Horst Dassler
Horst Dassler | |
|---|---|
| Doğum | 12 Mart 1936 Erlangen, Orta Frankonya, Nazi Almanyası |
| Ölüm | 9 Nisan 1987 (51 yaşında) Erlangen[1] ya da Herzogenaurach,[2] Orta Frankonya, Batı Almanya |
| Meslek | Girişimcilik |
| Etkin yıllar | 1960–1987 |
| Tanınma nedeni | Adidas yöneticisi Arena'nın Kurucusu |
| Evlilik | Monika |
| Çocuk(lar) | Suzanne, Adi |
| Ebeveyn(ler) | Adolf Dassler Käthe Dassler |
| Akraba(lar) | Rudolf Dassler |
Horst Dassler (12 Mart 1936 - 9 Nisan 1987)[3]:215 Alman bir iş adamıydı. Adidas'ın kurucusu Adolf "Adi" Dassler'in oğludur. Horst Dassler, bir mayo şirketi olan Arena'nın kurucusu ve Adidas'ın başkanıydı. Öldüğünde, Adidas 40 ülkede iştirakleri olan dünyanın en büyük spor malzemeleri üreticisiydi.[4] Horst'un kendisi, futbol ve Olimpiyatların dünya yönetim organlarının haklarını yönetme konusundaki ayrı işinin bir sonucu olarak spor sponsorluğunun babası olarak biliniyordu.
Horst aynı zamanda Puma'nın kurucusu Rudolf Dassler'in yeğeniydi.
Adidas Kariyeri
Dassler, 1960 yılında babasının şirketine katıldı ve Alsas'ta daha sonra Fransa'nın önde gelen spor malzemeleri üreticisi haline gelen bir Adidas iştiraki kurdu.[4] Dassler'in başarıları arasında 1973 yılında Arena mayo markasını kurması da vardı. Dassler, 1972 Münih Olimpiyatları'nda Mark Spitz'in performansından etkilenmişti. Ultra hafif bir kumaş geliştiren Dassler, Avustralyalı yüzücü Shane Gould'u Shane Gould Kadın Mayo Koleksiyonu'nu tanıtmak üzere bir sponsorluk anlaşması yapmaya ikna etti. Dassler sporcularla sponsorluk anlaşmaları imzalamaya devam etti ve 1976 Montreal Olimpiyatları'nda "Arena Elit Takımı" Mark Spitz, Novella Calligaris, Steve Furniss, David Wilkie, Shirley Babashoff, Gary Hall Sr., Klaus Dibiasi, Ulrika Knape ve Maxine “Miki” King'i içeriyordu.[5] Sporcularla anlaşmanın ötesinde Dassler, Adidas'ın ulusal spor federasyonları ve Olimpiyat komiteleriyle özel ayakkabı ve giyim anlaşmaları imzalamasına öncülük etti. Dassler'in ölümünden sonra Adidas bu işteki payını önemli ölçüde kaybetmiş olsa da, beş yıl sonra bile Adidas'ın yaklaşık 100 şirketle bağı vardı.[6]
Babasının 1978'de ölümünden sonra Dassler'in annesi Käthe Dassler şirketin yönetim kurulu başkanı oldu ve Dassler Almanya'ya dönerek firmanın üst yönetiminde yerini aldı.[4][7] Annesi 1984 yılında öldüğünde Dassler başkanlık görevini üstlendi ve bu görevi ölümüne kadar sürdürdü.[7]
Dassler, kontrolü ele aldıktan hemen sonra spor ayakkabılarında artan rekabetle karşı karşıya kaldı: Nike, Inc. Adidas'ın Amerika Birleşik Devletleri ve Japonya'daki pazar payını eritiyordu ve Dassler'in amcası tarafından babasıyla yaşadığı bir anlaşmazlığın ardından kurulan Puma SE, bir önceki yıl spor ayakkabı satışlarını %35 oranında artırmıştı. Dassler bu zorluğa, şirket merkezinde aile üyelerinin yerine profesyonel bir yönetim ekibi kurarak yanıt verdi. Adidas'ın satışlarının Nike'ın üçte birine düştüğü Amerika Birleşik Devletleri'nde Dassler, dağıtım kanallarını çeşitlendirmeye ve Adidas'ın karşılayamadığı tüketici talebinin spor ayakkabılardan, gündelik ayakkabılara kaymasına yanıt vermeye çalıştı.[8]
Spor pazarlamacısı olarak kariyeri
Horst Dassler spor sponsorluğunun babası olarak bilinir. Dassler 1970'lerin ortalarında İngiliz reklam yöneticisi Patrick J. Nally ile birlikte dünyanın ilk spor pazarlama şirketini kurdu. İkili, yeni seçilen FIFA Başkanı João Havelange'a başvurarak futbol kurumunun gelirlerini maksimize edemediğine inandı. Dassler, Dünya Kupası ve FIFA'nın diğer faaliyetleri için kurumsal sponsorluklar almayı önerdi. Coca-Cola'yı 8 milyon dolar taahhüt ederek FIFA'nın ilk kurumsal sponsoru olmaya ikna etmek için ikilinin 18 ay süren zorlu bir pazarlamacılık yapması gerekti. Coca-Cola böylece bir spor dalının dünya çapındaki ilk özel sponsoru oldu.[9] Dassler ve Nally, McDonald's ve Levi Strauss & Co. gibi büyük şirketlerden sponsorluklar almaya devam etti. Dassler'in iş uygulamalarının çok az sınırı vardı ve David Yallop How they Stole the Game adlı kitabında Havelange ile ilişkisinin "Drahtzieher" olduğunu söylüyor. Dassler "kukla ustası"ydı. 1982'de Dassler, Nally ile yollarını ayırdı ve ISL Marketing A.G.'yi kurdu; bu şirket FIFA haklarını pazarlamaya devam etti ancak FIFA'dan toplu olarak satın aldığı reklam haklarına, televizyon haklarını da ekledi.[10]
Mayıs 1985'te ISL, Uluslararası Olimpiyat Komitesi'nin (IOC) kurumsal sponsorluk programını yönetmek üzere seçildi. Oldukça kazançlı olan bu sözleşme, rekabetçi bir ihale yapılmadan ve hatta Nally'nin rakip pazarlama şirketi West Nally, Ltd'ye alternatif bir teklif sunma fırsatı verilmeden imzalandı. Birçok kişi bu özel anlaşmanın arkasında Adidas ile IOC arasındaki kişisel ilişkilerin olduğundan şüpheleniyordu. IOC Başkanı Juan Antonio Samaranch herhangi bir usulsüzlüğü reddetti ve Dassler, yalnızca Olimpiyat hareketine yönelik iyi niyetle hareket ettiğini iddia ederek bir çıkar ilişkisi olduğunu reddetti.[11] İngiliz spor gazetecileri Vyv Simson ve Andrew Jennings'e göre Dassler ve ISL, Olimpiyatların son derece başarılı bir gelir getirici girişime dönüşmesinden büyük ölçüde sorumluydu. Dassler, Coca-Cola ve diğer önemli şirketlerin Olimpiyat sponsorluğunu elde etmek için bağlantılarını kullandı ve Monte Carlo bankalarından Olimpiyat finansmanı sağladı. Yıllar sonra Samaranch, Dassler'in cenaze töreninde ana konuşmacıydı.[12]
Dassler'in ölümünden yıllar sonra, Mayıs 2001'de ISL 300 milyon dolar net borçla iflas başvurusunda bulundu.[13]
Ölümü
Horst Dassler 9 Nisan 1987 tarihinde kansere bağlı komplikasyonlar nedeniyle hayatını kaybetti. Geride eşi Monika ile Suzanne ve Adi adında iki çocuk bıraktı.[4]
Kaynakça
- ^ Ravensburg, Munzinger-Archiv GmbH. "Horst Dassler - Munzinger Biographie". www.munzinger.de. 2 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2024.
- ^ "Adidas Company President Dies". Lawrence Journal-World. 4 Ekim 1987. 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2010.
- ^ Smit, Barbara (2009). Sneaker Wars. New York: Harper Perennial. ISBN 978-0-06-124658-6.
- ^ a b c d "Horst Dassler dies at 51". The Washington Post. 11 Nisan 1987. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2024.
- ^ "1973–1983: First Decades, The Innovations". History of Arena Water Instinct. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2018.
- ^ Sandomir, Richard (2 Nisan 1992). "Top Athletes Are Being Wooed to Fill Some Big Shoes: 'We are all battling for the same athletes,' said one shoe executive". New York Times. s. Sec. 8, p. 3. 11 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018.
- ^ a b AP wire report (11 Nisan 1987). "Horst Dassler Is Dead at 51; Led Adidas Sporting Goods". New York Times. s. 32. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2018.
- ^ Tagliabu, John (3 Eylül 1984). "Adidas, the Sport Shoe Giant, Is Adapting to New Demands". New York Times. s. 33. 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2018.
- ^ Bensinger, Ken (2018). Red Card: How the U.S. Blew the Whistle on the World's Biggest Sports Scandal. New York: Simon & Schuster. ss. 28-29. ISBN 9781501133909.
- ^ Bensinger 2018, s. 32.
- ^ Schmitt, Eric (6 Şubat 1986). "Revam,ping the Olympic Franchise". New York Times. ss. F6-F7. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018. insert: "A Deal that Has Some Crying Foul" on p. F7.
- ^ Lipsyte, Robert (21 Şubat 1999). "Evidence Ties Olympic Taint To 1936 Games". New York Times. ss. SP1 & SP3, at SP3. 17 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018.
- ^ Staun, Jakob (2 Haziran 2006). "The Fall of ISL". Play the Game. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2018.
