Enrico Fermi, dünyanın ilk nükleer reaktörü olan Chicago Pile-1'i inşa eden ve Manhattan Projesi'nin bir üyesi olarak tanınan, İtalyan ve daha sonra Amerikan vatandaşlığına kabul edilen bir fizikçiydi. Kendisine "atom çağının mimarı" ve "atom bombasının mimarı" adı verilmiştir. Hem teorik fizikte hem de deneysel fizikte üstün olan çok az fizikçiden biriydi. Fermi, nötron bombardımanı yoluyla indüklenmiş radyoaktivite üzerine yaptığı çalışmalar ve uranyum ötesi elementlerin keşfi nedeniyle 1938 Nobel Fizik Ödülü'ne layık görüldü. Fermi, meslektaşlarıyla birlikte nükleer enerjinin kullanımına ilişkin, tamamı ABD hükûmeti tarafından devralınan birçok patent başvurusunda bulundu. İstatistik mekaniğinin, kuantum teorisinin, nükleer ve parçacık fiziğinin gelişimine önemli katkılarda bulundu. Parlak bir öğrenciydi, henüz 21 yaşındayken Pisa Üniversitesi'nden fizik doktoru unvanını aldı.
Heidelberg Ruprecht Karl Üniversitesi, ya da kısa adıyla Heidelberg Üniversitesi, 1386'da Heidelberg'de kurulmuş, Almanya'nın en eski üniversitesi olmasının yanında; en ünlü ve prestijli üniversitelerinden biridir. Üniversitenin tarihi 14. yüzyıla kadar uzanır. 16. yüzyılda hümanizmin merkezi haline gelmiştir. 19. yüzyıl sonrasında bağımsız düşünürlerin, demokratik düşüncenin ve ileri seviye bilimsel araştırmaların merkezi haline gelmiştir. Bu dönemde Amerikan üniversitelerinde yüksek lisans eğitimi veren okullarına rol modeli olmuştur.
Toryum; sembolü Th, atom numarası 90 olan zayıf radyoaktivite gösteren, metalik, kimyasal bir elementtir. Toryum havaya maruz kaldığında kararır ve toryum dioksit oluşturur; orta derecede yumuşak, işlenebilir ve yüksek bir erime noktasına sahiptir. Toryum, kimyasına +4 oksidasyon durumunun hakim olduğu elektropozitif bir aktinittir; oldukça reaktiftir ve ince bir şekilde bölündüğünde havada tutuşabilir.
Gottfried Wilhelm Leibniz Ödülü, kısa adıyla Leibniz Ödülü, Alman Araştırma Topluluğu 'nun Alman bilim insanlarını desteklemek amaçlı verdiği ödüldür. Adını Alman polimat, filozof ve bilim insanı Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716)'den alan Leibniz Ödülü, 1986'dan beri, Almanya'daki bir araştırma kurumunda veya yurt dışındaki bir Alman araştırma kurumunda çalışan bireylere veya araştırma gruplarına yılda en fazla on ödül verilmektedir. Almanya'daki en önemli araştırma ödülü olarak kabul edilir. Ödül ilk defa Alman Araştırma Topluluğu başkanı Eugen Seibold tarafından yürürlüğe konulmuştur.
Walther Wilhelm Georg Bothe, 1954'te Max Born ile Nobel Fizik Ödülü'nü paylaşan bir Alman nükleer fizikçiydi.
Nükleer fizik veya çekirdek fiziği, atom çekirdeklerinin etkileşimlerini ve parçalarını inceleyen bir fizik alanıdır. Nükleer enerji üretimi ve nükleer silah teknolojisi nükleer fiziğin en çok bilinen uygulamalarıdır fakat nükleer tıp, manyetik rezonans görüntüleme, malzeme mühendisliğinde iyon implantasyonu, jeoloji ve arkeolojide radyo karbon tarihleme gibi birçok araştırma da nükleer fiziğin uygulama alanıdır.
Ludwig Waldmann gazlarda taşınım olayları konusunda uzmanlaşmış Alman fizikçi. Waldmann-Snider denklemini türetmiştir.
Walter Heinrich Heitler kuantum elektrodinamiği ve kuantum alan kuramı konularına katkıda bulunmuş Alman fizikçidir. Değerlik bağlanma teorisi ile, kimyayı kuantum mekaniğinin içine sokmuştur.
Alman fiziği ya da ari fizik, 1930'ların başında Alman fizik topluluğunda görülen ve "Yahudi fiziği" şeklinde etiketlenen, Albert Einstein’ın çalışmalarına ve diğer modern teorik fizik öğretisine muhalif milliyetçi bir akım. Terim, 1930’larda Philipp Lenard tarafından yazılan dört ciltlik fizik ders kitabının başlığından alınmıştır.
Manfred von Ardenne Alman araştırma ve uygulama fizikçisi ve mucittir. Elektron mikroskopisi, medical teknoloji, nükleer teknoloji, plazma fiziği ve radyo-televizyon teknoloji dahil olmak üzere birçok alanda 600’e yakın patent almıştır. 1928 yılından 1945’e kadar kendi özel araştırma laboratuvarı olan Forschungslaboratorium für Elektronenphysik’i yönetti. II. Dünya Savaşından sonra 10 yıl kadar Sovyetler Birliği atomik bomba projesinde çalıştı ve Stalin Ödülü ile ödüllendirildi. Batı Almanya’ya dönüşünden sonra başka bir özel laboratuvar olan Forschungsinstitut Manfred von Ardenne’de çalıştı.
Katharine "Kay" Way, Nükleer Veri Projesi üzerine çalışmalarıyla tanınan Amerikan fizikçi. II. Dünya Savaşı sırasında Chicago'daki Metalurji Laboratuvarı'nda Manhattan Projesi üzerinde çalıştı. 1968 yılında Duke Üniversitesi'nde misafir doçent oldu.
Çekirdek kabuğu modeli ya da nükleer kabuk modeli, atom çekirdeği için oluşturulan ve Pauli dışarlama ilkesini kullanarak çekirdek yapısını enerji seviyeleri açısından açıklayan modeldir. İlk kabuk modeli 1932'de, Dmitriy İvanenko tarafından ortaya atıldı. Bu model 1949'da, Maria Goeppert-Mayer ve Hans Jensen tarafından bağımsız olarak geliştirildi ve bu ikisi isim, 1963 yılında verilen Nobel Fizik Ödülü'nü paylaştı.
The Science of Nature, eski adıyla Naturwissenschaften, Springer Science+Business Media tarafından yayımlanan ve doğa bilimlerinin biyolojik önemi olan sorularla ilgili tüm yönlerini kapsayan aylık bir hakemli bilimsel dergidir. 1913 yılında kurulmuş ve Almancanın hala doğa bilimlerinin baskın bir dili olduğu bir zamanda, İngilizcenin Nature dergisinin Almanca dilindeki karşılığı olarak düşünülmüştü. Dergi şimdi İngilizce olarak yayımlanmaktadır.
Annalen der Physik, fizik hakkındaki en eski bilimsel dergilerden biridir ve 1799 yılından beri yayımlanmaktadır. Dergi; deneysel, teorik, uygulamalı, matematiksel fizik ve ilgili alanlarda özgün, hakemli makaleler yayımlamaktadır. Şu anki baş editör, Stefan Hildebrandt'tır. 2008'den önce ISO 4 kısaltması Ann. Phys. (Leipzig) olan dergi 2008 yılından sonra kısaltma olarak Ann. Phys. (Berl.) kullanmaya başlamıştır.
Otto Robert Frisch FRS Avusturya doğumlu, nükleer fizik üzerine çalışan İngiliz bir fizikçiydi. Lise Meitner ile nükleer fisyonun ilk teorik açıklamasını geliştirdi ve ilk olarak fisyon yan ürünlerini deneysel olarak tespit etti. Daha sonra, işbirlikçisi Rudolf Peierls ile, 1940 yılında bir atom bombasının patlaması için ilk teorik mekanizmayı tasarladı.
Reinhard Genzel Max-Planck-Institut für extraterrestrische Physik'de yönetici, LMU'da profesör ve Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley' de emeritus profesör olan bir Alman astrofizikçi. Andrea Ghez ve Roger Penrose ile paylaştığı " galaksimizin merkezinde süper kütleli kompakt bir nesnenin keşfi için" 2020 Nobel Fizik Ödülü'ne layık görüldü.
Nükleer kış, olası bir nükleer savaşın ardından yayılan ateş fırtınası ile oluşacağı öngörülen küresel soğuma varsayımıdır. Varsayım, yangınların Stratosfere kurum doldurması ve bunun sonucunda da Güneş ışınlarının yeryüzüne ulaşamayacağına dayanır. Bu soğuma sonucunda büyük çaplı bir kıtlık yaşanacağı öngörülmektedir. Araştırmacılar olası bir nükleer kış senaryosu için İkinci Dünya Savaşı sırasında yaşanmış Hamburg bombardımanı ile Hiroşima bombardımanı sonrasında ortaya çıkan ateş fırtınalarını bilgisayar ortamında canlandırdılar. Bu modellemelerde ayrıca büyük çaplı orman yangınları da hesaba katıldı.
Günter Wirths uranyum üretimi, bilhassa reaktör sınıfında yetkili olan bir Alman kimyagerdir. Auergesellschaft'ta Heereswaffenamt ve Uranverein projesi için uranyum yapımında görev yaptı. 1945'te Sovyet atom bombası projesinde çalışmak üzere Sovyetler Birliği'ne gönderildi. SSCB'den serbest bırakıldığında Batı Almanya'ya taşındı ve Degussa şirketinde görev yaptı.
Hans-Joachim Born, Kaiser-Wilhelm-Institut für Chemie'de eğitim görmüş bir Alman radyokimyacıdır. İkinci Dünya Savaşı'nın sonuna kadar Kaiser-Wilhelm-Institut für Hirnforschung'da Nikolaj Vladimirovich Timofeev-Resovskij'in Abteilung für Experimentelle Genetik'inde çalıştı. Dünya Savaşı'nın sonunda Ruslar tarafından esir alındı. Krasnoyarsk PoW kampından kurtarıldıktan sonra, başlangıçta Nikolaus Riehl'in grubunda Elektrostal, Rusya'daki 12 Nolu Fabrikada çalıştı, ancak 1947'nin sonunda Sungul'da Ob'ekt takma adıyla bilinen bir sharashka'da çalışmaya gönderildi. 0211. Sungul'un tesisinde tekrar Timofeev-Resovskij yönetimindeki bir biyolojik araştırma bölümünde çalıştı. 1950'lerin ortalarında Doğu Almanya'ya vardığında Born, Berlin'in Buch kentindeki Institut für Angewandte Isotopenforschung'un direktörü oldu. Habilitasyonunu Technische Hochschule Dresden'de tamamladı ve burada Fakultät für Kerntechnik'de profesör oldu. 1957'de Batı Almanya'daki Technische Hochschule München'de radyokimya profesörü olmak için bir çağrı aldı ve kabul etti.
