İçeriğe atla

Hava teleskobu

Huygens'in 210 metrelik hava teleskobunun, mercek ve objektif yuvalarını ve bağlantı ipini gösteren bir gravürü.

Bir hava teleskopu, 17. yüzyılın ikinci yarısında Kepler teleskobu prensiplerine göre inşa edilmiş, ilk versiyonları tüplü sonraki versiyonları tüp kullanmayan çok uzun odak uzaklığına sahip bir kırılmalı teleskop türüdür.[1] Bunun yerine objektif, döner bir mafsal üzerindeki bir direğe, ağaç, kule, bina veya başka bir yapıya monte edildi. Gözlemci yerde durmuş ve bir ip veya biyel ile hedefe bağlı olan göz merceğini tutmuştur. Gözlemci, ipi sıkı tutarak ve göz merceğini hareket ettirerek, teleskopu gökyüzündeki nesnelere yöneltebilir. Bu tür teleskop fikri, 17. yüzyılın sonlarında Hollandalı matematikçi, astronom ve fizikçi Christiaan Huygens ve kardeşi Constantijn Huygens, Jr. tarafından ortaya çıkmış olabileceği düşünülmektedir,[2][3] ancak onların bunu gerçekten ilk olarak icat edip etmedikleri belli değildir.[4]

İcadı ve uygulaması

Johannes Hevelius'un, kromatik sapmayı sınırlamak için 150 fit odak uzaklığına sahip açık işlenmiş ahşap ve tel "tüp" içeren 8 inçlik teleskopunun 1673 yılına ait bir çizim.

Çok uzun "tüplü" teleskoplar

17. ve 18. yüzyılın başlarında inşa edilen teleskoplar, tek cam merceklerin tek biçimli olmayan kırılma özellikleri tarafından tanıtılan gökkuşağı halelerine (kromatik aberasyon) müdahale eden tek elementli akromatik olmayan objektif mercekler kullandı. Bu, ürettikleri görüntülerin kalitesini düşürdü. O dönemin teleskop yapımcıları, çok uzun odak uzaklıklı hedeflerin kayda değer bir renk sapması (kromatik aberasyon) yapmadığını buldular (düzeltilmemiş renk sapması, odakta büyütmede büyük kırınım sorunu yapmaktaydı ). Onlar da kendi odak açıklığı çapını iki katına çıkardıklarında odak uzunluğu 4 katına çıkarmak zorunda olduklarını fark ettiler (odak uzaklığı odak açıklığının karesi olursa asgari renk sapması elde edilecekti).[5] Bu kırılma teleskoplarının objektif çapı, daha fazla ışık toplamak ve daha ince ayrıntıları çözmek için artırıldığında, odak uzunlukları 150 fit kadar uzun olmaya başladı. Çok uzun tüplere sahip olmanın yanı sıra, bu teleskopların onları tutmak için iskele veya uzun direkler ve vinçlere ihtiyacı vardı. Teleskobun destek çerçevesi ve tüpü en ufak bir esintide esneyip titreştiği ve bazen de tamamen çöktüğü için araştırma araçları olarak değerleri çok azdı.[3][6] Buna bir çözüm gerekiyordu

Tüpsüz "hava" teleskopları

Bu soruna ilginç çözüm 1675 civarında bulundu. Bu tarihte Christiaan ve Constantijn Huygens kardeşler, tüpleri tamamen ortadan kaldırarak oluşturdukları çok uzun odak uzaklığına sahip objektiflerini yerleştirmeye karar verdiler. Huygens'in "hava" teleskobunda objektif, ayarlanabilir bir direğin tepesindeki döner bir bilyeli mafsal üzerine monte edilmiş kısa bir demir borunun içine monte edildi. Mercek başka bir kısa boruya (bazen bir stand üzerine) monte edildi ve iki boru gergin bir bağlantı ipi ile hizalandı. Christiaan Huygens, 1684 tarihli Astroscopia Compendiaria adlı kitabında bu tüpsüz "hava teleskopları" için tasarımlar yayınladı ve buluşları ona ve kardeşi Constantijn'e atfedildi,[2][3] benzer tasarımlar Adrien Auzout tarafından da kullanılmış olmasına rağmen; bunun fikri bazı kaynaklarca da Christopher Wren'e atfedilir.[4]

Huygensler, bu "hava teleskoplarını" gece gökyüzünde görülebilen bir nesneye hedeflemek için bazı ustaca düzenlemeler yaptılar. Teleskobu, beyaz bir karton halka veya yağlı yarı saydam kağıt üzerinde ekrana dökülen görüntülerini arayarak ve ardından onları mercekte merkezleyerek gezegenler gibi parlak nesnelere yönelik ayarladılar. Daha soluk nesneleri ise gözlemcinin elinde tutulan bir lambanın nesne tarafından geri sektirilmesinin yansımasını arayarak ve ardından bu yansımayı nesne üzerinde merkezleyerek bulunabilir hale getirdiler. Aynı amaca yönelik diğer düzenlemeler, Philippe de la Hire[7] ve Nicolaas Hartsoeker tarafından da açıklanmıştır.[8] Hava teleskoplarının objektif mercekleri bazen çok uzun odak uzunluklarına sahipti. Christiaan Huygens, 1686'da kardeşiyle birlikte 8 inç (200 mm) ve 8,5 inç (220 mm) çap ve 170 ve 210 ft (52 ve 64 m) sırasıyla odak uzaklığı belirleyecek şekilde objektifler yaptılar. Constantijn Huygens, Jr. bir  7.5inç (190 mm) çap 123 ft (37,5 m) odak uzunluklu hava teleskobunu[9] 1690'da Royal Society of London'a sundu [9] Adrien Auzout ve diğerleri 300 ft'den 600 ft'e kadar (90 ila 180 m) odak uzaklığı olan hava teleskobu yaptılar. Hatta Auzout 1.000 ft uzunluğunda "Ay'daki hayvanları gözlemlemek için" kullanacağı devasa bir hava teleskopu yapımını önerdi.

Uygulamalar

Sağda ahşap "Marly Kulesi" ile 18. yüzyılın başlarında Paris Gözlemevi'nin bir gravürü.

Gök bilimci Giovanni Domenico Cassini, Versailles Bahçeleri'ndeki rezervuarlar ve çeşmeler için su kaldırmak için Machine de Marly'nin bir parçası olarak inşa edilen ahşap Marly Kulesi'ni Paris Gözlemevi'nin arazisine taşıdı. Bu kuleye uzun tüplü teleskopları ve İtalyan gözlükçü Giuseppe Campani tarafından kendisi için yapılan hava teleskoplarının objektiflerini monte etti.[6] 1684'te Satürn'ün iki uydusu olan Dione ve Tethys'i bulmak için hava teleskoplarından birini kullandı.[10] James Bradley, 27 Aralık 1722'de, odak uzaklığı 212 ft. (65 m) olan bir hava teleskopuyla Venüs'ün çapını ölçtü.[11] 1726'da Roma'da Francesco Bianchini, 2.6" (66 mm) objektif çapı ve 100 fit odak uzaklığı olan bir hava teleskopu kullanarak aynı gezegenin yüzeyini haritalamaya ve dönme periyodunu çıkarmaya çalıştı.[12] 

Kullanım Değerinin Kalmaması

Bu çok uzun odak uzunluklu teleskopları kullanmanın aşırı zorluğu, gök bilimcileri alternatif tasarımlar geliştirmeye yöneltti. Çözümlerden biri yansıtıcı teleskoptu . 1721'de John Hadley, İngiliz Kraliyet Cemiyeti'ne[13][14] 6 inç çapında bir aynaya sahip bir Newtonian yansıtıcı teleskobu gösterdi. Bu aletin performansını cemiyet üyelerinden James Pound ve James Bradley cemiyetin koleksiyonunda bulunan 7.5 inç (190 mm) çapındaki Constantijn Huygens, Jr. tarafından inşa edilen hava teleskobu ile karşılaştırdı.[15] Karşılaştırmada, Hadley reflektörünün "gerekli şekilde nesneyi öngörülen göreve uygun şekilde defalarca kez büyüttüğü" ve Huygens hava teleskobu kadar nesneleri tamamen net ve parlak olmasa da uzaktaki objeyi gösterdiğini belirttiler.

Çok uzun odak uzunluklu kırılma teleskop objektiflerine duyulan ihtiyaç, 18. yüzyılın ortalarında akromatik merceğin icadıyla nihayet ortadan kaldırıldı.

  • Francesco Bianchini, bir hava teleskopu için başka bir tarz mercek yuvası tutuyor.
    Francesco Bianchini, bir hava teleskopu için başka bir tarz mercek yuvası tutuyor.

Kopyaları

Mayıs 2014'te, Leiden'deki Eski Leiden Gözlemevinde bir Huygens hava teleskopunun çalışan bir kopyası yapıldı. Hollandalı bir bilim destekçisi olan Hans de Rijk buna ön ayak oldu. Yerel bir astronomi ders etkinliği olan ilk yıllık 'Kaiser Lente Lezingen' (Kaiser Bahar Dersleri) sırasında bu teleskop tanıtıldı.[16] Orijinal teleskoplardan farklı olarak, bu yalnızca 4 metrelik bir odak uzaklığına sahiptir ve bu şekilde orijinaline kıyasla kullanımı çok daha kolay hale getirilmiştir. Teleskop şimdiye kadar dünyada bilinen tek tam çalışan kopyadır. Eski Rasathane'de açık günlerde ve turlar sırasında özel istek üzerine görülebilir.[17]

  • Huygens'in teleskobunun bir kopyası Leiden'deki Eski Gözlemevinde kuruldu
    Huygens'in teleskobunun bir kopyası Leiden'deki Eski Gözlemevinde kuruldu
  • Huygens'in Teleskobunun kopyasının yakın çekim resmi
    Huygens'in Teleskobunun kopyasının yakın çekim resmi

Ayrıca bakınız

  • Teleskobun tarihi
  • Sonsuz eksenli teleskop
  • teleskop türlerinin listesi
  • 18. yüzyılın en büyük optik teleskoplarının listesi

Kaynaklar

  1. ^ "The Telescope". The Galileo Project. 23 Haziran 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2012. After about 1675, therefore, astronomers did away with the telescope tube. The objective was mounted on a building or pole by means of a ball-joint and aimed by means of a string... 
  2. ^ a b The history of the telescope, 2003, ISBN 978-0-486-43265-6  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "King 2003" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  3. ^ a b c "The First Telescopes", Cosmic Journey: A History of Scientific Cosmology, Center for History of Physics, a Division of the American Institute of Physics, 9 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 6 Mayıs 2009  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "AIP" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  4. ^ a b "Christian Huygens and the Development of Science in the Seventeenth Century", Nature, 162 (4117), 1948, ss. 472-473, doi:10.1038/162472a0  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Bell. Ph.D., M.Sc" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  5. ^ "Galileo's telescope - Chromatic aberration". Museo Galileo - Istituto e Museo di Storia della Scienza. 9 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2012. 
  6. ^ a b "How Telescopes Improved", History of Telescopes, Cartage, 11 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Cartage" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  7. ^ Mém. de l'Acad., 1715
  8. ^ Miscel. Berol., 1710, vol. i. p. 261
  9. ^ a b Paul Schlyter, Largest optical telescopes of the world 17 Kasım 2003 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  10. ^ The planet observer's handbook, 11 Aralık 2000, s. 279, ISBN 978-0-521-78981-3 
  11. ^ This paragraph is adapted from the 1888 edition of the Encyclopædia Britannica.
  12. ^ Moore, P, The Mapping of Venus 14 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., BRITISH ASTRON. ASSOC. JOURNAL V. 95, NO.2/FEB, P. 50, 1985
  13. ^ "amazing-space.stsci.edu - Hadley's Reflector". 26 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2021. 
  14. ^ "The complete Amateur Astronomer - John Hadley's Reflector". 17 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2021. 
  15. ^ Pound reported upon it in Phil. Trans., 1723, No. 378, p. 382.
  16. ^ Inc. "Leidse replica van Huygens' buisloze kijker zaterdag onthuld in Hortus". Leidsch Dagblad. 29 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2016. 
  17. ^ "Huygenskijker Oude Sterrewacht Leiden". 9 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Ek Kaynaklar

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Optik</span> fizik biliminin bir alt dalı

Optik, ışık hareketlerini, özelliklerini, ışığın diğer maddelerle etkileşimini inceleyen; fiziğin ışığın ölçümünü ve sınıflandırması ile uğraşan bir alt dalı. Optik, genellikle gözle görülebilen ışık dalgalarının ve gözle görülemeyen morötesi ve kızılötesi ışık dalgalarının hareketini inceler. Çünkü ışık bir elektromanyetik dalgadır ve diğer elektromanyetik dalga türleri ile benzer özellikler gösterir.

<span class="mw-page-title-main">Alan derinliği</span>

Netlik derinliği, odak derinliği veya Net Alan Derinliği, fotoğrafı çekilen konunun ön ve arka kısmında kaldığı halde göze net gibi görünen alanı anlatan fotoğrafçılık terimidir.

<span class="mw-page-title-main">Christiaan Huygens</span> 17. yüzyıl Hollandalı matematikçi ve doğa filozofu

Christiaan Huygens, ayrıca Huyghens olarak da yazılır, tanınmış Hollandalı bir matematikçi ve bilim insanıdır. Özellikle bir astronom, fizikçi, olasılıkçı ya da saat bilimi ile uğraşan kimliği ile bilinir. Huygens zamanının öncü bilim insanlarındandır. Satürn halkaları üzerinde teleskobik çalışmalar yaparak Satürn'ün Titan uydusunu keşfetmiş ve ayrıca sarkaçlı saati icat etmiştir. Huygens mekanik ve optik alanında önemli çalışmalar yayınlamış ve şans oyunları üzerine öncü çalışmalar yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Teleskop</span> uzaydan gelen her türlü radyasyonu alıp görüntüleyen, astronomların kullandığı, bir rasathane cihazı

Teleskop veya ırakgörür, uzaydan gelen her türlü radyasyonu alıp görüntüleyen astronomların kullandığı, bir rasathane cihazıdır. 1608 yılında Hans Lippershey tarafından icat edilmiştir ve 1609 yılında Galileo Galilei tarafından ilk defa gökyüzü gözlemleri yapmakta kullanılmıştır. Uzaydaki cisimlerden yansıyarak veya doğrudan gelen görülen ışık, ultraviyole ışınlar, kızılötesi ışınlar, röntgen ışınları, radyo dalgaları gibi her türlü elektromanyetik yayınlar; kozmos hakkında bilgi toplamak için çok gerekli kanıtlardır. Bu kanıtlar, klasik manada optik teleskoplarla ya da çok daha modern radyo teleskoplarla incelenir.

<span class="mw-page-title-main">Oküler</span>

Oküler diğer adıyla göz merceği, mikroskop, teleskop vb. sistemlerde kullanılan gözün hemen önündeki genelde akromatik mercek grubudur. Asıl amacı önündeki mercek sisteminin renk ve şekil alanlarındaki kusurlarını asgariye indirerek kullanıcıya net bir görüntü sağlamak görüntü kalitesini arttırmadır.

<span class="mw-page-title-main">Objektif (fotoğrafçılık)</span> fotoğraf makinesi merceği

Objektif veya lens, fotoğraflanacak konunun odak noktasında film emülsiyonuna veya sensöre, ışığın iletilerek görüntünün oluşmasını sağlayan, mercek veya mercekler topluluğudur. Objektifin fikir babası Aristo olarak bilinir. Fakat yaptığı düzeneği kaydedebilecek film ancak 18. yüzyılda icat edilebilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Optik teleskop</span>

Optik teleskoplar esas olarak elektromanyetik spektrumun görünür ışık kısmından ışığı toplayan ve odaklayan teleskop çeşididir. Kullanım amacı bakılan nesnenin doğrudan görünümü için büyütülmüş görüntüsünü oluşturmak, fotoğrafını çekmek ya da elektronik görüntü sensörleri üzerinden veri toplamaktır.Optik teleskop, başlıca elektromanyetik spektrumun görünür bölgesinden olmak üzere direkt görüş için büyütülmüş bir imaj oluştururken, bir fotoğraf yaratırken ya da elektronik imaj sensörleri boyunca veri toplarken ışığı odaklar ve toplar.

<span class="mw-page-title-main">Magnifikasyon</span>

Magnifikasyon bir şeyin fiziksel boyutunu değil, yalnızca görünüşünü büyütme işlemidir. Bu büyütme işlemi hesaplanmış bir sayı olan ve yine ‘magnifikasyon (büyütme)’ olarak adlandırılan bir değerle gösterilir. Bu sayı 1'den küçük olduğunda, bazen minifikasyon veya de-magnifikasyon olarak adlandırılan, boyutlarda bir azalmaya tekabül eder.

<span class="mw-page-title-main">Kırılmalı teleskop</span> görüntülemek için lens kullanan bir optik teleskop türü

Kırılmalı teleskop veya refraktör, bir görüntüyü görüntülemek için lens (mercek) kullanan bir optik teleskop türüdür.Işığı kırmak yoluyla görüntüyü elde eder.Bunun için tüp sonunda odak dediğimız en büyük merceğin olduğu kısim vardir.ışık buradan görerek tüpün ucuna kadar ilerler tüp ucunda ise gözlemcinin büyütmede kullandığı mercek oküler bulunur. Sonradan çıkan aynalı teleskop'dan bu yönleri ile ayrılır. İlk ve uzun dönemden beri bilinen teleskop türüdür. Kırılmalı teleskop tasarımı başlangıçta casusluk camları ve astronomik teleskoplarda kullanıldı halen de belli ölçekte kullanılmaktadır ancak aynı zamanda uzun odaklı kamera mercekleri için de kullanılmaktadır. Bir refraktörün büyütmesi, objektif merceğinin odak uzunluğunun okülerinkine bölünmesiyle hesaplanır. Kırılma teleskoplarının tipik olarak önde bir lensi, ardından uzun bir tüp, daha sonra teleskop görüntüsünün odaklandığı arkada bir mercek veya enstrümantasyon bulunur. Başlangıçta teleskopların merceği bir elementdi, ancak bir asır sonra iki ve hatta üç elementli lensler yapıldı. Kırılma teleskopu teknolojisi, dürbün ve büyüteç lensleri gibi diğer optik cihazlarda sıklıkla uygulanan bir teknolojidir.

<span class="mw-page-title-main">Renksemez mercek</span>

Renksemez mercek veya akromat, kromatik ve küresel sapmaların etkilerini sınırlandırmak üzere tasarlanmış bir mercektir. Akromatik mercekler iki dalga boyunu aynı düzlemde odaklamaya getirmek için düzeltilir. Akromatın en yaygın türü, farklı miktarlarda dağılım gösteren camlardan yapılmış iki ayrı mercekten oluşan akromatik bir çift parçadır. Tipik olarak, bir element, nispeten yüksek dağılıma sahip olan F2 gibi flint camdan yapılmış bir negatif (içbükey) elemandır ve diğeri daha düşük dispersiyona sahip BK7 gibi taç camından yapılmış bir pozitif (dışbükey) elemandır. Mercek elemanları, birbirine bitişik olarak monte edilmekte, çoğunlukla birbirine yapıştırılmakta ve birinin renk sapmaları diğeri tarafından dengelenene kadar şekillendirilmektedir. En yaygın tipte olanda (gösterilen), taç lens elemanının pozitif gücü, flint cam lens elemanının negatif gücü ile tamamen eşit değildir. Birlikte, ortak bir odaklamaya iki farklı dalga boyu ışık getirecek zayıf bir pozitif lens oluştururlar. Negatif güç unsurunun hâkim olduğu negatif çiftler de yapılır.

<span class="mw-page-title-main">Newton teleskobu</span>

Newton teleskobu, İngiliz bilim insanı Isaac Newton (1642-1727) tarafından icat edilen, 1668'de tamamlanan ve bilinen en eski fonksiyonel yansıtıcı teleskoptur. Newton teleskobunun basit tasarımı, amatör teleskop yapımcıları arasında çok popüler olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Schmidt–Cassegrain Teleskobu</span>

Schmidt–Cassegrain teleskobu (SC), basit küresel yüzeyleri kullanarak kompakt bir astronomik alet yapmak için bir Cassegrain reflektörünün optik yolunu bir Schmidt düzeltici plakayla birleştiren bir katadioptrik teleskoptur. Bu teleskoplar kırılmalı teleskop ile Newton teleskobunun bir melezidir. Teleskopta Schmidt–Cassegrain veya Maksutov-Cassegrain türlerinde olduğu gibi Newtonyan teleskoplardaki aynalar ve kırılmalı teleskoptaki mercekler bir arada kullanılabildiği gibi yine bu teleskop ailesinin özel bir türü olan düzeltici merceğe ihtiyaç duymayan Ritchey-Chretien tipi teleskoplarda ise sadece çukur aynalar kullanıldığı görülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Maksutov teleskobu</span>

Maksutov, tüm yüzeylerin neredeyse "küresel olarak simetrik" olmasından yararlanan bir tasarımda küresel bir aynayı zayıf negatif bir menisküs merceğiyle birleştiren bir katadioptrik teleskop tasarımıdır. Negatif mercek genellikle tam çaplıdır ve teleskopun giriş göz bebeğine yerleştirilir. Tasarım, yansıtıcı teleskoplarda bulunan koma gibi eksen dışı sapmaların sorunlarını düzeltirken aynı zamanda renk sapmalarını da düzeltir. 1941 yılında Rus optisyen Dmitri Dmitrievich Maksutov tarafından patenti alındı. Maksutov, tasarımını, küresel bir birincil aynadaki zıt hataları düzeltmek için negatif bir merceğin küresel hatalarını kullanan Schmidt kamerasının arkasındaki fikir üzerine kurdu. Tasarım en yaygın olarak, tüm küresel elemanları kullanabilen, böylece üretimi basitleştiren entegre bir ikincil mercek ile bir Cassegrain varyasyonunda görülür. Maksutov teleskopları, 1950'lerden beri amatör piyasada satılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Constantijn Huygens Jr.</span>

Constantijn Huygens Jr., Zuilichem Lordu Hollandalı bir devlet adamı ve şairdi, çoğunlukla bilimsel enstrümanlar üzerindeki çalışmalarıyla tanınır. Ama aynı zamanda dedikodunun önemini ortaya koyan zamanının tarihçisiydi. Ayrıca amatör bir manzara ressamlığı yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Katadioptrik sistem</span>

Bir katadioptrik optik sistem biri kırılma ve yansıma genellikle lens ve kavisli aynalar (katoptrik) yoluyla bir optik sistem içinde bir araya getirilmiştir. Katadioptrik kombinasyonlar, projektörler, farlar, erken deniz feneri odaklama sistemleri, optik teleskoplar, mikroskoplar ve telefoto lensler gibi odaklama sistemlerinde kullanılır. Lensleri ve aynaları kullanan diğer optik sistemlere, gözetleme katadioptrik sensörleri gibi "katadioptrik" de denir.

<span class="mw-page-title-main">Dobson teleskobu</span>

Bir Dobson teleskobu, 1965 yılında John Dobson tarafından popüler hale getirilen ve amatör astronomlar için mevcut teleskopların boyutunu büyük ölçüde artırmasıyla tanınan, altazimut kundaklı bir Newton teleskop tasarımıdır. Dobson'ın teleskopları, büyük, taşınabilir, düşük maliyetli bir teleskop oluşturmak için hazır bileşenlerden üretilmesi kolay olan basitleştirilmiş bir mekanik tasarıma sahipti. Tasarım, bulutsular ve galaksiler gibi soluk, derin gökyüzü nesnelerini gözlemlemek için optimize edilmiştir. Bu tür bir gözlem, nispeten kısa odak uzaklığına sahip büyük bir objektif çapı ve daha az ışık kirliliği olan yerlere seyahat için taşınabilirlik gerektirir.

<span class="mw-page-title-main">Barlow mercek</span>

Adını Peter Barlow'dan alan Barlow merceği optik bir sistemdeki diğer optiklerle seri olarak kullanılan, optik sistemin etkin odak uzaklığını, sistemdeki kendisinden sonra gelen tüm bileşenler tarafından algılandığı şekilde artıran, ıraksak bir mercektir. Pratik olarak, bir Barlow merceği yerleştirmenin sonucu görüntüyü büyütmesidir. Gerçek bir barlow lens, tek bir cam eleman değildir, çünkü bu, kromatik aberasyona ve mercek asferik değilse küresel averasyona neden olur. Barlow mercekler bu sebeple yaygın olarak, akromatik düzeltme veya apokromatik düzeltme ile daha yüksek görüntü kalitesi için iki, üç veya daha fazla elementli mercek (cam) kombinasyonu kullanır.

<span class="mw-page-title-main">Objektif (optik)</span>

Optik mühendisliğinde objektif, gözlenen nesneden ışık toplayan ve gerçek bir görüntü üretmek için ışık ışınlarını odaklayan optik elemandır. Hedefler, tek bir mercek veya ayna veya birkaç optik elemanın kombinasyonları olabilir. Mikroskoplarda, dürbünlerde, teleskoplarda, kameralarda, slayt projektörlerinde, CD çalarlarda ve diğer birçok optik alette kullanılırlar. Objektiflere ayrıca obje lensleri, obje gözlükleri veya objektif gözlükleri de denir.

<span class="mw-page-title-main">Teleskobun tarihi</span>

Teleskopun tarihi, 1608'de Hollanda'da bir gözlük üreticisi olan Hans Lippershey tarafından bir patent sunulduğunda ortaya çıkan bilinen en eski teleskopun icadından öncesine kadar götürülebilir. Lippershey patentini almamış olsa da, buluşla ilgili haberler kısa sürede Avrupa'ya yayıldı. Bu erken tasarımı kırılmalı teleskoplar bir dışbükey objektif lens ve içbükey mercekten oluşuyordu. Galileo ertesi yıl bu tasarımı geliştirdi ve astronomiye uyguladı. 1611'de Johannes Kepler, bir dışbükey mercek ve bir dışbükey mercek merceği ile çok daha kullanışlı bir teleskopun nasıl yapılabileceğini açıkladı. 1655'e gelindiğinde, Christiaan Huygens gibi gök bilimciler, bileşik göz mercekleri olan güçlü ama hantal Kepler teleskopları inşa ediyorlardı.

<span class="mw-page-title-main">Çapraz ayna</span>

Yıldız köşegen,Yıldız diyagonal, dikme merceği, prizma diyagonal, diyagonal ayna veya çapraz ayna teleskoplarda kullanılan ve normal mercek eksenine dik bir yönden görüntülemeye izin veren açılı bir ayna veya prizmadır. Teleskop doğrultulduğunda veya başucuna yakın olduğunda daha rahat ve kolay görüntüleme sağlar. Ayrıca, elde edilen görüntünün sağ tarafı yukarı, ancak soldan sağa ters çevrilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.