İçeriğe atla

Hermann Staudinger

Hermann Staudinger
Hermann Staudinger, 1935
Doğum23 Mart 1881
Worms, Alman İmparatorluğu
Ölüm8 Eylül 1965 (84 yaşında)
Freiburg, Batı Almanya
MilliyetAlman
EğitimHalle Üniversitesi
Ödüller Nobel Kimya Ödülü (1953)
Kariyeri
DalıKimya
Çalıştığı kurumlarStrasbourg Üniversitesi
Karlsruhe Teknoloji Enstitüsü
ETH Zürih
Freiburg Üniversitesi
Doktora
danışmanı
Daniel Vorländer
Doktora öğrencileriLeopold Ružička

Hermann Staudinger (d. 23 Mart 1881 - ö. 8 Eylül 1965), plastiklerle ilgili çalışmaları sebebiyle 1953 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü almış olan Alman kimyager.

1903 yılında Halle Üniversitesi'nde doktorasını tamamladı. 1926 yılında Freiburg Üniversitesi'nde profesör oldu. 1940 ve 1951 yılları arasında pek çok araştırma ve çalışmalarda bulundu.

Staudinger, küçük moleküllerin küçük bir yığışmayla değil, kimyasal etkileşimler sonucunda zincir yapısında uzun moleküller oluşturduğunu gösterdi.

Mirası

Staudinger'in “Makromoleküle” olarak adlandırdığı yüksek moleküler ağırlıklı bileşiklerin doğasına ilişkin çığır açan açıklama, polimer kimyası alanının doğuşunun yolunu açtı.[1] Staudinger, bunun öneminin tam olarak farkına varılmadan bilim için potansiyelini çok önceden görmüştü. Staudinger 1936'da, "Sentetik yüksek-moleküler ürünlerden yapay elyaflar hazırlamanın bir yolunun er ya da geç keşfedileceği ihtimal dışı değil, çünkü doğal elyafların mukavemeti ve esnekliği yalnızca makro-moleküler yapılarına bağlıdır - yani, uzun iplik şeklindeki moleküllerinde." demişti.[2] Staudinger 1940'ta ilk polimer kimyası dergisini kurdu[3] ve 1953'te "makromoleküler kimya alanındaki keşifleri" nedeniyle Nobel Kimya Ödülü'nü aldı.[4] 1999'da Amerikan Kimya Derneği ve Gesellschaft Deutscher Chemiker Staudinger'in çalışmasını Uluslararası Tarihi Kimyasal Dönüm Noktası olarak belirledi.[5] Öncü araştırması, mühendislerin daha hafif ve daha dayanıklı yapılar geliştirmelerine yardımcı olurken, tüketici ürünlerini daha uygun fiyatlı, çekici ve keyifli hale getiren sayısız plastik, tekstil ve diğer polimerik malzemeleri dünyaya sağladı.

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Staudinger, H. (1933). "Viscosity investigations for the examination of the constitution of natural products of high molecular weight and of rubber and cellulose". Trans. Faraday Soc. 29 (140): 18-32. doi:10.1039/tf9332900018. 
  2. ^ Staudinger, H.; Heuer, W.; Husemann, E.; Rabinovitch, I. J. (1936). "The insoluble polystyrene". Trans. Faraday Soc. 32: 323-335. doi:10.1039/tf9363200323. 
  3. ^ Meisel, I.; Mülhaupt, R. (2003). "The 60th Anniversary of the First Polymer Journal ("Die Makromolekulare Chemie"): Moving to New Horizons". Macromolecular Chemistry and Physics. 204 (2): 199. doi:10.1002/macp.200290078. 
  4. ^ The Nobel Prize in Chemistry 1953 4 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (accessed Mar 2006).
  5. ^ "Hermann Staudinger and the Foundation of Polymer Science". International Historic Chemical Landmarks. American Chemical Society. 1 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2018. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Silikon</span>

Silikon veya polisiloksan, siloksanlardan (−R2Si−O−SiR2−, burada R = organik grup) oluşan bir polimerdir. Bunlar genellikle renksiz yağlar veya kauçuk benzeri maddelerdir. Silikonlar, dolgu macunlarında, yapıştırıcılarda, yağlayıcılarda, tıpta, pişirme kaplarında, ısı ve elektrik yalıtımında kullanılır. Bazı yaygın biçimler arasında silikon yağı, silikon gresi, silikon kauçuk, silikon reçine ve silikon kalafat bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Polimer</span> tekrar eden yapısal birimlere sahip makromoleküllerden oluşan madde

Polimer, bir veya daha çok monomer türünden türetilen birçok tekrarlayan alt birimden oluşan çok büyük moleküllerden veya makromoleküllerden oluşan bir madde veya malzemedir. Geniş özellik spektrumları nedeniyle, hem sentetik hem de doğal polimerler günlük yaşamda temel ve yaygın roller oynar.

<span class="mw-page-title-main">Benzen</span>

Benzen, aren veya aromatik hidrokarbonlar olarak adlandırılan organik bileşikler sınıfının en basit üyesidir. Renksiz, yanıcı, kaynama noktası 80,1 °C, erime noktası 5,5 °C olan bir sıvıdır. Moleküler formülü C6H6'dır. Benzen, endüstriyel bakımdan değerli olduğu gibi yapısı bakımından da kimya çalışmalarında önemlidir. Kan hücrelerini öldürme etkisi olduğundan kanser yapıcı bileşikler arasına girer.

<span class="mw-page-title-main">Organik kimya</span> karbon temelli bileşiklerin yapılarını, özelliklerini, tepkimelerini ve sentez yollarını inceleyen kimya dalı

Organik kimya, organik bileşiklerin ve organik maddelerin yani karbon atomlarını içeren çeşitli formlardaki maddelerin yapısını, özelliklerini ve reaksiyonların bilimsel çalışmasını içeren, kimyanın bir alt dalıdır. Yapının incelenmesi yapısal formüllerini belirler. Özelliklerin incelenmesi, fiziksel ve kimyasal özellikleri ve davranışlarını anlamak için kimyasal reaktivitenin değerlendirilmesidir. Organik reaksiyonların incelenmesi doğal ürünlerin, ilaçların ve polimerlerin kimyasal sentezini ve bireysel organik moleküllerin laboratuvarda ve teorik çalışma yoluyla incelenmesidir.

<span class="mw-page-title-main">Selüloz</span> Bitki hücre duvarının yapısal bileşeni

Selüloz, formülü (C6H10O5)n olan ve birkaç yüz ila binlerce β(1→4) bağlantılı D-glikoz biriminden ve doğrusal zincirden oluşan polisakkarit ve organik bir bileşiktir. Selüloz, yeşil bitkilerin, birçok alg türünün ve oomisitlerin birincil hücre duvarının önemli yapısal bir bileşenidir.

<span class="mw-page-title-main">John Lennard-Jones</span> İngiliz matematikçi ve fizikiçi

Sör John Edward Lennard-Jones İngiliz bir matematikçi ve Bristol Üniversitesi'nde teorik fizik ve ardından Cambridge Üniversitesi'nde teorik bilim profesörü idi. Modern hesaplamalı kimyanın, günümüz sayısal kimya alanının kurucusu olarak kabul edilebilir.

Yusuf Yağcı, Türk kimyagerdir. 1952'de Bursa'da doğdu. Yüksek lisans ve doktorasını İngiltere'de Liverpool Üniversitesi'nde yaptı. İTÜ'de doçent ve profesör oldu. Japonya, Almanya ve Çin' de pek çok kez misafir öğretim üyesi olarak çalışmalarda bulunmuştur. Birleşik Krallık tarafından "Kraliyet Kimya Cemiyeti Üyeliğine" kabul edilmiştir. Kimya bilimine yaptığı katkılarla uluslarası büyük bir üne sahip olan Yusuf Yağcı adına özel dergi sayıları çıkartılmıştır. Macromolecular Chemistry and Physics, 2017 yılında Yusuf Yağcı'nın 65. yaşına ithafen, Polymer Chemistry dergisi ise 70. yaşına özel sayı basmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Alisiklik bileşik</span> karbosiklik, aromatik olmayan halka yapısına sahip kimyasal bileşik

Alisiklik bileşik, hem alifatik hem de siklik olan organik bir bileşiktir. Bunlar, doymuş veya doymamış olabilen, ancak aromatik karakterde olmayan bir veya daha fazla tüm-karbon halkası içerir. Alisiklik bileşikler bağlı bir veya daha fazla alifatik yan zincir içerebilir.

<span class="mw-page-title-main">Yıldız şekilli polimer</span>

Yıldız şekilli polimerler, merkezi bir çekirdeğe bağlı birkaç lineer zincirden oluşan genel bir yapıya sahip dallı polimerlerin en basit sınıfıdır. Polimerin çekirdeği veya merkezi, bir atom, molekül veya makromolekül olabilir ; zincirler veya "kollar" değişken uzunlukta organik zincirlerden oluşur. Kolların tümünün uzunluk ve yapı bakımından eşdeğer olduğu yıldız şekilli polimerler homojen kabul edilirken kolları değişken uzunluklara ve yapılara sahip olanlar heterojen kabul edilir.

Herman Francis Mark polimer bilimine katkılarıyla tanınmış Avusturyalı-Amerikalı kimyager. Mark'ın fiberlerin moleküler yapısı üstüne X-ışını difraksiyonu çalışmaları polimer yapıların makromoleküler teorisine önemli kanıtlar sağladı. Houwnik ile günümüzde Mark-Houwnk veya Mark-Houwnik-Sakurada denklemi olarak bilinen denklemleri kurudu. Bu denklemler bir polimerin gerçek viskozitesini bağıl moleküler kütlesine bağlar. Uzun yıllar Brooklyn Polytechnic Enstitüsü'nde çalıştı. 1946'da Journal of Polymer Science dergisini kurdu.

Herbert Sander Gutowsky, University of Illinois at Urbana-Champaign'de kimya profesörü olan Amerikan kimyager. Gutowsky nükleer manyetik rezonans (NMR) yöntemlerini kimya alanında uygulayan ilk kişidir. Nükleer manyetik rezonans spektroskopisi kullanarak moleküllerin yapısını belirledi. Öncü çalışmaları NMR'nin bilimsel bir araç olarak kullanılması için deneysel kontrolünü sağladı, deneysel gözlemlerle teorik modelleri birleştirdi ve NMR'yi kimya ve tıbbı araştırma alanlarında sıvıların, katıların ve gazların moleküler ve dinamik yapılarını incelemek için en etkili analitik araçlardan biri haline getirdi. Çalışmalarının etkisiyle kimya, biyokimya ve malzeme bilimi alanlarındaki bazı sorunlar çözüldü ve NMR spektroskopisinin kullanıldığı pek çok alt alanı da etkiledi.

Dalton Transactions, inorganik, biyoinorganik ve organometalik bileşiklerin kimyasının tüm yönleri hakkında orijinal (birincil) araştırma ve inceleme makaleleri yayınlayan, hakemli bir bilimsel dergidir. Royal Society of Chemistry tarafından haftalık olarak yayınlanmaktadır. Dergi, modern atom teorisi üzerine yaptığı çalışmalarla tanınan İngiliz kimyager John Dalton'un adını aldı. Yazarlar, makaleleri açık erişim olarak yayınlamayı seçebilirler. Editör Andrew Shore'dur. Dalton Transactions, 2006 yılında Thomson Scientific'ten In-cites tarafından "yükselen yıldız" olarak adlandırıldı.

<span class="mw-page-title-main">Çapraz moleküler ışın</span>

Çapraz moleküler ışın deneyleri, kimyasal reaksiyonun dinamiklerini incelemek için iki atom veya molekül ışınının çarpıştığı kimyasal deneylerdir ve bireysel reaktif çarpışmaları tespit edebilir.

Polimer kimyası, polimerlerin ve makromoleküllerin kimyasal sentezine, yapısına ve kimyasal ve fiziksel özelliklerine odaklanan bir kimya alt disiplinidir. Polimer kimyasında kullanılan ilkeler ve yöntemler, organik kimya, analitik kimya ve fiziksel kimya gibi çok çeşitli diğer kimya alt disiplinleri aracılığıyla da uygulanabilir. Pek çok malzeme tamamen inorganik metaller ve seramiklerden DNA ve diğer biyolojik moleküllere kadar polimerik yapılara sahiptir, ancak polimer kimyası tipik olarak sentetik, organik bileşimler bağlamında anılır. Sentetik polimerler, genellikle plastik ve kauçuk olarak adlandırılan, günlük kullanımdaki ticari malzemeler ve ürünlerde her yerde bulunur ve kompozit malzemelerin ana bileşenleridir. Polimer kimyası, her ikisi de polimer fiziği ve polimer mühendisliğini kapsayacak şekilde tanımlanabilen daha geniş polimer bilimi veya hatta nanoteknoloji alanlarına da dahil edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Kimyanın zaman çizelgesi</span>

Bu kimya zaman çizelgesi, maddenin bileşiminin ve etkileşimlerinin bilimsel çalışması olarak tanımlanan ve kimya olarak bilinen modern bilim hakkında insanlığın anlayışını önemli ölçüde değiştiren çalışmaları, keşifleri, fikirleri, icatları ve deneyleri listelemektedir.

Longstaff Ödülü, kimya biliminin ilerlemesine en çok katkıda bulunan Royal Society of Chemistry üyelerine verilen bir ödüldür. İlk defa 1881 yılında verilmeye başlandı, başlangıçta Chemical Society tarafından veriliyordu ve Longstaff Nişanı olarak biliniyordu.

Jubilee of the Chemical Society, güncel adıyla Journal of the Chemical Society, 1849 yılında Chemical Society tarafından Quarterly Journal of the Chemical Society adıyla yayına başlayan bilimsel bir dergidir. İlk editör Edmund Ronalds idi. Dergi, tarihi boyunca birçok yeniden adlandırma, bölünme ve birleşmeye uğradı. 1980'de Kimya Derneği, Kraliyet Kimya Derneği'ne katıldı. Derginin devamlılığı, tümü Royal Society of Chemistry tarafından yayınlanan Chemical Communications, Dalton Transactions, Faraday Transactions ve Perkin Transactions dergileri ile sağlanmaktadır.

Sürdürülebilir kimya olarak da adlandırılan yeşil kimya, tehlikeli maddelerin kullanımını ve üretimini en aza indirecek veya ortadan kaldıracak ürün ve süreçlerin tasarımına odaklanan bir kimya ve kimya mühendisliği alanıdır. Çevre kimyası kirletici kimyasalların doğa üzerindeki etkilerine odaklanırken, yeşil kimya yenilenemeyen kaynakların tüketimini azaltma yollarını araştırır, kirliliği önlemek için teknolojik yaklaşımlar geliştirir ve kimyanın çevresel etkisine odaklanır.

Genellikle polimer malzemeleri tasarlayan, analiz eden ve değiştiren bir mühendislik alanıdır. Polimer mühendisliği, petrokimya endüstrisi, polimerizasyon, polimerlerin yapısı ve karakterizasyonu, polimerlerin özellikleri, polimerlerin birleştirilmesi ve işlenmesi ve ana polimerlerin tanımı, yapı özellik ilişkileri ve uygulamalarının yönlerini kapsar.

Biyoorganik kimya, organik kimya ve biyokimyayı birleştiren bilimsel bir disiplindir. Biyolojik süreçlerin kimyasal yöntemlerle incelenmesiyle ilgilenen kimya dalıdır. Protein ve enzim fonksiyonu bu süreçlerin örnekleridir.