II. Lothar
| II. Lothar Lotharingia Kralı | |
|---|---|
| II. Lothar | |
 | |
| Lotharingia Kralı | |
| Hüküm süresi | 855-869 |
| Önce gelen | I. Lothar |
| Sonra gelen | Germen Ludwig ve Dazlak Karl |
| Doğum | 835 |
| Ölüm | 08 Ağustos 869 (34 yaşında) Piacenza |
| Eş(ler)i | Teutberga Waldrada |
| Çocuk(lar)ı | Waldrada'dan: Hugh Gisela Bertha Ermengarde |
| Hanedan | Karolenj |
| Babası | I. Lothar |
| Annesi | Tourslu Ermengard |
| Dini | Katolik |
II. Lothar (835 – 8 Ağustos 869), 855 yılından ölümüne kadar geçen dönemin Lotharingia kralı. İmparator I. Lothar ile Tourslu Ermengard'ın ikinci oğludur. Büyük Boso'nun kızı Teutberga ile evlidir.
Hükümdarlığı
Siyasi sebeplerden dolayı, babası onu 855 yılında Teutberga ile evlendirdi. Aynı yıl babasının ölümüyle Orta Francia bölgesi kendisine kaldı. Bu bölge Regnum Lotharii adıyla biliniyordu ve 10. Yüzyıl başlarında Lotharingia ya da Loren olarak anılır oldu. Büyük kardeşi II. Ludwig imparator unvanı ile Kuzey İtalya'yı, küçük kardeşi Karl ise babasının topraklarının batı bölümü ile Burgonya ve Provence'i aldı. Kardeşi Charles 863 yılında öldü ve onun topraklarının bir bölümünü krallığına kattı.
Teutberga'nın doğurganlığı olmadığı için, Lothar bu evliliği sonlandırmaya çalıştı. Lothar'ın bu evliliği sonlandırmaya olan arzusu, amcaları Dazlak Karl ve Germen Ludwig ile olan ilişkisini etkiledi. Lothar bu evliliğin bitmesini metresi Waldrada ile evlenebilmek için istiyordu. Ancak Teutberga'nın kardeşi Hucbert onun adına çile ile sınandı ve başarılı oldu. Böylece Lothar Teutberga'yı kabullenmeye mecbur kaldı. Buna rağmen kendisi gayretlerini sürdürdü ve topraklarını devretmesi ve yerel din adamlarının varlığına razı gelmesi koşuluyla evliliğinin iptali için ağabeyi İmparator II. Ludwig'in desteğini aldı.
Frank piskoposların oluşturduğu kilise meclisi 863 yılında toplandı ve kararı onadı. Ancak Teutberga Dazlak Karl'a sığındı ve Papa I. Nikolas kilise meclisinin kararını bozdu. İmparatorun Roma'ya seferi burada sonuçsuz kaldı ve ayrıca 865 yılında Lothar aforoz edilmekle tehdit edildi. Bunun yanında Lothar, Germen Ludwig ile Karl'ın kendi krallığını bölüşmeyi tasarladıklarını düşünüyordu. Bunların üzerine Teutberga'yı geri getirdi. Teutberga'ysa, ya zorlandığı için ya da isteğinden dolayı, evliliğin iptali için olan arzusunu dile getirdi. Bunun üzerine Lothar bunu yeni papa II. Adrian’a bildirmek için İtalya’ya gitti. Papanın olumlu görüşlerini aldıktan sonra geri dönmek üzere yola koyulduğunda, yüksek ateş sonucu 8 Ağustos 869’da Piacenza’da hayatını kaybetti.
Veraset
II. Lothar’ın tek oğlu olan Hugh, Waldrada’dandı ve gayrimeşru idi. Bu yüzden onun varisi ağabeyi İmparator II. Ludwig olmuştur. Ludwig Bari Emirliği üzerine seferdeyken, krallık amcaları Dazlak Karl ve Germen Ludwig arasında Meerssen Anlaşması ile paylaşılmıştır.
Nesli
II. Lothar’ın hepsi Waldrada’dan ve hepsi gayrimeşru olmak üzere bir oğlu ve muhtemelen üç oğlu vardı:
- Hugh (c. 855–895), Alsas Dükü (867–885) (867–885)
- Gisela (c. 865–908), 883’te Frisia hakimi Viking lideri Godfrey ile evliydi. 885 yılında Godfrey öldürüldü.
- Bertha (c. 863–925),Teutberga’nın yeğeni Arles Kontu Theobald of Arles (c. 854–895), ile evliydi. Hugh ve Boso adında iki oğulları vardı. Theobald’ın ölümünden sonra, 895 and ile 898 arasında Toskanalı II. Adalbert (c. 875–915)[1] ile evli kaldı (c. 875–915)[1]. En az üç çocukları vardır: Guy,[2] Lambert ve Ermengard.
- Ermengard
Kaynakça
- ^ Wickham, Chris (1990). Early Medieval Italy: Central Power and Local Society 400-1000. University of Michigan Press. ss. 59-60. ISBN 0-472-08099-7.
- ^ Townsend, Geo (1847) Ecclesiastical and Civil History Philosophically Considered, Vol. II, p. 157
Bibliyografya
- Hincmar, "Opusculum de divortio Lotharii regis et Tetbergae reginae," in Cursus completus patrologiae, tome cxxv., derleyen J. P. Migne (Paris, 1857–79)
- M. Sdralek, Hinkmars von Rheims Kanonistisches Gutachten uber die Ehescheidung des Königs Lothar II (Freiburg, 1881)
- E. Dummler, Geschichte des ostfränkischen Reiches (Leipzig, 1887–88)
- E. Muhlbacher, Die Regenten des Kaiserreichs unter den Karolingern (Innsbruck, 1881)
