II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu'nun 34. padişahı, 113. İslam halifesi ve çöküş sürecindeki devlette mutlak hakimiyet sağlayan son padişahtır. Tahtta kaldığı "Hamidiye Dönemi" diye bilinen yıllarda imparatorluk, dağılma dönemini yaşadı; başta kısa süreli ilan ettiği I. Meşrutiyet ve Kânûn-ı Esâsî ile gelen bir özgürlük dönemine, Balkanlar olmak üzere çeşitli bölgelerde çıkan isyanlara ve Rus İmparatorluğu'na karşı kaybedilen 93 Harbi'ne, kapatılan parlamentoya, pek çok siyasi olaya, "İstibdat Dönemi" de denen ve basın da dahil çeşitli alanlardaki baskı ve sansür dönemine, sonrasında yine kendinin ilan etmek zorunda kaldığı II. Meşrutiyet'e, 31 Mart Ayaklanması'na ve kendinin dağılmayı engelleme başarısına ulaşamayan eğitim, ulaşım ve askeri alandaki reform girişimlerine tanıklık etti. Devrinde, Osmanlı İmparatorluğu'nun 1.592.806 km² toprak ile en çok toprak kaybeden padişahlarından biri oldu. 31 Ağustos 1876'da tahta çıktı ve 31 Mart Vakası'ndan kısa bir süre sonra, 27 Nisan 1909'da, tahttan indirilene kadar ülkeyi yönetti. Meşrutiyet yanlısı Yeni Osmanlılar ile yaptığı anlaşma ve diğer yandan Tersane Konferansı'nda toplanacak büyük güçlerden gelecek baskıları engelleme amaçlı Tersane Konferansı'nın başlamasıyla aynı gün 23 Aralık 1876'da ilk Osmanlı anayasasını ilan etti ve böylece ülkenin demokratikleşme sürecini destekleyeceğini belirtmiş oldu. 93 Harbi'nde yenilen Osmanlı'nın sultanı II. Abdülhamid, meclisin yanlış kararlar aldığını iddia ederek 14 Şubat 1878'de bu harbin sonuna doğru meclisi feshetti.
I. Abdülhamid, 27. Osmanlı padişahı ve 106. İslam halifesidir. III. Ahmet'in oğlu ve III. Mustafa'nın kardeşidir.
Osmanlı Devleti arması ya da Osmanlı arması, 19. yüzyılda Birleşik Krallık geleneğindeki nişanlardan etkilenilerek Osmanlı Devleti için hazırlanmıştır. Öncesinde, padişah tuğraları devlet nişanı yerine geçiyordu. Osmanlı arşivlerinde yapılan araştırma sonucu armanın yapılışı hakkında şu bilgilere rastlanmıştır: Osmanlı ile Rusya arasındaki Kırım Savaşı sırasında, Fransızların Sultan Abdülmecid'e verdiği Légion d'honneur nişanı, Osmanlı Devleti ile yakın ilişkiler kurmaya çalışan İngiltere'yi harekete geçirir. İngiltere Kraliçesi Victoria, Fransa'nın verdiği nişana karşılık Kasım 1856'da Dizbağı Nişanı'nı Osmanlı Sultanı'na sunar. 1346'da Kral III. Edward tarafından ortaya çıkarılan Dizbağı Nişanı'nın geleneğinde şöyle bir uygulama vardır: Nişanı alan kişi ya da hükümdarların armaları Londra'da Windsor Sarayı'nda bulunan Saint George Kilisesi'nin duvarında asılmaktadır. Ancak Osmanlı Padişahı'nın arması bulunmamaktadır. Bunun üzerine Kraliçe Victoria, Prens Charles Young ismindeki arma uzmanını Osmanlı için arma tasarlamak üzere görevlendirir. İstanbul'a gelerek araştırmalarda bulunan Young'a, Etyen Pizani isminde bir tercüman yardımcı olur.
Şefkat Nişanı, 16 Temmuz 1878 yılında çıkartılan nizamname ile II. Abdülhamid tarafından hayır ve yardım işlerinde başarılı olan kadınlara verilmek üzere üç dereceli olarak yaptırılan nişandır.
Ayşe Sultan veya Ayşe Osmanoğlu, Osmanlı Sultanı II. Abdülhamit'in kızıdır. 1960'ta Babam Sultan Abdülhamid adıyla yayımladığı hatıralarıyla ün kazanmıştır. Ubıh olan annesi Dördüncü Kadınefendi Müşfika Kadınefendi'dir.
Osman Ertuğrul Osmanoğlu, 1994-2009 yılları arasında Osmanlı Hanedanı'nın reisiydi.
Osmanlı hanedan reisi, saltanatın kaldırılmasından sonra Osmanoğulları ailesinin başkanlarının kullandığı unvandır. Bu unvana, ailenin en yaşlı erkek üyeleri sahip olur.
Harp Madalyası, I. Dünya Savaşı'nda Osmanlı cephelerinde üstün cesaret ve kahramanlık gösteren Osmanlı ve İttifak Devletleri askerlerine V. Mehmed Reşad tarafından ilk kez 1 Mart 1915 tarihinde verilen askerî madalyadır. Osmanlı İmparatorluğu'nun son madalyasıdır. İngilizler tarafından Gelibolu Yıldızı, Almanlar tarafından ise Demir Hilal olarak adlandırılmıştır.
Mehmed Selim Efendi, 34. Osmanlı padişahı II. Abdülhamid'in en büyük oğluydu.
İmtiyaz Madalyası veya İmtiyaz Nişanı, Sultan II. Abdülhamid dönemi olan 23 Eylül 1882 tarihinden itibaren, Osmanlı İmparatorluğu adına verilmeye başlanan sivil ve askerî madalyadır. Altın ve gümüş olmak üzere iki ayrı madenden imal edilen imtiyaz madalyasının bir yüzünde saltanat arması, diğer yüzünde, “Devlet-i Aliyye-i Osmâniyye uğrunda fevkalâde sadakat ve şecaat ibraz edenlere mahsus madalyadır” ibaresi ve altında iç kısmına verilen kişinin adının yazıldığı bir hilâl bulunmaktadır. Üzerindeki ibareden dolayı madalyaya “sadakat ve şecaat madalyası” da denilmiş, bu yüzden zaman zaman ikincisinin imtiyaz madalyasından ayrı olduğu zannedilmiştir.
Liyakat Madalyası, 1890 yılından itibaren Osmanlı İmparatorluğu tarafından verilmeye başlanan sivil ve askerî madalyadır. Altın ve Gümüş olmak üzere iki sınıftan oluşmaktadır. Madalya, I. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar, Osmanlı İmparatorluğu'nda verilmeye devam etti. Madalya, topluma genel olarak örnek olan sivillere de verilirdi. 1905 yılında, hayırsever kadınlara madalya almak için izin verildi. Madalyanın altın ve gümüş sınıflarında 25 mm olan çapı değişmezdi. Madalya, dar, yeşil yan çizgili kırmızı kurdeleyle askıya alınmıştı. Dünya Savaşı sırasında verilenlere, iki çapraz kılıç ve H.1333 (1915) tarih yazılı bir toka, kurdele ile bağlandı.
Çelenk, Osmanlı İmparatorluğu'nda 1798 yılından itibaren verilen nişandır.
Osmaniye Nişanı, 1862 yılından itibaren Osmanlı İmparatorluğu tarafından verilmeye başlanan sivil ve askerî nişandır. Sultan Abdülaziz tahta geçtikten sonra 9 Aralık 1861 tarihinde yeni bir nişanın ihdasına yönelik irade buyurdu. 1862'den itibaren verilmeye başlandı.
Yüce Portre veya Tasvir-i Hümayun Nişanı, Osmanlı Sultanı II. Mahmud döneminde 1832 yılından itibaren verilmeye başlanan şeref nişanıdır. Nişan ilk olarak Sırp Prens Miloš Obrenović'e tevcih edildi.
Ertuğrul Nişanı, Sultan II. Abdülhamid döneminde 26 Şubat 1903 tarihinde oluşturulan bir şeref nişanıdır. Ertuğrul Gazi'nin Osmanlı Devleti'nin kurucusu Osman Gazi'nin babası olması dolayısıyla Hanedan tarafından çok büyük bir saygı görürdü. II. Abdülhamid bu saygıyı somutlaştırmak amacıyla böyle bir nişan oluşturulmasını emretti. Nişan, sadece Sultan'ın seçtiği kişilere verilirdi. Kimlere tevcih edildiği günümüzde tam olarak bilinmediği için tasarımı konusunda da büyük bir bilgi eksikliği bulunmaktadır. Muhtemelen altın zincire bağlı bir rozetten oluşmaktaydı.
İmtiyaz Nişanı veya Nişan-ı İmtiyaz, 1780'lerde Sultan I. Abdülhamid devrinden itibaren verilmeye başlanan şeref nişanıdır. Nişan, liyakat ve üstün hizmeti ödüllendirmek amacıyla verilirdi. Sultan II. Abdülhamid tarafından 17 Aralık 1878 tarihinde yeniden verilmeye başlandı.
Yüksek İmtiyaz Nişanı ve Nişan-ı Âli İmtiyaz, Sultan II. Abdülhamid devrinde, 1879 yılında oluşturulan şeref nişanıdır. Nişanda, altın pırlanta ile süslenmiş bir rozetin üzerinde sultanın tuğrası bulunmaktadır. Rozet, arasında ay ve yıldızın bulunduğu zincir ile kırmızı-yeşil kurdeleye bağlıydı. Nişanın maliyeti yüksekti.
Saint Vladimir Nişanı, Rus İmparatorluğu'nda geçerli olan bir nişandı. 1782 yılında II.Katerina döneminden itibaren kullanılmaya başlanmıştır. Nişanın ismi Kiev Knezi olan sonradan aziz ilan edilen Vladimir'in adından gelmekteydi.
Kan Nişanı, Nazi Partisi'nin (NSDAP) en prestijli nişanlarından biriydi. Mart 1934'te Hitler, Nazi Partisi'nin 9 Kasım 1923 darbe girişimini anmak için Kan Nişanının verilmesine onay verdi. Madalya gümüş renktedir ve ön yüzünde meşe yaprağı çelengi tutan bir kartal tasvir edilmiştir. Çelenk içinde 9 Kasım, sağda ise München 1923–1933 yazısı yer almaktadır. Feldherrnhalle'nin girişini kabartma olarak gösterir ve hemen yukarıda, arka planda güneş ışınları olan açılı gamalı haç yer almaktadır. Üst kenar boyunca UND IHR HABT DOCH GESIEGT yazıtı bulunmaktadır.
Anschluss Hatıra Madalyası İki Savaş Arası Dönem'de verilen Nazi Almanyası Madalyasıydı. Alman İşgal Madalyaları'nın ilkiydi.
