I. Valentinianus
| Valentinianus | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| 65. Roma imparatoru | |||||
| Hüküm süresi | 26 Şubat - 28 Mart 364 (tek başına) 26 Mart 364 - 17 Kasım 375 (doğunun imparatoru kardeşi Valens ile birlikte batının imparatoru olarak) | ||||
| Önce gelen | Jovian | ||||
| Sonra gelen | Valens, Gratianus ve II. Valentinianus | ||||
| Doğum | 321 Cibalae, Pannonia | ||||
| Ölüm | 17 Kasım 375 Brigetio, Pannonia (Szőny, günümüz Macaristan) | ||||
| Defin | Havariyyun Kilisesi | ||||
| Eş(ler)i | Marina Severa Justina | ||||
| Çocuk(lar)ı |
| ||||
| |||||
| Hanedan | Valentinianus Hanedanı | ||||
| Babası | Yaşlı Gratianus | ||||
Flavius Valentinianus (321 - 17 Kasım 375), 364 yılından ölümüne kadar Roma imparatoruydu. Kendisinden genellikle son büyük Batı imparatoru olarak bahsedilir. Başarılı bir general olan Yaşlı Gratianus'un oğlu olarak dünyaya gelmiştir.
Yaşamı
Valentinianus, Julianus ve Jovian dönemlerinde subaydı ve imparatorluk kademelerinde yukarılara yükselmişti. Sağlam yapısı ve dikkat çeken görünümüyle büyük cesaret ve askerî yeteneğe sahipti. Jovian'ın ölümünden sonra 26 Şubat 364'te Bitinya'da Nicaea'da (bugünkü İznik) kırk dört yaşında ordudaki subaylar tarafından imparator seçildi. Valentinianus kısa bir süre sonra kardeşi Valens'i de imparator yaptı.
İki kardeş yukarı Moesia'da Niş şehrinde imparatorluğu paylaştılar. Batı Roma imparatoru olarak Valentinius İtalya, İllirya, Hispania, Galya, Büyük Britanya ve Afrika'yı aldı. Valens ise Balkan yarımadasının doğusunu, Yunanistan, Mısır, Suriye ve Anadolu'yu aldı. Çok geçmeden Julianus'un soyundan Procopius'un ayaklanmasıyla karşı karşıya kaldılar. Valens 366'da Procopius'un ordusunu Lidya'da yenilgiye uğrattı ve Procopius hemen idam edildi.
Valentinianus'un kısa süreli hükümdarlığı sırasında Afrika, Almanya ve Britanya'da savaşlar vardı. Roma barbarlarla, özellikle de Burgundiler ve Saksonlar ile çatışma içindeydi.
Valentinianus'un başlıca çalışması sınırların korunmasıydı. Başlangıçta Milano kuzey İtalya'nın meselelerini çözmek için seçtiği karargâhtı. Ertesi yıl (365) Valentinianus Alamanlara karşı generallerinin seferlerini idare etmek için önce Paris sonra da Reims'teydi. Jovian'ın yenilgiye uğrattığı Alamanlar Ren'in öteki yakasına çekilmişlerdi. Ancak 367'nin sonlarından aniden Ren'i geçip Moguntiacum (Mainz)'a saldırdılar ve şehri yağmaladılar. Valentinianus, Solicinum'da büyük bir orduyla Alamanlara saldırdı ve büyük bir katliam yaparak yendi. Ancak kendi de büyük kayıplar verdiği için başarısının arkasını getirmedi.
Daha sonra 374'te Valentinianus, Alamanlar'ın kralı Macrianus ile barış yaptı ve o noktadan sonra Macrianus gerçek anlamda Romalıların dostu oldu. Sonraki üç yılı Valentinianus Ren sınırının savunmasını düzenlemek için karargâh olarak seçtiği Trier'de geçirdi ve sayısız miktarda kalenin inşasını bizzat idare etti.
Döneminde Galya kıyıları Sakson korsanların saldırılarına uğruyordu. Piktler ve İskoçlarla iş birliği yapan korsanlar Antoninus Duvarından Kent kıyılarına kadar Britanya'yı yakıp yıkmışlardı. 368 yılında istilacıları püskürtmek için Kont Theodosius gönderildi ve başarı sağlandı. Ardından adada imparatorun onuruna Valentia adında yeni bir eyalet kuruldu.
Afrika'da Firmus askerî vali Comes Romanus'un zalimliği ve zorbalığından çaresiz düşmüş köylülerin desteğiyle isyan çıkardı. Yine Theodosius ufak çaplı bir gazi ordusuyla Afrika'ya gönderildi. Firmus esir düşmemek için intihar etti.
374'te bugünkü Moravya ve Slovakya'nın olduğu bölgedeki bir Germen kabilesi Quadi kendi toprakları kabul ettikleri Tuna'nın kuzeyindeki Roma kalelerinden rahatsız oldular ve kralları Gabinius'un haince öldürülmesiyle iyice çileden çıktılar ve nehrini öteki yakasına geçerek Panonya eyaletini yakıp yıktılar. İmparator 375'in Nisan ayında güçlü bir ordu ile İlliryum'a girdi. Ancak Quadi elçileriyle yapılan bir resmî görüşmede öfkeli bir şekilde bağırırken kafatasındaki damarlarda bir çatlama oldu. Bu yara 17 Kasım 375'te ölümüne yol açtı.
İtibarı
A.H.M. Jones'un yazdığına göre "Valentinianus sert ve gaddar olmasının yanında kendi görgüsüz olduğu gibi görgülü kişilere de düşman olduğunu anlatır. İyi giyimlilerden, eğitimlilerden, zenginlerden ve iyi şartlarda doğmuş olanlardan nefret ederdi. Ancak yetenekli bir asker ve vicdan sahibi bir yöneticiydi. Kendi babasının da geldiği alt sınıflarının refahına ilgi gösterirdi. Ne yazık ki, iyi niyetli girişimleri seçtiği yanlış bakanlar ve tüm kanıtlara rağmen onların erdemine olan inatçı inancı yüzünden çoğu zaman boşa giderdi."[1]
Valentinianus Hristiyandı ancak tüm tebaasına dinî özgürlük tanırdı.
Kaynakça
- ^ A.H.M. Jones, The Later Roman Empire, 284-602: A Social, Economic and Administrative Survey (Baltimore: Johns Hopkins University, 1986), p. 139.
| Resmî unvanlar | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Jovian |  Roma imparatoru 364–375 | Sonra gelen: Valens, II. Valentinianus ve Gratianus |
