello'yu yazarken Cinthio'nun hikayesini yakından takip eder ama bazı ayrıntılarda ondan ayrılır. Örneğin Cinthio'nun hikayesinde Alfiero, Moor’un karısı Desdemona'ya karşı şehvet duyar, ondan karşılık göremeyince bir intikam planı yapar. Desdemona, Cinthio'nun hikayesinde tamamen farklı bir şekilde ölür; Moor, sancaktarını onu kum dolu bir çorapla öldürene kadar dövmesi için görevlendirir. Cinthio, her darbeyi korkunç bir şekilde ayrıntılarla anlatır ve olay sırasında Desdemona’nın kafatası parçalanır. O öldüğünde, Moor ve teğmen cansız bedenini onun yatağına koyar. Cinayete kaza süsü vermek için yatağın üzerindeki çatlak tavanın onun üzerine çökmesine neden olurlar. Böylece düşen kirişlerin ölümüne neden olduğu izlenimi uyandırırlar.[4]

İki katil fark edilmeden kaçar. Ancak Moor karısını çok özler ve sancaktarın görüntüsünden tiksinmeye başlar. Onu rütbesini düşürür ve onun yanında olmasını istemez. Teğmen daha sonra "filo liderine" (Shakespeare'in hikâyesinde Michael Cassio'nun muadili) Moor'un Desdemona'nın ölümüyle ilişkisini açıklayarak intikam almaya çalışır. İki adam Moor'u Venedik Senyörlüğüne ihbar eder. Moor tutuklanır, Kıbrıs'tan Venedik'e nakledilir ve işkence görür, ancak suçunu kabul etmeyi reddeder. Sürgüne mahkûm edilir; Desdemona'nın akrabaları sonunda onu idam eder. Teğmen ise, Desdemona'nın ölümüyle ilgili herhangi bir soruşturmadan kurtulur, ancak başka suçlara karışır ve işkence gördükten sonra ölür.[5]

Oyundaki rolü

Shakespeare'in oyununda Iago, birkaç yıldır Othello'nun yanında savaşan ve onun güvenilir danışmanı olan bir askerdir. Oyunun başında Iago, Othello'nun teğmen rütbesine Michael Cassio'yu haksız yere terfi ettiğini iddia eder. Iago, Othello'yu Cassio'nun rütbesini düşürmesi için manipüle etmeyi ve ardından Othello'nun düşüşünü sağlamayı planlar. Iago'nun planlarında ona yardımcı olan Roderigo isimli bir müttefiki vardır. Roderigo'nun Othello'nun karısı Desdemona'ya aşıktır ve Iago onu Desdemona'nın sevgisini kazanmasına yardımcı olacağına inandırır. Iago, Cassio'nun gözden düşmesini sağlamak için bir sarhoş kavgası tasarladıktan sonra (2. Perdede), ikinci planı üzerinde çalışmaya başlar: Othello'nun Desdemona ve Cassio arasında bir ilişki olduğuna inanmasını sağlamaya çalışır. Bu plan oyunun son üç perdesini kaplar.

Othello ve Iago

Desdemona'nın nedimesi olan karısı Emilia’yı, Othello'nun karısına verdiği bir mendili Desdemona'dan alması için yönlendirir; daha sonra Othello'ya mendili Cassio'nun elinde gördüğünü söyler. Othello kıskançlığından öfkeye kapıldığında, Iago ona Cassio ile konuşurken saklanmasını ve izlemesini söyler. Iago daha sonra Othello'yu, aslında Bianca (Cassio'nun metresi) hakkında olan müstehcen bir konuşmanın Desdemona hakkında olduğuna inandırır. Kıskançlıktan deliye dönen Othello, Iago'ya Cassio'yu öldürmesini emreder ve karşılığında onu teğmen yapacağına söz verir. Iago daha sonra Cassio ve Roderigo arasında Roderigo’nun öldürüldüğü (müttefikini aldatarak, Iago'nun kendisi tarafından), ancak Cassio’nun sadece yaralandığı bir kavga tasarlar.

Othello, Iago'nun suçlamaları sonucu aslında masum olan Desdemona'yı öldürdüğünde Iago'nun planı başarılı olmuş gibi görünür. Ancak kısa bir süre sonra Emilia, Iago'nun ihanetini gün ışığına çıkarır ve Iago tutuklanmadan önce onu bir öfke nöbeti geçirerek öldürür. Tutuklanmadan önce eylemlerinin bir açıklaması için sıkıştırıldığında şu ünlü sözlerle suskun kalır: "Benden hiçbir şey talep etmeyin. Ne biliyorsanız, biliyorsunuz. Bu andan itibaren asla tek kelime konuşmayacağım." Othello'nun intiharının ardından, şimdi yönetimden sorumlu olan Cassio, Iago'yu suçlarının cezası olarak onu hapse atar ve işkence görmeye mahkûm eder.

Karakter özellikleri

Iago, Shakespeare'in en uğursuz kötü karakterlerinden biridir. Othello'ya bir yandan ihanet ederken diğer yandan onu dürüst ve sadık olduğuna inandırırması ve diğer karakterler üzerinde yarattığı benzersiz güven nedeniyle genellikle böyle kabul edilir. Shakespeare, Iago'yu Othello'nun soyluluğu ve dürüstlüğüyle karşılaştırır. 1.097 satırla Iago, oyunda Othello'nun kendisinden daha fazla satıra sahiptir.

Iago, genellikle "dürüst Iago" olarak anıldığı için Makyavelci bir entrikacı ve manipülatördür, diğer karakterleri aldatma becerisini sergiler. O kadar güven yaratır ki kimse ondan şüphelenmemekle kalmaz, aynı zamanda ona en doğru ve dürüst kişi olarak da güvenirler.

Shakespeare eleştirmeni AC Bradley, " kötülük başka hiçbir yerde Iago'nun kötü karakterindeki kadar ustalıkla tasvir edilmemiştir"[6] der ve ayrıca "Shakespeare'in kötü karakterleri arasında en üstün olanın o olduğunu çünkü onun yaratılmasında çok güçlü ve ince bir hayal gücü kullanıldığını"[6] söyler. Iago'nun gerçek amaçlarını saklayan gizem, okuyucuların ilgisini çekmeye ve bilimsel tartışmaları körüklemeye devam etmektedir.

Yarattığı tartışmalar

Othello'nun Trajedisini tartışırken, bilim adamları uzun zamandır Iago'nun rolünü tartışıyorlar. Özellikle karakterinin karmaşıklığını ve manipülatifliğini vurguluyorlar. Fred West, Shakespeare'in başka bir "stok" ahlak figürünü tasvir etmekle yetinmediğini ve birçok oyun yazarı gibi onun da özellikle insan zihninin işleyişiyle ilgilendiğini söyler. West'e göre kendi davranışında yanlış bir şey görmeyen Iago, "vicdandan yoksun, pişmanlık duymayan bir psikopatın[7][7] özelliklerini taşır. West, "Shakespeare, egoizm neredeyse mutlak iken, herhangi bir türde arkadaşlık duygusunun son derece zayıf olduğu, tamamen aklı başında insanların var olduğunu gözlemlediğini ve bu nedenle Iago'yu yarattığına" inanıyor.[7]

Bradley, Iago'nun "Shakespeare'i çok etkilemiş gibi görünen kötülükle ilgili iki gerçeği en mükemmel birleşimde gösterdiğini" yazar. İlki "mükemmel aklı başında insanlarda bile herhangi bir türden duygudaşlık çok zayıf olduğunda neredeyse mutlak bir bencilliğin mümkün hale geldiği gerçeğidir". İkincisi "böyle bir kötülüğün istisnai irade ve zeka güçleriyle uyumlu olabildiği ve hatta kolayca müttefik gibi görünebildiğidir.[6] Aynı eleştirmen aynı zamanda ünlü bir şekilde şöyle demiştir: "Iago'yu Kayıp Cennetin Şeytanı ile karşılaştırmak neredeyse saçma görünüyor, bu yüzden Shakespeare'in adamı Milton'ın Kötülükteki Şeytanını fazlasıyla aşıyor" demişti.[6]

Ancak Weston Babcock, okuyucuların Iago'yu "bir insan, kurnazca zeki, sürekli sosyal olarak hor görülme korkusundan muzdarip ve bu korkuya karşı tepki gösteren biri" olarak görmelerini isterdi.[8] Babcock'a göre, Iago'yu harekete geçiren kötülük değil, korkudur. Çünkü, "Iago, olgunluğunu, kendi görüşüne göre, dünyayı anlama yeteneğini, her sözün kişisel olarak işaret edildiğini anladığı yaştan alır. Yalnızca içsel güvenceden yoksun olan ve aşağılığının herhangi bir belirtisine karşı böylesine sürekli tetikte olan biri kendini böyle itiraf edebilir."[8]

John Draper, diğer taraftan, Iago için "karşısına bir fırsat çıktığında akıllıca bunu kullanan bir oportünist" der[9] "profesyonel ve kişisel amaçlarla" teşvik edildiğini söyler.[9] Draper, Iago'nun "fırsatları yaratmak yerine onları gördüğümde kullandığını" savunuyor.[9] Teorisine göre, Iago "ilk nedendir, ancak olaylar bir kez başladığında, onun kontrolünden çıkar".[9] Bu mantığı takip eden Draper, Iago'nun "bazılarının düşündüğü kadar zeki ya da kötü olmadığı ve karakterinin sorunu büyük ölçüde şu soruya dönüştüğü sonucuna varıyor: İntikamının ilk aşamalarına girişmekte haklı mıydı?"[9]

Amacı

Iago, Samuel Taylor Coleridge tarafından "amaçsız kötülük" olarak tanımlanmıştır. Bu okuma, Iago'nun, Kuru Gürültü’deki Don John, Titus Andronicus’daki Aaron gibi, gizli bir amaç olmaksızın diğer karakterlerin hayatlarına zarar verdiğini gösteriyor gibi görünüyor.

Léone Teyssandier, Iago'nun eylemlerinin olası bir nedeninin Desdemona, Cassio ve Othello'ya duyulan kıskançlık olduğunu yazar; Iago onları daha asil, cömert ve Cassio'nun durumunda, olduğundan daha yakışıklı görüyor.[10] Özellikle Cassio'nun ölümünü bir zorunluluk olarak görür ve onun için "Hayatında beni çirkinleştiren bir güzelliği var" der.[11]

Iago, gerçek doğasını yalnızca kendi konuşmalarında ya da oyunda seyirciye hitap ederken ortaya çıkarır. Başka yerlerde, karizmatik ve arkadaş canlısıdır. Hem Cassio'ya hem de Othello'ya sunduğu tavsiyeler de genel olarak sağlamdır; Iago'nun kendisinin belirttiği gibi: "Peki o zaman kötü adamı oynadığımı söylüyor, bu tavsiye bedava olduğunda ve dürüstçe veriyorum. . . ?"[12]

Oyunu yönlendiren ise bu dramatik ironidir.

Önemli canlandırmalar

Othello, sadece tiyatroda değil pek çok kez sinemada ve televizyonda uyarlanmıştır. 1965 yapımı filmde Laurence Olivier (Othello), Frank Finlay (Iago), Maggie Smith (Desdemona) ve Derek Jacobi (Cassio) yer almıştır. Frank Finlay, İago rolündeki performansı ile En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Akademi Ödülü'ne aday gösterilmiştir.

1995 yapımı filmde Laurence Fishburne ve Kenneth Branagh rol almıştır. Branagh, İago rolündeki performansı ile Yardımcı Rolde Erkek Oyuncu Tarafından Üstün Performans Ekran Oyuncuları Derneği Ödülü'ne aday gösterilmiştir.

Kaynaklar

  1. ^ Simonson, Robert (10 Eylül 2001). "NEWS; Liev Schreiber Is Iago to David's Othello at Public Theater". Playbill. London, England: Playbill, Inc. 28 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2017. 
  2. ^ Klein, Alvin (1 Temmuz 1990). "THEATER; Striking Performances Light Up 'Othello'". The New York Times. New York City. 20 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2010. 
  3. ^ Garry Wills, Verdi's Shakespeare: Men of the Theater 3 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., pp. 88–90
  4. ^ a b Shakespeare, William. "Othello Üzerine". Othello. Remzi Kitabevi. ss. 7-15. ISBN 978-975-14-1548-6. 
  5. ^ a b "Un Capitano Moro". Four Tragedies: Hamlet, Othello, King Lear, Macbeth. New York City: Bantam Books. 1988 [1565]. ISBN 978-0553212839. 
  6. ^ a b c d Shakesperean Tragedy. London, England: Macmillan Press. 1974 [1904]. s. 169. ISBN 0140530193. 
  7. ^ a b c West (1978). "Iago the Psychopath". South Atlantic Bulletin. New York City: South Atlantic Modern Language Association. 43 (2): 27-35. doi:10.2307/3198785. 
  8. ^ a b Babcock (1965). "Iago-an Extraordinary Honest Man". Shakespeare Quarterly. Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press. 16 (4): 297-301. doi:10.2307/2867657. 
  9. ^ a b c d e Draper (1931). "Honest Iago". Publications of the Modern Language Association of America. New York City: Modern Language Association of America. 46 (3): 724-737. doi:10.2307/457857. 
  10. ^ Oeuvres Complètes. Bouquins (Fransızca ve İngilizce). Tragédies II. Robert Laffont. 1995. ss. 46-47. 
  11. ^ V.i.19–20
  12. ^ II.iii.315-16

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">William Shakespeare</span> İngiliz oyun yazarı ve şair (1564–1616)

William Shakespeare, İngiliz şair, oyun yazarı ve oyuncu. Genellikle İngilizce dilinin en büyük yazarı ve dünyanın en iyi dram oyunu yazarı olarak anılır. İngiltere'nin ulusal şairi ve "Avon'un Ozanı" olarak da bilinir. Günümüze ulaşan eserleri, bazı ortaklaşa yazılanlarla birlikte 38 oyun, 154 sone, iki uzun öykü şiir ve birkaç kaynağı belirsiz şiirden oluşur. Oyunları bütün önemli dillere çevrildi ve diğer bütün oyun yazarlarından daha çok sergilendi.

Rol yapma oyunu (RYO), (İngilizce: role-playing game, RPG); oyuncuların kurgusal bir sahnede farklı karakterlerin rollerini üstlendikleri oyunların genel bir ailesidir. Oyuncular, belirli kurallar çerçevesinde oluşturulan karakterleri yöneterek bir hikâyenin parçası olurlar.

<span class="mw-page-title-main">Tiyatro</span> sahnede, seyirciler önünde oyuncuların sergilenmesi amacıyla hazırlanmış gösteriler

Tiyatro, bir sahnede, seyirciler önünde oyuncuların sergilemesi amacıyla hazırlanmış gösterilerdir. Farklı bir şekilde duyguların ve olayların hareket (jest) ve konuşmalarla anlatılmasıdır. Genel olarak temsil edilen eser anlamında da kullanılır. Tiyatro eseri, olayları oluş yoluyla gösterir. Bu yönüyle konuşma ve eyleme dayanan bir gösteri sanatı olarak da tanımlanabilir. Yaygın bir deyişle tiyatro; insanı, insana, insanla, insanca anlatma sanatı olarak Shakespeare'in sözüyle de ifade edilir.

<span class="mw-page-title-main">Laurence Olivier</span> İngiliz yapımcı, yönetmen, oyuncu (1907–1989)

Laurence Kerr Olivier, Baron Olivier, Oscar, Altın Küre, BAFTA ve dört Emmy ödüllü İngiliz tiyatro ve sinema yönetmeni, oyuncusu ve yapımcısı. Birçok kişi tarafından Anglofon dünyada, 20. yüzyılın en büyük oyuncusu olarak kabul edilmektedir.

<i>Hamlet</i> William Shakespeareın trajedisi

Hamlet, William Shakespeare tarafından 1599 ile 1601 yılları arasında yazılan temasında trajediyi işleyen oyundur. Danimarka'da geçen oyunda Prens Hamlet'in, kral olan babasını öldürdükten sonra tahta geçen ve annesi Gertrude ile evlenen amcası Claudius'tan nasıl intikam aldığını anlatır. Oyun renkli bir biçimde kahır dolu kederden, hiddet dolu gazaba geçen gerçek ve yapmacık cinnetin izlediği yolu çizer ve ihanet, intikam, ensest, ahlaksızlık konularını işler.

<i>Othello</i>

Othello, William Shakespeare'in yazdığı trajedilerden biri ve aynı zamanda oyunun baş erkek kahramanıdır. Shakespeare'in bu oyunu Cinthio tarafından yazılan "Moor of Venice" adlı kısa hikâyesine dayanarak, yaklaşık 1603 yılında yazdığı sanılıyor.

<i>Kuru Gürültü</i> William Shakespeare tarafından yazılmış komedi türünde bir oyun

Kuru Gürültü veya Yok Yere Yaygara, İngiliz oyun yazarı William Shakespeare tarafından yazılmış komedi türündeki bir oyundur. İlk defa 1600 yılında basılmış olmakla beraber tiyatroda ilk oynanma tarihinin büyük olasılıkla 1589-1590 kış sezonunda olduğu belgelerden bilinmektedir. Bir tiyatro oyunu olarak Shakespeare'in en popüler komedilerinden biri olarak halen şöhretini korumakta devam etmektedir. Genel olarak modern romantik komedilerin birçok genel karakterlerini içinde bulundurmaktadır. Özellikle romantik başrollerde olan bir çift sevgili, Klaudio ve Hero ve onların komik karşıtları olan Benedik ve Beatris çifti modern tiyatro sahnesinde hala beğeni ile seyredilmeye devam edilmektedir.

<i>Windsorun Şen Kadınları</i>

Windsor'un Şen Kadınları, İngiliz oyun yazarı William Shakespeare tarafından yazılmış komedi türünde bir tiyatro oyunudur. Bu oyun ilk defa 1602'de basılmıştır ancak yazılışının 1597'den önce olduğu zannedilmektedir. Baş kahraman, Shakespeare'in IV. Henry oyunlarında bulunan, "şişman şövalye" Sir John Falstaff'tır. Bu oyun Shakespeare'in kendi yaşama çağı olan ve yeri olan I. Elizabeth çağının İngiltere orta sınıfının hayat sorunları ile ilgili olan tek oyunudur. Bu oyunun birkaç opera adaptasyonu yapılmıştır.

<i>Kısasa Kısas</i> Ünlü İngiliz yazarı William Shakespeare tarafından yazılmış bir oyundur

Kısasa kısas ünlü İngiliz yazarı William Shakespeare tarafından yazılmış bir oyundur. Kesin olarak ne zaman yazıldığı belgelenememekle beraber 1603 veya 1604 yıllarında yazıldığına dair ipuçları bulunmaktadır. Önce bir komedi olarak sınıflandırılmıştır fakat çağımızda ne komedi ne de trajedi olarak görüldüğü için problem oyunlar sınıfına konulmaktadır. İlk defa basılması Birinci Folyo içinde 1623'tedir. Bu oyunun belgelenen ilk sahneye konulması 1604'tedir. Oyunun ele aldığı önemli temalar merhamet ile gerçek ve bunların gurur ile alçak gönüllükle ilişkileridir. "Bazıları günahla yükselir ve bazıları faziletle yere düşer."

<i>Perikles</i> (oyun)

Perikles, Sur Prensi ünlü İngiliz oyun yazarı ve ozanı William Shakespeare tarafından yazılmış bir tiyatro oyunudur. Bu eser Shakespeare'in ilk yayınlanan tüm eserlerini kapsayan Birinci Folyo edisyonunda bulunmaktadır.

<i>Kış Masalı</i>

Kış Masalı ünlü İngiliz oyun yazarı William Shakespeare tarafından yazılmış bir tiyatro eseridir. 1611'de ilk defa I. James'in sarayında sahnelenmiştir. İlk yazılı baskısı, 1623'te William Shakespeare'in toplu eserlerini ıhtivâ eden "Birinci Folyo" baskısında kaydedilmiştir. Oyun ilk sahnelendiğinde komedi olarak tanımlanmakla beraber, bazı modern eleştirmenler eseri "romans" türüne dahil etmektedir. Birtakım eleştirmenler ve araştırmacılar da eseri bir "problem oyun" olarak görmektedirler; çünkü oyunun başındaki üç perde çok güçlü psikolojik dram türünde fakat son iki perde de komedi unsuru ağırlık kazanmakta ve oyun nihâyetine mutlu sonla sona ermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Otello</span> Verdinin bestelediği 4 perdelik bir opera eseri

Otello Giuseppe Verdi'nin bestelediği 4 perdelik bir opera eseridir. Libretto "Arrigo Boit" tarafından ünlü İngiliz oyun yazarı William Shakespeare'in Othello oyunundan uyarlanarak hazırlanmıştır. Verdi'nin en son eserinden bir öncekidir. Verdi 71 yaşında iken bestelenmiş olup birçok kişi tarafından Verdi'nin en güzel eseri olarak kabul edilmektedir. Prömiyer sahnelenmesi 5 Şubat, 1887de Milano'da La Scala Operaevi'nde yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Otello (Rossini)</span>

Otello Gioacchino Rossini tarafından bestelenen 3-perdelik operatik müzikli dram janrında bir operadır. Salsa Markisi Francesco Mario Berio tarafından İtalyanca olarak yazılan opera librettosu, 1792'de Jean François Ducis'in Fransızca çevirisi Othello ou Le More du Venise oyununa ve 1813'te Giovanni Carlo Baron Cosenzas'ın İtalyanca çevirisi olarak hazırladığı Othello oyununa dayandırılmıştır. Bu Fransızca ve İtalyanca oyun eserlerinin orijinali ise tanınmış İngiliz oyun yazarı William Shakespeare'in 1603 basımlı İngilizce yazılmış Othello, the Moore of Venice tregedyasıdır.

Othello ( ) Shakespeare’in Othello isimli oyunundaki bir hayali karakter. Karakterin kökeni, Giovanni Battista Giraldi Cinthio'nun Gli Hecatommithi'deki "Un Capitano Moro" hikâyesine kadar uzanır. Orada sadece Moor olarak anılır.

Desdemona ( ) William Shakespeare’in Othello. isimli oyununda yer alan bir hayali karakter. Desdemona, çok güzel bir Venedikli genç kızdır ve Venedik senatörü babasını hayal kuraklığına uğratarak Othello ile evlenir. Othello, bir Mağribi’dir ve Desdemona’dan yaş olarak büyüktür. Kocası Venedik Cumhuriyeti'nin hizmetinde Kıbrıs'a gönderildiğinde Desdemona da ona eşlik eder. Orada, kocası, Iago tarafından Desdemona’nın onu aldattığına inandırılır ve son perdede, eşi tarafından öldürülür.

Michael Cassio, ya da sadece Cassio ( ), William Shakespeare 'in Othello oyunundaki kurgusal bir karakterdir. Karakterin kaynağı Cinthio'nun 1565 tarihli "Un Capitano Moro" hikâyesidir; Cassio, Cinthio'da isimsizdir ama "filo lideri" olarak anılır. Oyunda Cassio, Othello'nun komutasındaki genç ve yakışıklı bir teğmendir ve Othello'yu mahvetme planında Iago'nun birkaç kurbanından biri olur.

<span class="mw-page-title-main">Robert Armin</span>

Robert Armin İngiliz aktör. William Shakespeare ile ilişkilendirilen Lord Chamberlain's Men tiyatro topluluğunun üyesiydi. 1600 civarında Will Kempe'nin ayrılmasının ardından tiyatro topluluğunun önde gelen komedi oyuncusu oldu. Aynı zamanda popüler bir çizgi roman yazarı olan Armin, The History of the Two Maids of More-clacke, ayrıca Foole upon Foole, A Nest of Ninnies (1608) ve The Italian Taylor and His Boy adlı komedileri yazdı.

<span class="mw-page-title-main">Emilia (Othello)</span>

Emilia William Shakespeare'in Othello trajedisinde bir karakterdir. Karakterin kökeni Giovanni Battista Giraldi Cinthio'nun Gli Hecatommithi isimli eserindeki 1565 tarihli "Un capitano Moro" hikâyesine kadar uzanır. Orada, karakter genç ve erdemli olarak tanımlanır, basitçe teğmenin karısı olarak anılır ve Desdemona'nın Kıbrıs'taki arkadaşı olur. Shakespeare'de ise Emilia olarak adlandırılır, Othello oyununda teğmen Iago'nun karısıdır ve Othello'nun karısı Desdemona'nın hizmetçisidir. Dramada küçük bir karakter olarak kabul edilirken, filmde birçok önemli aktris tarafından canlandırıldı ve Joyce Redman bu performansı için Akademi Ödülü adaylığı aldı.

Prens Hamlet, William Shakespeare'in 1600 yılında yazdığı Hamlet trajedisinin ana kahramanıdır. Danimarka Prensidir. Önceki Danimarka Kralı, Kral Hamlet'in oğlu ve tahtı gaspeden Claudius'un ise yeğenidir. Oyunun başlangıcında babasının öldürülmesinin intikamını alıp almayacağı ve nasıl alacağı ile ilgili mücadele verir. Hikâye boyunca kendi akıl sağlığı ile de uğraşır. Trajedinin sonunda Hamlet, Polonius, Laertes, Claudius ve çocukluktan beri tanıdığı iki kişi olan Rosencrantz ve Guildenstern'in ölümüne sebep olmuştur. Ayrıca dolaylı olarak aşkı Ophelia'nın (boğulma) ve annesi Gertrude'nin ölümlerine de karışmıştır.

Othello, William Shakespeare'in aynı adlı trajedisinden uyarlanan 1995 Birleşik Krallık, ABD yapımı drama filmidir. Oliver Parker'ın yönettiği filmde Othello rolünde Laurence Fishburne, Desdemona rolünde Irène Jacob ve Iago rolünde Kenneth Branagh yer alır. Bu film oyunun, Ted Lange ve Yaphet Kotto nun oynadığı düşük bütçeli bağımsız filmler serisinden gelmesine rağmen, Othello rolünü oynaması için bir Afrikalı-Amerikalı aktörü görevlendiren ve büyük bir stüdyo tarafından yayınlanan ilk sinematik reprodüksiyonudur.