Hava Kuvvetleri Bir
| Air Force One | |
 Film afişi | |
| Yönetmen | Wolfgang Petersen |
|---|---|
| Yapımcı | Armyan Bernstein Thomas Bliss Gail Katz Jonathan Shestack Wolfgang Petersen |
| Senarist | Andrew W. Marlowe |
| Oyuncular | Harrison Ford Gary Oldman Glenn Close Dean Stockwell Xander Berkeley William H. Macy Paul Guilfoyle |
| Müzik | Jerry Goldsmith |
| Görüntü yönetmeni | Michael Ballhaus |
| Kurgu | Richard Francis-Bruce |
| Stüdyo | Beacon Pictures |
| Dağıtıcı | Columbia Pictures (ABD) Touchstone Pictures Buena Vista International (Uluslararası) |
| Cinsi | Sinema filmi |
| Türü | Aksiyon |
| Renk | Renkli |
| Yapım yılı | 1997 |
| Süre | 124 dakika |
| Ülke |  Amerika Birleşik Devletleri |
| Dil | İngilizce, Rusça |
| Bütçe | 85 milyon $ |
| Hasılat | 315.156.409 $ |
Hava Kuvvetleri Bir (İngilizce: Air Force One) 1997 tarihli ABD aksiyon filmidir. Senaryosu Andrew W. Marlowe tarafından yazılmış ve Wolfgang Petersen'in yönettiği filmde Harrison Ford ABD başkanı olarak başrolde oynuyor.
Film gişede başarılı oldu ve çoğunlukla olumlu eleştiriler aldı.
Konusu
Film, Rus Spetsnaz ve Amerikan Delta Force askerlerinden oluşan bir timin, çok özel ortak bir operasyon yaparak, eski bir Sovyet cumhuriyeti olan Kazakistan'daki diktatör ve "terör rejimi" olarak kabul edilen General Radek'i (Jürgen Prochnow) yakalamasıyla başlamaktadır. Bu operasyondan 3 hafta sonra ABD Başkanı Marshall (Harrison Ford), eşi, kızı ve üst düzey hükûmet görevlileriyle birlikte dünyanın en güvenli ve korumalı başkanlık uçağı olan Air Force One ile bulundukları Moskova'dan evine dönmektedirler. Bu arada, Ivan Korshunov (Gary Oldman) tarafından yönetilen ve General Radek'in müdavimleri olan 6 kişi Rus haber ekibi kılığında uçağa binerler. Uçak kalkar kalkmaz Gibbs adlı Gizli Servisten bir köstebek yardımı ile uçağın içerisinde birkaç kişi öldürdükten bir süre sonra radikal terörist Korshunov ve güçleri tarafından kaçırılır. Korshunov, ülkesindeki tutuklu diktatörün serbest bırakılmasını ister aksi takdirde uçaktaki yolcuları teker teker öldürmeye başlayacağını söyler.
Oyuncular
- Harrison Ford .... Amerika Birleşik Devletleri başkanı James Marshall
- Gary Oldman .... Ivan Korshunov
- Glenn Close .... Amerika Birleşik Devletleri Başkan Yardımcısı Kathryn Bennett
- Wendy Crewson .... Grace Marshall
- Liesel Matthews .... Alice Marshall
- Dean Stockwell .... ABD Savunma Bakanı Walter Dean
- Elya Baskin .... Andrei Kolchak
- Levan Uchaneishvili .... Sergei Lenski
- David Vadim .... Igor Nevsky
- Andrew Divoff .... Boris Bazylev
- Ilia Volok .... Vladimir Krasin
- Paul Guilfoyle .... Beyaz Saray Genelkurmaybaşkanı Lloyd Shepherd
- Xander Berkeley .... Amerika Birleşik Devletleri Gizli Servisi Ajanı Gibbs
- William H. Macy .... Binbaşı Caldwell
- Alan Woolf .... Rusya Devlet Başkanı Petrov
- Tom Everett .... ABD Ulusal Güvenlik Danışmanı Jack Doherty
- Jürgen Prochnow .... General Ivan Radek
- Donna Bullock .... Beyaz Saray Basın Sekreteri Yardımcısı Melanie Mitchell
- Michael Ray Miller .... Albay Axelrod
- Carl Weintraub .... Yarbay Ingraham
- Spencer Garrett .... Beyaz Saray sözcüsü Thomas Lee
- Bill Smitrovich .... General Northwood
- Glenn Morshower .... Ajan Walters
- David Gianopoulos .... Ajan Johnson
- Dan Shor .... Notre Dame Üniversitesi yardımcısı
- Philip Baker Hall .... ABD Başsavcısı Andrew Ward
- Richard Doyle .... Albay Bob Jackson, A.F.O. Yedek Pilot
- Willard Pugh .... Beyaz Saray iletişim Görevlisi
- Don R. McManus .... Albay Jack Carlton, F-15 "Halo Flight" Lideri
Yapımı
Ekibin büyük bir kısmı çekimlerden önce gerçek Air Force One'ı gezdi. Filmin bazı sahnelerini, gazeteciler kılığına giren teröristlerin uçağın yerleşimini araştırıp yerlerini almaya başladıkları tur deneyimine dayandırdılar. Dış sahneler için, üreticiler Kalitta Air'den bir Boeing 747 uçağı olan N703CK kiraladılar ve ikonik Air Force One dış görünümünü çoğaltmak için uçağı yeniden boyadılar.[1][2][3]
Air Force One, Amerika Birleşik Devletleri Başkanı tarafından acil kullanım için tek kişilik bir kaçış bölmesi ile donatılmış olarak gösterildi. Gerçek Air Force One'da bir kaçış kapsülü yoktur.[4][5]
Filmin açılışında görülen General Radek'in sarayı, Cleveland, Ohio'da iki yerde tasvir edildi: Dış cephe, Kıdem Töreni Salonu ve içi Cuyahoga İlçe Adliyesi idi. Radek'in hapsedildiği Rus hapishanesi, daha önce The Shawshank Redemption'da görülen ve aynı zamanda Godsmack'in 2000 yılında Awake için müzik videosu için kullanılan Ohio Eyalet Islahevi idi. Ramstein Hava Üssü, Ohio, Rickenbacker Hava Ulusal Muhafız Üssü'nde çekildi. Diplomatik yemek sahnesi Los Angeles Ebell'de çekilirken, ikinci bir birim Moskova'daki Kızıl Meydan'da sahneler çekildi. Air Force One'ın kalkış havalimanı olan Sheremetyevo Uluslararası Havalimanı'nın filmde yer aldığı sahneler Los Angeles Uluslararası Havalimanı'nda çekildi.
Filmde 33. Operasyon Grubu'ndan F-15 Eagle uçağı, Florida'da bulunan Eglin Hava Üssü'ndeki 33. Avcı Kanadı kullanıldı.[6]
Kaynakça
- ^ Larson, George C. (September 1997). "The Making of Air Force One". Air & Space. Smithsonian Institution. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2015.
- ^ Larson, Gary (1 Kasım 1997). "The Making of Air Force One". AVWeb. Aviation Publishing Group. 18 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2010.
- ^ Maslin, Janet (25 Temmuz 1997). "Just a Little Turbulence, Mr. President". The New York Times. The New York Times Company. 10 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2010.
- ^ J.F.O. McAllister (28 Temmuz 1997). "Air Force One: On the Real Thing, No Pods and No Parachutes". TIME & CNN. 29 Ocak 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2016.
- ^ Russell Berman (31 Ocak 2015). "Air Force One-Point-Three – After a quarter-century of service, the aging presidential airplanes are being replaced by a pair of state-of-the-art Boeing 747-8s". The Atlantic. 11 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2016.
- ^ "Local crew called on to defend 'Air Force One' (film)". Northwest Florida Daily News. GateHouse Media. 13 Temmuz 1997. s. 1B.
