Forth Köprüsü (İngilizce: Forth Bridge ya da Forth Rail Bridge) İskoçya'da bir demiryolu köprüsüdür. 1890 yılında inşa edilmiştir. Üç ana bölüm ve her biri yaklaşık 520 metre uzunluğundadır. Köprü 2.529 metre uzunluğunda ve deniz seviyesinden 46 metre yüksekliktedir. Köprüden her gün yaklaşık 190-200 tren geçmektedir.
Batı Gat Dağları veya Sahyādri, Hindistan'ın batı tarafında bir dağ silsilesini oluşturmaktadır. UNESCO Dünya Mirası listesinde yer alan dağlar, dünyadaki biyolojik çeşitliliğin sekiz "sıcak noktasından" biridir. Deccan Platosu'nun batı kenarı boyunca kuzeyden güneye uzanır. Platoyu, Konkan diye adlandırılan Arap Denizi boyunca dar bir sahil şeridinden ayırır. Milli parklar, vahşi hayvan barınakları ve rezerv ormanları dahil olmak üzere toplam 39 yer dünya mirası olarak tayin edildi. Bunların 20'si Kerala'da, 10'u Karnataka'da, 5'i Tamil Nadu'da ve 4'ü Maharaştra'da bulunmaktadır.
Foça Kalesi veya Beş Kapılar Kalesi, İzmir'in Foça ilçesindeki bir kaledir. 11. veya 12. yüzyılda inşa edilmiştir. Phocaea antik kentinin etrafındaki sur duvarının tarihi, kaleden de eskidir; MÖ 590-580 yıllarında inşa edilmiştir. Duvarlar Bizans İmparatorluğu döneminde restorasyon görmüştür.
Kutub Minar, Delhi’de Kuvvetii'i-İslam Camii'nin 50m. güneyinde 13.yüzyılda inşa edilmiş zafer anıtı niteliğindeki minare.
Çandarlı Kalesi, İzmir'in Dikili ilçesine bağlı Çandarlı Mahallesi'ndeki kaledir. İnşa edildiği yıl tam olarak bilinmeyen kale, Cenevizliler tarafından 14. yüzyılda restore edildi. Sadrazam Çandarlı Halil Paşa'nın emriyle 15. yüzyılda yeniden inşa edildi. 2009'da başlatılan son restorasyon çalışması ise 2014'te tamamlandı. UNESCO, 2013'te kaleyi Dünya Mirası Geçici Listesi'ne ekledi.
Amasra Kalesi, Bartın'ın Amasra ilçesindeki bir kale. Romalılar tarafından inşa edildi ve sonrasında sırasıyla Bizanslılar, Cenevizliler ve Osmanlılar tarafından restore edildi. Sormagir Kalesi ve Zindan Kalesi olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır. UNESCO, 2013'te kaleyi Dünya Mirası Geçici Listesi'ne ekledi.
Ashâb-ı Kehf Külliyesi, farklı inanç ve kültürlerde yer bulmuş Ashâb-ı Kehf anlatısının geçtiği yer olarak kabul edilen, Kahramanmaraş ilinin Afşin ilçesi yakınlarındaki bir mekandır.
Ajanta Mağaraları, Hindistan'ın Maharashtra eyaleti, Aurangabad bölgesinde yer alır. Mağaralar, M.Ö. 2. yüzyıldan M.S. 480 ya da 650 yılına kadar tarihlendirilmektedir. Bölgede yaklaşık 30 Budist kaya mezarı yer almaktadır. Mağaralar, antik Hint sanatının en iyi örneklerindendir. Bölgede, jest ve mimiklerin kullanıldığı çizimler ve oymalar bulunmaktadır. UNESCO'ya göre, bunlar Budist dini sanatının başyapıtlarıdır ve Hint sanatını etkilemiştir. Mağaralar iki aşamalı olarak inşa edilmiştir, ilk grup M.Ö. 2. yüzyıldan başlamaktadır, ikinci mağara grubu ise eski hesaplara göre M.S. 400-650 ya da Walter M. Spink'e göre 460-480 gibi kısa bir aralıkta inşa edilmiştir. Site, Hindistan Arkeolojik Araştırması tarafından korunan bir anıt olup, 1983'ten beri UNESCO Dünya Mirası listesinde yer almaktadır.
Chengde Dağ Konutu, Çin'in Hebei eyaletine bağlı Chengde kentinde bulunan imparatorluk sarayları ve bahçeler kompleksidir. 1703-1792 yılları arasında inşa edilmiştir.
Khajuraho'daki Anıtlar Grubu, Hindistan'ın Madhya Pradeş Eyaletinde, Jhansi'nin 175 kilometre kadar güneydoğusunda yer alan Hindu ve Jain tapınaklar grubudur. Hindistan'daki UNESCO Dünya Mirası alanlarından biridir. Tapınaklar, nagara-tarzı mimari simgecilik ve erotik heykelleriyle ünlüdür.
Büyük Yaşam Chola Tapınakları, Chola hükümdarlığı sırasında Hindistan'ın güneyinde ve komşu adalarda yaptırılan tapınaklardır. Bu sitelerde 11. ve 12. yüzyıllarda inşa edilmiş 3 tapınak bulunmaktadır. Bu üç tapınak, Thanjavur'daki Brihadisvara Tapınağı, Darasuram'daki Gangaikonda Cholapuram Tapınağı ve Airavatesvara Tapınağı'dır. Brihadisvara Tapınağı UNESCO tarafından 1987'de Dünya Mirası olarak ilan edildi; Daraşuram'daki Gangaikondacholisvaram Tapınağı ve Airavatesvara Tapınağı, 2004 yılında siteye dahil edildi eklendi. Uzatmaların ardından sit alanları "Büyük Yaşayan Chola Tapınakları" olarak adlandırıldı.
Chhatrapati Shivaji Terminus (CSTM), tarihi bir demiryolu istasyonu ve Central Railways'in merkezi olan Mumbai, Maharashtra'da bulunan UNESCO Dünya Mirası alanıdır. Frederick William Stevens tarafından Viktorya dönemi İtalyan Gotik Revival mimarisi konsepti ile tasarlanan ve Hint Goth (klasik dönem) mimarisinin benzer bir canlandırması anlamına gelen bu istasyon, 1887'de Mumbai'nin Bori Bunder bölgesinde Kraliçe Viktorya Altın Jübile'sini anmak için inşa edilmiştir. Yeni demiryolu istasyonu, Bori Bunder tren istasyonunun bulunduğu yere inşa edilmiş ve Hindistan'ın en yoğun tren istasyonlarından biri haline gelmiş, Mumbai Banliyö Demiryolunun hem uzun mesafe trenleri hem de banliyö trenleri için bir terminal olarak hizmet vermeye başlamıştır. İstasyonun adı Mart 1996'da Chhatrapati Shivaji Terminus olarak değiştirildi.
Rani ki vav, Hindistan'ın Gucerat kentindeki Patan kasabasında karmaşık bir şekilde inşa edilmiş bir basamaklı kuyudur. Saraswati Nehri kıyısında bulunmaktadır. Rani ki vav, 11. yüzyılda kral I. Bhimdev'in anısına inşa edildi. 22 Haziran 2014'te UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edildi. Basamaklı kuyular, Hint kıtasındaki yer altı su kaynakları ve depolama sistemlerinin ayırt edici bir formudur ve M.Ö. üçüncü bin yıldan beri inşa edilmiştir. Rani ki vav, karmaşık Maru-Gurjara mimari tarzında ters bir tapınaktır ve yedi basamaklı merdivenle inşa edilmiş ve 500'den fazla ana heykel içermektedir.
Semmering Demiryolu, Avusturya'da, Gloggnitz'den başlayan ve Semmering Geçidi üzerinden Mürzzuschlag'a giden, Avrupa'daki standart ölçülerde inşa edilmiş ilk dağ demiryoludur. Çok zor arazi ve inşaat şartlarının hakim olduğu önemli yükseklik farkı göz önüne alındığında, yaygın olarak dünyanın ilk gerçek dağ demiryolu olarak nitelendirilir. Avusturya Federal Demiryolları tarafından işletilen Güney Demiryolunun bir parçası olarak hizmet vermektedir.
Kalka–Shimla demiryolu, Kuzey Hindistan'da Kalka'dan Shimla'ya çoğunlukla dağlık bir rotadan geçen 2 ft 6 inç (762 mm) dar hat açıklığında bir demiryoludur. Tepelerin ve çevredeki köylerin çarpıcı manzaraları ile ünlüdür. Demiryolu, 1898 ve 1903 yılları arasında Herbert Septimus Harington başkanlığında, Britanya Hindistanı döneminde Hindistan'ın yaz başkenti Shimla'yı Hint demiryolu sisteminin geri kalanına bağlamak için inşa edildi.
DHR veya Oyuncak Tren olarak da bilinen Darjeeling Himalaya Demiryolu, Hindistan'ın Batı Bengal eyaletindeki Yeni Jalpaiguri ve Darjeeling arasında uzanan 2 ft (610 mm) dar hat açıklığında bir demiryoludur. 1879 ve 1881 yılları arasında inşa edilmiş olup, yaklaşık 88 kilometre (55 mi) uzunluğundadır. Yeni Jalpaiguri'de deniz seviyesinden yaklaşık 100 m (328 ft) yüksekten Darjeeling'de yaklaşık 2,200 m'ye (7,218 ft) tırmanmaktadır ve rakım kazanmak için altı zikzak ve beş viraj kullanmaktadır. Altı dizel lokomotif, planlanan hizmetin çoğunu, Darjeeling'den Hindistan'ın en yüksek tren istasyonu olan Ghum'a günlük turist trenleri ve Darjeeling'den Kurseong'a buharlı Kızıl Panda servisi ile gerçekleştirmektedir. Buhar meraklılarının tercih ettiği özel vagonlar, İngiliz yapımı eski B-Sınıfı buharlı lokomotifler tarafından çekilir. Demiryolunun merkezi Kurseong'dadır.
Nilgiri Dağ Demiryolu (NMR), Hindistan'ın Tamil Nadu kentinde 1908 yılında İngilizler tarafından inşa edilen 1.000 mm metre açıklık ölçülerinde bir demiryoludur. Demiryolu, Güney Demiryolu tarafından işletilmektedir ve Hindistan'daki tek dişli demiryoludur.
Kumbhalgarh batı Hindistan'daki Racastan eyaletinin Udaipur şehri yakınlarındaki Rajsamand bölgesinde, Aravalli Tepeleri'nin batısındaki yer alan bir Mewar kalesidir. Racastan Tepe Kaleleri Dünya Mirası Alanı'nın bir parçasıdır. 15. yüzyılda Rana Kumbha tarafından inşa edilmiştir. 19. yüzyılın sonlarına kadar yerleşim görmüş olan kale günümüzde halka açıktır. Kumbalgarh, Udaipur'un kara yolu ile 82 km kuzeybatısında yer almaktadır. Chittaurgarh Kalesi'nden sonra Mewar'daki en önemli kaleydi.
Jaisalmer Kalesi, Hindistan'ın Racastan eyaletindeki Jaisalmer şehrinde yer alan bir kaledir. Eski şehrin nüfusunun yaklaşık dörtte biri hala kale içinde bulunduğundan, dünyadaki çok az "yaşayan kaleden" biri olduğu kabul edilmektedir. 800 yıllık kalenin içinde günümüze kadar iyi korunmuş bir kısmı, Jaisalmer şehriydi. Kale duvarlarının dışındaki ilk yerleşimlerin, artan Jaisalmer nüfusunu barındırmak için 17. yüzyılda ortaya çıktığı kabul edilmektedir.
Trans-İran Demiryolu 1927'de Pehlevi İranı'nda başlayan ve 1938'de dönemin İran hükümdarı Rıza Şah'ın yönetiminde tamamlanan büyük bir demiryolu inşa projesiydi. Tamamen yerli sermaye ile inşa edilmiştir ve başkent Tahran'ı güneyde Basra Körfezi'ndeki Bender Şahpur ve kuzeyde Hazar Denizi'ndeki Bender Şah ile Ahvaz ve Kum aracılığıyla birbirine bağlamaktadır. 1961'de, Rıza Şah'ın oğlu Muhammed Rıza Pehlevi yönetiminde, Bender Şah'tan Gürgan'daki yeni bir terminale uzatıldı. 1963'te Muhammed Rıza Pehlevi'nin "Beyaz Devrim"in bir parçası olarak yaptığı toprak reformları sırasında, Trans-İran demiryolu Tahran'ı Meşhed, Tebriz ve İsfahan'a bağlayacak şekilde genişletildi.
Hindistan
