İçeriğe atla

Hatifi

Mevlana Abdullah Hatifi
Şair Hatifi'nin minyatür resmi
Ressam:Bihzâd (1511 civ.)
DoğumAbdullah
1454 civ.
Herat civarinda Cam şehrinin "Harcird" köyü
ÖlümOcak 1521
Herat civarinda Cam şehrinin "Harcird" köyü
MeslekŞair
İkametHerat civarinda Cam şehrinin "Harcird" köyü
MilliyetTürk
VatandaşlıkSafevi Devleti ve Timurlular Devleti
Dönem15. ve 16. yüzyıl
Önemli eserDivan, Hamse
Etkiledikleri
  • Fuzuli

Etkilendikleri
  • Nizami Gencevi, Emîr Hüsrev-i Dihlevî

Mevlana Abdullah Hatifi (Farsi:هاتفي ) 15. ve 16. yüzyılda yaşamış Timurlu ve Safevi vatandaşlı bir Alevi Türk şair. Aynı zamanda Yedi Ulu Ozanlar'dan olan Fuzulî'nin Pîr ve hocasıdır.

Hayatı

Doğum tarihi tam bilinmemekle beraber olasılıkla 1454 (h.856) civarında olduğu kabul edilmektedir ve 1521 (h.927)'de ölmüştür.[1] Doğum yeri, ölüm yeri ve hayatının önemli bir dönemini yaşamış olduğu yer İran'da hüküm süren Safevî Türkmen Devleti döneminde Horasan'da bulunan (günümüzde Afganistan Gur" eyaleti içinde kalan) Herat'ın Cam şehrinin varoşlarında bir köy olan "Harcird"'dir. Ünlü Fars şairi ve mutasavvıfı Abdurrahman Cemi'nin kızkardeşinin oğlu olmaktadır.[2] Hatifi yaşadığı dönemde Harcırd köyünde bulunan Mir Ali Şîr Nevaî tarafından yaptırılmış olan Kasım-ı Enver türbesinin turbedarlığını yapmıştır.[1]

Hatifi önce Harcırd'de yetişmiştir.Timurlular Devleti'ne bağlı Herat'ta yaşamaya başlayan dayısı olan şair Camii'nin hazırladığı bir şairler yarışmasında büyük başarı göstermiştir. Bu şairler yarışması şair "Ebu Şakir Belhi"'nin bir şiirinden ünlü Firdevsî'nin uyarladığı bir şiire uygun bir nazire şiir yazmayı içermekteydi. Hatifi'nin hazırladığı nazire şiir. Timurlular Devleti hükümdarlarının ebebi meclislerinde gayet iyi karşılandığı için Hatifi bu edebi saray meclislerine girip burada şöhret kazandı.[1] Şair ve devlet adamı Mir Ali Şîr Nevaî’nin himayesine mazhar olup genç yaşlarını zevk ve eğlence içinde geçirdi. Sonra da Herat'daki Nizamiye medresesinde dayısı Câmî’nin derslerine devam etti.[2]

Bu eğitimden sonra Hatifi doğum yeri olan Harcird'de "Cehâr Bâğı" adında bir tekke kurarak burada inzivaya çekildi. Uzun yıllar münzevi bir hayat yaşadı. Bu dönemde bu tekke yanında Mir Ali Şîr Nevaî tarafından yaptırılmış olan "Kasım-ı Enver" türbesinin türbedarlığını yapmıştır.[1]

Hatifi, dayısı olan Cem gibi Şii İslam'ın Alevi meşrepli Safevî tarikatına mensup olduğu isnâ‘aşer’îyye'nin Kuran ve Ehli Beyt ittikadını benimsemiş idi.[1] Bu nedenle İran Azerbaycan'nda hüküm süren Safevî Türkmen Devleti kurucusu olan Pîr-i Türk Şah İsmail'in edebi meclislerinde ve toplantılarında da adı duyuldu. Orta yaşlarda iken 16 yüzyıl ikinci yarısında Hatifi'inin şair "Emir Humāyün Eşfarāin" ile birlikte Azerbaycan ve Irak'a seyahatler yaptığı bilinmektedir.[1] Ayrıca Safevî Devleti kurucu hükümdarı olan Şah İsmail, Horasan seferi'ni tamamladıktan sonra Herat yakınlarında bulunan Harcird'a uğrayıp "Cehâr Bâğı" tekkesine gidip şair Hatifi tarafından ağırlandığı da belgelidir.[1] Bu ziyarette Şah İsmail Hatifi'den kendi fetihlerini ele alan "İsmâîlnâme" adlı bir şiir yazmasını istedi. Hâtifî bunu kabul ettikten sonra bu şiirinin yaklaşık 1.000 beyitini kadar hazırlamışsa da bu mesnevi eserini tamamlayamamıştır.[2]

Şair Hatifi'inin Şii İslam mensubu olup Alevi meşrepli olan Safevî Türk Devleti'nin yerel idarecilerinin Gur ve Cam'de yaşayan kendisinin de mensup olduğu Alevi meşrebi Safevî Türkmenler ahalisine karşı zulüm yapmasını önlemek için Hatifi'nin Safevî Türk Devleti'nin en yüksek makamlarına başvurarak Fars-Türk toplumlarına arabuluculuk yaptığı da belirtilmiştir.[1] Hatifi 1521'de Harcird köyünde ölmüştür. Mezarı bu köyde yaşadığı "Cehâr Bâğı" tekkesi bahçesinde olduğu bildirilmektedir.[1][2]

Eserleri

İran şairlerinin biyografya, bibliyografya ve eserlerinden antolojik parçaları içeren tezkirelerde Hatifi bir "şair" olarak anılmaktadır. Hatifi'nin şiir eserleri iki eserde toplanmıştır:

  • Divan:Tek yazma nüshası bilinmektedir.[3]
  • Hamse: Hamse 5 tane mesnevi'den oluşmuştur ve Genceli Nizami'nın eserlerini andırmaktadır. Bu mesneviler şunlardır:
    • Leylâ vu Mecnûn: Bu Hatifi'nin hazırladığı ilk mesnevidir. Genceli Nizâmî'nin aynı adlı eseri örnek alınarak sade bir dille yazılmıştır. Bu eserinde orijinal örnekten bazı değişiklikler yapmıştır. Hatifi eserinde Mecnun'u bir deli olarak değil de bir ermiş kişi olarak ele almıştır. Nevfel, diğer mesnevilerde Mecnun ve Leyla'nın bir birine kavuşması için gayret gösteren bir kişi olarak ele alınmakta iken, Hatifi onun Leyla'ya âşık olduğunu ve Mecnun'u öldürtmek için hazırattığı zehirle kendini öldürdüğü yazılır. Mecnun ise çölde olup kumlar üzrinde açıkta yatan cesedinin haçtan dönenler tarafından defnedildiği bildirilir. Fuzuli'nin Azeri Türkçesi ile yazdığı Dâstân-i Leylî vu Mecnûn şaheser mesnevisi Hatif'nin bu eserinden büyük etki görmüştür.
    • Şîrîn u Ħüsrev: Bu mesnevi 1.800 beyitten oluşur. Nizâmî tarafından hazırlanmış "Ħusrev u Sîrîn" mesnevisine nazîre olarak hazırlanmıştır. Bu mesnevi Ali Sîr Nevâî'ye ithaf edilmiştir.
    • Timurnâme: 4.500 beyitten oluşmktadır. Bu eser hazırlanması için başta Şerefeddin Ali Yezdî'nin "Zafernâme" eseri gibi Timur'un hayatını ele alan diğer şiirler kaynak alınmış olup gerçeklerin işlenmesine önem verilmiş ve be gerçekler Timur hakkındaki hikâyeler ve efsaneler arka plan alınmıştır. Bu nedenle Hâtifî'nin Timurnamesi Nizamı'nın İskendername'sine benzemekle beraber çok daha değişik içeriklidir. .
    • İsmâîlnâme: Şah İsmâil'in fetihlerini ele almaktadır. 1.000 kadar beyitinin hazırlamış olduğu bilinmektedir. Fakat bu Timurname diğer bir kadarı yazılmış olan bu eserin hazırlanan kısm diğer bir Timurnâme yazma eseri içinde olup kaybolduğu kabul edilmektedir.. Bu eserin ancak bazı örnek beyitleri "Tüĥfe-i Şâmî" adlı tezkirede örnek olarak bulunmaktadır.

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i Michele Bernardını, (2003, son şekli 2011) "Hātefi, ʿAbd-allāh", Encyclopedia İranica Cilt: XII/1, say. 55-57 Online:[1] 1 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. ^ a b c d Mürsel Öztürk (1997) "Hatifi", Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi Cilt:16 sayfa:468 Ankara:TDV Online:[2] 10 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ Hatifi tek Divanı'nın yazma nüshası (Kahire Dârü’l-kutubi’l-Mısriyye, nr. 186) bulunmaktadır:

Dış bağlantılar

  • Bernardini, Michele, (2003, son şekli 2011) "Hātefi, ʿAbd-allāh", Encyclopedia Iranica Cilt: XII/1, say. 55-57 Online:[3] 1 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
  • Öztürk, Mürsel (1997) "Hatifi", Turkiye Diyanet Vakfi İslam Ansiklopedisi Cilt:16 sayfa:468 Ankara:TDV Online:[4] 10 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Leylâ ile Mecnun</span> Arap efsanesine dayanan aşk hikâyesi

Leylâ ile Mecnun, Arap efsanesine dayanan klasik bir aşk hikâyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Ahmedî</span> Türk divan şairi ve hekim (1334–1413)

Ahmedî divan şairi ve hekim.

Divan edebiyatı, Türk kültürüne has süslü ve sanatlı bir edebiyat türüdür. Bu edebiyata genellikle "divan edebiyatı" adı uygun görülmekte olup bunun en büyük nedenlerinden birisinin şairlerin manzumelerinin toplandığı kitaplara "divan" denilmesi olduğu kabul edilmektedir. Öte yandan, divan edebiyatı gibi tabirlerin modern araştırmacılar tarafından geliştirildiğini ve halk-tekke-divan edebiyatları arasındaki ayrımların bazen oldukça muğlak olduğu ve bu edebiyatlar arasında ciddi etkileşimlerin de bulunduğu vurgulanmalıdır.

Şeyhî, Kütahya doğumlu 15. asır Türk divan şairi ve tabip.

<span class="mw-page-title-main">Hüsrev ü Şirin (Şeyhî)</span> Şeyhinin kaleme aldığı Hüsrev ve Şirin mesnevisi

Hüsrev ü Şirin, şair Şeyhî tarafından, Genceli Nizami'nin aynı adlı eserini Türkçeye naklederek mesnevi nazım şekli ile kaleme alınmış edebiyat yapıtı.

Bediüzzaman Mirza, Herat'ta Timurlar Devleti hükümdarı Hüseyin Baykara'nın oğlu ve son Timurlular Devleti hükümdarı.

Mesnevi, özellikle Arap, Fars ve Osmanlı edebiyatında kendi aralarında uyaklı beyitlerden oluşan ve aruz ölçüsüyle yazılan divan edebiyatı şiir biçimidir.

<span class="mw-page-title-main">Ali Şîr Nevaî</span> 15. yüzyıl Özbek şairi şiirleri

Nizamüddin Ali Şîr Nevaî veya yaygın adıyla Ali Şîr Nevaî, 15. yüzyıl Türk şairi.

<span class="mw-page-title-main">Molla Câmî</span> İranlı islam alimi ve şair

Molla Câmî veya tam adıyla Nureddin Abdurrahman Câmî,, İranlı İslam alimi ve şair.

<span class="mw-page-title-main">I. İsmail</span> Safevî Devletinin kurucusu ve ilk hükümdarı

I. İsmail, bilinen adıyla Şah İsmail veya tam unvanıyla Ebu'l-Muzaffer Bahadır el-Hüseynî, Safevî Tarikatı'nın lideri, Safevî Devleti'nin kurucusu ve ilk hükümdarıdır. Alevilik ve Bektaşilikte Yedi Ulu Ozan'dan birisi olarak kabul edilir.

Şeyyad Hamza, 13. yüzyılda Akşehir ve Sivrihisar'da yaşamış sufi şairlerden biridir. Şeyyad Hamza, önceleri bir şeyyad iken Ahi zümrelerine intisabı sebebiyle tarikat çevrelerine de girmiş, bu arada halk için şiirler söylemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Nizâmî-i Gencevî</span> Fars edebiyatında hamse türünün kurucusu şair

Nizâmî-i Gencevî, Fars edebiyatında hamse türünün kurucusu şair.

<span class="mw-page-title-main">Hüseyin Baykara</span>

Hüseyin Baykara, lakabı Ebu'l-Gazi, tam adı Hüseyin bin Gıyaseddin Mansur bin Baykara,, Timur İmparatorluğu hükümdarı ve şair. Taht kavgaları ve savaşlarla geçen uzun saltanat döneminde bilim, sanat ve edebiyatta büyük gelişmeler sağlanmıştır.

<i>Hüsrev ve Şirin</i>

Hüsrev ve Şirin, İran ve Türk edebiyatlarında mesnevilerde işlenen klasik bir aşk macerası.

<span class="mw-page-title-main">Bihzâd</span>

Bihzâd ya da tam sanıyla Üstâd Kemâleddin Bihzâd, geç Timurlular ve erken Safevîler dönemlerinde yaşamış İranlı minyatür sanatçısı ve Herat ve Tebriz'deki sultanlara ait minyatür atölyelerinin başı.

<span class="mw-page-title-main">Hamdullah Hamdi</span> Türk divan şairi, mutasavvıf (1449 - 1503)

Hamdullah Hamdi (doğumu: 1449, Göynük - ölümü: 1503, Göynük) Türk divan şairi, mutasavvıf. Mesnevileri ile tanınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Timurlu Hanedanı</span> Timurlu Hanedanı

Timurlu hanedanı, kendini Gürkani, Timur'un soyundan gelen Türk-Moğol kökenli bir Sünni Müslüman hanedanı idi. "Gürkani" kelimesi, Türkçeden Moğolcaya da geçen "damat" anlamına gelen "küḏegü (küregen)" kelimesinin Farsçalaştırılmış şekli olan "Gürkan"dan türemiştir. Gürkan lakabını kullanmasının sebebi ise Cengiz Han'ın soyundan gelen Saray Mülk Hanım ile evlendiğinden, Timurlular Moğol İmparatorluğu'nun kurucusu Cengiz Han'ın soyundan gelen akrabaları olduğundan, bu hanedan tarafından kullanılmıştır. Timurlu hanedanı üyeleri Fars kültüründen güçlü bir şekilde etkilenerek tarihte iki önemli imparatorluk kurmuşlardır:

Hakim Senaî veya tam adıyla Ebü’l-Mecd Hakim Mecdûd b. Adem Senaî-yi Gaznevî, İranlı mutasavvıf, şair ve Farsça tasavvufi mesnevi üslubunun kurucusu.

"Dehname" Azerbaycan edebiyatındaki yazılı bir eserdir. Şah İsmail Hatayi tarafından Mesnevi türünde yazılmış bir şiirdir. 1506 yılında Azerbaycan Türkçesi ile yazılmıştır. Azerbaycan edebiyatında mesnevi türünde yazılmış ilk şiirlerden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Azerbaycan-Çağatay edebi ilişkileri</span>

Azerbaycan-Çağatay edebi ilişkileri,-Azerbaycan ve Çağatay dilleri ve edebiyatının ilişkisi ve etkisi.