İçeriğe atla

Hayvanların Tarihi Üzerine

Historia animalium et al (Hayvanların Tarihi Üzerine), Konstantinopolis, 12. yüzyıl, (Biblioteca Medicea Laurenziana, pluteo 87.4)

Hayvanların Tarihi Üzerine (Yunanca: Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν), Ton peri ta zoia historion, "Hayvanlar Üzerine Sorular"; Latince: Historia Animālium "Hayvanların Tarihi"), M.Ö. 4. yüzyılda antik Yunan filozofu Aristoteles'in Batı bilim ve felsefesinin temel metinlerinden biri olup, biyoloji konusundaki en önemli metinlerinden biridir. Atina'daki Platon Akademisi'nde okundu.

Platon Akademisi. Pompei'den 1. yüzyıl mozaikleri. (Ulusal Arkeoloji Müzesi, Napoli)

Özellikler

Aristoteles, ahtapotun rahatsız edildiğinde renk değiştirerek deimatik davranış gösterebileceğini gözlemledi.

MÖ 4. yüzyılda (muhtemelen MÖ 350 civarında) yazılmış olan eserin yazarı Aristoteles, MÖ 322 yılında ölmüştür.

Aristoteles gözlem ve akıl yürütme yoluyla birçok biyolojik gerçeği algılayıp eserine aktarmıştır. Örneğin, güçlü savunması olmayan bir hayvanın yaptığı blöf olan deimatik davranış gösterilerinden biri olan ahtapotun rahatsız edildiğinde düşmanını şaşırtmak veya gizlenmek için renk değiştirebildiğini yazmıştır.[1][2]

Arap zoolog El-Cahiz tarafından Hayvanlar Kitabı [en] adıyla Orta Çağ Arapçasına çevrilip genişletilen kitaptan bir sayfa.
Aristo, bir köpek balığının embriyosunun bir kordon ile bir tür plasentaya (yumurta kesesi) tutturulduğunu kaydetmiştir.[3]
Aristo'nun yazdığı gibi, Mayıs sineği dört ayak üzerinde yürüyen bir böcektir.[4]

Hayvanların Tarihi Üzerine eserinde, Platon'un "sembolik zoolojisi"ne tam bir zıtlıkta, özellikle deniz biyolojisi üzerine olmak üzere çok sayıda gözlem ve inceleme yapılmaktadır. Aristoteles'in tarzı ve hassasiyeti, kafadan bacaklıların (sefalopodların) davranışını ve anatomisini incelediği bölümlerde görülmektedir, yırtıcılara karşı mürekkep kullanımı, kamuflaj ve sinyal verme gibi oyalama ve dikkat dağıtma tekniklerinden söz etmiştir.[5]

Önem

16. yüzyıla kadar zooloji ile ilgili neredeyse hiçbir ayrıntılı çalışma yapılmamıştır, Bu açıdan Aristoteles, yaklaşık iki bin yıl boyunca bu alanda oldukça etkili bir isim oldu. Zooloji üzerine yazdıkları, hayatında yaptığı tüm çalışmalarının dörtte birini oluşturur.[6]

Aristoteles'in halefi görülen öğrencisi olan ve ondan sonra Akademinin başına geçen Theophrastus, botanik üzerine 9 ciltlik Historia Plantarum [en] (Bitkiler Üzerinde İncelemeler) eserini kaleme almıştır.[7]

Bağdatlı Arap bilim insanı El-Cahiz de Aristoteles'ten yararlanarak 9. yüzyılda Kitab el-Hayavan (Hayvanlar Kitabı) adlı bir ansiklopedi hazırlamış ve doğal seçilim dahil bazı biyoloji kavramlarını ilk kez incelemiştir.[8][9]

Hatalar

Eser, hatalı iddialar da içermektedir. Örneğin Aristoteles, herhangi bir türün dişisinin erkeklerden daha az diş sayısına sahip olduğunu iddia ediyordu. Bu açıkça yanlışlanabilir bir iddia idi. Robert Mayhew tarafından o zamanki kadınların erkeklerden daha zayıf beslendiğinin iddia edilmesi gibi bir gözlem yanılgısıydı.[10] Kendi gözlemi gerçek olsa da, bu iddiayı diğer türler için de geçerli tutması yanlıştı. Bu nedenle, Philippa Lang, Aristoteles'in ampirik olmakla birlikte, doğanın yanıltıcı olabileceğini beklememesinin onu şaşırtıp yanılgılara düşürebildiğini belirtmiştir.[11]

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Hayvanların Tarihi Üzerine ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
İngilizce Vikikaynak'ta History of Animals (Thompson) ile ilgili metin bulabilirsiniz.
Yunanca Vikikaynak'ta Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν ile ilgili metin bulabilirsiniz.
  • Aristoteles (1910). History of Animals (İngilizce). çeviri: D'Arcy Wentworth Thompson,. Adelaide library: Oxford: Clarendon Press. 8 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 
  • Aristoteles (1897). History of Animals (İngilizce). çeviri: Richard Cresswell,. Londra: George Bell & Sons. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 
  • Aristotle (1837). Historia animalium (Grekçe). e Typographeo academico. 26 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 

Kaynakça

  1. ^ Campbell, Gordon Lindsay (2014). The Oxford Handbook of Animals in Classical Thought and Life (İngilizce). Oxford University Press. s. 517. ISBN 978-0-19-103515-9. 18 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 
  2. ^ Aristotle, Book IV.I (D'Arcy Thompson, s. 524)
  3. ^ Allaby, Michael (2010). Animals: From Mythology to Zoology. Infobase Publishing. ss. 34-. ISBN 978-0-8160-6101-3. 19 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 
  4. ^ Wilkins, John S. (16 Eylül 2008). "Aristotle on the mayfly". Evolving Thoughts. 16 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 
  5. ^ Aristotle. "Historia Animalium". y. MÖ 350 (İngilizce). Floransa Üniversitesi Yayınları. ss. 621b-622a. ISBN 978-88-8453-377-7. 21 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. A catalogue of body patterning in Cephalopoda. 
  6. ^ Lennox, James (27 Temmuz 2011). "Aristotle's Biology". Stanford Encyclopedia of Philosophy (İngilizce). Stanford Üniversitesi Yayınları. 7 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 
  7. ^ French, Roger (1994). Ancient Natural History: Histories of Nature (İngilizce). Routledge. ss. 92-99. ISBN 0-415-11545-0. 
  8. ^ Egerton, Frank N. (Nisan 2002). "A History of the Ecological Sciences, Part 6: Arabic Language Science - Origins and Zoological". Bulletin of the Ecological Society of America (İngilizce), 143. ss. 142-146. 
  9. ^ Haque, Amber (2004). "Psychology from Islamic Perspective: Contributions of Early Muslim Scholars and Challenges to Contemporary Muslim Psychologists". Journal of Religion and Health (İngilizce). 43 (4). ss. 357-377. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 
  10. ^ Mayhew, Robert (2004). "Chapter 5". The Female in Aristotle's Biology (İngilizce). Chicago Üniversitesi Yayınları. ISBN 978-0-226-51200-6. 
  11. ^ Lang, Philippa (13 Ekim 2015). Science: Antiquity and its Legacy (İngilizce). I. B. Tauris. ss. 60-63. ISBN 978-0-85773-955-1. 19 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Aristoteles</span> Antik Yunan filozofu (MÖ 384–322)

Aristoteles veya kısaca Aristo, Antik Yunanistan'da klasik dönem aralığında yaşamını sürdürmüş olan Yunan filozof, polimat ve bilgedir.

<span class="mw-page-title-main">VII. Kleopatra</span> Antik Mısırın son Helenistik kraliçesi

VII. Kleopatra Filopator MÖ 51ʼden 30ʼa kadar Mısır Ptolemaios Krallığıʼnın kraliçesi ve son etkin hükümdarıydı. Batlamyus hanedanının mensubu olan Kleopatra, Makedonyalı Yunan generali ve Büyük İskenderʼin refakatçisi olan Soterʼin soyundan gelmekteydi. Kleopatraʼnın ölümünden sonra Mısır, Roma İmparatorluğuʼnun eyaleti haline gelmiştir; bu da Akdenizʼdeki son Helenistik devlet ve İskenderʼin hükümdarlığından bu yana süren çağın sonuna işaret etmektedir. Yerli dili Yunanca olmasına rağmen, Mısır dilini öğrenen ve kullanan tek Batlamyus hükümdarıydı.

<span class="mw-page-title-main">Theofrastos</span>

Theophrastus botaniğin kurucusu olarak kabul edilen bilim insanı ve düşünür.

<span class="mw-page-title-main">Elealı Zenon</span> Paradokslarıyla tanınan antik Yunan filozofu

Elealı Zenon veya Zeno, Magna Graecia'nın Sokratik öncesi bir Yunan filozofu ve Parmenides tarafından kurulan Elea Okulu'nun bir üyesiydi. Aristo, onu diyalektiğin mucidi olarak adlandırdı. Bertrand Russell'ın "ölçülemez derecede incelikli ve derin" olarak tanımladığı paradokslarıyla tanınır.

<span class="mw-page-title-main">Hipparkos</span> 2. yüzyıl Yunan astronom, coğrafyacı ve matematikçi

İznikli Hipparkos veya Nikaialı Hipparhus bir Yunan astronom, coğrafyacı ve matematikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">Yunan matematiği</span> Eski Yunanların Matematiği

Yunan matematiği, Doğu Akdeniz kıyılarında MÖ 7. yüzyıldan MS 4. yüzyıla kadar uzanan Arkaik dönemden Helenistik ve Roma dönemlerine kadar yazılan matematik metinleri ile ortaya çıkan fikirleri ifade eder. Yunan matematikçiler, İtalya'dan Kuzey Afrika'ya tüm Doğu Akdeniz'e yayılmış şehirlerde yaşadılar, ancak kültür ve dil açısından birleştiler. "Matematik" kelimesinin kendisi Antik Yunancadan türemiştir: Grekçe: μάθημα: máthēma Yunanca telaffuz: [má.tʰɛː.ma] Yunanca telaffuz: [ˈma.θi.ma], "eğitim konusu" anlamına gelir. Kendi iyiliği için matematik çalışması ve genelleştirilmiş matematik teorilerinin ve kanıtlarının kullanılması, Yunan matematiği ile önceki uygarlıkların matematiği arasındaki önemli bir farktır.

<span class="mw-page-title-main">Evrim düşüncesinin tarihi</span> bilim tarihinin bir yönü

Evrim düşüncesi; türlerin zaman içerisinde değişmelerini ifade eden kavram olarak köklerini eski çağlardan; Yunanistan'dan, Roma'dan, Çin'den ve Orta Çağ İslâm biliminden alır. 17. yüzyıl sonlarında biyolojik taksonominin başlangıcıyla Avrupa'daki biyolojik düşünce; doğal teolojiye tam olarak uyan ve ortaçağ Aristo metafiziği kavramı olan, her türün kendi karakteristiği olduğunu öne süren özcülükten etkilendi. Diğer yandan Aydınlanma Çağı'nda evrimsel kozmoloji ve mekanik felsefe, fizik bilimlerinden doğa tarihine kadar yayıldı. Natüralistler türlerin çeşitliliğine odaklandı ve sonradan "soy tükenmesi" kavramı ile doğa görüşünün temelini sarsan paleontoloji ortaya çıktı. 19. yüzyılın başlarında Jean-Baptiste Lamarck, ilk tamamen biçimlendirilmiş evrim teorisi olan türlerin transmutasyonu teorisini ortaya attı.

<i>Historiae animalium</i> (Gessner) 14.yüzyılda yayımlanmış Rönesans zoolojisinin ansiklopedik envanteri

Historiae animalium Conrad Gesner'in hazırladığı ve Zürih'te 1551-58 ila 1587 yıllarında yayımlanmış Rönesans zoolojisinin ansiklopedik bir envanteridir. Gesner tıp doktoruydu ve Zürih Üniversitesi'nin öncülü olan Collegium Carolinum'da profesörlük yapmaktaydı. Historia animalium bilinen tüm hayvanları tanımlamaya gayret eden ilk modern zoolojik metin olmasının yanı sıra doğa tarihi metinlerinin de ilk bibliyografyasıdır. Hayvanların doğasını anlatan beş ciltlik eser 4.500'den fazla sayfa içerir.

<span class="mw-page-title-main">Heniohiler</span>

Heniohiler Kolhis'in kuzeybatı kıyılarında ve bazı görüşlere göre Fasis bölgesinde yaşamış antik bir halktır. Bu halkın ülkesinin adı Henioheia idi.

<span class="mw-page-title-main">Antik Yunan felsefesi</span>

Antik Yunan felsefesi, MÖ. 6. yüzyılda başlamış ve Hellenistik çağ ile Roma İmparatorluğu arasında devam etmiştir. Felsefe kelimesi Yunanlar tarafından kullanılmaya başlandı. Önceleri bilimi, matematiği, siyaseti ve etiği de kapsayan bir terimdi. Yunan felsefesi Batı medeniyetinin bir ürünüydü. Roma'da, Rönesans'ta, Aydınlanma çağında ve İslam filozofları tarafından kullanıldı. Yunan felsefesi Antik Yakın Doğu felsefesinden etkilenmiş olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Ortak merkezli küreler kuramı</span>

Ortak merkezli küreler kuramı, Eudoxus, Callippus ve Aristoteles tarafından geliştirilen eş merkezli kürelerin kozmolojik modeli olup bu modelde tümü Dünya merkezli olan göksel küreler kullanılmıştır. Bu yönüyle Batlamyus ve diğer matematiksel gök bilimciler tarafından Kopernik dönemine kadar kullanılan çok merkezli episiklik ve eksantrik modellerden farklıydı.

Ruh Üzerine, Aristo tarafından yaklaşık MÖ 350 yıllarında yazılmış önemli eserlerinden biridir. İsmi ruhla ilgili olsa da, kitap doğrudan ruhaniyet üzerine olmaktan ziyade biyopsikoloji üzerinedir. Kitapta farklı canlıların sahip olduğu, farklı işlevleri olan ruhlar tartışılmaktadır. Bitkiler, hayvanlar ve insanlar bu ruhlardan bir ya da daha fazlasına sahip olabilir: üçünün de sahip olduğu besleyici bir büyüme ve yaşam ruhu; hayvanlar ve insanların sahip olduğu acıyı, zevki ve arzuyu algılayıcı ruh; sadece insanlara özgü olan akıl ruhu.

Rodoslu Eudemus, MÖ. 350, Rodos - 290 yılları arasında yaşamış, ilk bilim tarihçisi olduğu iddia edilen Yunan filozofudur. Aristoteles'in en önemli öğrencilerinden biriydi, öğretmeninin çalışmalarını düzenledi ve daha kolay erişilebilir hale getirdi. Eudemus'un yeğeni Pasicles de Aristoteles'in eserlerini düzenlemekten sorumluydu.

Çandarlılı Autolycus bir Yunan astronomu, matematikçi ve coğrafyacı.

Heraclealı Bryson, muhtemelen Sokrates'in öğrencisi olan ve daireyi kareleştirme ve π'yi hesaplama problemini çözmeye katkıda bulunan eski bir Antik Yunan matematikçi ve sofist. Byrson, çemberin alanını hesaplama problemiyle ve Aristoteles'in kendisi hakkında yaptığı eleştirilerle tanınır.

<span class="mw-page-title-main">Dikaiarhos</span> MÖ 4. yüzyıl Yunan filozof ve coğrafyacı

Messanalı Dicaearchus, ayrıca Dicearchus veya Dicearch olarak da bilinen Yunan filozof, kartograf, coğrafyacı, matematikçi ve yazardır.

Kilikyalı Simplikios veya Latinceleştirilmiş şekliyle Simplicio, Öklid ve Aristoteles de dahil olmak üzere diğer filozofların ve matematikçilerin çalışmaları üzerine yorumlar yazan bir Yunan matematikçi. Ammonius Hermiae ve Damaskios'un bir öğrencisi ve Yeni Platoncuların sonuncusuydu. Eserleri, Simplikios'un çalışmaları olmadığı takdirde kaybolacak olan eski filozoflar hakkında birçok bilgiyi korumuş ve günümüze ulaşmasını sağlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Ksenokrates</span> MÖ 4. yüzyıl Yunan filozofu, matematikçi ve bilgin

Kalkedonlu Ksenokrates, Yunan filozof, matematikçi ve MÖ 339/8'den 314/3'e kadar Platonik Akademinin lideri (bilgin) Öğretileri, genellikle matematiksel öğelerle daha yakından tanımlamaya çalıştığı Platon'un öğretilerini takip etti. Ayrıca otuz üçler konseyinin hevesli bir öğrencisiydi. Üç varoluş biçimini ayırt etti: Duyarlı, anlaşılır ve ikisinin birleşiminden oluşan üçüncüsü, sırasıyla duyu, akıl ve görüşe karşılık geliyordu. Birliği ve dualiteyi evreni yöneten tanrılar ve ruhu kendi kendine hareket eden bir sayı olarak görüyordu. Tanrı her şeyi kuşatır ve ilahi ile ölümlü arasında, ruhun koşullarından oluşan iki şeytani güç vardır. O, matematiksel nesnelerin ve Platonik Fikirlerin, onları ayıran Platon'un aksine aynı olduğunu savundu. Ahlakta, erdemin mutluluk ürettiğini, ancak harici malların ona hizmet edebileceğini ve amacını gerçekleştirmesini sağlayabileceğini öğretti.

<span class="mw-page-title-main">Matematik tarihi</span> matematik biliminin tarihi

Matematik tarihi, öncelikle matematikteki keşiflerin kökenini araştıran ve daha az ölçüde ise matematiksel yöntemleri ve geçmişin notasyonunu araştıran bir bilimsel çalışma alanıdır. Modern çağdan ve dünya çapında bilginin yayılmasından önce, yeni matematiksel gelişmelerin yazılı örnekleri yalnızca birkaç yerde gün ışığına çıktı. MÖ 3000'den itibaren Mezopotamya eyaletleri Sümer, Akad, Asur, Eski Mısır ve Ebla ile birlikte vergilendirmede, ticarette, doğayı anlamada, astronomide ve zamanı kaydetmede/takvimleri formüle etmede aritmetik, cebir ve geometri kullanmaya başladı.

Doğanın felsefede birbiriyle ilişkili iki anlamı bulunmaktadır. Bir yandan, doğal olan veya doğal kanunların normal işleyişine tabi olan her şeyin toplamı anlamına gelirken, öte yandan, bireysel şeylerin temel özelliklerini ve nedenlerini ifade eder.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.