II. Urbanus - Turkipedia

Papa II. Urbanus

Doğum	Otho de Lagery 1042 Lagery, Fransa Krallığı
Ölüm	29 Temmuz 1099 (57 yaşında) Roma, Papalık Devleti
Milliyet	Fransız
Etkin yıllar	12 Mart 1088 - 29 Temmuz 1099
Yerine geldiği	III. Victor
Yerine gelen	II. Paschalis
Din	Hristiyan (Katolik)

II. Urbanus (1042 - 29 Temmuz 1099), asıl ismiyle Otho de Lagery (ya da: Otto, Odo veya Eudes), 12 Mart 1088 tarihinden ölümüne kadar papalık yapmıştır. 1095 Kasım'ında, Papa II. Urbanus'un başkanlığında ve birçok din adamının katılımıyla gerçekleşen Clermont Konseyi, Haçlı Seferleri'nin başlangıç noktasıdır^[1]. Bu çağrıya cevap veren ordular, Birinci Haçlı seferi'ni başlattı.

Hayatı

Asıl adı "Odo de Lagery" olan Urbanus, 1042 yılı civarında, Fransa'nın Châtillon-sur-Marne kenti yakınlarında dünyaya geldi. Soylu bir Fransız ailesine mensuptu ve iyi bir tahsil gördü. Gençlik yıllarında Reims başdiyakozuydu. 1088 yılında Papa seçilinceye kadar sırasıyla; keşiş, başkeşiş ve başpiskopos gibi görevleri üstlendi.

1 Mart - 7 Mart 1095 tarihleri arasında Piacenza Konsili'ni toplamıştır. Ardından 27 Kasım 1095'te, Fransa'nın Clermont-Ferrand şehrinde geniş katılımlı bir kilise konsili daha toplamıştır. Binlerce insanın önünde gerçekleşen bu konuşmada, Hristiyanlığın kutsal topraklarını işgal ettiği gerekçesiyle Selçuklu Türkleri'ne lanet okudu. Urbanus tüm Hristiyan alemini, kutsal toprakları geri kazanmak amacıyla düzenlenecek olan bir haçlı seferi için bir araya gelmeye davet etti. Ayrıca Urbanus, kutsal toprakların verimli ve zengin hatta Hristiyan Avrupa'sından bile daha zengin olduğunu işaret etti. Son olarak da, haçlı seferlerine katılmanın tüm kefaretlerin ödenmesini sağlayacağını ve haçlıların bütün günahların affettireceğini bildirdi. Urbanus'un büyük nutkundan 1-2 ay sonra Birinci Haçlı Seferi başlamıştı. Bu sefer, yaklaşık 200 yıl süren uzun bir kutsal savaş zinciriyle devam etti.

Urbanus, 1099'da, Birinci Haçlı Ordusu Kudüs'ü geri almayı başardıktan 2 hafta sonra -zafer haberini alamadan- öldü.^[2]

Urbanus, 1881 yılında ölüm günü olan 29 Temmuz'da aziz ilan edildi.^[3]

Kaynakça

^ Hıristiyanlık Tarihi. John Clare. Yeni Yaşam Yayınları. 1977. s. 280 ISBN 975-8318-86-1.
^ The 100: A Ranking of the Most Influential Persons in History (İngilizce). s. 506. 1 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2009.

Ayrıca bakınız

Deus vult

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: III. Victor	Papa II. Urbanus 1088 - 1099	Sonra gelen: II. Paschalis

Katolik Kilisesi Papaları
1–4. yüzyıl Kostantin Dönemi (312–337) dahil olmak üzere Roma İmparatorluğu Dönemi (–493)	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontianus Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephenus II. Sixtus Diyonisyus I. Felix Eutychianus Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Silvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius
5–8. yüzyıl Ostrogot Papalığı (493–537) Bizans Papalığı (537–752) Frank Papalığı (756–857)	I. Innocentius Zosimus I. Bonifatius I. Celestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinianus III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodorus I. Martinus I. Eugenius Vitalianus II. Adeodatus Domnus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo
9–12. yüzyıl Saeculum obscurum (904–964) Crescentii Dönemi (974–1012) Tusculum Papalığı (1012–1044/1048) İmparatorluk Dönemi (1048–1257)	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentinus IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nicolaus II. Hadrianus VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodorus IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Landus X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Silvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Silvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicholaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. Innocentius II. Caelestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Celestine III. Innocentius
13–16. yüzyıl Viterbo (1257–1281) Orvieto (1262–1297) Perugia (1228–1304) Avignon Papalığı (1309–1378) Batı Bölünmesi (1378–1417) Rönesans Papalığı (1417–1534) Reform Dönemi (1534–1585) Barok Dönem (1585–1689)	III. Honorius IX. Gregorius IV. Celestinus IV. Innocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. Innocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Celestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. Innocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. Innocentius VIII. Clemens
17–21. yüzyıl Aydınlanma Çağı (y. 1640–1740) Devrim Dönemi (1775–1848) Roma Sorunu (1870–1929) Vatikan (1929–günümüz)	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. Innocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. Innocentius VIII. Alexander XII. Innocentius XI. Clemens XIII. Innocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus XVI. Benedictus Francis

Otorite kontrolü	BNE: XX1143433 BNF: cb11997244k (data) CANTIC: a10399550 GND: 118763873 ISNI: 0000 0001 0225 3069 LCCN: n84187025 LNB: 000173904 NDL: 001180956 NKC: skuk0005683 NLI: 987007375751705171 NTA: 068996101 RERO: 02-A012417130 SUDOC: 028062043 VIAF: 152552697 WorldCat (LCCN): n84-187025

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Haçlı Seferleri</span> Orta Çağda Avrupalı Katoliklerin Orta Doğuyu ele geçirmek için Müslümanlara karşı başlattığı seferler

Haçlı Seferleri veya Haçlı Akınları, Orta Çağ döneminde Hristiyan Latin Kilisesi tarafından başlatılan, desteklenen ve bazen de yönetilen bir dizi dini savaştı. Bu askeri seferlerin en iyi bilinenleri, 1095 ile 1291 yılları arasında Kudüs ve çevresini Müslüman yönetiminden geri almayı amaçlayan Kutsal Topraklara yapılan seferlerdir. 1099'da Kudüs'ün ele geçirilmesiyle sonuçlanan Birinci Haçlı Seferi'nden başlayarak düzinelerce askeri sefer düzenlendi ve yüzyıllar boyunca Avrupa tarihinin odak noktasını oluşturdu.

II. Pius, gerçek adıyla Enea Silvio Piccolomini, 1458 ve 1464 yılları arasında papa olarak görev almış bir din adamıdır. Seçkin İtalyan Hümanistlerinden biri olan papa, yaşadığı dönemdeki olayları anlatan kitapların yanı sıra genel tarih ve coğrafya yapıtları, şiirler ve en az bir roman kaleme almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Birinci Haçlı Seferi</span> 1096–1099 yılları arasında yapılan ilk Haçlı seferi

Birinci Haçlı seferi, 1096-1099 tarihleri arasında gerçekleşen tarihteki ilk haçlı seferidir. Katılan orduların miktarı ve sonuçları bakımından en önemli Haçlı seferidir.

İkinci Haçlı seferi, 1147-1149 yılları arasında gerçekleşen Haçlı Seferleridir.

Papa X. Leo, 9 Mart 1513 - 1 Aralık 1521 döneminde papalık yapmıştır. Kuzeni Giulio di Giuliano de' Medici de sonradan Papa VII. Clemens (1523-34) olarak aynı mevkiye gelmiştir.

Kluni Tarikatı, Fransa'nın Burgonya eyaletinin Kluni manastırında 910 yılında Auvergne Kontu Sofu Guillaume tarafından kurulan Hristiyan tarikatı. 9. yüzyılın başında Avrupa'da ortaya çıkmaya başlayan feodalite, kilisenin etkisini görece olarak kırdı ve din görevlileri yerel yöneticilere muhtaç kaldı. Kilise bunun karşılığında Kluni Tarikatı'nı kurarak örgütlendi. 910 ile 1157 arasında İspanya'dan Polonya'ya kadar 314 manastırdan oluşan bir ağ kurdular. Tarikat,10. yüzyılda İspanya türbelerine ziyaretler düzenlemeye başladı. Bu güçlenme, tarikat bünyesinden papa çıkarmaya kadar gelişti. 1088'de papa olan II. Urbanus bir Kluni Tarikatı üyesiydi. Hristiyanlığın kutsal topraklarını işgal ettiği gerekçesiyle Selçuklu Türkleri'ne lanet okudu. II.Urbanus tüm Hristiyan alemini, kutsal toprakları geri kazanmak amacıyla birçok din adamının katılımıyla gerçekleşen Clermont Konseyi sonrası düzenlenecek olan bir haçlı seferi için bir araya gelmeye davet etti. Haçlı seferlerine katılmanın tüm kefaretlerin ödenmesini sağlayacağını ve haçlıların bütün günahların affettireceğini bildirdi. Birinci Haçlı Ordusu Kudüs'ü geri almayı başardıktan sonra, Kudüs yolunda fakir hacılar için hanlar inşa etti. Asıl hizmetlerini ise Filistin'e gidemeyen fakir hacıları küçük gruplar halinde Filistin'e gitmelerine yardım etmeleriyle gerçekleştirdiler. Tarikattaki rahipler krallar üzerinde nüfuz kurdular. Kiliseye de etki ederek ortaya atmış oldukları reform fikrini din adamlarına kabul ettirdiler. Tarikatın iknaları aracılığıyla 990 yılında Stavelot başrahibi; 997 yılında Verdun kontu Filistin'i ziyaret etti. Normandiya dükleri ile Anjou kontları Kluni tarikatının sadık hamileri olmuşlardı. İlk kilise devlet ayrımı Kluni reformuyla oluşmuştur. Haçlı Seferleri döneminde Hristiyanların Müslümanlara karşı savaşılması yönünde çalışmalar yapmışlardır. Kluni Manastırı, kilise içindeki ölümcül kıskançlıkların, kilise ile laik otoriteler arasındaki çatışmaların kurbanıydı.

<span class="mw-page-title-main">Clermont Konsili</span> Haçlı Seferlerinin başlangıç noktası olan konsey

Clermont Konsili, 1095 Kasım'ında, Papa II. Urbanus’un başkanlığında ve birçok din adamının katılımıyla gerçekleşen Clermont Konsili Haçlı Seferleri’nin başlangıç noktasıdır.

Godfrey de Bouillon Fransız Orta Çağ şövalyesi olan Aşağı Lorraine Dükü ve Birinci Haçlı Seferi liderlerinden birisi. Kutsal Kabir Koruyucusu unvanı ile Kudüs Krallığı'nın kurucusu.

Pierre L'Ermite veya Keşiş Pierre; (1050-1115), Amiens'li Fransız bir keşiş. Hıristiyanları, Müslümanlara karşı savaşa sürükleyen Fransız vaizdir.

Din savaşları, farklı dini görüşlerin çıkar çakışmaları yüzünden çıkan savaşlardır. Bir dine mensup grubun diğer dinden olan insanları bastırmayı amaçlaması veya kendi dinini yaymak istemesi savaşların genel nedenidir. İslam fetihleri, Fransız Din Savaşları, Haçlı Seferleri, Reconquista tarihte görülen din savaşlarına örnektir.

<span class="mw-page-title-main">Dokuzuncu Haçlı Seferi</span>

Dokuzuncu Haçlı seferi 1271-1272 yıllarında yapılan ve bazen Sekizinci Haçlı seferi ile birlikte olduğu kabul edilen Kudüs'ün bulunduğu Hristiyanlar için Kutsal Topraklar'a Orta Çağlar Haçlı seferlerinden sonuncusu.

Deus vult Birinci Haçlı Seferinin karar altına alındığı 1095 yılındaki Clermont Konsili toplantısında Papa II. Urbanus tarafından propaganda amaçlı olarak sloganlaştırılmış Latince deyiş. Daha sonra Haçlı Seferleri sırasında Kutsal Kabir Kilisesi Şövalyeleri, Tapınak Şövalyeleri, Hospitalier Şövalyeleri ve Töton Şövalyeleri tarafından kullanılmıştır. Deus vult ifadesi bazen Deus volt veya Deus lo volt olarak kullanılır. Deust Vult ifadesine ilk kez Gesta Francorum'da rastlanılır

Toulouselu IV. Raymond, bazen Raymond de Saint-Gilles olarak da adlandırılır, Toulouse kontu, Narbonne Dükü ve Birinci Haçlı Seferi liderlerinden biridir. Trablus kontu Pons ve Almodis de la Marche çiftinin oğludur. Saint-Gilles ile birlikte "Kont" unvanlarını babasından ve yerine geçtiği kardeşi IV. William'ın kızkardeşi Toulouse Kontesi Philippa'dan veraset yoluyla 1094 yılında almıştır.

<span class="mw-page-title-main">I. Philippe</span>

I. Philippe, Amorous yani Aşık olarak anılır ve 1060 yılından ölümüne kadar Frankların kralıydı.

Foucher de Chartres rahipti ve Birinci Haçlı Seferi'ne katıldı. Uzun yıllar Kudüs Kralı I. Baudouin'e hizmet etti ve Haçlı Seferi'nin tarihini Latince yazdı.

Savoyard Haçlı Seferi, 1366-67'de Balkanlar'a yapılan bir haçlı seferiydi. İskenderiye Haçlı Seferi'ne yol açan aynı planlamadan doğdu ve Papa V. Urbanus'un fikriydi. Savoy Kontu VI. Amadeus liderliğinde ve Doğu Avrupa'da büyüyen Osmanlı İmparatorluğu'na karşı yapıldı. Macaristan Krallığı ve Bizans İmparatorluğu ile bir işbirliği olarak tasarlanmasına rağmen, haçlı seferi İkinci Bulgar İmparatorluğu'na saldırmak için asıl amacından saptırıldı. Orada Haçlılar Bizanslılara teslim ettikleri küçük kazanımlar elde ettiler. İstanbul civarında ve Gelibolu'da Osmanlıların bazı topraklarını geri aldılar.

Aix (-la-Chapelle) Albert veya Aachen'li Albert ; Latince: Albericus Aquensis; fl. y. 1100) Birinci Haçlı Seferi ve erken Kudüs Krallığı tarihçisidir. 11. yüzyılın sonlarında doğdu ve daha sonra Aachen kilisesinde kanon (rahip) ve custos (koruyucu) oldu.

Piacenza Konsili, 1 Mart - 7 Mart 1095 tarihleri arasında Piacenza'da gerçekleşen, Roma Katolik Kilisesi'nin din adamları ve sıradan adamlarından oluşan karma bir sinoddur.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.