İçeriğe atla

Halley kuyruklu yıldızı

1P/Halley (Halley kuyruklu yıldızı)
Halley kuyruklu yıldızının gökyüzünde düz bir şekilde sola doğru uçarken gösterilen renkli görüntüsü
Halley Kuyruklu Yıldızı 8 Mart 1986
Keşif
KeşfedenTarih öncesi (gözlem)
Edmond Halley (periyodunun tanımlanması)
Keşif tarihi1758 (ilk tahmin edilen günberi) İlk kez 1066'da Hastings Muharebesi'nden önce görülmüş olabilir.
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Ağustos 2061 (2474040.5)
Günöte35,14 AU[2]
(günöte: 9 Aralık 2023)[2][3]
Günberi0,59278 AU[4]
(son günberi: 9 Şubat 1986)
(sonraki günberi: 28 Temmuz 2061)[4]
Yarı büyük eksen
17,737 AU
Dış merkezlik0,96658
74,7 y
75y 5a 19g (günberiden günberiye)
0,07323°
Eğiklik161,96°
59,396°
Günberi zamanı
28 Temmuz 2061[4][5]
≈27 Mart 2134[5][6]
112,05°
Dünya MOID0,075 AU (11,2 milyon km)[7]
TJüpiter-0,598
Fiziksel özellikler
28,2 (2003'te)[8]
Boyutlar15 km × 8 km[9]
Ortalama çap
11 km[7]
Kütle2,2×1014 kg[10]
Ortalama yoğunluk
0,6 g/cm3 (ortalama)[11]
0,2–1,5 g/cm3 (tahmini)[12]
~0,002 km/s
2,2 g (52,8 sa) (?)[13]
Albedo0,04[14]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam
1077 yılında tamamlandığı düşünülen Bayeux işlemesinde Halley kuyruklu yıldızı

Halley kuyruklu yıldızı, resmî adıyla 1P/Halley veya bu kuyruklu yıldızlar üzerine çalışmalar yapan Edmond Halley'e ithafen Comet Halley, Güneş'in yörüngesinde hareket eden ve her 75–76 yılda bir görünen kuyruklu yıldızdır. Halley, çıplak gözle görülebilen bir kuyruklu yıldızdır. Ek olarak, yörüngesini insan ömrü içerisinde tamamlayan çıplak gözle görülen tek kuyruklu yıldızdır.[15] Halley kuyruklu yıldızı, Güneş Sistemi içerisine en son 1986 yılında girmiştir. Hesaplara göre 2061 yılında tekrar görülecektir.

Keşfedilmesi

Yaklaşık 76 yılda bir görülen Halley kuyruklu yıldızına yönelik ilk gözlemleri Çinliler yapmıştır ve MÖ 240 civarında kaydını tutmaya başlamışlardır.[16]

Tarihçe

Halley, 1066 yılında görüldüğü Bayeux İşlemesi'nde anılmıştır. 1682 yılında yeniden ortaya çıktığına dair kayıtlar bulunmaktadır. Kuyruklu yıldızın yörüngesini, adını aldığı Edmond Halley hesaplamıştır. Edmond Halley, hesapladığı yörüngenin 1531 ve 1607'de görülen kuyruklu yıldızlar ile çakıştığını saptadı ve bu kuyruklu yıldızların aynı kuyruklu yıldız olduğunu, 1758'de tekrar döneceğini öne sürdü.[17] Bu varsayım doğrulandı ve kuyruklu yıldız 1758, 1835, 1910 ve 1986'da yeniden ortaya çıktı.

Hesaplamalara göre 12 yılında da görünen Halley kuyruklu yıldızının, Hristiyanlığın kutsal kitabı olan İncil'in Yeni Ahit'inde geçen ve Peygamber İsa'nın doğumu ile ilgili öykünün anlatıldığı bölümlerde,[18] o gün göründüğü anlatılan ''Beytlehem Yıldızı'' olduğu sanılmaktadır.[19] Bu durumda, sonradan saptanan Miladi takvimin başlangıcı 0 yılı değil, MÖ 12 yılı olmalıydı.

Yıllar

MÖ 239MÖ 163MÖ 87MÖ 12 → 66 → 141 → 218 → 295 → 374 → 451 → 530 → 607 → 684 → 760 → 837 → 912 → 989 → 1066 → 1145 → 1222 → 1301-1302 → 1378 → 1456 → 1531 → 1607 → 1682 → 1758 → 1835 → 1910 → 1986 → 2061 → 2136 → 2211 → 2286

Aforoz edilmesi

Papa III. Callixtus’un ölümünden sonra, 1475’te yayımlanan bir biyografisinde anlatıldığına göre, Belgrad şehrinin Osmanlılar tarafından kuşatıldığı 1456 yılında Papa, Halley kuyruklu yıldızının görünmesi üzerine bunu Belgrad’ı savunan Hristiyanlar açısından uğursuzluk kabul etmiş ve Halley’i aforoz etmiştir; ancak bu hikâyeyi doğrulayan bir birincil kaynak mevcut değildir.[20]

Kaynakça

  1. ^ "1P/Halley Orbit". Minor Planet Center. 4 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2022.  (451 dönem 79,29 yıldır)
  2. ^ a b "Horizons Batch for 1P/Halley (90000030) on 2023-Dec-09" (Aphelion occurs when rdot flips from positive to negative). JPL Horizons On-Line Ephemeris System. 1 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2022.  (JPL#73 Çöz.tarihi: 07-Haz-2022)
  3. ^ DNews (3 Eylül 2013). "Let's Plan For a Rendezvous With Halley's Comet". Seeker. 29 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2019. 
  4. ^ a b c "Horizons Batch for 1P/Halley (90000030) on 2061-Jul-28" (Perihelion occurs when rdot flips from negative to positive @ 2061-Jul-28 17:20 UT). JPL Horizons On-Line Ephemeris System. 27 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2022.  (JPL#73 Çöz.tarihi: 07-Haz-2022)
  5. ^ a b Kinoshita, Kazuo (3 Ekim 2003). "1P/Halley past, present and future orbital elements". Comet Orbit. 18 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2023. 
  6. ^ "Horizons Batch for 1P/Halley (90000030) on 2134-Mar-27" (Perihelion occurs when rdot flips from negative to positive). JPL Horizons On-Line Ephemeris System. 28 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2022.  (JPL#73 Soln.date: Çöz.tarihi: 07-Haz-2022)
  7. ^ a b "JPL Small-Body Database Browser: 1P/Halley" (11 January 1994 last obs). Jet Propulsion Laboratory. 27 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2022. 
  8. ^ "New Image of Comet Halley in the Cold". European Southern Observatory. 1 Eylül 2003. 26 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2018. 
  9. ^ "What Have We Learned About Halley's Comet?". Astronomical Society of the Pacific (No. 6 – Fall 1986). 1986. 25 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2008. 
  10. ^ Cevolani, Giordano; Bortolotti, Giuseppe; Hajduk, Anton (1987). "Halley, comet's mass loss and age". Il Nuovo Cimento C. Società Italiana di Fisica Italian Physical Societ. 10 (5): 587-591. Bibcode:1987NCimC..10..587C. doi:10.1007/BF02507255. 
  11. ^ Sagdeev, Roald Z.; Elyasberg, Pavel E.; Moroz, Vasily I. (1988). "Is the nucleus of Comet Halley a low density body?". Nature. 331 (6153): 240-242. Bibcode:1988Natur.331..240S. doi:10.1038/331240a0. 
  12. ^ Peale, Stanton J. (1989). "On the density of Halley's comet". Icarus. 82 (1): 36-49. Bibcode:1989Icar...82...36P. doi:10.1016/0019-1035(89)90021-3. Bu prosedürle elde edilen yoğunluklar, 1 g/cm³ civarındaki yoğunlukların sezgisel beklentileriyle makul bir uyum içindedir; fakat çeşitli parametrelerdeki belirsizlikler ve varsayımlar, hata çubuklarını o kadar genişletir ki yoğunlukla ilgili kısıtlamaların bilgisi verimli olmaktan uzaklaşır... Kuyruklu yıldız çekirdeklerinin çok sıkı olma eğiliminde olduğu önerisi, hala bir kuyruklu yıldız fizik paradigması olarak kabul edilmemelidir. 
  13. ^ Peale, Stanton J.; Lissauer, Jack J. (1989). "Rotation of Halley's Comet". Icarus. 79 (2): 396-430. Bibcode:1989Icar...79..396P. doi:10.1016/0019-1035(89)90085-7. 
  14. ^ Britt, Robert Roy (29 Kasım 2001). "Comet Borrelly Puzzle: Darkest Object in the Solar System". Space.com. 4 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2008. 
  15. ^ "Comets, awesome celestial objects". AstronomyToday. 20 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2022. 
  16. ^ Sunay, Çağlar, Mars'a Nasıl Giderim, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2016.
  17. ^ Kuyruklu yıldız ilk olarak 1456 yılında Paolo dal Pozzo Toscanelli tarafından kesin olarak belirlense de isim babası Halley olmuştur.
  18. ^ Örn. Matta İncili, 2,1: İsanın Kral Hirodes devrinde Yahudiyenin Beytlehem Kentinde doğmasından sonra bazı yıldız bilimciler doğudan Yeruşalime gelip şöyle dediler: Yahudilerin Kralı olarak doğan çocuk nerede? Doğuda Onun yıldızını gördük ve Ona tapınmaya geldik.
  19. ^ http://astrobob.areavoices.com/2010/12/25/halleys-comet-steps-in-for-the-star-of-bethlehem/ 3 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 10.01.2010 tarihinde erişilmiştir.
  20. ^ "Rigge, William F. "An Historical Examination of the Connection of Callixtus III with Halley's Comet", Popular Astronomy, p.214, 1910". 12 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2015. 

Dış bağlantılar


Numaralandırılmış kuyruklu yıldızlar
Önceki
(periyodik kuyruklu yıldız kılavuzu)
1P/Halley Sonraki
2P/Encke

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Kuyruklu yıldız</span> Güneş’in yakınından geçerken ısınarak gaz açığa çıkarmaya başlayan, buzlu, küçük Güneş Sistemi cisimleri

Kuyruklu yıldız ya da kirlikartopu, Güneş’in yakınından geçerken ısınarak gaz açığa çıkarmaya başlayan, buzlu, küçük Güneş Sistemi cisimleridir. Bu gaz çıkışı, görünür bir atmosfer veya koma ve bazen de bir kuyruk oluşturur. Bu fenomenler, kuyruklu yıldızın çekirdeğine etki eden güneş radyasyonu ve güneş rüzgarı etkilerinden kaynaklanır. Kuyruklu yıldız çekirdek’lerinin büyüklüğü, birkaç yüz metreden ile onlarca kilometreye kadar değişir ve gevşek buz, kozmik toz ve küçük kayalık parçacıklardan oluşur. Kuyruk bir astronomik birim ötesine uzanabilirken, koma Dünya'nın çapının 15 katına kadar çıkabilir. Yeterince parlaksa, teleskop yardımı olmadan Dünya'dan kuyruklu yıldız görülebilir ve gökyüzünde 30°'lik bir alt açı yayı olabilir. Kuyruklu yıldızlar eski çağlardan beri birçok kültür ve din tarafından gözlemlenmiş ve kaydedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">90377 Sedna</span> Asteroit

Sedna Güneş Sistemi'nin en dışında yer alan ve 2003 yılında keşfedilen bir cüce gezegendir. Spektroskopisi, Sedna'nın yüzey bileşiminin diğer bazı Neptün ötesi cisimlere benzer şekilde büyük ölçüde su, metan ve azot buzları ile tholinlerin bir karışımı olduğunu ortaya koymuştur. Yüzeyi Güneş Sistemi nesneleri arasında en kırmızı olanlardan biridir. Sedna, tahmini belirsizlikler dahilinde bir uyduya sahip olduğu bilinmeyen en büyük gezegenimsi olarak Ceres ile eşdeğerdir. Yaklaşık 1.000 km'lik bir çapa sahiptir ve kütlesi bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Edmond Halley</span> İngiliz fizikçi, gökbilimci ve matematikçi (1656-1742)

Edmond Halley, İngiliz gökbilimci, jeofizikçi, matematikçi, meteorolog, fizikçi ve mucit.

<span class="mw-page-title-main">Makemake</span> Güneş Sisteminde bir cüce gezegen

Makemake Güneş Sistemi'ndeki bilinen dördüncü büyük cüce gezegen ve Klasik Kuiper kuşağı cismi popülasyonundaki ikinci büyük Kuiper kuşağı cismidir. Makemake'nin çapı kabaca Plüton'un dörtte üçü kadardır. S/2015 (136472) 1 adında bir uydusu vardır. Bu gezegenin ortalama 30 K olan aşırı düşük sıcaklığı bize yüzeyi hakkında bazı detaylar vermektedir. Tahminlere göre yüzeyi; metan, etan ve olasılıkla nitrojen buzulları ile kaplıdır.

<span class="mw-page-title-main">C/2012 S1</span>

C/2012 S1 (ISON) kuyruklu yıldızı 21 Eylül 2012'de Vitali Nevski ve Artyom Novichonok tarafından keşfedilmiştir. Güneş'in çok yakınından geçen kuyruklu yıldız sınıfındandır. Kuyruklu yıldızların yansıtma özellikleri yüksek olmayıp kömüre yakın olmakla birlikte ISON kuyruklu yıldızının yansıtma özelliği Ay'dan 15 kat fazladır.

<span class="mw-page-title-main">İnsansız uzay gemisi</span> otomatik olarak uzayda uçabilen ve insansız uzay uçuşları için kullanılan uzay gemileri

İnsansız uzay gemisi ya da insansız uzay aracı, otomatik olarak uzayda uçabilen ve insansız uzay uçuşları için kullanılan uzay gemilerine verilen genel addır. Ne derece insanlardan bağımsız, yani özerk olduğu gemi modelleri arasında farklıdır. Uzaktan kumandalı, uzaktan güdümlü ya da tamamen özerk (robotik) olabilirler. Mesela Salyut 7, Mir ve UUİ'nun modülü Zarya, insansız uzaktan güdümlü şeklide istasyonu işletebilme, her iki yeniden ikmâl aracı ve yeni modüllerle kenetlenme imkânına sâhipti. En yaygın insansız uzay gemileri robotik uzay gemileri, insansız yeniden ikmâl araçları, uzay sondaları ve uzay rasathaneleridir. Her insansız uzay gemisi robotik olmamaktadır. Meselâ uzaya yollanan bir yansıtıcı top, robotik değildir.

<span class="mw-page-title-main">67P/Churyumov-Gerasimenko</span> Gök Cismi

Churyumov–Gerasimenko veya 67P/Churyumov–Gerasimenko, kısaca 67P/C–G veya basit olarak 67P, Klim Ivanovych Churyumov ve Svetlana Ivanovna Gerasimenko tarafından 1969 yılında keşfedilen bir kuyruklu yıldızdır.

<span class="mw-page-title-main">C/2020 F3 (NEOWISE)</span> kuyruklu yıldız

C/2020 F3 (NEOWISE) veya NEOWISE kuyruklu yıldızı, 27 Mart 2020'de Geniş-Alan kızılötesi araştırma kaşifi (WISE) uzay teleskobunun NEOWISE görevi sırasında gök bilimciler tarafından keşfedilen ve yakın-parabolik yörüngeye sahip uzun dönemli bir kuyruklu yıldızdır.

<span class="mw-page-title-main">Encke Kuyruklu Yıldızı</span>

Encke Kuyruklu Yıldızı veya Encke'nin Kuyruklu Yıldızı, Güneş'in yörüngesini her 3.3 yılda bir tamamlayan bir periyodik kuyruklu yıldız'dır. Encke ilk olarak Pierre Méchain tarafından 17 Ocak 1786'da kaydedildi, ancak yörüngesinin Johann Franz Encke tarafından hesaplandığı 1819 yılına kadar periyodik bir kuyruklu yıldız olarak tanınmadı. Halley Kuyruklu Yıldızı gibi adını keşfedicisinden ziyade yörüngesinin hesaplayıcısından alıyor olması olağandışıdır. Kuyruklu yıldızlar büyük bir koma ve onları çok daha görünür hale getirebilen günberi‘leri sırasında kuyruk oluşturmalarına rağmen çoğu kuyruklu yıldız gibi çekirdeği aldığı ışığın yalnızca %4.6'sını yansıtan çok az albedo'su vardır. Encke Kuyruklu Yıldızı'nın çekirdek çapı 4.8 km'dir.

<span class="mw-page-title-main">103P/Hartley</span> Bir kuyruklu yıldız

Küçük Gezegen Merkezi tarafından 103P/Hartley olarak adlandırılan Comet Hartley 2, yörünge periyodu 6.46 yıl olan küçük bir periyodik kuyruklu yıldızdır. Malcolm Hartley tarafından 1986'da Schmidt Teleskop Birimi, Siding Spring Rasathanesi, Avustralya'da keşfedildi. Çapının 12 ila 16 kilometre olduğu tahmin edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">C/1980 E1</span>

C/1980 E1, Edward LG Bowell tarafından 11 Şubat 1980'de keşfedilen ve Mart 1982'de Güneş'e en yakın (günberi) bir periyodik olmayan kuyruklu yıldız'dır. Jüpiter'e yaklaşması nedeniyle Güneş Sistemi'ni hiperbolik yörünge üzerinde terk eder. Keşfinden bu yana sadece 1I/ʻOumuamua ve 2I/Borisov böyle daha hızlı bir yörünge ile tanımlandı.

322P/SOHO Kuyruklu yıldızı, ayrıca P/1999 R1, P/2003 R5, P/2007 R5 ve P/2011 R4 SOHO uzay aracı'nın otomatik teleskopları kullanılarak keşfedilen ilk periyodik kuyruklu yıldız'dır ve 321P/SOHO'dan sonra ikinci olarak numaralandırılmış bir isim verilir. JPL Horizons bundan sonra 322P'nin 2019-Ağustos-31 12:25 UT'de enberi'ye geleceğini tahmin etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">21P/Giacobini-Zinner</span> kuyruklu yıldız

Kuyruklu yıldız Giacobini–Zinner Güneş Sistemindeki bir periyodik kuyruklu yıldız'dır. 20 Aralık 1900'de Kova takımyıldızında gözlemleyen Michel Giacobini tarafından keşfedildi. İki yörünge sonra Ernst Zinner tarafından 23 Ekim 1913'te Beta Scuti yakınlarında değişen yıldızları gözlemlerken bulundu.

<span class="mw-page-title-main">C/2001 Q4 (NEAT)</span>

C/2001 Q4 (NEAT), derince güneye doğru iç Güneş Sistemi içine getiren olağan dışı, neredeyse dik geriye giden yörünge'si olan bir kuyruklu yıldız'dır. Başlangıçta, zamanının çoğunu güney gök kutbunun yakınında geçirerek uzaktaki evinden ortaya çıktı. Bu kuyruklu yıldız, 24 Ağustos 2001'de Dünyaya Yakın Asteroid Takibi programı (NEAT) tarafından keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">C/2017 T2 (PANSTARRS)</span>

C/2017 T2 (PANSTARRS), 2 Ekim 2017'de Güneş‘e 92 AU (13,8 milyar km) uzaklıkta iken keşfedilen bir Oort bulutu kuyruklu yıldız'ıdır. Dünya'ya en yakın yaklaşımı 28 Aralık 2019'da 152 AU (22.700 milyon km) uzaklıktaydı. günberi'ye 4 Mayıs 2020'de Güneş'ten 1.6 AU'da parçalanmaya karşı güvenliyken geldi.

Gözlemsel astronomide, bir Güneş Sistemi cisminin gözlem yayı, cismin yolunu izlemek için kullanılan en erken ve en son gözlemleri arasındaki süredir. Genellikle gün veya yıl olarak verilir. Terim çoğunlukla asteroitlerin ve kuyruklu yıldızların keşfi ve takibinde kullanılır. Yay uzunluğu, bir yörüngenin doğruluğu üzerinde en büyük etkiye sahiptir. Ara gözlemlerin sayısı ve aralığı daha az etkiye sahiptir.

2022 AP7, Venüs ile Jüpiter arasında yörüngede dönen kilometre büyüklüğünde bir Apollo asteroidi ve potansiyel olarak tehlikeli bir cisimdir. 13 Ocak 2022 tarihinde Scott Sheppard tarafından Cerro Tololo Gözlemevi'nde keşfedildi. 2022 AP7'nin mutlak büyüklüğü (H) dikkate alındığında, muhtemelen 2022 yılındaki keşfinden önceki sekiz yıl içinde tespit edilen en büyük potansiyel olarak tehlikeli cisimdir.

<span class="mw-page-title-main">C/2022 E3 (ZTF)</span>

C/2022 E3 (ZTF), 2 Mart 2022'de Zwicky Transient Facility (ZTF) tarafından keşfedilen Oort bulutundan uzun dönemli bir kuyruklu yıldızdır. Güneş ışığının iki atomlu karbon ve siyanojen üzerindeki etkisinden dolayı kuyruklu yıldızın çekirdeğinin çevresinde parlak yeşil bir ışıltı vardır. Kuyruklu yıldızın sistematik tanımı, periyodik bir kuyruklu yıldız olmadığını belirtmek için C ile başlar ve "2022 E3", Mart 2022'nin ilk yarısında keşfedilen üçüncü kuyruklu yıldız olduğu anlamına gelir.

Chiron tipi kuyruklu yıldız (CTC), yarı-büyük ekseni Jüpiter'inkinden daha büyük ve Jüpiter'e göre Tisserand parametresi (TJupiter) 3'ten fazla olan küçük bir kuyruklu yıldız ailesinin üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">C/2023 P1 (Nishimura)</span>

C/2023 P1 (Nishimura), Hideo Nishimura tarafından 12 Ağustos 2023 tarihinde keşfedilen uzun dönemli bir kuyruklu yıldızdır. Yedi aylık bir gözlem yayı ile kuyruklu yıldızın yörünge süresi 433 yıl olarak tahmin edilmektedir. 0,996'lık bir dışmerkezlik, kuyruklu yıldıza Güneş'ten ortalama uzaklığı olan yarı büyük ekseni yaklaşık 57 AU olarak sağlar ve bu, Eris'in ortalama uzaklığı olan 68 AU ile karşılaştırılabilir. Kuyruklu yıldız, Güneş Sistemi'ni terk etmeyecek ve en uzak noktasına (günöte) 2227 yılında ulaşacaktır.