İçeriğe atla

Hanau Muharebesi

Hanau Muharebesi
Alman Harekatı, Altıncı Koalisyon Savaşı ve Napolyon Savaşları

Hanau Muharebesi, Horace Vernet
Tarih30-31 Ekim 1813
Bölge
Sonuç Fransız zaferi
Taraflar
Fransa Birinci Fransız İmparatorluğu Bavyera
Avusturya İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Fransa Napolyon Bonapart Karl von Wrede
Güçler
17.000-60.000 40.000-43.000
Kayıplar
4.500-10.000 ölü ve yaralı 9.000-10.000 ölü ve yaralı


Hanau Muharebesi, 30-31 Ekim 1813 tarihleri arasında, Altıncı Koalisyon Savaşı sırasında Karl Philipp von Wrede'nin Avusturya-Bavyera ordusu ile Napolyon'un geri çekilen Grande Armée arasında gerçekleşti.

Napolyon'un Ekim ayının başlarında Leipzig Muharebesi'ndeki yenilgisinin ardından, Napolyon Almanya'dan Fransa'ya çekilmeye başladı. Wrede, 30 Ekim'de Napolyon'un Hanau'daki geri çekilme hattını engellemeye çalıştı.[1] Napolyon takviye kuvvetlerle Hanau'ya geldi ve ikmal hatlarını engellemeye çalışan Wrede'nin güçlerini yendi. 31 Ekim'de Hanau, Fransız kontrolündeydi.

Hanau Muharebesi küçük bir savaştı, ancak Napolyon'un ordusunu toparlanmak ve Fransa'nın işgaline hazırlanmak için Fransız topraklarına çekilmesine izin veren önemli bir taktik zaferdi.[2]

Arka planı

Hanau Muharebesi Planı

Napolyon Savaşlarının en büyük ve en kanlı karşılaşması olan Leipzig Muharebesi, 16 Ekim 1813'te başladı, üç gün sürdü ve Altıncı Koalisyon için kesin bir zaferle sona erdi. Napolyon, Almanya'yı koalisyona terk etmek zorunda kaldı ve aceleyle batıya doğru çekildi. Stratejisi, mevcut tüm kuvvetlerinin iletişim hatlarının daha kısa olacağı ve arka taraftan tehdit edilme olasılığının daha düşük olacağı Ren kıyılarında Grande Armée'yi yeniden toparlamaktı.[3] İmparatorun endişesi, zaten hırpalanmış ordusunun yeniden üstün güçlere karşı savaşmak zorunda kalabileceğiydi, bu yüzden geri çekilmenin büyük bir hızla gerçekleştirilmesi emrini verdi. Koalisyon, Leipzig Muharebesi'ni takip eden günlerde daha güçlü bir şekilde ilerlemeyi başarmış olsaydı, zaten düzensiz olan Fransız ordusu muhtemelen yok edecekti, ancak koalisyon orduları Leipzig'de o kadar büyük kayıplar vermişlerdi ki, bir saldırı başlatacak konumda değillerdi.[4] Takip edilmeyen Napolyon, lojistik hatta gerçekleşen küçük çaplı saldırıları sınırlı askerî harekâtlarla engelleyerek 23 Ekim'de karargahını Erfurt'a kurmayı başardı ve kuvvetlerini yeniden düzenlemeye başladı. 26 Ekim'de çeşitli birliklere emirler göndererek onları Eisenach ve Fulda aracılığıyla Frankfurt'a yönlendirdi. Belirlenen varış noktaları, Ren nehri kıyısındaki Mainz şehriydi.[5]

Zafere rağmen ağır kayba uğrayan Koalisyon, eski bir Fransız müttefiki olan Bavyera'nın Leipzig Muharebesi'nden hemen önce imzalanan Ried Antlaşması'na göre Altıncı Koalisyona katılmayı kabul ettiği haberiyle canlanmaya başladı. Bu, koalisyonun, Karl Philipp von Wrede'nin 45.000-50.000 Avusturya-Bavyera ordusuyla Würzburg'u işgal ederek Napolyon'un arkasına sarkmasına izin verdi.[6] Würzburg'daki küçük Fransız garnizonu direnmeye çalışmadı ve bunun yerine yerel kaleye barikat kurarak düşmanın kasabayı savaş vermeden işgal etmesine izin verdi. Wrede, Würzburg'dan Napolyon'un ana geri çekilme yollarından biri boyunca stratejik Hanau şehrine doğru ilerledi. Wrede'nin ileri muhafızları 28 Ekim'de Hanau'ya ulaştı ve şehri ele geçirerek Napolyon'un Frankfurt yolunu kapattı.[7] Wrede, muhtemelen Fransız kuvvetlerinin ana kısmının Koblenz'e giden daha kuzeydeki bir yol boyunca geri çekildiğine, bu nedenle yalnızca 20.000 kişilik bir kuvvetle karşılaşacağına ve Fransız ordusunun tamamen dağınık olduğuna inanıyordu, bu doğru değildi ve gerçekte çok daha uzakta olan ve Napolyon'un güçleriyle pek yakın temas halinde olmayan ana koalisyon ordusu olan "Bohemya Ordusu" tarafından yakından takip ediliyordu.[8]

Savaş düzeni

Anıt Taşı, Hanau Muharebesi sırasında Alman birliklerinin mevzilendiğini gösteriyor

Koalisyon Ordusu

Hanau Muharebesindeki Avusturya ve Bavyera ordusu, biri Avusturyalı ve biri Bavyeralı olmak üzere iki kolordudan oluşuyordu ve en az 42.000 askerden oluşuyordu: 33.000 piyade, 9.000 süvari ve 94 top.[9] Bavyera Generali Karl Philipp von Wrede'nin genel komutası altındaydılar.

Mareşal-Teğmen Baron Fresnet komutasındaki Avusturya Kolordusu 24.000 askerden oluşuyordu: 18.000 piyade (18 tabur), 6.000 süvari ve 34 topçu. Bu asker üç tümen halinde örgütlenmişlerdi: General Bach komutasındaki 1. tümen, General Trautenberg komutasındaki 2. tümen ve General Spleny komutasındaki 3. tümen (süvari ve yedek topçu). Wrede'nin doğrudan komutası altındaki Bavyera Kolordusu 18.000 askerden oluşuyordu: 15.000 piyade (17 tabur), 3.000 süvari ve 60 topçu.[10] Bu askerler iki tümen, bir süvari yedeği ve bir topçu yedeği olarak örgütlenmişti: 2. tümen General Beckers'ın, 3. tümen General Lamotte'nin, üç tugay süvari rezervi General Bieregg, Ellbracht, Dietz'in ve topçu rezervi General Köln'ün komutası altındaydı.

Fransız Ordusu

Grande Armée, Fransız Kolordusu'nu önceki gücünün bir kısmında bırakan Leipzig Muharebesinde korkunç kayıplar vermişti. İmparator Napolyon, savaşta Fransız kuvvetlerinin kişisel komutanıydım. Sayıları 40.000 ila 50.000 arasındaydı, ancak Napolyon'un 30.000'den biraz fazla adama güvenebilmesiyle, bunların yalnızca bir kısmı savaşa hazırdı: II, V ve XI Ordu Kolordusu, I ve II Süvari Yedek Kolordusu ve İmparatorluk Koruma. Muhafız birimleri bir yana, Hanau'daki Fransız taburlarının çoğu yalnızca 100 kişilikti ve süvari filoları çok daha küçüktü.

Napolyon, bu askerlerden, Mareşal Claude Victor-Perrin'in İkinci Kolordusu'nun yalnızca bir tümeni (General Jean-Louis Dubreton'ın 15 taburu) ve Mareşal Jacques MacDonald XI. Kolordusu'nun bir başka bölümü (General Henri-François-Marie Charpentier'in 11 taburu); toplamda yaklaşık 7.000-8.000 asker ile savaşmaya kararlıydı. Sébastiani'nin II. Süvari Kolordusu'ndan, yaklaşık 3.000 süvari ve Nansouty'nin İmparatorluk Muhafız süvarilerinden, yaklaşık 4.000 süvaride orduya süvari desteği sağladı. İmparatorluk Muhafızları piyade ve topçularının tamamı, yaklaşık 6.000 asker ve 52 toptu. Böylece Napolyon, Hanau Muharebesinde toplam yaklaşık 20.000 askere (40 tabur) komuta etti.

Ön hazırlıklar

Bavyera piyadeleri Kinzig köprüsünü geçiyor.

29 Ekim'de, elindeki gücün düzensiz bir düşman ordusunun geri çekilmesini engelleyecek kadar güçlü olduğunu hesaplayan Wrede, savaşmaya karar verdi. Mevzilerini hazırlamak ve ordusunu nispeten dar ve derin bir düzende konuşlandırmak için bolca zamanı vardı ki bu, niyetinin savunmada kalmak olduğu düşünülürse oldukça mantıklıydı. Wrede'nin solu, Fransızların almak istediği ana geri çekilme yolu olan Frankfurt ve Mainz'e giden yolu kapsıyordu. Kuvvetlerinin büyük bir kısmı Kinzig nehri boyunca, Hanau şehrinin karşı kıyısında konumlanırken, sağında Elbracht ve Trautenberg tümenleri Kinzig'in güney yakasında konumlanmıştı. Beckers'ın Bavyera tümeni sağ kanadın en ucunda yer alıyordu. Avusturya'ya bağlı Sekeller, güçlü iki tabur ve ana birliklerinden ayrılmış çok sayıda avcı erleri, Lamboy ormanında ileri bir konuma yerleştirildi. Süvarilerin çoğu, topçu savaş alanı boyunca oldukça eşit bir şekilde dağılmış halde, merkezde ikinci hatta yerleştirildi.

Bu arada Napolyon, 29/30 Ekim gecesini Gelnhausen yakınlarındaki Isenburg kalesinde geçirdi ve Avusturya-Bavyera hazırlıkları hakkında, ayrıntılı istihbarat aldı. Napolyon böylece ordunun ikmal trenini, Jean-Toussaint Arrighi de Casanova'nın Süvari Kolordusu'nun koruması altında koalisyon güçlerinden uzağa, kuzeye yönlendirdi. Victor'a sol kanadı oluşturmasını ve Kinzig boyunca yürümesini emretti, bu sırada MacDonald'ın birlikleri Guard Lamboi ormanına girecekti. General Charles Lefebvre-Desnouettes komutasındaki Muhafız süvarilerinin bir kısmı, ordunun kanatlarını korumak için kuzeye yöneldi. Napolyon, Wrede'nin konumunu inceledi ve Wrede'nin ordusunun çoğunu, geri çekilmenin gerekli olması durumunda doğal bir bariyer görevi görecek olan nehrin arkasında konuşlandırdığını fark etti. Napolyon, Wrede'nin manevralarını görünce alaycı bir şekilde şunları söyledi: "Wrede'yi Kont yaptım ama onu General yapmak benim gücümün ötesindeydi." Bununla birlikte, Wrede'nin konuşlandırılmasındaki bu potansiyel olarak ölümcül zayıflıktan yararlanmak için, Napolyon önce ona saldırmak zorundaydı ve bunu daha az sayıda piyade, daha az süvari ve daha az topla yapmalıydı, çünkü Wrede'nin konuşlanmasını beklememeliydi.

Savaş

Hanau muharebesinin belirleyici anlarından birinde Fransız Grenadiers-à-Cheval'in Bavyeralı Chevau-légers'e hücumu.
Kızıl Süvariler süvari saldırısından sonra.

Wrede, Fransızlara karşı kazandığı küçük bir çatışmanın ardından, 20.000 kişilik ana Fransız kuvvetiyle yüzleşmek için kuvvetlerini konuşlandırmaya başladı. 30 Ekim'de Wrede, merkezini arkasında Kinzig Nehri olacak şekilde ve sağ kanadını, onu ana kuvvete bağlayan yalnızca tek bir köprü ile izole bir konuma yerleştirdi. Napolyon, düşmana karşı Mareşal MacDonald'ın piyadeleri ve General Sébastiani'nin süvarileri dahil yalnızca 17.000 askeri vardı. Wrede'nin mevzilerinin doğusundaki yoğun ormanlar nedeniyle, Fransızlar ilerleyebildi ve neredeyse görünmeden Koalisyon güçleriyle yakın temas kurabildi. Napolyon, mevcut tüm birliklerle Koalisyonun sol kanadına saldırmaya karar verdi. Öğle vakti Mareşal Victor ve MacDonald, Koalisyonun merkezinin önündeki ormanı temizlemişti. Kısa bir süre sonra General Drouot, ormanda Wrede'nin soluna doğru topu hareket ettirilebileceği bir yol buldu. Üç saat sonra Eski Muhafızların bomba atar askerleri Koalisyon birliklerin bölgesini temizledi ve Drouot, Muhafız süvarileri ve Sébastiani tarafından desteklenen 50 top konuşlandırmaya başladı.[11] Drouot'un gerçekleştirdiği kısa süren topçu bombardımanı, Wrede'nin 28 topunu susturdu. Ardından Fransız süvarileri saldırdı ve sol kanadındaki Wrede'nin süvarilerini geri püskürttü, ardından Wrede'nin merkezinin kanadına saldırdılar. Wrede'nin merkezi, Kinzig Nehri kıyılarını aşarak ve ağır kayıplar vererek geri çekilmeye başladı. Sağ kanatta, Wrede'nin kuvvetleri merkezi takviye etmek için Kinzig Nehri üzerindeki tek köprüyü geçmeye çalıştı, ancak askerlerin çoğu boğuldu. Wrede, birliklerini Lamboy Köprüsü'nden Hanau kasabasına uzanan bir savunma hattı oluşturmak için toplamada başarılı oldu. Gece boyunca Koalisyon Hanau'yu terk etti.[12] Fransızlar, 31 Ekim'de çok az direnişle Hanau'yu işgal etti. Napolyon, Wrede'yi takip etmek için hiçbir çaba sarf etmedi, Frankfurt'a giden ana yol şimdi yeniden açıldı, Fransızların geri çekilmesi devam etti.

Sonrası

Wrede 9.000 zayiat verdi, Napolyon daha az kayıp verdi, ancak 28 ve 31 Ekim arasında yaklaşık 10.000 Fransız Koalisyonun savaş esiri oldu. Fransızlar, 2 Kasım 1813'te Frankfurt'a ulaştı ve Mainz'deki nispeten güvenli arka üslerinden sadece 20 mil uzaktaydılar ve bu, Napolyon'un ordusunun toparlanıp 1814'te Fransa'nın müteakip işgaliyle yüzleşmesine izin verdi.

Napolyon, 31 Ekim 1813 öğleden sonra vardığı Frankfurt'a yürüyüşünde yavaşlatılmadı, engellenmedi veya müdahale edilmedi. Savaş, askeri olarak Napolyon için açık bir zaferdi. Wrede, Napolyon'un yolunu kapatmayı başaramamıştı. Ancak Napolyon manevradan kaçtı. Bavyera Krallığı, bu savaşla müttefik tarafa geçişini askeri olarak desteklemek istedi. Savaşın kazanılması ya da kaybedilmesi Bavyeralı politikacılar için gerçekten önemli değildi.[13] 5 Kasım 1813'te ise I. Aleksandr, birlikleriyle Frankfurt'a yürümeye başlayacaktı.

Beethoven'ın 7. Senfonisini 8 Aralık 1813'te Viyana'da yaptı ve Beethoven, Hanau Muharebesi"'nde yaralanan askerler için bir yardım konserinde bizzat şeflik yaptı.

Başarılar

Arc de Triomphe'de Hanau Muharebesi için Yazıt

Savaştaki en iyi subaylar terfi ile onurlandırıldı ve birçok madalya aldı. Örneğin, Karl Philipp von Wrede Avusturya İmparatorluğu'ndan iki madalya aldı: Leopold Nişanı ve Maria Theresa Komutan Haçı ve Rus İmparatorluğu'ndan iki madalya: Alexander Nevsky Nişanı ve St. George Nişanı.

Hanau Muharebesi'ni anmak için, Hanau şehrinde beş tanesi korunmuş olan anıtlar dikildi: Lamboystrasse, Karl-Marx-Strasse ve Robert Blum Strasse'de ve iki tane daha Kinzig köprüsünde. Savaş, Napolyon'un kazandığı savaşlar listesine Paris'teki Arc de Triomphe'de de kazınmıştır.

Kaynakça

  1. ^ Bodart, Gaston (1908). Militär-historisches Kriegs-Lexikon (1618-1905). Harvard University. Wien und Leipzig, C. W. Stern. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  3. ^ David G. Chandler (1966). The Campaigns of Napoleon. Internet Archive. Weidenfeld and Nicolson. ISBN 978-0-02-523660-8. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya". 30 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  7. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  8. ^ "Arşivlenmiş kopya". 10 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  9. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  10. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  11. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  12. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 
  13. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Şubat 2023. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Napolyon Savaşları</span> Savaş dönemi

Napolyon Savaşları, Fransız Devrim Savaşları'nın ardından Napolyon önderliğindeki Fransa ile Avrupa'nın diğer güçlü devletlerinin oluşturduğu koalisyon arasında gerçekleşen savaş dönemi. Başlangıç tarihinin hangi yıl olduğuna dair tarihçiler ve araştırmacılar arasında fikir birliği yoktur. 1800-1815 yılları arasında, yaklaşık 15 yıl sürmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Fransa-Prusya Savaşı</span> Avrupa merkezli savaş

Fransa Prusya Savaşı, 19 Temmuz 1870 - 10 Mayıs 1871 tarihleri arasında Fransız İkinci İmparatorluğu ile Prusya Krallığı arasında yapılan savaş. Fransa'da genellikle 1870 Savaşı olarak adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Michel Ney</span> 18/19. yüzyıl fransız ordusu mareşali

Michel Ney, Mareşal Ney olarak da bilinir, Fransız Devrim Savaşları ve Napolyon Savaşları'nda savaşmış Fransız mareşal ve askeri komutan.

Büyük Ordu, Napolyon Savaşları sırasında I. Napolyon tarafından oluşturulan ve yönetilen ordu. 1804'ten 1809'a kadar Grande Armée, Fransız İmparatorluğu adına Avrupa üzerinde eşi görülmemiş bir zafer elde eden tarihi bir ordu oldu.

<span class="mw-page-title-main">Eckmühl Muharebesi</span>

Eckmühl Muharebesi, 21 Nisan - 22 Nisan 1809'da Beşinci Koalisyon Savaşı'nın bir parçası olarak da bilinen 1809 Seferi'nin dönüm noktası olan savaş. I. Napolyon komutasındaki Fransız ordusu ile Avusturya Arşidükü Karl komutasındaki Avusturya ordusunun arasındaki çatışmayı Fransızlar kazandı. Mareşal Davout tarafından yönetilen III. Kolordu dağınık savunma ve Mareşal Lefebvre tarafından yönetilen Bavyera VII. Kolordusu sayesinde Napolyon, ana Avusturya ordusunu yenmeyi ve savaşın geri kalanında stratejik girişimi başardı.

<span class="mw-page-title-main">Raab Muharebesi (1809)</span>

Raab Muharebesi veya Győr Muharebesi 14 Haziran 1809'da Napolyon Savaşları sırasında Fransız-İtalyan kuvvetleri ile Habsburg kuvvetleri arasındaki muharebe. Bu çatışma, o dönem Avusturya İmparatorluğu'na bağlı Macaristan Krallığı'nın Győr (Raab) yakınlarında gerçekleşti ve Fransız-İtalyan zaferiyle sonuçlandı. Bu zaferin ardından Arşidük John'un kuvvetleri Wagram Muharebesi'nde yer alamadı. Eugène de Beauharnais'in bu başarısının ardından I. Napolyon, Wagram'da zafer eldi etti.

<span class="mw-page-title-main">Ratisbon Muharebesi</span>

Ratisbon Muharebesi veya Regensburg Muharebesi, 23 Nisan 1809'da Napolyon Savaşları sırasında I. Napolyon liderliğindeki Birinci Fransız İmparatorluğu kuvvetleri ile Arşidük Karl liderliğindeki Avusturya İmparatorluğu kuvvetleri arasında yapıldı. 1809 Seferinin Bavyera safhasının son zamanlarında kentin kısa savunması esnasında doğuya doğru duba köprü kurulması, geri çekilen Avusturya ordusunun Bohemya'ya kaçmasına olanak sağladı. Saldırı sırasında, Mareşal Jean Lannes komutasındaki birlikler merdivenlerden surlara çıktı ve bu sırada Napolyon küçük bir topçu mermisi ile bileğinden yaralandı. Atış uzak mesafeden yapılmıştı ve imparatora ciddi şekilde zarar vermedi, ancak bir çürüğe neden oldu.

<span class="mw-page-title-main">Königgrätz Muharebesi</span>

Königgrätz Muharebesi ya da Sadowa Muharebesi, Prusya Krallığı'nın Avusturya İmparatorluğu'nu yenilgiye uğrattığı ve Prusya-Avusturya Savaşı'nın sonucunu belirleyen muharebe. Muharebe, 3 Temmuz 1866 tarihinde Bohemya kasabaları Königgrätz ve Sadowa'nın yakınlarında gerçekleşmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Külefçe Muharebesi</span>

Külefçe Muharebesi, 1828-1829 Osmanlı-Rus Savaşı'nda evre.

<span class="mw-page-title-main">Haynau Muharebesi</span>

Haynau Muharebesi, 26 Mayıs 1813'te General Gebhard Leberecht von Blücher komutasındaki Prusya süvarileri ile General Nicolas Joseph Maison komutasındaki bir Fransız piyade tümeni arasında Aşağı Silezya'daki Haynau'da gerçekleşen savaştır. Çatışma, Fransız piyadelerine sürpriz bir şekilde saldıran ve onları dağıtan Prusyalılar için zaferle sonuçlandı.

<span class="mw-page-title-main">Großbeeren Muharebesi</span>

Großbeeren Muharebesi, 23 Ağustos 1813'te komşu Blankenfelde ve Sputendorf'ta Friedrich von Friedrich Wilhelm Freiherr von Bülow komutasındaki Prusya III. Kolordusu ile Jean Reynier komutasındaki Fransız-Sakson VII. Kolordusu arasında meydana geldi. Napolyon, başkentlerini ele geçirerek Prusyalıları Altıncı Koalisyondan ayırmayı ummuştu, ancak Berlin'in güneyindeki bataklıklar, yağmur ve mareşal Nicolas Oudinot'un kötü sağlığı Fransızların yenilgisine katkıda bulundu.

<span class="mw-page-title-main">Dennewitz Muharebesi</span>

Dennewitz Muharebesi, 6 Eylül 1813'te Mareşal Michel Ney komutasındaki Fransız kuvvetleri ile İsveç veliahtı Bernadotte, Friedrich Wilhelm Freiherr von Bülow ve Bogislav von Tauentzien komutasındaki Altıncı Koalisyon'un Kuzey Müttefik Ordusu arasında gerçekleşti. Olay, Berlin'in 40 kilometre güneybatısında, Jüterbog yakınlarındaki Prusya'nın Brandenburg eyaletindeki bir köy olan Dennewitz'de meydana geldi. Müttefiklerin zaferi Napolyon'un Berlin'i ele geçirme ve Prusya'yı savaşın dışında bırakma umutlarını sona erdirdiği için, savaş Alman Harekatı'nda bir dönüm noktası oldu, ancak, esasen Prusya kuvvetinin neden olduğu Fransız yenilgisinin şiddeti, Alman müttefiklerinin Napolyon davasına sadakatinin aşınmasına da yol açtı. Dennewitz'den kaynaklanan Fransız kayıpları ve bunun sonucunda ortaya çıkan diplomatik geri dönüşler, Napolyon'un bir ay sonra Leipzig Muharebesi'nde yenilgisine büyük katkıda bulundu.

<span class="mw-page-title-main">1813 Dresden Kuşatması</span>

Dresden kuşatması, Altıncı Koalisyon Savaşı'nın 1813'teki Alman Harekatı sırasında gerçekleşen bir kuşatmadır.

<span class="mw-page-title-main">Hoogstraten Muharebesi</span>

Hoogstraten Muharebesi, 11 Ocak 1814'te François Roguet liderliğindeki bir Fransız ordusu ile Friedrich Wilhelm Freiherr von Bülow liderliğindeki bir Rus-Prusya-İngiliz ordusu arasında yapıldı. Prusya zaferiyle sonuçlanan savaş, Essen ve Turnhout arasında yer alan bir dizi çatışmadan oluşuyordu. Savaş, adını Kempen bölgesinin ana kasabası olan Hoogstraten'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Katzbach Muharebesi</span>

Katzbach Muharebesi, 26 Ağustos 1813'te Mareşal MacDonald komutasındaki Birinci Fransız İmparatorluğu güçleri ile Prusya Mareşal Gebhard Leberecht von Blücher komutasındaki Altıncı Koalisyonun Rus-Prusya ordusu arasındaki Napolyon Savaşları'nın büyük bir savaşıydı. Prusya'nın Silezya eyaletindeki Wahlstatt ile Liegnitz arasındaki Katzbach nehrinde şiddetli bir fırtına sırasında meydana geldi. Dresden Muharebesi ile aynı gün gerçekleşen bu savaş, Fransızların Saksonya'ya çekilmesiyle bir Koalisyon zaferiyle sonuçlandı.

<span class="mw-page-title-main">Kuzey Ordusu (Bernadotte)</span>

Kuzey Ordusu, Napolyon'un Fransız İmparatorluğu'na karşı savaşmak için Altıncı Koalisyon tarafından oluşturulan ortak ordulardan biridir. Ağustos 1813'teki Trachenberg konferansında oluşturulan planda Müttefikler, Birleşik Krallık tarafından finanse edilen Rus, Prusya ve İsveç ordularından birliklerle ortak bir güç oluşturmaya karar verdiler. Kuzey Ordusu, İsveç veliahtı ve eski Fransız Mareşal Bernadotte tarafından yönetilecekti. Großbeeren ve Dennewitz savaşlarında Berlin'i savunduğu ve Leipzig'in zaferine katkıda bulunduğu 1813 Alman Harekatındna yer aldı. 1814 seferi sırasında Danimarka'ya karşı yerel bir savaşla aynı zamanda Hollanda, Belçika ve kuzey Fransa'da operasyonlar gerçekleştirdi. Napolyon'un tahttan çekilmesinden sonra ordu lağvedildi.

<span class="mw-page-title-main">Wartenburg Muharebesi</span>

Wartenburg Muharebesi, 3 Ekim 1813'te, 1813 Alman Harekatı sırasında, Sakson köyü olan Wartenburg'un yakınlarında gerçekleşen bir çatışmaydı. General Ludwig Yorck von Wartenburg komutasındaki Silezya Ordusunun bir birliği, Napolyon'u kuzey kanadını güvence altına almak için Dresden'den batıya, Leipzig'e doğru hareket etmeye zorlayan Elbe'yi geçmeyi başardı. Bu, Leipzig Muharebesi'nden önce Fransız İmparatorunun kuşatılmasını başlattı.

<span class="mw-page-title-main">İtalya Ordusu (Fransa)</span>

İtalya Ordusu, Grande Armée'nin İtalya sınırında konuşlanmış ve İtalya'daki operasyonlar için kullanılan bir sahra ordusuydu. 16. yüzyıldan beri bir şekilde var olmasına rağmen, en iyi Fransız Devrim Savaşları ve Napolyon Savaşları sırasındaki rolüyle bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Göhrde Muharebesi</span>

Göhrde Muharebesi, 16 Eylül 1813'te Alman Harekatı sırasında, 1813'te Vestfalya Krallığı'ndaki Göhrde bölgesinde gerçekleşti. Müttefikler, Korgeneral Ludwig von Wallmoden-Gimborn komutasındaki Prusya ve Rus birlikleri, Rus-Alman Lejyonu, Lützow Gönüllü Kolordusu, İngiliz ve Hanoverliler, Hansa Lejyonu, Mecklenburglu ve İsveçlilerden oluşuyordu. Bu birlik, General Marc Nicolas Louis Pécheux komutasındaki bir Napolyon müfrezesini yendi.

<span class="mw-page-title-main">Saltanovka Muharebesi</span>

Mogilyov Muharebesi olarak da bilinen Saltanovka Muharebesi, 23 Temmuz 1812'de gerçekleşti ve Napolyon'un Rusya seferinin ilk muharebelerinden biridir.