Halil Özyörük
| Halil İbrahim Özyörük | |
|---|---|
 | |
| Türkiye Adalet Bakanı | |
| Görev süresi 22 Mayıs 1950 - 9 Mart 1951 | |
| Başbakan | Adnan Menderes |
| Yerine geldiği | Fuat Sirmen |
| Yerine gelen | Rüknettin Nasuhioğlu |
| Türkiye İçişleri Bakanı | |
| Görev süresi 9 Mart 1951 - 20 Ekim 1951 | |
| Başbakan | Adnan Menderes |
| Yerine geldiği | Rüknettin Nasuhioğlu |
| Yerine gelen | Fevzi Lütfi Karaosmanoğlu |
| Türkiye Yargıtay Başkanı | |
| Görev süresi 13 Temmuz 1943 - 22 Mayıs 1950 | |
| Yerine geldiği | İhsan Ezgü |
| Yerine gelen | Mustafa Fevzi Bozer |
| Türkiye Büyük Millet Meclisi 9., 10. ve 11. Dönem Milletvekili | |
| Görev süresi 22 Mayıs 1950 - 25 Mayıs 1960 | |
| Seçim bölgesi | 1950 – İzmir 1954 – Konya 1957 – Konya |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 14 Haziran 1884 İstanbul, Türkiye |
| Ölüm | 28 Şubat 1960 (75 yaşında) İstanbul, Türkiye |
| Defin yeri | Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul |
| Partisi | Demokrat Parti (1950-1960) |
Halil İbrahim Özyörük[1] (14 Haziran 1884, İzmir, Osmanlı İmparatorluğu - 28 Şubat 1960), Türk siyasetçi ve hukukçu, eski Türkiye İçişleri Bakanı, Adalet Bakanı ve Yüce Divan Başkanı'dır.
Hayatı
İzmir İdadisi'ni bitirdikten sonra Denizli'nin Babadağ ilçesinde öğretmenlik yapmıştır. Yüksek tahsil yapmak üzere İstanbul'a gelmiş ve Tıp Fakültesi'ne kaydolmuştur, sınavla bu fakültenin ikinci sınıfına alınmış ancak, çalışarak okumak zorunda olduğundan buradan ayrılarak devam mecburiyeti yarım gün olan İstanbul Hukuk Fakültesi'ne girmiştir. 1902 yılında fakülteyi bitirmiştir.
Kısa bir süre Maliye Nezareti Kupon Kalemi'nde kâtip olarak çalışmış ve 1909 yılında Selanik İli Kesendere İlçesi Cumhuriyet Savcı Yardımcısı olarak ilk meslek hayatına başlamıştır. Sırasıyla; Adana İstinaf Mahkemesi Savcılığı, Bitlis Adliye Müfettiş Yardımcılığı; Van Cinayet Mahkemesi ile Trabzon ve Bitlis Mahkemeleri Başkanlıkları görevlerinde bulunmuştur. İstanbul'un işgali üzerine Devlet memuriyetinden ayrılarak Trabzon'a dönmüş ve burada kısa bir süre avukatlık yapmıştır.
Millî Hükûmet'in çağrısını kabul etmiş ve yeni Adalet Bakanlığı'nda Müfettişlik yapmış, daha sonra da Başmüfettişliğe yükselmiştir. Aynı Kuruluşta Zat İşleri Genel Müdürlüğü ve Teftiş Kurulu Başkanlığı da yaptıktan sonra 5 Eylül 1926 tarihinde Yargıtay Üyeliğine atanmış, 1928 yılında Yargıtay İkinci Başkanlığına getirilmiştir.
Uzun zaman Yargıtay Birinci Ceza Dairesi Başkanı olarak görevini sürdürdükten sonra, 13 Temmuz 1943'te Yargıtay Birinci Başkanlığına atanmıştır. 22 Mayıs 1950 tarihine kadar bu görevi sürdürmüştür. Yargıtay'daki görevi sırasında 1928'de kurulan Yüce Divan'a üye olarak katılmış, 1947 yılında kurulan Yüce Divan’da ise Başkanlık yapmıştır.
1950 seçimlerinde Halil İbrahim Demokat Parti'den İzmir milletvekili seçilmiş ve Ali Fuat Cebesoy ile beraber Cumhurbaşkanı adayı olmasına karar verilmiştir. Fakat karar değişince ve Celal Bayar'ın Cumhurbaşkanı olması münasıp görülmüş, Özyörük Adalet Bakanlığına getirilmişir.[2]
IX. Dönem İzmir, X., XI. Dönem Konya Milletvekilliği ile Adalet ve İçişleri Bakanlıkları yapmıştır.
Evli ve üç çocuk babasıydı.
Kaynakça
- ^ "TBMM Albümü 2. Cilt (1950-1980)" (PDF). TBMM Basın ve Halkla İlişkiler Müdürlüğü. 12 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Şubat 2022.
- ^ Ahmet Emin Yalman (1997). Yakın Tarihte Gördüklerim ve Geçirdiklerim. 4 (2 bas.). İstanbul: Pera Turizm ve Ticaret A.Ş. ss. 1527-1529.
| Siyasi görevi | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Rüknettin Nasuhioğlu | Türkiye İçişleri Bakanı 9 Mart 1951 - 20 Ekim 1951 | Sonra gelen: Fevzi Lütfi Karaosmanoğlu |
| Önce gelen: Fuat Sirmen | Türkiye Adalet Bakanı 22 Mayıs 1950 - 9 Mart 1951 | Sonra gelen: Rüknettin Nasuhioğlu |
| Mahkeme görevi | ||
| Önce gelen: İhsan Ezgü | Türkiye Yargıtay Başkanı 13 Temmuz 1943 - 22 Mayıs 1950 | Sonra gelen: Mustafa Fevzi Bozer |
