İçeriğe atla

Hamza bin Ali

Hamza bin Ali bin Ahmed (Arapça: حمزه بن علي بن أحمد; d. 985 - ö. (?) ), On Birinci yüzyıl İsmâ‘îlî Din adamlarının en meşhurlarından olup Dûrz’îyye i'tikadının kurucusudur. Dürzîlik inancının ana i'tikadını oluşturan Hikmet Risâleleri'nin baş yazarı olarak tanınmaktadır.

Hayâtı

Dürzîlik ile alâkalı bir dizinin parçasıdır.

Tevhîd Dâvâsı Baş İmamı:
حمزه بن علي بن أحمد
Hamza ibn-i ‘Alī ibn-i Aḥmed

Tevhîd Dâvâsı Dâ’î:
محمد بن اسماعيل نشتاكين الدرازي
Muhammed bin İsmâ‘il Neştekin ed-Derezî

Hamza ibn Ali Milâdî 985 yılında Samanîler Devri Horasan'ında İran'ın Zozan kentinde doğdu. Yaşamının yirmi yılını burada geçirdikten sonra Fâtımî Hâlifesi Târik'ûl-Hâkim bi-EmrʿAllâh'ın Dâr'ûl-Hikmet adı verilen Bilim Yuvaları'nı kurduğu bir devirde Fâtımîler Hâlifeliği'nin başkenti Kahire'ye göç etti. Kısa bir süre sonra Hamza Fâtımî Hâlifesi EbûʿAlî el-Mansûr el-Hâkim bi-EmrʿAllâh'ın en yakın danışmanlarından biri durumuna geldi.[1]

Hamza'nın karargâhı: Reydân Camii

Hamza kendisine Kahire dışında bulunan Reydân Camii'ni karargâh edindi. Daha sonra bu camii Fâtımî Hâlifesi Târik'ûl-Hâkim bi-EmrʿAllâh'ın Hamza'yı Mayıs 1017'de tüm Monoteistik inancların imâmı ilân etmesiyle birlikte Hamza'nın Tevhîd Dâvâsı'nı başlattığı yer oldu. Hamza tam dört yıl müddetince Fâtımî Hâlifesi EbûʿAlî el-Mansûr el-Hâkim bi-EmrʿAllâh'ın yönetimi altında üstün bir önderlik başarısı gösterdi. Târik'ûl-Hâkim, Hamza'ya bu yeni reformist öğretiyi dilediği gibi ve alenen yayma serbestliğini tanıdı. Gelgelelim, Hamza yolsuzluklar, rüşvet, çok evlilik, boşanmışların yeniden bir araya getirilmesi ve benzerleri diğer sosyal konularda vaaz ettikçe halktan ve bazı meşhur İsmâ‘îlî din adamlarından kendisine yönelik tepkiler de gelmeğe başladı.[2]

Muhammed bin İsmâ‘il Neştekin ed-Derezî ile olan fikir ayrılıkları

Dışarıdan gelen bu karşı muhalefet süreci esnasında, içerden de Hamza ile yanında görevli astlarınadan ed-Derezî adındaki Hâlife el-Hâkim'in bakanlarından biri arasında bir sürtüşme hâsıl olmuştu. Ed-Derezî (Tam adı: (Arapça: محمد بن اسماعيل نشتاكين الدرازي ‎, Muhammed bin İsmâ‘il Neştekin ed-Derezî) adındaki Buhara asıllı Altay-Türkleri'nden olan bu memur, Tevhîd Dâvâsı'nın mesajının ruhundan uzaklaşmağa başlamış ve Hamza'nın kağıda döktüğü Hikmet Risâleleri'ni sanki el-Hâkim bi-EmrʿAllâh ilâhmış gibi neşretmeğe başlamıştı.[2] Ed-Derezî, Hâlife el-Hâkim'in kendisini Hamza'ya tercih edeceğini ve destekleyeceğini zannetmekteydi. Fakat, kitleler onun öğretilerine karşı şiddetle karşı çıkmışlardı. Olayların bu yönde gelişmesinin ardından Neştekin ed-Derezî halkın gösterdiği bu şiddetli muhalefet ve öfkeyi, kendisinin aslında emrinde çalıştığı Hamza'nın tâlimatlarını uygulamaktan başka bir şey yapmadığını söyleyerek Hamza'nın üzerine yönlendirmeyi de başarmıştı. Neticede, halk Neştekin'e saldıracakları yerde Reydân Camii'nde karargâh kurmuş olan Hamza ve yandaşlarına düşman kesilmeğe başlamışlardı.[2] Hâlife el-Hâkim bi-EmrʿAllâh'ın Neştekin ed-Derezî'yi dînden çıkmakla itham ederek i'dam etmesi ve onun öğretilerini halkın önünde şiddetle kınamasına rağmen, üzerinden yıllar geçtikten sonra işe bakın ki gözlemcilerin Dürzî öğretisini hâlâ Neştekin ed-Derezî'ye mâletmeleri ve Hamza'nın adından hiç de bahsetmemeleri bir hâyli ilginç.[2] Neştekin ed-Derezî ve yandaşlarının infâzından sonra, Hamza vaazlarına iki sene daha devam etmişti.[2] Bu tarikâtın adının hatalı bir şekilde Dürzîlik olarak adlandırılmasına karşın, “Dürzî” adı Dürzîler'in el yazması doküman ve kikaplarında hiçbir zaman yer almamıştır.[3]

Hamza ile ed-Derezî'nin düşünce tarzları çoğu çağdaş araştırmacıların yazdıklarına göre el-Hâkim bi-EmrʿAllâh'ın tam bir ilâh olduğu yönündeki öğretileri hususunda örtüşmekteydi.[4][5][6] Bu konuda ortaya çıkan belirsizlik ise, o devrin tarihî muğlaklığı ile Dürzi inancının okült ve ezoterik yönlerinden kaynaklanmaktaydı.

Ayrıca bakınız

  • Dûrz’îyye
  • Tevhîd Dâvâsı
  • Hikmet Risâleleri
  • El-Mu'tenâ Baha’ud-Dîn

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ "Hamza Ibn Ali From Book one of the Tawheed Faith By the American Druze Society" (PDF). 7 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2014. 
  2. ^ a b c d e Swayd, Sami (2005), "Druze", Meri, Josef W; Jere L, Bacharach (Ed.), Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia, Routledge (2006 tarihinde yayınlandı), ss. 216-217, ISBN 0-415-96690-6, 17 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 10 Mayıs 2014 
  3. ^ "The Druzes: One Thousand Years of Tradition and Reform", Intercom: Newsletter of the International Studies and Overseas Programes of UCLA, Los Angeles CA: UCLA, 21 (1), Ekim 1998 
  4. ^ Minorities in the Middle East: A History of Struggle and Self-expression - Page 95 by Mordechai Nisan
  5. ^ The Druze in the Middle East: Their Faith, Leadership, Identity and Status - Page 41 by Nissim Dana
  6. ^ Encyclopaedic Survey of Islamic Culture - Page 94 by Mohamed Taher

İlgili Araştırma Makaleleri

Dürzîler; Orta Doğu kaynaklı Sâbiîlik ve Ezidilik gibi dinlerin etkisiyle, 11. yüzyılda İslâmiyet'in Şiîlik mezhebinin İsmâîlîyye kolundan köken alarak ortaya çıkmış olan tektanrılı bir dinî inanç topluluğudur. Bu dine inananlara Dürzî denir. Kendilerine birleştiriciler, tek tanrıcılar anlamına gelen Muvahhidun derler.

Şiilik veya Şia, Muhammed'den sonra devlet yönetiminin Ali'ye ve onun soyundan gelenlere ait olduğu fikrini savunan; Ali ile birlikte onun soyundan gelen imamların günahsızlığına, yanılmazlığına ve bizzat Allah tarafından imam olarak seçildiklerine dair inanışların ortak adıdır. İslam dünyası içerisinde Müslüman nüfusun yüzde 10-15'lik kısmını oluşturur. Siyasi saiklerle ortaya çıkan bu ayrılık, zaman içinde fıkhi ve itikadi bir alt yapı kazanarak mezhepleşmiştir.

<span class="mw-page-title-main">İsmaililik</span> İslâmın Şiilik koluna bağlı bir mezhep

İsmâilîlik, adını İsmâil b. Ca'fer es-Sâdık'tan alan Şii mezhebi.

<span class="mw-page-title-main">Fâtımîler</span> Şii mezhebine bağlı İslam devleti

Fâtımîler ya da Fâtımî Devleti, Tunus'ta kurulduktan sonra merkezi Kahire'ye taşıyan ve Fas, Cezayir, Libya, Malta, Sicilya, Sardinya, Korsika, Tunus, Mısır, Filistin, Lübnan, Ürdün ve Suriye'de egemenliğini kuran Şii meşrebinin İsmailî mezhebine bağlı Arap devleti.

<span class="mw-page-title-main">Nizarîlik</span> Şii İslamın bir kolu

Nizârîlik, İslam'ın Şia mezhebi olan İsmâilîyye mezhebinin alt kollarından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Müsta'lîlik</span>

Mustâlîlik, Şiîliğin İsmâilîyye mezhebinin Mustâ‘lî fıkhını tâkip eden kolu.

<span class="mw-page-title-main">Hâkim (Fâtımî halifesi)</span>

Hakim ya El-Hakim Bi-Emrillah ya da tam adı El-ḥākim Bi-Emrullah El-Manṣūr Ismāil bin El-Azīz Bin El-Mu'izz Li-Dīnallah Ma'd al-Fāṭimīye, 6. Fatımi halifesi. Dürzilerce "El-Hâkim Ki-Emrillâh" olarak bilinir. Asıl adı Ebû ʿAlî el-Mansûr, lakabı ise "Târik’ûl-Hâkim Bi-Emrillâh"tır.

Tâi veya Abdulkerim et-Tai Billah veya Ebû Bekir Abdulkerîm "et-Tâʾi Billâh" bin Fadıl Muti Abbâsî Hâlifelerinin yirmidördüncüsüdür.

Nizari fıkhı, İsmâil’îyye mezhebinin bir kolu olan Nizarîlik şubesinin kendine has İslâmî hukûk, ilke ve kurallarını tanımlayan, temelleri Meymûn’ûl-Kaddâh ve oğulları tarafından atılan Bâtınî fıkıh öğretisi. Bu fıkha göre İmâmet sona ermemiş olup hâlâ babadan oğula geçmektedir. Günümüzdeki imâmları Nizârîlik mezhebinin Kırk Dokuzuncu İmâm-ı Zamânı olan IV. Ağa Han'dır. Nizârî mezhebinin âkidesine göre İmâmet babadan oğula geçmek suretiyle hiç kesintiye uğramadan günümüze kadar ulaşmıştır. Nizar'ın Mısır'dan ayrılması ve vefât etmesinden sonra ise oğlu El-Hâdî bin el-Nizâr'ın Elemût Kalesi'nde Gayba halinde "Gizlenen-İmâm" olarak İmâmet'i devam ettirdiğine inanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Muhammed bin İsmâil eş-Şâkir</span>

Muhammed bin İsmâil eş-Şâkir ya da Muhammed bin İsmâil el-Mektûm İsmail bin Ca'fer es-Sâdık'in oğlu ve İsmaililik Mezhebi'nin kurucusudur. Abbâsîler devrinde çeşitli Şîʿa fırkaları tarafından yönetime karşı gizli bir muhalefet hareketi tertip edilmekteydi. Bu muhalefet gruplarının arasında Ön-İsmâ'îlî topluluklarının destekçilerinin en tanınmışlarından olan “Mûbârek’îyye” adı verilen fırka da yer almaktaydı. İsmâ'îlî düşünce sistemine göre, İmâm Câʿfer es-Sadık ikinci oğlu olan İsmâil bin Câ'fer el-Mûbarek’i İmâmet’e veliaht olarak tayin etmişti. Bununla beraber, İsmâ‘îl'in babasından evvel ölümü üzerine bazıları onun gizlendiğini iddia ettiyseler de, Ön-İsmâ‘îlî fırkaları onun ölümünü kabullenerek İsmâ‘îl’in en büyük oğlu olan Muhammad bin İsmâ‘îl’i imâmları olarak tanıdılar.

<span class="mw-page-title-main">Mustali fıkhı</span>

Mustâ'li fıkhı ya da Tâyyîb'îyye; Mustâ‘lî Mezhebi'nin fıkıh sistematiğidir. İmâmet Et-Tâyyîb Ebû’l-Kâsım ile sona ermiştir. Bu görev "Dâ'î el-Mutlaklar" aracılığıyla icra edilmektedir. Tâyyîb, Davudî İsmailîlik, Süleymânî, Kutbî ve Alavî Buhralarca "Gizlenen son imâm" olarak bilinir. İsnâ‘aşer’îyye'deki Muhammed Mehdi'nin rôlünü üstlenen İmâmdır.

<span class="mw-page-title-main">Müstalî</span> Fâtımî Hanedanlığı halifesi

Musta'li veya Ahmed El-Mustâ‘lî veya tam kunye Ebū el-Kāsım el-mustaʿlī bi-llāh ʾaḥmad bin al-mustenṣir, Arapça: أبو القاسم "المستعلي بالله" أحمد بن المستنصر. Dokuzuncu Fâtımî Hâlifesi ve İsmâilîyye-Mustâlîlik Mezhebi'nin "On Dokuzuncu İmâmı".

Meymun el-Kaddah Bâtınîliğin ve İsmâ‘îl’îyye mezhebinin, özellikle de Nizârî fıkhının gerçek kurucusu. Kur'an-ı Kerîm’in "te’vil" olarak nitelendirilen mecazî tefsirinin moda olduğu dönemlerde bu görevi en ciddi şekilde üstlenerek dinî bir felsefe akımının evrim sürecini başlatan şahsiyettir. Sözde oftalmolog ama gerçekte şüphesiz ok ve mızrakların saplarının üreticisi olan Meymûn el-Kaddâh, Beşinci İsnâ‘aşer’îyye İmmâmı Muhammed el-Bakır'ın Mekkeli müridlerindi ve oğlu ʿAbd Allâh ibn-i Meymûn'a Altıncı İsnâ‘aşer’îyye İmmâmı Câʿfer es-Sâdık'ın öğretilerini nakletmişti. Böylece baba-oğul İsnâ‘aşer’îyye-İmâmiye öğretisine kuvvetle vakıf olan şahsiyetlerdendi. Aslen Huzistan Eyaleti'nde Qūraǰ al-ʿAbbās'tan olup "Gnostik-Bardesanite-Düalist" inanç sahiplerindendiler. Ayrıca, mevcut inanç ve geleneklere kuvvetle muhalif, kışkırtıcı inanç ve i'tikat sahibi Ghulat-i Şîʿa'dan Ebû’l-Hattâb el-Esedî'nin öğretilerinin de takipçisiydiler. Aḵū Moḥsen'e göre oğul "ʿAbd Allâh ibn-i Meymûn" Karmatîlik öğretisinin gerçek atasıydı.

<span class="mw-page-title-main">Üniter Çağrı</span>


Üniter Çağrı, İlâhî Dâvet ya da Dâ‘vet et-Tevḥīd; Dürzîlik ile alâkalı olan bir zaman dilimine verilen addır. Fâtımîler Hâlifesi EbûʿAlî el-Mansûr el-Hâkim bi-EmrʿAllâh, Ed-Derezî gibi kendisinin soteriyolojik ilâhiyatına inanarak Dîn-i İslâm'ın resmî hudutları dışına çıkan tâkipçilerini de iknâ etmeği başararak, 30 Mayıs 1017 Perşembe günü gün batımından itibaren tüm dini serbestlikleri arttırdığını ilân eden bir kararnâme ile İlâhî Çağrı'yı resmen başlatmıştı.

Muhammed bin İsmâ'il ed-Derezî 11. yüzyılda yaşamış İsmaili önderdir. Dürzilik adlı inanç topluluğunun ilk temsilcileri arasında yer almakta olan ed-Derezî 1016'da sapkınlıkla suçlanmış ve 1018'de Fatımi halifesi Hâkim tarafından ölüm cezasına çarptırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Bahâeddîn el-Mu'tenâ</span> 11. Yüzyılda yaşamış dinî kişilik

Baha'ud-Dîn ʿAli ibn Ahmed ibn ed-Deyf, El-Mu'tenâ Bahâ'ud-Dîn, Bahâ'ed-Dîn el-Mu'tenâ, Ali ibn Ahmed, Ali ibn ed-Deyf, Ali bin ed-Tâ'i ya da Bahâ'ud-Dîn es-Sâmmukî On Birinci yüzyıl İsmâ‘îlîlerinden ve Dürzîliğin başlıca kurucularından biriydi.

<span class="mw-page-title-main">Hikmet Risaleleri</span> Dürziye inancına yönelik metinler ve şiirler içeren dini kitaplar

Hikmet Risaleleri ya da Risalet'ûl-Hikmet ya da (Arapça: Rase’il el-Hikme Dûrz’îyye inancının kurucuları Târik’ûl-Hâkim, Hamza ibn Ali ibn Ahmed ve El-Mu'tenâ Baha’ud-Dîn gibi din uluları tarafından yazılmış mukaddes metinler ve pastoral şiirler içeren dini kitaplardır.

<span class="mw-page-title-main">Fâiz (Fâtımî halifesi)</span> Fatımi halifesi

Faiz veya El-Fâiz bi-Nasr-Allâh Tam künyesi: Ebû-Kâsım Îsâ İbni ez-Zâfir el-Fâiz bi-Nasr-Allâh
. 1154 -1160 döneminde on üçüncü Fâtımî Hâlifesi olmustur. Mustâ‘lî-İsmâ‘îl’îyye Mezhebi'ni oluşturan iki ana kolundan biri olan Hafıziler tarafından da İmam olarak kabul edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Zâfir</span>

Zafir veya El-Zafir bi-din Allah Tam Adı: Ebu Muhammad El-Zafir bi-dīn Allah İsmāīl bin El-Ḥafîz Arapça: أبو محمد الظافر بدين الله إسماعيل بن الحافظ.

<span class="mw-page-title-main">Zâhir (Fâtımî halifesi)</span> 1021-1036 döneminde Fatimiler Halifeliği yedinci halifesi

Zahir veya Ali Az-Zahir Billah veya tam künyesi: Ebū'l Hasan aẓ-Zāhir Billāh Alī bin El-Hākim. . 1021-1036 döneminde Fatimiler Halifeliği yedinci halifesi.