İçeriğe atla

Harun (peygamber)

Jacques Bergé'in Hz. Harun heykeli

İbrahimî dinlere göre Harun[not 1] (/ˈærən/ or /ˈɛərən/; İbranice: אַהֲרֹן ’Ahărōn)[3] bir peygamber, baş rahip ve Musa'nın ağabeyiydi.[4][5][6][7][8][9] Harun ve kardeşi Musa hakkındaki bilgiler, yalnızca İncil ve Kur'an gibi dini metinlerden elde edilmektedir.

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ İbranice: אַהֲרֹן ′aharon,[1] Arapça: هارون, Yunanca (Septuaginta): Ἀαρών; genellikle Rahip Harun (אֵהֲרֹן הֵכֹּהֵן‎) olarak ve bazı kaynaklarda Levite Harun (אַהֲרֹן הַלֵּוִי‎) (Exodus 4.14) olarak bilinir.[2]

Kaynakça

  1. ^ Olson 2000, ss. 1–2
  2. ^ Exodus 4.14
  3. ^ Wells, John C. (2008), Longman Pronunciation Dictionary, 3rd, Longman, ISBN 9781405881180 
  4. ^ Ibn Hisham 1967, s. 604; §=897
  5. ^ Exodus 6.16-20, 7:7
  6. ^ Kuran 7:103-156
  7. ^ Kuran 19:41-53
  8. ^ Kuran 20:9-98
  9. ^ Kuran 28:34

Bibliyografya

  • --- (Atlas Tours). "Aaron's Tomb, Petra". Atlas Travel and Tourist Agency. 26 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2014. 
  • --- (Chabad organisation). "Ethics of the Fathers: Chapter One". Chabad.org. 1 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2014. 1.12 Hillel and Shammai received from them. Hillel would say: Be of the disciples of Aaron--a lover of peace, a pursuer of peace, one who loves the creatures and draws them close to Torah. 
  • Ali, Abdullah Yusuf (1998). The Holy Qur'an: Text, Translation and Commentary (İngilizce ve Arapça). Tahrike Tarsile Qur'an. ISBN 978-0-940368-31-6. 
  • Baha'u'llah (2003) [1861]. The Kitab-i-Iqan: The Book of Certitude. Shoghi Effendi tarafından çevrildi. Baha'i Pub. ISBN 978-1-931847-08-7. 
  • Bahá'u'lláh; 'Abdu'l-Bahá (1976). Selected Writings of Bahá'u'lláh and 'Abdu'l-Bahá. US Bahá'í Publishing Trust. 
  • Church of Jesus Christ of Latter Day Saints (2001) [1979]. Duties and Blessings of the Priesthood: Basic Manual for Priesthood Holders, Part A. Salt Lake City, UT: The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints. 
  • Freedman, David Noel; Beck, Astrid P.; Myers, Allen C., (Ed.) (2000). "Aaron". Eerdmans Dictionary of the Bible. Grand Rapids, MI: William B. Eerdmans Publishing Company. ss. 1-2. ISBN 9780802824004. 14 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022. 
  • Glasse, Cyril (1989). "Aaron". Concise Encyclopedia of Islam. Harper & Row. ISBN 978-0-06-063123-9. 
  • Gutstein, Morris A. "Aaron". Johnston, Bernard (Ed.). Collier's Encyclopedia. I: A to Ameland (1.1yıl= 1997 bas.). New York, NY: P.F. Collier. 
  • Harbour, Brian; Reed, Wilma; Tinsley, William (2005). The Gospel of Luke: Journeying to the Cross (Adult Study Guide). BaptistWay Press. ISBN 978-1-931060-69-1. 
  • Ibn Hisham, 'Abd al-Malik (1967) [1955]. The Life of Muhammad: A Translation of Ishaq's Sirat Rasul Allah. Translated by A. Guillaume. Lahore, Pakistan: Pakistan Branch Oxford University Press. 
  • Kline, Fred R. (2010). "Aaron, Holy to the Lord". Kline Gallery. 7 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2012. 
  • Kohler, Kaufmann (1906). "Aaron - In Apocryphal and Rabbinical Literature (Moses and Aaron Compared) & (Death of Aaron)". Singer, Isidore (Ed.). The Jewish Encyclopedia: A Descriptive Record of the History, Religion, Literature, and Customs of the Jewish People from Earliest Times: Complete in Twelve Volumes. Ktav Publishing House. ASIN B000B68W5S. 28 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022. 
  • Lings, Martin (1983). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. HarperCollins Publishers Ltd. ISBN 978-0-04-297050-9. 14 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022. 
  • Mariottini, Dr. Claude (17 Mart 2006). "The Priestly Benediction: Numbers 6.24-26". Dr. Claude Mariottini – Professor of Old Testament. 18 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2014. 
  • Mays, James L., (Ed.) (2000) [1988]. The HarperCollins Bible Commentary (Revised bas.). San Francisco, CA: HarperSanFrancisco. ISBN 0-06-065548-8. 
  • McCurdy, J. Frederic (1906). "Aaron - Biblical Data (Death)". Singer, Isidore (Ed.). The Jewish Encyclopedia: A Descriptive Record of the History, Religion, Literature, and Customs of the Jewish People from Earliest Times: Complete in Twelve Volumes. Ktav Publishing House. ASIN B000B68W5S. 28 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022. 
  • National Gallery (2013). "The Adoration of the Golden Calf". National Gallery. 4 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022. 
  • Olson, Dennis T. (2000). "Aaron". Freedman, David Noel; Myers, Allen C.; Beck, Astrid B. (Ed.). Eerdmans Dictionary of the Bible (1.1urlerişimi=kayıtlı bas.). Grand Rapids, MI: William B. Eerdmans Publishing Company. ISBN 978-0-8028-2400-4. 
  • Rockwood, Camilla, (Ed.) (2007). "Aaron". Chambers Biographical Dictionary (8.8isbn= 978-0550-10200-3 bas.). Edinburgh, UK: Chambers Harrap Publishers Ltc. 
  • Souvay, Charles Léon (1913). "Aaron". Herbermann, Charles G.; Pace, Edward A.; Fallen, Conde B.; Shahan, Thomas J.; Wynne, John J. (Ed.). The Catholic Encyclopedia. I: A — Assize. New York, NY: Robert Appleton Co. ss. 5-7. ASIN B006UETSQM. 
  • Steinmetz, Sol (2005). "kohen". Dictionary of Jewish Usage: A Guide to the Use of Jewish Terms. Lanham, MD: Rowman & Littlefield Publishers. ss. 95-96. ISBN 978-0-7425-4387-4. 14 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022. 
  • VanderKam, James C. (2004). From Joshua to Caiaphas: High Priests after the Exile. Minneapolis, MN: Augsburg Fortress Publishers. ISBN 0-8006-2617-6. 
  • Watts, James W. (2013). "Illustrating Leviticus: Art, Ritual, Politics". Biblical Reception. 2: 3-15. 
  • Wells, John C. (1990). "Aaron". Longman Pronunciation Dictionary. Harlow, UK: Longman. ISBN 978-0-582-05383-0. 
  • Wheeler, Brannon (2013). "Tomb of Aaron". usna.edu. United States Naval Academy. 24 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2014. 

Konuyla ilgili yayınlar

  • Aberbach, Moses; Smolar, Leivy (June 1967). "Aaron, Jeroboam and the Golden Calves". Journal of Biblical Literature. 86 (2): 129-140. doi:10.2307/3263268. JSTOR 3263268. 
  • Ginzberg, Louis, (Ed.) (1909–1938). The Legends of the Jews (7 vols.). Translated by Henrietta Szold & Paul Radin. Philadelphia, PA: Jewish Publication Society of America. LCCN 0901-4182. 
  • Kaufmann, Yehezkel (1960). The Religion of Israel: From its Beginnings to the Babylonian Exile. Translated and abridged by Moshe Greenberg. New York, NY: Schocken Books. LCCN 6000-5466. 
  • Kennet, R. H. (January 1905). "The Origin of the Aaronite Priesthood". The Journal of Theological Studies (22): 161-186. doi:10.1093/jts/os-VI.22.161. 14 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022. 
  • McCurdy, J. Frederic; Kohler, Kaufmann (1901). "Aaron". The Jewish Encyclopedia. Funk and Wagnalls. 28 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022.  which cites
    • Numbers Rabbah 9
    • Leviticus Rabbah 10
    • Midrash Peṭirat Aharon in Jellinek's Bet ha-Midrash, 1.91–95
    • Yalḳuṭ Numbers 764
    • Baring-Gould, Sabine (2009) [1871]. Legends of Old Testament Characters. II: From the Talmud and Other Sources. BiblioBazaar. ISBN 978-1-1037-2117-7. 
    • Elʻazar ben Asher, ha-Leṿi (1899). The Chronicles of Jerahmeel. translated by M. Gaster. London, UK: The Royal Asiatic Society. ss. 130-133. LCCN 4403-4408. 
    • Holweck, Frederick G. (1924). A Biographical Dictionary of the Saints. St. Louis, MO: B. Herder Book Co. 
  • Meek, Theophile James (April 1929). "Aaronites and Zadokites". The American Journal of Semitic Languages and Literatures. Chicago, IL: The University of Chicago Press. 45 (3): 149-166. doi:10.1086/370226. 
  • Meek, Theophile James (1950) [1936]. Hebrew Origins (Revised bas.). New York, NY: Harper & Brothers. LCCN 5001-1526. 
  • Watts, James W. (Sonbahar 2011). "Aaron and the Golden Calf in the Rhetoric of the Pentateuch". Journal of Biblical Literature. Society of Biblical Literature. 130 (3): 417-430. doi:10.2307/41304211. ISSN 0021-9231. JSTOR 41304211. 29 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022. 

Kuran'dan kaynaklar

Dış bağlantılar

Dini unvanlar
Yeni makamİsrail Başrahibi
Yıllar bilinmiyor 		Sonra gelen
Eleazar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İsa</span> Yahudi vaiz ve dinî lider, Hristiyanlığın merkezî figürü

İsa, 1. yüzyılda yaşamış olan bir Yahudi vaiz ve dinî lider. Günümüzde en çok mensuba sahip din olan Hristiyanlığın merkezî figürüdür. Hristiyanlar, Yeşua'nın Eski Ahit'te kehanet edilen ve beklenen Mesih, Tanrı'nın Oğlu ve Tanrı'nın enkarnasyonu olduğuna inanırlar. Yeşua'nın, Yeni Ahit'e göre Yosef (Yusuf) adında dünyevi bir babası olduğu için Yeşua, mensubu olduğu Yahudi toplumunda "Yosef'in oğlu Yeşua" olarak anılırdı.

<span class="mw-page-title-main">Musa</span> İbranî peygamber ve din büyüğü

Musa, Hristiyanlık, İslam ve Bahâîlik gibi İbrahimî dinlerde önemli bir peygamber, Yahudilikte ise en büyük peygamber kabul edilen İbrani din büyüğüdür. İsrail'in on iki oğlundan biri olan Levi'nin soyundan geldiğine inanılır. Tanah'taki anlatımlara göre İsrailoğulları'nın önderi ve kanun koyucusu olan Musa, Tanah'ın ilk beş kitabının birleşimi olan Tevrat'ın gökten indiricisi olarak atfedilir.

<span class="mw-page-title-main">Yahya</span> Yahudi din büyüğü

Yahya veya Yuhanna, İsa'nın çağdaşı, Zekeriya'nın ise oğlu olan Yahudi din büyüğüydü. Hristiyanlıkta Vaftizci Yahya olarak anılır ve aziz kabul edilir. Hristiyanlar tarafından her yıl 24 Haziran'da "Vaftizci Aziz Yuhanna Günü" kutlanır. Bahá’ílik, Sâbiîlik ve İslam'da ise bir peygamber olarak kabul edilir. Bu durum Yeni Ahit'teki Matta, Markos, Luka ve Yuhanna İncilleri ile Kur'an'da ve Bahá’í metinlerinde teyit edilir.

<span class="mw-page-title-main">İsrailoğulları</span> Demir Çağında Kenanda yaşamış Semitik halk

İsrailoğulları, İshak'ın oğlu İsrail'in 12 oğlunun yarattığı, kabile ve monarşik olarak bir dönem Kenan'ın bir bölümünde hâkimiyet kurmuş bir İbrani konfederasyonuydu. Arkeolojik delillere göre İsrailoğulları, antik Transürdün ve Filistin'in yerlileri olan Kenanlılardan farklı bir topluluktu. Sümer kökenli İbranilerin, Sümerin dağılışından sonra kabileler halinde Verimli Hilal'e dağıldığı, önce Haran'a sonra ise Güney Kenan'a göç ettiği ve bölgeyi zorla ele geçirmediği arkeolojik açıdan doğrulanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Yaratılışçılık</span> varlığın, doğaüstü bir güç tarafından yoktan meydana getirildiği inancı

Yaratılışçılık evren, Dünya, yaşam ve insanlar gibi unsurların ilahi yaratımın doğaüstü eylemlerinden kaynaklandığına dair dini inançtır. Yaratılışçılık doğal fenomenlerin kökeni ve gelişimini tanımlayan evrim gibi bilimsel açıklamaları kabul veya reddetme konusunda farklılık gösteren bir dizi dini görüşü içerir.

Baal veya Baʽal, antik çağda Levant'ta konuşulan Kuzeybatı Sami dillerinde önceleri insanlar arasında kullanılan 'sahip', 'efendi' anlamına gelen bir unvan ve şeref ifadesiydi. Ünvan akademisyenlere göre önce güneş kültleri ve çeşitli koruyucu tanrılarla ilişkilendirilir; ancak yazıtlar, Ba'al adının özellikle fırtına ve bereket tanrısı Hadad ve onun yerel tezahürleriyle ilişkilendirildiğini gösterdi.

Çıkış, Mısır'dan Çıkış, Eksodos ya da Şemot, Tanah ve Eski Ahit'in ilk beş kitabı olan Tevrat'ın ikinci kitabı. Toplam 40 baptan oluşur. On Emir bu kitabın 20. babında yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">YHVH</span> Y-H-V-H (יהוה‬), İbrani Kutsal Kitabında İsrailin Tanrısının dört ünsüz harften oluşan özel adı

Tanah'ta YHVH veya Tetragrammaton, İsrailoğulları'nın Tanrısına atıfta bulunmak için kullanılan dört harfli İbranice ifadedir. İbranicenin sağdan sola yazılımından dolayı bu dört harf He (ה) + Vav + (ו) He + (ה) Yod (י) şeklinde sağdan sola yazılır. İsmin yapısı ve etimolojisi hakkında hâlâ ortak fikir birliği olmamakla beraber nasıl telaffuz edildiği de bilinmemektedir, fakat neredeyse evrenselleşmiş iki form olan Yahveh ve Yehova formları kabul edilir.

Ahit, tarihi açıdan birçok alanda etki sahibi olmuştur. Arkeoloji ve astronomiden dil bilime kadar etkisi bulunan Ahit, antik ve modern kültür, mitoloji, antropoloji, ahlak gibi konulara önemli derecede etki etmiştir. Tarihi içeriği, olaylara atfedilen önem ve Ahit'te açıklananlarla tarihi kanıtlar arasındaki kıyaslamalar sadece Ahit'te yazılanların yanı sıra fazlaca bilgi sunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Çıkış durakları</span> Vikimedya liste maddesi

Tevrat'ta Mısır'dan çıkış sırasında İsrailoğullarının 42 yerde durakladığı anlatılır. Belgesel hipoteze göre bu liste köken olarak diğer kaynaklardan bağımsız bir metindir. Bu hipoteze göre, redaktör, hikâyeler arasındaki göze batan devamsızlığı önlemek için, hikâyeler arasındaki geçişlerde bu listeden faydalanmıştır. Bu listede Mısır'dan çıkan İsrailoğullarının çölden geçerken konakladığı yerler bulunur. Farklı kaynaklardan gelen hikâyeleri bağlamak için kullanılan bu liste Çıkış ve Sayılar kitaplarında görülür.

Küçük peygamberler Tanah'ın bir kitabı olup adını, peygambersi kehanet çalışmalarının kısalığından alır. Hristiyanlıkta ise bu kitaplar teker teker ele alınır. Tanah ve çoğu Protestan ve Katoliklerin "Oniki" sıralaması şöyledir:

<span class="mw-page-title-main">Æthelstan</span> Athelstan

Æthelstan ya da Athelstan, 924 ile 927 yılları arasında Anglo-Saksonların Kralı ve 927 ile 939 yılları arasında İngilizlerin Kralı. Kral Yaşlı Edward ve ilk karısı Ecgwynn'ın oğludur. Modern tarihçiler onu İngiltere'nin ilk kralı ve en büyük Anglo-Sakson krallardan biri olarak belirtirler. Hiçbir zaman evlenmemiştir ve yerine baba olan bir kardeşi I. Edmund geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Tanrı'dan korkanlar</span> Yahudiliğe eğilim gösteren ve kendine has birtakım inanç ve ritüelleri olan bir pagan cemaat

Tanrı'dan korkanlar yahut Tanrı'ya tapanlar Yunan ve Roma dünyasında varlığını sürdüren ve Hellenistik Yahudiliğe sempati besleyen bir gruptur. Aslen Yahudi olmayan bu gruba mensup insanlar, Yahudiliğe geçmeden Yahudilerin uyguladığı gelenek ve ritleri takip etmiş ve bunlardan etkilenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Mesiyanik Yahudilik</span> modern Hristiyan dinî hareketi

Mesiyanik/Mesihçi Yahudilik, Yahudilik ile Hıristiyanlık ve İsa'nın Yahudi mesih olduğu inancını birleştiren modern bir senkretik dinî hareket. 1960'larda ve 1970'lerde ortaya çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Yeremya</span>

Yeremya, "ağlayan peygamber" olarak da adlandırılan, İbranice Kutsal Kitap'ın büyük peygamberlerinden biriydi. Yahudi geleneğine göre Yeremya, kâtibi olan Baruk ben Neriya ile müritleri yardımıyla Yeremya kitabı, Krallar kitabı ve Ağıtlar kitabını yazmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Siyon</span> Kudüsün yetmiş isminden biri

Siyon, Tanah'ta geçen Kudüs ve bir bütün olarak İsrail Diyarı'nı ifade etmek için kullanılan bir yer ismidir.

<span class="mw-page-title-main">Skeva</span> Gezgin bir şeytan çıkarıcısı

Skeva, Elçilerin İşleri 19, 14'te aktarıldığına göre bir Yahudi başkâhini ya da gezgin bir şeytan çıkarıcısı.

<span class="mw-page-title-main">İbrani Kutsal Kitabı</span>

İbrani Kutsal Kitabı veya Tanah, Tevrat, Nevi'im ve Ketuvim de dahil olmak üzere İbranice kutsal metinlerin kanonik koleksiyonudur. Diğer kullanılan ismi olan Miqra(yani okunan) diye de geçer.Bu metinler neredeyse sadece Kutsal İbranicedir ve birkaç bölüm Kutsal Aramice olarak yazılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hugin ve Munin</span>

İskandinav mitolojisinde, Huginn ve Muninn, Midgard'ın her yerine uçan ve tanrı Odin'e bilgi getiren bir çift kuzgundur. Huginn ve Muninn, 13. yüzyılda daha önceki geleneksel kaynaklar olan Nesir Edda, Heimskringla ve 13. yüzyılda Óláfr Þórðarson tarafından derlenen Üçüncü Dilbilgisi İncelemesi'nden; ve skaldların şiirlerinden derlenen Manzum Edda'da aktarılmıştır. Kuzgunların isimleri bazen Hugin ve Munin olarak İngilizceleştirilir.

Yamhad; Halep, Suriye merkezli eski bir Sami krallığıdır. Krallık, MÖ 19. yüzyılın sonunda ortaya çıkmış ve sınırlarını genişletmek için hem askeri hem de diplomasi gücüne güvenen Yamhad Hanedanı kralları tarafından yönetilmiştir. Krallık, kuruluşundan itibaren sınır komşuları Mari, Qatna ile Asur'un saldırılarına direnmiş ve I. Yarim-Lim'in eylemleriyle döneminin en güçlü Suriye krallığına dönüşmüştür. MÖ 18. yüzyılın ortalarında, güneyi hariç Suriye'nin çoğu, ya doğrudan mülk olarak ya da vassallık yoluyla Yamhad'ın yetkisi altına girmiştir. Yaklaşık bir buçuk yüzyıl boyunca Yamhad; Kuzey, Kuzeybatı ve Doğu Suriye'ye egemen ve Mezopotamya'da Elam sınırındaki küçük krallıklar üzerinde nüfuz sahibi olmuştur. Krallık, Hititler tarafından yok edilmiş ve ardından MÖ 16. yüzyılda Mitanni tarafından ilhak edilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.