Karamanoğulları Beyliği, Anadolu Selçuklu Devleti yıkılmadan önce Nureddin Bey tarafından temelleri atılan ve Kerimüddin Karaman Bey tarafından kurulan Larende merkezli beyliktir. Karamanoğlu Mehmet Bey, Türkçeyi beylik sınırları içerisinde konuşulacak dil ilan etmişti ancak zamanla beylikte Farsça resmî dil olmuştur. 13. yüzyılda Anadolu'daki en güçlü Türk beyliği kabul ediliyordu. Beylerinin Afşar boyuna veya Salur boyunun, Karamanlı oymağının, Begbölük uruğunun, Kallaklar tiresine bağlı olduğu belirtilmiştir. Beyliğin halk kitlesi ise çoğunlukla Salur ve Afşar boyuna bağlıdır.
Germiyanoğulları Beyliği, Anadolu Selçuklu Devleti’nin çökmesi ve dağılmasıyla başlayan Anadolu Beylikleri döneminde Batı Anadolu’da Kütahya merkezli olarak kurulmuş bir beyliktir. Germiyan adının anlamı Farsçada "sıcak" anlamına gelen germâ sözcüğünden, yine Farsçadaki çoğul üretme takısı -yân ile türetilmiştir. "Ilıcalar" anlamına gelir. Germiyan aşiretinin menşei hakkında çeşitli görüşler vardır.
Diyâr-ı Bekr Eyaleti tam adı Diyâr-ı Bekr Beylerbeyliği, 1515 yılında kurulan Osmanlı Devleti eyaleti. Eyaletin merkezi Diyarbakır'dır. Doğrudan Osmanlı İmparatorluğuna bağlı olarak yönetilmiştir.
Sâhib Ataoğulları Beyliği Anadolu Selçuklu Devleti'nin yıkılmasında sonra Afyonkarahisar ve çevresinde kurulan II. Dönem Anadolu Beylikleri'ndendir. Anadolu Selçuklu Devleti veziri Sâhib Ata Fahreddin Ali'nin oğulları tarafından kurulan beylik, 1275-1341 yılları arasında varlığını sürdürdü.
Trablusgarp Eyaleti veya Trablusgarp Beylerbeyliği, Osmanlı Devleti eyaletidir. Osmanlı Devleti'nde iki tane Trablus adını taşıyan idari bölge bulunmaktadır. Bunları birbirinden ayırmak için buradakine Trablus-ı Garb veya Mağrib Trablusu, Şam bölgesindekine Trablus-ı Şam veya Şam Trablusu denilmiştir. Trablusgarp 360 yıl, 1 ay, 20 gün Osmanlı egemenliğinde kalmıştır. Trablusgarp Eyaleti, sâlyâneli bir deniz eyaletidir. 17. yüzyılda ocaklık olmuştur.
Hariciye Nazırlığı ya da Hariciye Nezareti Son dönem Osmanlı Hükümetlerinde devletin dış siyasetini yürütmekle görevli, günümüzdeki Dışişleri bakanlığı'na karşılık gelen kurumdur. İstanbul'da günümüzde İstanbul Valiliği işlevini gören Babıali binasında sadrazamlıkla aynı binayı paylaşmıştır.
Maarif Nazırlığı ya da Maarif Nezareti son dönem Osmanlı Hükümetleri'nde eğitim işlerinden sorumlu olan nazırlıktır.
Çobanoğulları Beyliği, 1211(?)-1309 yılları arasında Kastamonu ve çevresinde hüküm sürmüş Anadolu Beylikleri'nden biridir.
Dahiliye Nazırlığı veya Dahiliye Nezareti, son dönem Osmanlı hükûmetlerinde içişlerinden sorumlu bakanlığa verilen isimdir.
Maliye Nâzırlığı veya Maliye Nezâreti, son dönem Osmanlı hükûmetlerinde maliye işlerinden sorumlu olan nâzırlıktır.
Tunus Beyliği ya da Tunus Prensliği, Hüseyni Hanedanı'na mensuptur. Kurucusu Hüseyin bin Ali'dir. 17 Temmuz 1705'te Tunus bağımsızlığını kazandı ve Fransa Tunus'u işgal edene kadar Osmanlı Vasalı olarak kaldı. Hanedanın son hükümdarı VIII. Muhammed tahtan indirilerek devrim oldu ve Cumhuriyet'e dönüştürüp kararda prens olarak değişmiştir. VIII. Muhammed 1957'de tekrar prens oldu ve ölümüne kadar prenslik yaptı. 1922'ya kadar Osmanlı hükümeti Tunus Beylerini, Tunus Beyi olarak saymıştır.
Tunus Beyliğinin beyleri ve bey süresi aşağıda belirtilmiştir.
Hüseyni Hanedanı, Aslen Girit'ten gelen Türk-sipahi kökenli olan Tunus Beyliği'nin yönetici hanedanıydı. Murâdî Hanedanı'nın ardından 1705'te Hüseyin bin Ali altında iktidara geldi. Hüseyniler iktidara geldikten sonra beyler olarak hüküm sürdüler ve 1957'ye kadar Tunus'u yönettiler.
II. Hüseyin Bey veya asıl adıyla El-Hüseyin ibn Mahmud, 8. Tunus beyi. 1824 yılında Mahmud bin Muhammed'in ölümünden sonra Tunus Beyi olmuş; 1835 yılında ölünce Mustafa Bin Mahmud, Tunus Beyliğinin başına geçmiştir.
Mustafa bin Mahmud veya Mustafa İbn Mahmud, 9. Tunus beyidir. 1835'te ölen II. Hüseyin Bey ölünce yerine geçmiştir. 1837'de ölünce yerine I. Ahmed Bey Tunus beyi olmuştur.
II. Muhammed Bin Hüseyin, 1855-1859 yılları arasındaki Tunus beyidir. Tunus beyi I. Ahmed Bey'in 30 Mayıs 1855 tarihinde ölmesiyle Tunus Beyliği'nin yönetiminin başına geçmiştir. 1859 yılına kadar ölene kadar Tunus Beyliği'nin yöneticisi olmuştur. 1859 yılında ölünce Tunus Beyliği'nin başına III. Muhammed Sadık Bey tahta geçmiştir.
Menteşe Sancağı, Osmanlı Devleti zamanında günümüzdeki Muğla iline denk gelen sancak.
El-Kerem, Tunus'un Tunus ilinde bulunan bir şehir ve belediyedir. Belediye, başkent Tunus'un doğusunda Tunus Körfezi'nin kıyısında yer almakta olup Tunus metropoliten alanının bir parçasıdır. Yüzölçümü 9,628 km² olan belediyenin nüfusu 2020 yılı itibarı ile 84.521'dir.
Muhammediye, Tunus'un Ben Arus ilinde bulunan bir şehir ve belediyedir. Belediye, başkent Ben Arus'un güneyinde yer almakta olup Tunus metropoliten alanının bir parçasıdır. Yüzölçümü 97,36 km² olan belediyenin nüfusu 2022 yılı itibarı ile 81.952'dir.
Konstantin Beyliği (Arapça: ), Gündoğumu Beyliği veya Doğu Beyliği resmi adıdır, Cezayir-i Garp eyaletinin'nin üç beyliğinden biriydi . Bölge Hafsiler'den alınmıştır. 1514'ten 1648'e kadar olan dönemde Konstantin'in Tunus Hafsîlerine olan bağımlılığı sona ermiş ve 1530'larda Cezayir'in merkezi gücüne kesin olarak bağlanmıştır. Ancak tüm eyaletin kontrolü ancak güçlü aşiret konfederasyonlarıyla yaşanan çatışmalardan sonra sağlanabilmiştir. Beylik, Fransa'nın Cezayir'i İşgali sırasında 1837 Konstantin kuşatması sırasında yıkıldı. Beyliğin temelleri üzerine 1848 yılında Fransızlarca Konstantin departmanı kuruldu.
