İçeriğe atla

Hekzavalent krom

Bir krom (VI) bileşiği: krom trioksit

Hekzavalent krom (krom (VI), Cr (VI), krom 6, altı değerlikli krom), +6 oksidasyon durumunda (yani hekzavalent) krom elementini içeren herhangi bir kimyasal bileşik. Neredeyse tüm krom cevheri, özellikle de sodyum dikromat tuzu altı değerlikli krom ile işlenir. 1985 yılında yaklaşık 136.000 ton (300.000.000 lb) hekzavalent krom bileşiği üretildi.[1] Diğer hekzavalent krom bileşikleri arasında krom trioksit ve çeşitli kromat ve dikromat tuzları vardır. Hekzavalent kromdan, tekstil boyalarında, ahşabın korunmasında, korozyon önleyici ürünlerde, kromat dönüşüm kaplamalarında ve çeşitli niş kullanımlarında faydalanılınır. Hekzavalent krom bileşiklerinin endüstriyel kullanımları, mürekkepler, plastikler ve boyalardaki kromat pigmentlerini, astarlara ve diğer yüzey kaplamalarına antikorozif maddeler olarak eklenen kromatları; ve dekoratif veya koruyucu bir kaplama sağlamak için metal parçalar üzerine elektrolizle kaplanmış kromik asiti içerir. Paslanmaz çelik üretiminde ve kromun eritilmesinde olduğu gibi "sıcak işler" yapılırken krom normalde 6 değerlikli halde bulunmamasına karşın yüksek sıcaklıktan dolayı altı değerli kroma dönüşüm gerçekleşir.[2] Hekzavalent krom ayrıca içme suyunda ve kamu su sistemlerinde bulunabilir.[3]

Solunan altı değerli krom, insan kanserojeni olarak kabul edilir.[4] Birçok meslekte çalışan işçiler, altı değerli kroma maruz kalırlar. Kromat içeren ürünleri kullanan ve paslanmaz çeliği taşlayan ve/veya kaynak yapanların bu metale problemli bir şekilde maruz kaldıkları bilinmektedir. Hekzavalent kroma maruz kalan işçiler, akciğer kanseri, astım ya da burun epitelinde ve ciltte hasar riski daha yüksektir.[2] Avrupa Birliği içerisinde elektronik ekipmanlarda altı değerli krom kullanımı, Tehlikeli Maddelerin Kısıtlanması Yönetmeliği tarafından büyük ölçüde yasaktır.

Toksisite

Hekzavalent krom bileşikleri genotoksik kanserojenlerdir. Sülfata yapısal benzerliğinden dolayı, kromat (krom nötr pH'de genelde altı değerlikli halde bulunur) hücreler içine sülfat kanalları ile taşınır. Hücrenin içinde, hekzavalent krom (VI), ilk önce pentavalent krom (V)'a, daha sonra herhangi bir enzim yardımı olmadan üç değerlikli kroma (III) indirgenir. İndirgenme esas olarak askorbattan ve bazı protein olmayan tiyollerden doğrudan elektron aktarımı yoluyla gerçekleşir. C vitamini ve diğer indirgeyici ajanlar, hücre içinde krom (III) ürünleri vermek için kromatla birleşir. Elde edilen krom (III), nükleik asitler ve proteinler ile stabil kompleksler oluşturur. Bu, DNA ipliğinde kopmalara ve mutajenik hasardan sorumlu olan Cr-DNA eklenme ürününün oluşmasına sebep olur. Shi ve ark. araştırmalarına göre, DNA ek olarak -hidrojen peroksit molekülleri tarafından pentavalent kromun reoksidasyonu sırasında üretilen- hidroksil radikalleri tarafından zarar görebilir.

Akciğer karsinojenezinin implantasyon modelinde hem çözünmeyen hem de baryum kromat tuzlarının yanı sıra çözünür kromatlar da negatifti. Bununla birlikte, çözünür kromatlar onaylanmış bir Kanserojendir, bu yüzden tüm kromat kanserojenleri göz önünde bulundurmak akıllıca olacaktır.

Meslekî maruz kalmalardan kronik soluma, solunum kanserlerinin riskini arttırır. Kromat işçilerinde akciğer malignantlarının en sık görülen şekli, skuamöz hücreli karsinomdur. Krom (VI)'nın içme suyuyla yutulması, ağız boşluğunda ve ince bağırsakta kansere neden olduğu bulunmuştur. Ayrıca krom (VI) mide ve bağırsaklarda tahrişe veya ülserlere ve karaciğerde toksisiteye neden olabilir.[5] Karaciğer toksisitesi, vücudun gastrointestinal kanalındaki kromu (VI) detoksifiye edemediğini ve bu kimyasalın dolaşım sistemine girebileceğini açıkça göstermektedir.

2015 yılında AB Adalet, Tüketici ve Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Komisyonu tarafından listelenen 2.345 güvensiz üründen bazıları, %64'ü Çin'den gelen ve %23'ü deri eşyalar (ve ayakkabılar), altı değerli kromla kirlenmiş giyim eşyasıydı.[6] Kromatla boyanmış tekstiller veya kromlu tabaklanmış deri ayakkabılar cilt hassasiyetine neden olabilir.

ABD'de, altı değerlikli kroma havadan maruz kalma durumları için OSHA PEL 5 µg/m3 (0.005 mg/m3) seviyesindedir.[7] ABD Ulusal Mesleki Güvenlik ve Sağlık Enstitüsü, 0.2 µg/m3 'lük bir REL önerdi.[8]

Hekzavalent krom içme suyu ve genel su sistemlerinde de bulunur.[3] Ulusal Toksikoloji Programı' nın (National Toxicology Program/NTP) bulgularına dayanarak, 2014 yılında, Kaliforniya'da eyalet çapında "özellikle toplam krom değil altı değerlikli krom için" içme suyu standardı koydu- litrede 10 ppb.[9][10][11]

Yeraltı ve içme suyundaki Hekzavalent kromun remediasyonu

Yeraltı ve içme suyundaki Hekzavalent kromun remidasyonu için başlıca üç tür yöntem vardır: 1) toksisitenin azaltılması, 2) tahliye teknolojileri ve 3) tutma teknolojileri.[12] Hekzavalent kromun toksisitesinin azaltılması, kimyasallar, mikroplar ve bitkileri kullanan yöntemleri içerir. Bazı tahliye teknolojileri, krom (VI) konsantrasyonlarını tespit edilebilir sınırın altına ve granüler aktif karbon (GAC) filtresinin altına indirmek için iyon değişim reçineleri kullanarak kirli toprağın bir atık deposuna taşınmasını içerir. Tutma teknolojileri, harç, bulamaç veya tabaka istifleme gibi fiziksel engellerin kullanılmasını içerir.

Kaynakça

  1. ^ Gerd Anger, Jost Halstenberg, Klaus Hochgeschwender, Christoph Scherhag, Ulrich Korallus, Herbert Knopf, Peter Schmidt, Manfred Ohlinger, "Chromium Compounds" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Wiley-VCH, Weinheim, 2005. DOI:10.1002/14356007.a07_067
  2. ^ a b 29 CFR OSHA General Industry 1910
  3. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 23 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  4. ^ IARC Monographs on the Evaluation of Carcinogenic Risks to Humans (PDF) (İngilizce). 1988. ISBN 978-92-832-1249-2. 24 Aralık 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 8 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  7. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 10 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  8. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 28 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  9. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  10. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  11. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 12 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 
  12. ^ Jacques Guertin; James A. Jacobs; Cynthia P. Avakian (28 Aralık 2004). Chromium(VI) Handbook (PDF) (İngilizce). CRC Press. ISBN 9781566706087. 10 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2019. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Krom</span>

Krom, atom numarası 24, atom ağırlığı 51,996 olan metalik bir elementtir. İsmi Yunanca renk anlamına gelen "kroma"dan gelmektedir. Parlak ve yansıtıcı özelliğe sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Vanadyum</span> sembolü V, atom numarası 23 olan kimyasal element

Vanadyum, simgesi V, atom numarası 23 olan bir elementtir. Bir geçiş metali olan element, doğada nadiren bulunur. Yapay olarak izole edildiğinde, oksit bir katmanın ortaya çıkmasıyla pasifleşir ve kararlı hâle gelen elementin oksitlenmesi sona erer.

<span class="mw-page-title-main">Titanyum dioksit</span> Kimyasal bileşik

Titanyum dioksit, oksijenle tepkimeye girmiş titanyum elementi sonucu oluşmuş bir oksittir. Mineral formları siyah görünse de, suda çözünmeyen beyaz bir katıdır. Bir pigment olarak boya, güneş kremi ve gıda boyası da dâhil olmak üzere geniş bir uygulama alanına sahiptir. Gıda boyası olarak kullanıldığında E numarası E171'dir. Bu bileşiğin en önemli kullanım alanı güneş pilleridir. Nano teknolojik boyalar özelliğini titanyum dioksitten almaktadır. UVA ve UVB ışınlarını önler. Ayrıca değerli bir madendir.

<span class="mw-page-title-main">RoHS</span>

Tehlikeli Maddelerin Kısıtlanması Direktifi 2002/95/EC, Elektrikli ve elektronik ekipmanlarda belirli tehlikeli maddelerin kullanımının kısıtlanmasına ilişkin Direktifin kısaltmasıdır. Avrupa Birliği tarafından Şubat 2003'te kabul edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Vinil klorür</span> Kimyasal bileşik

Vinil klorür, CH2=CHCl formülüyle ifade edilen organik bir bileşiktir. Madde, Alman kimyacı Justus von Liebig tarafından keşfedilmiştir. Vinil klorür, oda sıcaklığında gaz hâlindedir ve yoğunlaşabilir keskin kokusuyla fark edilebilmektedir. Kanserojendir.

<span class="mw-page-title-main">Şişecam</span> Şirket

Şişecam veya resmi adıyla Türkiye Şişe ve Cam Fabrikaları A.Ş., cam alanında faaliyet gösteren Türkiye merkezli şirketler grubu.

<span class="mw-page-title-main">Kromlama</span>

Kromlama, metalürjide ısıl işlemle metal yüzeylerinin kromla kaplanması. Bu işleme kromaj da denir. Uygulanan krom kaplamalar parlak kromlama ve sert kromlama olmak üzere iki türde yapılır. Parlak kromlamada parçanın üzerine önce bakır ya da nikelden bir ara tabaka kaplanır ve bunun üzerine 0,5 - 1 mikron (1/1000 mm) kalınlığında gözenekli bir krom tabakası geçirilir. İşlem sonuncunda parça üzerinde güzel görünüşlü parlak bir tabaka elde edilir. Demir alaşımlarına, özellikle çeliklere yüzey sertliği, yüksek ısıda oksitlenmeye ve krozyona karşı direnç kazandırmak için uygulanan sert kromlamada ise parça doğrudan doğruya kromla kaplanır. 1925'ten sonra kromlama teknikleri büyük gelişme gösterdi. Kromlama sonunda, kaplamanın kalınlığı 0,02 mm ile 1 mm arasında değişebilir. Karbonun varlığı kromun yayılmasını engelleyen krom karbürleri verdiğinden, yüksek karbonlu çeliklerde kalın kromlama yapılamaz gelişmekte olan kromlama teknikleri uçak parçalarına fırın parçalarına, aletlere, borulara, sinterlenmiş demir parçalarına, saçlara vb. uygulanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Toplam çözünmüş katı maddeler</span>

Toplam çözünmüş katı maddeler (ingilizce: total dissolved solids veya TDS), bir sıvıda bulunan moleküler, iyonize edilmiş veya mikro-granüler süspansiyon halinde bulunan inorganik ve organik bileşiklerin kombine içeriğinin bir ölçüsüdür. Bunu TDS metre adında bir cihaz gösterir. Genellikle, operasyonel tanımda, maddelerin iki mikrometre gözenekli bir filtreden süzülüp atılmaya yetecek kadar küçük olması gerekir. Tuzluluk, TDS tanımını oluşturan bazı iyonları içerdiğinden, toplam çözünmüş katı maddelerin normalde tatlı su sistemleri için uygunluğu tartışılmaktadır. TDS'nin başlıca uygulaması, akarsular, nehirler ve göller için su kalitesinin incelenmesidir, ancak TDS genellikle birincil kirletici olarak düşünülmemektedir. Bu, içme suyunun estetik özelliklerinin bir göstergesi olarak ve geniş bir dizi kimyasal kirleticilerin varlığının bir toplam göstergesi olarak kullanılır. Alınan sularda TDS için birincil kaynaklar, tarımsal ve konut akışı, kil zengin dağ suları, toprak kirliliğinin süzdürülmesi, endüstriyel veya kanalizasyon atık su arıtımı tesislerinden kaynaklanan su kirliliği kaynaklı noktalardır. En yaygın kimyasal bileşenler, besin maddesi akışı, genel yağmursuyu akışı ve kalsiyum, fosfatlar, nitratlar, sodyum, potasyum ve klorürdür. Çözünür bir mikro granül oluştuğu sürece, kimyasallar katyonlarca, daha az moleküllü, katyonlar, anyonlar, moleküller ya da yığışmalar olabilir.

<i>Arthrobacter</i>

Arthrobacter, Micrococcaceae familyasına bağlı bir bakteri cinsidir. Bu cinse ait bütün türler Gram pozitif ve zorunlu aerobiktir. Logaritmik faz boyunca çubuk iken durgun fazda kokuslardır. Arthrobacter, koparıcı bölünme adında farklı bir bölünme yöntemine sahiptir. Eski haline dönmesi bakteriyel hücre duvarının yırtık noktalarının birleşmesi ile olur.

Arthrobacter rhombi, Arthrobacter cinsine bağlı bir bakteri türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Krom sarısı</span>

Krom sarısı kurşun(II) kromat (PbCrO4)’tır. Krokoit minerali şeklinde doğal olarak bulunsa da maden cevheri hiçbir zaman boya pigmenti olarak kullanılmadı. Fransız kimyager Louis Vauquelin yeni bir element olarak kromu keşfettikten sonra, 1797 yılında kurşun kromat laboratuvarda sentezlendi ve ondokuzuncu yüzyılın ikinci on yılın başında bir pigment olarak kullanıldı.

<span class="mw-page-title-main">Sodyum kromat</span>

Sodyum kromat Na2CrO4 formülüne sahip bir inorganik bileşiktir. Tetra-, hekza- ve dekahidratlar oluşturabilen sarı higroskopik bir katı olarak bulunur. Cevherlerinden krom özütlemesinde bir ara maddedir.

<span class="mw-page-title-main">Baryum kromat</span>

Baryum kromat, BaCrO4 formülüne sahip sarı renkli, kum gibi toz bir maddedir. Bilinen bir oksitleyici maddedir ve baryum iyonlarının bir sonucu olarak ısıtıldığında yeşil bir alev üretir.

<span class="mw-page-title-main">Sodyum bikromat</span>

Sodyum bikromat Na2Cr2O7 formülüne sahip bir inorganik bileşiktir. Ancak, genellikle tuz dihidrat Na2Cr2O7•2H2O olarak kullanılır. Neredeyse tüm krom cevheri, sodyum bikromata dönüştürülerek işlenir ve neredeyse krom bazlı bütün bileşikler ve maddeler bu tuzdan hazırlanır. Reaktivite ve görünüm açısından, sodyum bikromat ve potasyum bikromat çok benzerdir. Bununla birlikte sodyum tuzu, suda potasyum tuzundan yaklaşık yirmi kat daha fazla çözünür(0 °C’de 49 g/L) ve eşdeğer ağırlığı da daha düşüktür ki bu da genellikle istenen bir durumdur.

Metal zehirlenmesi veya metal toksisitesi; belirli metallerin belirli biçim ve dozlarda yaşam üzerindeki zehirleyici etkisidir. Birtakım metaller, zehirli çözünür bileşikler oluşturduklarında zehirlidir. Birtakım metallerin biyolojik bir rolü yoktur, başka bir deyişle yaşam için zorunlu (esansiyel) minerallerden değildir veya belirli bir türevdeyken zehirlidir. Söz konusu metalin kurşun olması durumunda, kurşunun ölçülebilir herhangi bir miktarının sağlık üzerinde olumsuz etkileri olabilir. Metal zehirlenmesinin genellikle ağır metaller ile anlamdaş olduğu düşünülür, ancak berilyum ve lityum gibi daha hafif metaller de belirli durumlarda zehirli olabilir. Bütün ağır metaller özellikle zehirli değildir ve demir gibi bazı metaller canlıda çok önemli bir yer tutar. Metal zehirlenmesinin tanımı, anormal derecede yüksek dozlarda zehirli etki gösteren eser elementleri de kapsayabilir. Metal zehirlenmesinin tedavisi için şelasyon tedavisi bir seçenek olabilir; bu yöntem, metalleri vücuttan uzaklaştırmak için şelasyon ajanlarının uygulanmasını içine alan bir tekniktir.

<span class="mw-page-title-main">Elektrokaplama</span>

Elektrokaplama katı bir alt tabaka üzerinde o metalin katyonlarının doğrudan bir elektrik akımı vasıtasıyla indirgenmesi yoluyla metal kaplama yapan işlemlerin genel adıdır. Kaplanacak kısım elektrolitik hücrenin katodu görevi görür; elektrolit, kaplanacak metal tuzunun çözeltisidir; ve anot genellikle ya o metalin külçesi veya bazı etkisiz iletken malzemelerdir. Akım harici bir güç kaynağı tarafından sağlanır.

Kromik asit terimi genellikle, katı krom trioksit de dahil olmak üzere çeşitli bileşikler içerebilen bir dikromata konsantre sülfürik asit eklenerek yapılan bir karışım için kullanılır. Bu tür kromik asit, cam için bir temizleme karışımı olarak kullanılabilir. Kromik asit ayrıca trioksitin anhidrit olduğu H2CrO4 moleküler türlerine de atıfta bulunabilir. Kromik asit, +6 (veya VI) oksidasyon durumunda krom içerir. Güçlü ve aşındırıcı bir oksitleyici ajandır.

<span class="mw-page-title-main">4-Nitroklorobenzen</span>

4-Nitroklorobenzen ClC6H4NO2 formülüne sahip bir organik bileşiktir. Soluk sarı renkte bir katıdır. 4-Nitroklorobenzen, lastikte bulunan yaygın antioksidanlar da dahil olmak üzere endüstriyel olarak kullanılan bir dizi bileşiğin üretiminde yaygın bir ara maddedir. ClC6H4NO2 formülüne sahip diğer izomerler arasında 2-nitroklorobenzen ve 3-nitroklorobenzen bulunur.

İçme suyu kalite standardı, içme suyu için belirlenen kalite parametreleridir. Dünyadaki her insanın hayatta kalmak için içme suyuna ihtiyacı olduğu ve suyun birçok zararlı bileşen içerebileceği gerçeğine rağmen içme suyu için küresel olarak tanınan ve kabul edilen uluslararası bir standartlar bütünü yoktur. Standartların mevcut olduğu ve uygulandığı yerlerde bile, münferit bileşenlerin izin verilen konsantrasyonu bir standarttan diğerine on katına kadar çıkabilir.

Potasyum dikromat, K
2Cr
2O
7, çeşitli laboratuvar ve endüstriyel uygulamalarda en yaygın olarak oksitleyici madde olarak kullanılan yaygın bir inorganik kimyasal reaktiftir. Tüm altı değerlikli krom bileşiklerinde olduğu gibi sağlığa akut ve kronik olarak zararlıdır. Çok parlak, kırmızı-turuncu renge sahip kristal iyonik bir katıdır. Bu tuz, endüstriyel açıdan daha uygun olan sodyum dikromat tuzunun aksine, nemden arındırılmadığı için laboratuvarlarda popülerdir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.