Holosen takvimi, Holosen dönemini dikkate alarak 10.000 yılından numaralandırılmış bir sistemdir. İlk kez Neolitik Devrim için kullanılmıştır. MS 2024 yılı, Holosen takviminde 12024 yılına denk gelir.
Toros Dağları ya da kısaca Toroslar, Türkiye'nin Akdeniz kıyılarına paralel olarak, Teke Yarımadası'ndan Suriye'ye, hatta iç kesimlere de uzayarak Irak sınırına varan, içinde birçok sıradağı da barındıran bir dağ zinciridir. Bu zincirin en yüksek noktası 3.767 metrelik Kızılkaya zirvesidir.
Kuvaterner, jeolojide yaklaşık son 2,588 ± 0,005 milyon yıllık dönemi kapsayan, Uluslararası Stratigrafi Komisyonunun (ICS) kabul ettiği jeolojik zaman cetveline göre tanımlanmış, Senozoik Zaman'ın sonuncu bölümüdür. Neojen'in sonundan günümüze kadar devam eder. Gayriresmî "Geç Kuvaterner" kavramı, son 0,5–1,0 milyon seneyi kapsar.
Soy tükenmesi, biyolojide ve ekolojide, bir türün veya cinsin varlığının sona ermesi, biyosferin küçülmesidir. Soy tükenmesi durumu doğal evrim sürecinin bir parçasıdır. Türler değiştikçe bazen yaşadıkları çevrelere daha iyi uyarlanmış ve aynı zamanda çevre tarafından değişikliğe uğratılmışlardır. Bu türler varlıklarını sürdürürken, çevreye uyum sağlayamayanlar ise var olma savaşında yenik düşüp yeryüzünden silinmişlerdir.
Tersiyer veya Üçüncü Zaman günümüzden 66 milyon yıl öncesinden 2,6 milyon yıl öncesine kadarlık süreyi kapsayan ve artık kullanılmayan bir jeolojik dönemdir. Tersiyer Dönem, ikincil devir ve Kuvaterner devir arasındaki zamanı kapsar. Bu dönem, Senozoik çağda, Kretase-Tersiyer yok oluşu sonucu uçmayan dinozorların tükenmesi ile başlamış ve Pliyosen devrin sonundaki, en son Buz Çağı'nın başlangıcına kadar sürmüştür.
Holosen yok oluşu, MÖ 10.000'den beri süregelen günümüz Holosen çağındaki yok oluş ve soy tükenmeleri olaylarını tanımlar. Çok sayıda görülen Holosen yok oluşunun genişliği, memeliler, kuşlar, amfibiler, sürüngenler ve eklembacaklılar dahil olmak üzere birçok bitki ve hayvan ailelerini kapsadığı gibi bu yok oluşların büyük bir kısmı yağmur ormanlarında meydana gelmektedir. 1500 ve 2009 yılları arasında meydana gelen 875 farklı soy tükenmesi olayının gözlemlenmiş olup bu yok oluşlar Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği tarafından da belgelenmiştir. Ancak, çoğu yok oluşlar herhangi bir şekilde belgelenmeden gerçekleşir. Türlerin alan teorisine ve buna dair yapılan üst sınır tahminlerine göre, her yıl 140.000 tür günümüzde yok olmaktadır.
Holosen, Kuvaterner devri içerisinde yer alan Pleistosen devrinin bitmesinden günümüze kadar sürmekte olan jeolojik devredir. Dönem Genç Buzul çağının bitmesiyle başlayan buzul durgun (interstadial) dönemine karşılık gelir. Adını Yunanca kelimeler olan ὅλος ve καινός sözcüklerinden alır ve "tamamen yeni" anlamına gelir.
Nyctanassa carcinocatactes balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından soyu tükenmiş bir kuş türü. Bermuda'da yaşamaktaydı. Bazen Nycticorax cinsinde de sınıflandırılır. İlk olarak Storrs L. Olson ve David B. Wingate tarafından 2006 yılında Bermuda'nın mağara ve gölcüklerinde Buzul Çağı ve Holosen döneminden kalma kalıntılardan tanımlanmıştır. Anatomisi yaşayan akrabası olan sarı taçlı gece balıkçılına benzerlik gösterir ancak gagası daha kalın, bacakları daha sağlam ve daha kalın bir kafatasına sahip olduğu gösterilmiştir. Gaga ve bacak özellikleri kara yengeçleri ile beslenmek için bir adaptasyon olarak değerlendirilmiştir. Bu türe ait erken dönem tarihçilerin kayıtları da bulunmaktadır. Muhtemelen 17. yüzyılda Bermuda adasına insan yerleşiminden ötürü soyu tükenmiştir.
Bu makale Volkanik Patlama İndeksine (VEI) göre en az 6'ın üzerinde yer alan volkanik patlamalarına ya da Kuvaterner döneminde eşdeğer kükürt dioksit emisyonuna ait bir listedir. Bunlardan bazıları küresel iklimi soğutmuştur; bu etkinin ölçüsü yayılan kükürt dioksit miktarına bağlıdır. [1][2] Arka plandaki başlık olarak Volkanik Patlama İndeksine Bakış ve sülfür dioksit emisyonu/Volkanik kış ilişkisidir. Holosen döneminden önceki ölçütler daha azdır çünkü son patlamalarla öncekilere ait kanıtlar kısmen yok olduğundan veri durumu daha zayıftır. Bu nedenle Paleojen döneminden sonraki bilinen en büyük patlamalar listelenmiştir ve bunlar özellikle Yellowstone sıcaknoktası, Santorini ve Taupo Volkanik Bölgesi'dir. Neojen döneminden önce yalnızca bazı patlamalar listelenmiştir.
Holosen klimaitk optimum, günümüzden yaklaşık 5.000 ile 9.000 yıl önce gerçekleşen sıcak bir dönemdi. Aynı zamanda Altithermal, İklimsel Optimum, Holosen Megathermal, Holosen Optimum, Holosen Termal Maximum, Hypsithermal ve Orta Holosen Sıcak Dönemi gibi diğer birçok isimlerle bilinmektedir.
Kuvaterner bilimi; son 2,6 milyon yıl olan Kuvaterner dönemini inceleyen bilimdir. Bu alan son buz çağını Holosen dönemi inceleyerek geçmişteki çevreyi ve iklimsel değişimleri anlamaya çalışır.
Yeni Kaledonya'daki Pindai Mağaraları, tarih öncesi insan yerleşiminin yanı sıra adanın Holosen faunasının incelenmesi için önemli olan bir arkeolojik ve paleontolojik bölgedir. Pindai bölgesi, son 2800 yılda insanlar tarafından çeşitli dönemlerde yerleşim görmüştür.
Pleistosen ya da Pleyistosen, genellikle halk dilinde Buz Devri olarak adlandırılan, yaklaşık 2.580.000 ila 11.700 yıl öncesini kapsayan jeolojik çağdır. Dünyanın en son tekrarlanan buzullaşma dönemidir. Pleistosen'in sonu, son buzul döneminin sonuna ve arkeolojide kullanılan Paleolitik çağın sonuna karşılık gelir. Pleistosen, Kuvaterner Döneminin ilk dönemi veya Senozoik Çağın altıncı dönemidir. ICS zaman ölçeğinde, Pleistosen üç aşamaya ayrılır. Bunlar;
Gelasiyen,
Kalabriyen,
Çibanyen Bu uluslararası alt bölümlere ek olarak, çeşitli bölgesel alt bölümler sıklıkla kullanılır.Pleistosen'i alt bölümlere ayırmak için çeşitli şemalar.
Buzul dönemi veya buzul aşaması, buzul çağında daha soğuk iklim ve buzul ilerlemeleri ile belirginleşen bir zaman aralığıdır. Buzullar arası dönem, buzul dönemleri arasında daha sıcak iklim koşullarına sahiptir. Son buzul dönemi yaklaşık 15.000 yıl önce sona erdi. Holosen Çağ günümüzde mevcut buzullar arası dönemdir.
Cosquer Mağarası, Fransa'nın Marsilya şehri yakınlarındaki Calanque de Morgiou mevkiinde bulunan bir mağaradır. Mağaranın girişi günümüzde su seviyesinin 37 metre altındadır. Mağara içerisinde çeşitli çizimler ve resimler bulunmakta ve bu resimler tarih öncesi sanatı kabul edilmektedir. Muhtemelen holosen dönemde buzulların erimesi ile birlikte mağara sular altında kalmıştır. Mağara 1985 yılında dalgıç Henri Cosquer tarafından keşfedilmiş ve kaşifine ithafen Cosquer mağarası adını almıştır.
Lena Hara Mağarası, Doğu Timor'un (Timor-Leste) doğu ucundaki Lautém Belediyesi'ndeki Tutuala köyüne yakın bir çözelti mağaraları sisteminin ana mağarasıdır. Diğerleri Ile Kére Kére ve Jerimalai'dir. Lene Hara, Timor'un günümüzden en az 35.000 yıldan beri insanlar tarafından mesken edildiğine dair kanıtlar sağlamıştır ve bu, insanların Sunda ve Sahul Pleistosen kıtaları arasındaki geçişi Wallacea sularını üzerinden geçtiklerinin kanıtıdır.
Haliç, içine bir veya daha fazla nehir veya dere akan ve açık denize serbest bir bağlantısı olan kısmen kapalı bir acı su alanıdır.
Jeolojik zaman cetvelinde,Nortgripiyen, Kuvaterner dönemde yer alan Holosen'nin üç ayrı çağı içerisinde orta sırada yer alan çağdır. Grönlandiyen ve Meghaliyen ile birlikte Uluslararası Stratigrafi Komisyonu tarafından Temmuz 2018'de resmen onaylanmıştır.
Fa Hien Mağarası, aynı zamanda Pahiyangala Mağarası, Sri Lanka'nın Batı Eyaleti, Kalutara ilçesinde yer alan bir mağaradır. Yerel bir efsaneye göre, adını geçmiş bir tarihte ikamet eden Budist keşiş Faxian'ın adından almıştır. Ancak bu efsaneyi destekleyecek arkeolojik veya tarihi kanıtlar bulunmamaktadır. Bununla birlikte, 1960'larda, 1980'lerde ve 2013'teki kazılar sırasında mağaranın çökeltilerinde Geç Pleistosene tarihlenen fosilleşmiş insan iskelet kalıntıları keşfedildiğinden, site arkeolojik öneme sahiptir.
Romuald Mağarası, Hırvatistan'ın Istria İlçesinin batı kesiminde, güneydoğu Avrupa'da bilinen en eski mağara resimlerinin yanı sıra hem hayvan hem de insan Üst Paleolitik yerleşiminin izlerini içeren bir mağaradır. Mağaradaki araştırmalar 19. yüzyılın sonlarından beri sürdürülmekte olmasına rağmen, resimler 2010 yılında Profesör Darko Komšo tarafından bulundu, bulgular 2019'da Antiquity'de yayımlandı.
Betal Kaya Sığınağı, aşağı Pivka Nehri Vadisi'nin güneydoğu kenarında, Postojna'dan Bukovje'ye giden yolun hemen üstündeki bir yamaçta yer alan bir karstik mağara; taş alet kalıntıları, eserler ve çağdaş hayvanların sayısız fosilleşmiş kemikleri ile zengin kültürel tortu katmanlarının bulunduğu bir sit alanıdır. Girişi, Pivka Nehri'nin suları tarafından oyulmuş 174 m (571 ft) uzunluğundaki mağaranın tavanının çökmesiyle oluşmuştur.
Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır. Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir. Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.
