İçeriğe atla

II. Sultanzâde Nâsıreddin Mehmed Bey

Kontrol Edilmiş
II. Mehmed
Karamanoğulları Beyi
Hüküm süresi1398 - 1399
Önce gelenI. Alâeddin Ali Bey
Sonra gelenOsmanlı yönetimi
Karamanoğulları Beyi
Hüküm süresi1402 - 1423
Önce gelenOsmanlı yönetimi
Sonra gelenII. Bengi Alâeddin Ali Bey
DoğumMehmed bin Alâeddin
1379
Karamanoğulları Beyliği
Ölüm9 Şubat 1423[1]
Antalya, Osmanlı İmparatorluğu
DefinLarende[1]
Eş(ler)iİnci Hatun
Çocuk(lar)ıII. İbrahim
Diğer
HanedanKaramanoğulları
BabasıI. Alâeddin Ali Bey
AnnesiNefise Melek Hatun
DiniSünni İslam

II. Sultanzâde Nâsıreddin Mehmed Bey[2][3][4] ya da II. Mehmed Nâsıreddin Gıyaseddin Bey (1379[5] - 9 Şubat 1423) Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır. Annesi Nefise Melek Hatun, Osmanlı padişahı I. Murad'ın kızıdır.

Karamanoğulları Beyliği

Ana madde: Karamanoğulları Beyliği

Karamanoğulları, Anadolu Selçuklu Devleti'nin dağılmasından sonra Orta Anadolu'da bir Türkmen devletiydi. Karamanoğulları devletinin başkenti genellikle Karaman (Karamanoğulları tarafından yeniden adlandırılan antik Larende) ile bazen Konya ve diğer şehirlerdi. Yükselen Osmanlı İmparatorluğu'nun ana rakibiydi. Doğu Avrupa'daki Osmanlı Türklerinin muhalifleri genellikle iki ateş arasında Osmanlıları yakalamak için Karamanoğulları Beyliği ile ittifak aradılar.

Arka plan

1398 yılında Osmanlı padişahı I. Bayezid Rumeli'deyken, Mehmet'in babası I. Damad Alâeddin Ali Bey önemli bir Osmanlı şehri olan Ankara'ya baskın düzenledi. Bayezid Anadolu'ya döndü, Mehmet'in babasını yenerek öldürdü. Sonra Karaman'ı kuşatma altına aldı. Mehmet ve kardeşi Bengi Ali, Karamanlıların cezalandırılmaması şartıyla teslim oldu. Bayezid, Osmanlı İmparatorluğu'nun başkenti Bursa'da iki şehzadeyi hapse attı. Ancak dört yıl sonra Ankara Muharebesi'nde Timur'a yenildi ve Timur'un torunu Bursa'yı ele geçirdi ve Mehmet ile kardeşini serbest bıraktı.

Birinci iktidarı

Mehmet, serbest bırakılmasının ardından Karamanoğulları beyi olarak Karaman'a döndü. Babasının mal varlığına ek olarak Timur tarafından kendisine birkaç kale verildi ve kısa süre sonra topraklarını genişletmeye başladı. Timur'un yıkımlarının yol açtığı fetih döneminde Mehmet, Osmanlı ve Osmanlı müttefiki Germiyanoğulları Beyliği'ni işgal etmeye başladı. Özellikle Germiyanoğulları Beyliği'nin başkenti Kütahya'yı ele geçirdi. Germiyanoğulları Beyliği'nin beyi eski Osmanlı padişahı I. Bayezid'ın kayınpederiydi.

Osmanlı İmparatorluğu, 1413'te I. Mehmet'in Rumeli'de Musa Çelebi'yi yenmesiyle sona erdi. Zaferden sonra I. Mehmet Anadolu'ya döndü ve 1414'te Karamanoğulları Beyliği'ni mağlup etti. II. Mehmet, tüm Osmanlı topraklarını (Timur'un verdiği kaleler ve kendi ilhak ettiği şehirler) geri vermeyi kabul etti. 1415'te anlaşmayı ihlal etmeye çalışmasına rağmen tutuklandı ve bir daha asla ihlal etmeyeceğine yemin etmek zorunda kaldı. Sözünü tuttu ve 1415-1422 döneminde Osmanlı Devleti ile Karamanoğulları arasında barış hüküm sürdü.[6]

Ancak II. Mehmet diğer cephelerde savaşmaya devam etti. Çukurova'da (Güney Türkiye, Antik Kilikya) küçük bir beylik olan Ramazanoğulları Beyliği ile ittifak kurdu ve Güneydoğu Anadolu'da Mısırlı Memlûk Devleti'nin bir tebası olan Dulkadiroğulları Beyliği ile savaşmaya başladı. 1420'de Kayseri yakınlarında Memlükler tarafından yakalandı ve Mısır'da Kahire kentinde hapse atıldı.

İkinci iktidarı

Memluk sultanının 1421'de ölmesinin ardından Mehmet serbest bırakıldı. Kendini Karamanoğulları beyi ilan ettiği Karaman'a döndü. Kardeşinin hüküm sürdüğü Niğde hariç eski Karaman topraklarında hüküm sürdü.

1421'de Osmanlı İmparatorluğu'nda I. Mehmet öldü ve kısa süre sonra Osmanlılar ile Karamanoğulları Beyliği arasındaki savaş tekrar başladı. 1423'ün başlarında, II. Mehmet, Güneybatı Anadolu'da bir liman olan Antalya'yı Osmanlılardan almaya çalıştı. Muhtemelen amcası ve küçük erkek kardeşi tarafından çıkarılan iki isyandan kurtulan iktidara yeni Osmanlı padişahı II. Murad'ın başkentinden uzakta liman için savaşmayacağını düşünüyordu. Ancak Antalya valisi şehri savunmayı başardı. Çatışma sırasında Mehmet öldürüldü ve oğulları kuşatmayı kaldırdı.[7]

Ailesi

Eşler

  • İnci Hatun

Çocukları

  • Karamanoğlu Mustafa Bey
  • Karamanoğlu Oğuz Bey
  • II. İbrahim (1406 - 1464)
  • Karamanoğlu İsa Bey (ö. 1437)
  • Karamanoğlu Alaeddin Ali Bey

Kız çocukları

Anekdot

Geleneksel anlatıma göre, II. Mehmet, 1415 yılında Osmanlı mülklerine saldırmayacağına dair onu yemin etmeye zorladı, Mehmed Bey yemin ederken elini elbisesi içinde sakladığı bir canlı güvercin üzerine koymuş ve sonradan bu kuşu azat ederek yaptığı yemini geçersiz saymış olduğu hikâyesi tarihlere geçmiştir.[9][10] Bu eğlenceli anekdot muhtemelen bir uydurmadır.

Kaynakça

  1. ^ a b Uzunçarşılı, İsmail Hakkı. Anadolu beylikleri ve Akkoyunlu, Karakoyunlu devletleri: Siyası̂, idarı̂, fıkrı̂, iktisadı̂, hayat; ilmı̂ ve ictimaı̂ muesseseler; halk ve toprak. Türkiye: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 1937.
  2. ^ İbrahim Kafesoğlu: A short history of Turkish-Islamic states (excluding the Ottoman state), Turkish Historical Society Printing House, 1994, 978-975-16-0571-9, p. 204
  3. ^ ["A page of Ahşar Turkmens (Türkçe)". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2020.  A page of Ahşar Turkmens (Türkçe)]
  4. ^ Annemarie Schimmel, Islam in India and Pakistan, BRILL, 1982, 978-90-04-06479-9, p. 677.
  5. ^ Yılmaz Öztuna, Devletler Ve Hanedanlar Cilt 2. Öztuna, Yılmaz. Devletler ve hanedanlar: Turkiye (1074-1990). Türkiye: Kültür Bakanlığı, 2005. 
  6. ^ "History page {{in lang|tr}}". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2011. 
  7. ^ Prof. Yaşar Yüce-Prof. Ali Sevim: Türkiye tarihi Cilt I, AKDTYKTTK Yayınları, İstanbul, 1991 p 249-252
  8. ^ [Uzunçarşılı, İsmail Hakkı. Anadolu beylikleri ve Akkoyunlu, Karakoyunlu devletleri: Siyası̂, idarı̂, fıkrı̂, iktisadı̂, hayat; ilmı̂ ve ictimaı̂ muesseseler; halk ve toprak. Türkiye: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 1937. Anadolu Beylikleri ve Akkoyunlu, Karakoyunlu Devleti] |url= değerini kontrol edin (yardım). Türk Tarih Kurumu Basımevi. 1937. 
  9. ^ Sakaoğlu, Necdet (1999), Bu Mülkün Sultanları, İstanbul: Oğlak Yayınları. say. 63-68 ISBN 978-975-329-300-6 say.63
  10. ^ ["A Karaman page (Türkçe)". 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2020.  A Karaman page (Türkçe)]
Resmî unvanlar
Önce gelen:
Alâeddin Ali		Karaman beyi
1398-1399 		Sonra gelen:
Osmanlı yönetimi
Önce gelen:
Osmanlı yönetimi		Karaman beyi
1402-1420 		Sonra gelen:
Bengi Ali
Önce gelen:
Bengi Ali		Karaman beyi
1421-1423 		Sonra gelen:
II. İbrahim

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">I. Bayezid</span> 4. Osmanlı padişahı (1389–1402)

I. Bayezid veya Yıldırım Bayezid, dördüncü Osmanlı padişahı. 1389'dan 1402 yılına kadar hükümdarlık yapmıştır. Babası Sultan I. Murad, annesi ise Gülçiçek Hatun'dur.

<span class="mw-page-title-main">I. Mehmed</span> 5. Osmanlı padişahı (1413–1421)

I. Mehmed veya Mehmed Çelebi, beşinci Osmanlı padişahı. Tarihî kaynaklarda ismi, Mehmed isimli diğer padişahlarınki gibi, Muhammed şeklinde geçer. Babası I. Bayezid, annesi cariye olan Devlet Hatun'dur.

<span class="mw-page-title-main">Karamanoğulları Beyliği</span> Türk beyliği

Karamanoğulları Beyliği, Anadolu Selçuklu Devleti yıkılmadan önce Nureddin Bey tarafından temelleri atılan ve Kerimüddin Karaman Bey tarafından kurulan Larende merkezli beyliktir. Karamanoğlu Mehmet Bey, Türkçeyi beylik sınırları içerisinde konuşulacak dil ilan etmişti ancak zamanla beylikte Farsça resmî dil olmuştur. 13. yüzyılda Anadolu'daki en güçlü Türk beyliği kabul ediliyordu. Beylerinin Afşar boyuna veya Salur boyunun, Karamanlı oymağının, Begbölük uruğunun, Kallaklar tiresine bağlı olduğu belirtilmiştir. Beyliğin halk kitlesi ise çoğunlukla Salur ve Afşar boyuna bağlıdır.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı İmparatorluğu kuruluş dönemi</span> Osmanlı İmparatorluğunun kuruluşundan İstanbulun Fethine kadar süren tarihî dönem (1299–1453)

Osmanlı İmparatorluğu kuruluş dönemi (1299-1453), Osmanlı Devleti'nin kuruluşundan Kostantiniyye'nin fethine kadar devam ettiği kabul edilen dönemdir.

<span class="mw-page-title-main">Aydınoğulları Beyliği</span> II. Dönem Anadolu Beyliği

Aydınoğlu Beyliği veya Aydınoğulları Beyliği, Anadolu Selçuklu Devleti'nin çökmesi ve dağılmasıyla başlayan Anadolu Beylikleri döneminde, 14. yüzyıl başlarında Güneybatı Anadolu’da Aydın ve çevresinde kurulmuş; döneminde hayli etkili olmuş bir Türkmen beyliğidir.

<span class="mw-page-title-main">Germiyanoğulları Beyliği</span> Batı Anadoluda eski bir Türk beyliği

Germiyanoğulları Beyliği, Anadolu Selçuklu Devleti’nin çökmesi ve dağılmasıyla başlayan Anadolu Beylikleri döneminde Batı Anadolu’da Kütahya merkezli olarak kurulmuş bir beyliktir. Germiyan adının anlamı Farsçada "sıcak" anlamına gelen germâ sözcüğünden, yine Farsçadaki çoğul üretme takısı -yân ile türetilmiştir. "Ilıcalar" anlamına gelir. Germiyan aşiretinin menşei hakkında çeşitli görüşler vardır.

<span class="mw-page-title-main">Mehmed (Karamanoğulları beyi)</span> Karamanoğullarının 2. Hükümdarı

Karamanoğlu Mehmed, Şemseddin Mehmed Bey ya da Karamanoğlu Mehmed Bey,, Karamanoğulları Beyliği'nin kurucusu Kamerüddin-ili'nin subaşısı Kerimüddin Karaman Bey'in en büyük oğludur.

II. Yakub Bey 1387-1390, 1402-1411 ve 1413-1428 tarihleri arasında üç defa Germiyanoğulları Beyi oldu.

<span class="mw-page-title-main">II. İbrahim (Karamanoğulları beyi)</span> Karamanoğullarının 17. Hükümdarı

Karamanoğlu II. İbrahim Bey, Karamanoğulları Beyliği'nin 17. beyi. 1423 ve 1464 yılları arasında beylik yapan İbrahim Bey'in dönemi Osmanlı Devleti ile Karamanoğulları Beyliği ilişkilerinin en gergin olduğu dönemdir. Alimleri ve edipleri himaye eden İbrahim Bey, kendisiyle görüşen Fransız seyyahı Bertrandon de la Broquiere tarafından otuz iki yaşında yakışıklı bir hükümdar olarak kaydedilir.

<span class="mw-page-title-main">Erzincan Beyliği</span> Türk beyliği

Erzincan Beyliği, Erzincan Emirliği veya Mutahharten Beyliği, 14. yüzyılın sonları ile 15. yüzyılın başlarında hüküm süren Anadolu Türk Beyliklerinden biri.

Nâsıreddin Muhammed Bey Dulkadiroğulları Beyliği'nin beşinci hükümdarı ve altıncı Osmanlı padişahı II. Murad'ın dedesidir.

İsfendiyar Bey, 1392-1440 yılları arasında hüküm sürmüş Candaroğulları Beyidir. Osmanlı ile olan münasebetlerden dolayı kendi isminden ithafen Candaroğulları Beyliği'ne İsfendiyaroğulları olarak da hitap edilmektedir.

II. Süleyman Paşa ya da II. Süleyman Bey, 1385-1392 yılları arasında hüküm sürmüş Candaroğulları Beyi.

<span class="mw-page-title-main">II. Damad Bengi Alâeddin Ali Bey</span> Karamanoğullarının 16. Hükümdarı

II. Damad Bengi Alâeddin Ali Bey Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır. Annesi Nefise Melek Hatun, Osmanlı padişahı I. Murad'ın kızıdır.

Sultanzâde Pîr Ahmed Bey, Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır.

I. Damad Alâeddin Ali Bey Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır. Diğer çoğu Karamanoğulları beyleri gibi Ali Bey de yükselen Osmanlı İmparatorluğu'nun rakibiydi ve iki beylik birbirlerine karşı sürekli savaşlar yaptılar.

Turgutoğlu Mahmud Bey, 1483-1487 yıllarında Karamanoğulları beyiydi. Turgut Bey'in oğlu, II. İbrahim'in torunudur. Karamanoğlu beyi Kasım'ın ardılıydı.

I. Yakub Bey Germiyanoğlu veya Yakub bin Kerimüddin Ali Şîr, Germiyanoğulları Beyliği'nin kurucusu. Ankara’daki Kızılbey Camii'nin minberindeki kitabeden Yakub Bey'in hükümdarlığını Ankara'ya kadar genişlettiği ve Selçuklu hakimiyetini tanıyarak III. Alâeddin Keykubad'a tabiyet sunduğu anlaşılmaktadır. Ancak ondan önce Selçuklu tahtına bulunan II. Gıyaseddin Mesud’a tabi olmamış ve İlhanlı hakimiyetini tanımıştı. Merkezi hükümetin çöküşüyle birlikte Germiyanoğulları da yavaş yavaş bağımsızlık kazanmaya başlamıştır. Yakub Bey'den sonra oğlu Çağsadan Mehmed Bey başa geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">1413-1415 Osmanlı-Karaman Savaşı</span>

1413-1415 Osmanlı-Karaman Savaşı, Osmanlı Devleti ile Karamanoğulları Beyliği arasında Osmanlıların zaferiyle biten savaş.

<span class="mw-page-title-main">Konya Antlaşması (1415)</span>

Konya Antlaşması, 1413-1415 Osmanlı-Karaman Savaşı'nı sonlandıran barış anlaşması.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.