İçeriğe atla

Henri de Lubac

Papazlığa atanma22 Ağustos 1927
Kardinal yapan2 Şubat 1983
Papa II. Ioannes Paulus tarafından
RütbeKardinal-Diyakon
Doğum20 Şubat 1896(1896-02-20)
Cambrai, Fransa
Ölüm04 Eylül 1991 (95 yaşında)
Paris, Fransa
Arma{{{coat_of_arms_alt}}}

Henri de Lubac (d. 20 Şubat 1896, Cambrai, Fransa – ö. 4 Eylül 1991, Paris, Fransa), Papa II. Ioannes Paulus tarafından 1983 senesinde Kardinal ilan edilen Fransız Cizvit. Karl Rahner, Hans Urs van Balthasar ve Yves Congar ile birlikte, 20. yüzyılın en önemli Katolik ilahiyatçıları arasında yer almaktadır. Uzman olarak katıldığı İkinci Vatikan Konsili'nin şekillenmesinde, yazıları ve doktriner araştırmalarından oluşan çalışmaları önemli bir rol oynamıştır.[1]

Bir Cizvit Olarak Henri de Lubac

20. yüzyıl başlarında Fransa'daki kilise karşıtı yasalar dolayısıyla, Fransız Cizvitlerinin ilk eğitim merkezi (Acemi dönemi) geçici olarak İngiltere'ye taşınmıştı. Henri de Lubac bu nedenle Cizvitlere 1913 senesinde Birleşik Krallıkta katılabildi. Jersey'deki felsefe eğitimi sonrasında 1926 senesinde Lyon şehrinde ilahiyat okumak için Fransa'ya geri döndü. Ruhbanlığa kabulü sonrasında Lyon Katolik Fakültesi’nde (Fourvière) teolojinin temelleri üzerine dersler vermesinin yanı sıra burada dinler tarihi kürsüsünü de kurmuştur.[2]

Kendisi gibi ileride Kardinal ilan edilecek bir başka Cizvit olan Jean Daniélou ile 1940 senesinde, iki dilli (Orijinal dil ve Fransızca) bir koleksiyon olan, Sources Chrétiennes ismiyle derledikleri ve erken dönem Hristiyan metinleri yanı sıra Kilise Babaları hakkında kritik öneme sahip baskıları bir araya getiren bir koleksiyona imza atmışlardır.[2]

Dinler tarihi ve ilahiyat alanlarında çalışan araştırmacılara, ilgili her konuda yardımcı olma misyonunu benimsemiş, üç aylık bilimsel bir dergi olan, Recherches de Science religieuse'ün 1947 senesinden 1950 senesine kadar yönetimini üstlenmiştir.[2]

Lubac'ın, ilerleyen zamanlarda Papa XVI. Benediktus olacak olan Joseph Ratzinger ve Hans Urs van Balthasar ile birlikte, 1972 senesinde Communio ismi ile kurdukları teoloji dergisi günümüzde on iki dilde yayımlanmaktadır.[3]

Henri de Lubac’ın Eserleri

En temel eserleri şu şekilde sıralanabilir:

- Catholicisme, les aspects sociaux du dogme (Katoliklik, Dogmanın Sosyal Yönleri) (1938). Bu kitabında, Tanrı'nın planı doğrultusunda, kutsal ruhunun toplum ve tarih aracılığıyla insanlığı Mesih'in bedenine nasıl dönüştürdüğünü işlemiştir.[4]

- Drame de l'humanisme athée (Ateist Hümanizmin Draması) (1944). Bu kitabında, Ludwig Feuerbach, Karl Marx, Friedrich Nietzsche ve Auguste Comte gibi figürlerin ışığında, çağdaş ateizmin felsefi temellerini incelemiştir.

- Corpus Mysticum (1944). Lubac, bu kitabında İsa'nın, Kilise ile birlik oluşturmasına vesile olan Efkaristya yani kendi bedeninin kurban edilmesi gizemi sayesinde insanlığın kaderini nasıl tamamladığını konu edinmiştir.

- Méditation sur l’Eglise (Kilise Üzerine Düşünceler) (1953). Konsil üyeliğinde bulunmuş birçok pederi etkilemiş olan ve ilerleyen zamanlarda makama gelecek olan Papa VI. Paulus'un da yakınındaki ruhban sınıfı üyelerine dağıtacağı bir kitap olmuştur.

- Paradoxe et Mystère de l'Eglise (Çelişki ve Kilise'nin Gizemi) (1967).

Ayrıca; Cizvit bir mistik ve bilim insanı olan Pierre Theillard de Chardin (1881-1955) hakkında yazdığı birkaç kitabın yanı sıra Budizm üzerine de yazdığı birkaç kitabı bulunmaktadır.

Kaynakça

  1. ^ Twentieth-Century Catholic Theologians: From Neoscholasticism to Nuptial Mysticism. Kerr, Fergus (İngilizce). Blackwell. 2007. s. 76. 
  2. ^ a b c New Catholic Encyclopedia (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. ss. 839 Cilt 6 ISBN 0-7876-4010-7. 
  3. ^ Nouvelle Théologie - New Theology: Inheritor of Modernism, Precursor of Vatican II. Jürgen Mettepenningen (İngilizce). T&T Clark. 2010. s. 97 ISBN 978-0567034106. 
  4. ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition. s. 840. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Anselmus</span> Filozof, ilahiyatçı

Canterbury'li Anselmus, Tanrı'nın varlığına ilişkin ontolojik kanıtıyla tanınan Benedikten keşişi, filozof ve ilahiyatçı. Felsefe tarihçilerine göre Anselmus Skolastiğin babasıdır ve "İkinci Augustinus". Öldükten sonra hemen Katolik Kilisesi tarafından Aziz olarak ilan edilmiştir. 1720'de Papa XI. Clemens tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 21 Nisandır.

<span class="mw-page-title-main">Bonaventura</span>

Bonaventura fransisken Kardinal, mistik, Skolastik felsefenin düşünürlerinden Fransisken tanrıbilimci. 1482'de Papa IV. Sixtus tarafından Aziz ilan edilmiştir. 1588 Papa V. Sixtus tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 15 Temmuzdadır.

<span class="mw-page-title-main">X. Leo</span> 217. Katolik Kilisesi papası (1475-1521; pd. 1513-1521)

Papa X. Leo, 9 Mart 1513 - 1 Aralık 1521 döneminde papalık yapmıştır. Kuzeni Giulio di Giuliano de' Medici de sonradan Papa VII. Clemens (1523-34) olarak aynı mevkiye gelmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Jean Daniélou</span> Fransız Cizvit rahip (1905 – 1974)

Jean Daniélou, Papa VI. Paulus tarafından 1969 senesinde Kardinal ilan edilen Fransız Cizvit patrolog, bir tarihçi ve Académie Française’in bir üyesiydi.

<span class="mw-page-title-main">I. Leo</span>

Papa I. Leo, Papa Aziz Leo Magno veya Papa Büyük Leo (d. yak 400 Toskana, Batı Roma İmparatorluğu -ö. 10 Kasım 461 Batı Roma İmparatorluğu, 29 Eylül 440- 10 Kasım 461 döneminde papalık yapan, 1754'te Papa XIV Benediktus tarafından Kilise Doktoru ilan edilen papa ve papalık yapan ilk İtalyan aristokrat. Leo'nun yortusu 10 Kasımdır.

<span class="mw-page-title-main">I. Ioannes Paulus</span> 263. Katolik Kilisesi papası (1912-1978; pd. 1978)

Papa I. Ioannes Paulus, asıl adı Albino Luciani. 26 Ağustos 1978 ile 28 Eylül 1978 arasında 33 gün papalık yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Nissalı Gregor</span>

Nissalı Gregor, Kapadokya bölgesindeki Nissa adlı antik kentin piskoposu.

<span class="mw-page-title-main">XIV. Clemens</span> 249. Katolik Kilisesi papası (1705-1774; pd. 1769-1774)

Papa XIV. Clemens, asıl adı Giovanni Vincenzo Antonio Ganganelli . 19 Mayis 1769 ile 22 Eylül 1774 arasında papa. Clemens papalık ismini kullanan en son papadır.

<span class="mw-page-title-main">V. Paulus</span> Papa

Papa V. Paulus, asıl adı Camillo Borghese, 16 Mayıs 1605 – 28 Ocak 1621 döneminde papa.

<span class="mw-page-title-main">XIV. Gregorius</span>

Papa XIV. Gregorius, Niccolò Sfondrati adıyla doğmuştur. 5 Aralık 1590 - 16 Ekim 1591 döneminde Katolik kilisesi Papası.

<span class="mw-page-title-main">IV. Pius</span>

Papa IV. Pius veya doğum adı ile Giovanni Angelo Medici, 25 Aralık 1559 - 9 Aralık 1565 döneminde Papalık yapmıştır. Papa IV. Paulus yerine Papa seçilmiş ve ölünce 223'üncü Katolik Kilisesi papası olarak papalık görevine Papa V. Pius seçilmiştir. Papalık döneminde ortaya çıkan en önemli gelişme Trento Konsili'nin sona erip kapatılmasıdır.

<span class="mw-page-title-main">II. Marcellus</span>

Papa II. Marcellus veya doğum adı ile Marcello Cervini degli Spannochi, 5 Nisan-1 Mayıs 1555 arasında 20 gün kadar gayet kısa bir dönemde Papalık yapmıştır.

Kateşizm, Hristiyanlıkta vaftiz olup dine girmeden önce alınan din eğitimine verilen isimdir. Modern tarih bağlamında değerlendirildiğinde bu kavram Hristiyanlığın temel kurallarını açıklayan bir kitaba da işaret etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Pontifical Oriental Institute</span>

Papalık Şarkiyat Enstitüsü, Roma’da bulunan bir Katolik yüksek eğitim kurumudur. Doğu Hıristiyanlık dünyası için bir yüksek öğrenim kurumunun kurulması Papa XIII. Leo dan beri Katolik Kilisesinin gündemindeydi ancak bu plan 1917 yılında Papa XV. Benedict (1914-1921) zamanında hayata geçirilebildi. Orientale, her ikisi de Roma’da bulunan Papalık Gregoryen Üniversitesi ve Papalık Kutsal Kitap Enstitüsü konsorsiyumunun bir kısmını oluşturmaktadır. Bu üç enstitü de Cizvitler tarafından yönetilmektedir. Orientale Papalık Makamına bağlı olsa da, yönetimi Cizvitler’e bağlıdır. Enstitünün rektörü, Doğu Kiliseleri Cemaati Başkanı ve rektör yardımcısı ise Cizvitler’in başmüdürüdür. Katolik Eğitim Topluluğu, Orientale’nin akademik programlarının onaylanmasından sorumludur.

<span class="mw-page-title-main">Roberto Bellarmino</span> Katolik kardinal ve Kilise Doktoru

Roberto Bellarmino,, İtalyan teolog, Kardinal, Cizvit rahibi ve iman savunucusu (Apolojet).

<span class="mw-page-title-main">Peter Canisius</span>

Peter Canisius, ayrıca Pierre Kanis olarak da bilinir., Cizvit bir Profesör, vaazcı ve yazar. Ömrünün önemli bir kısmını Cizvit olarak Almanya ve İsviçre'de geçirmiştir. Popüler bir Kateşizm yazarı olmakla beraber Katolik Kilisesi'nde reform hareketlerini desteklemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Karl Rahner</span>

Karl Rahner, Alman bir Cizvit rahip olup, Henri de Lubac, Hans Urs van Balthasar ve Yves Congar ile Katolik Kilisesi’nin 20. yüzyıldaki en etkili teologlarından birisi olarak kabul edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Hans Urs van Balthasar</span> İsviçreli Katolik ilahiyatçı (1905-1988)

Hans Urs von Balthasar, İsviçreli Katolik filozof ve ilahiyatçı din adamıdır. Hayatının 21 senesi boyunca Cizvit bir peder olarak yaşamını sürdürmüştür. Yaşamının sonuna geldiğinde, Papa II. Ioannes Pavlus tarafından Kardinal ilan edilmiştir.

Yves Congar Fransız Dominikan Teolog ve Kardinal. Karl Rahner, Henri de Lubac ve Hans Urs van Balthasar ile birlikte 20. yüzyılın en önemli Roma Katolik ilahiyatçılarından biri olduğu düşünülmektedir. En çok, İkinci Vatikan Konsili’ne olan etkisi ile tanınmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri</span> Katolik Kilisesinin doktrininin özeti

Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri Katolik Kilise'nin doktrinini özetleyen bir referans çalışmasıdır. Bu kitap, 1992 yılında Papa II. Ioannes Paulus tarafından, yerel kateşizmlerin geliştirilmesine yönelik bir referans olarak yayınlanmış, öncelikle kateşizmden sorumlu olanlara (kateşist) yönelik olmuş ve "diğer tüm Hristiyanlar için faydalı bir okuma" olarak sunulmuştur. Dünya çapında yirmiden fazla dile çevrilmiştir ve yayınlanmıştır.