Helen Bradford Thompson Woolley

Helen Bradford Thompson Woolley (11 Haziran 1874, Chicago - 24 Aralık 1947, New York), Amerikalı psikolog ve cinsiyet farklılıkları yanı sıra çoçukluk eğitimi ve refahı konusunda çalışmalarda öncü.^[1] 24 Aralık 1947 yılında New York şehrinde aort anevrizması nedeniyle öldü.^[2]

Ailesi kadınların eğitim görmesi gerektiği konusundaki düşünceyi destekliyordu. Thompson ve kız kardeşlerinin hepsi okudu. Helen lisans eğitimini 1897 yılında, doktorasını ise 1900 yılında Chicago Üniversitesi'nde tamamladı. Angell ve Dewey gibi önemli kişilerden ders aldı.^[3] Hocası Dewey Helen'in en başarılı öğrencilerinden olduğunu söylerdi. Paris ve Berlin'de uzun süre kaldıktan sonra Mount Holyoke'nin psikoloji laboratuvarının yöneticisi oldu.

Bir doktor olan Paul Woolley ile evlendi. Filipinlerde bir laboratuvarda çalıştı. 1908 yılında Ohio'ya döndü ve burada çocukların refahı meseleleri ile ilgilendi. Devlet okul sistemi yetenek bürosu yöneticiliğini yaptı.

Çocuk işçileri etkileri üzerine yaptığı bir araştırma eyaletin çalışma kanunlarının değişmesine sebep oldu. O dönemde eyaletlerin çoğunda 8 yaşındaki çocuklar, haftada 6 gün 10 saat süreyle ve minimum ücretle çalıştırılıyordu.

Helen Detroit'e Merrill-Pamer Enstitüsü personeli olarak çalıştı.^[4] Çocuk gelişimini ve zihinsel yeteneklerini araştırmak amacıyla bir anaokulu programı oluşturdu. 1924'te de Columbia Üniversitesi'ndeki Çocuk Refahı Araştırma Enstitüsü yöneticisi oldu. Helen yaptığı birçok araştırma ile kadınlar üzerindeki olumsuz yargıları kırmaya çalışmıştı. Nitekim o yaygınlar kadınlar hakkındaki bir düşüncenin asılsız olduğu bilimsel tekniklerle kanıtlamaya çalışmış ilk kadın psikologdur.

Helen Wolley'in Chicago Üniversitesindeki doktora tezi, kadınların biyolojik olarak erkeklerden aşağı olduğu yolundaki Darwinci düşüncenin ilk deneysel testi idi. Zamanında Darwin'in bu düşüncesinin, hiçbir bilimsel araştırmaya ihtiyaç duyulmayacak kadar net ve açık olduğu düşünülmüştü. Helen 25 kadın ve 25 erkek deneğe motor yeteneklerini, duyusal eşiklerini(tat alma, koklama, işitme, ağrı ve görme.), düşünsel yeteneklerini ve kişilik özelliklerini ölçmek amacıyla bir test bataryası verdi.

Sonuçlar duygusal işleyişlerde cinsiyete dayalı bir farklılık olmadığını, düşünsel yeteneklerde ise önemsenmeyecek kadar küçük farklılıklar olduğunu gösterdi. Bundan başka, veriler, hafıza ve duygusal algı alanlarında kadınların erkeklerden biraz daha nitelikli olduğunu ortaya koydu.

Helen bu çıkışı ile biraz tepki topladı birçok kesim tarafından feminist olmakla suçladı. Onlara göre Helen kadın olduğu için duygusal davranıyordu. Nitekim durumun öyle olmadığını zaman gösterdi. Daha sonra yapılan araştırmalarda da kadın ve erkekler arasında bazı biyolojik farklar olduğunu bu farkların ise bir eksiklik değil bir farklılık olduğu belirtildi. Örneğin bazı araştırmacılara göre kadının beyin yapısından dolayı sözel zekâsının gelişmeye daha elverişli olduğu iddia edildi.

Helen uzun süre psikoloji alanında çalışmalarını sürdürdü. Kendisine feminist yorumları getirenler ise zaman içinde yanıldıklarını gördüler. Nitekim Helen tüm çalışmalarını bilimsel metotları kullanarak yapmıştı. O döneme kadar kimsenin yapmadığını bir kadın yapmış olması hem sevindirici hem de üzücü. Toplumda kadına karşı bir tavır sergilenmesi özellikle dönemin çağdaş bilim adamları olarak nitelendirilen Darwin, Freud gibi tarafından kadına karşı bir ayrımcılık yapmaları elbette üzücüdür.