İçeriğe atla

Hacı Sûfi Burhâneddin Musa Bey

Hacı Sûfi Burhâneddin Musa Bey, Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır.

Babası Bedreddin Mahmud Bey'di. 1312'de babasının yerine geçti.[1] Kardeşi Yahşı'yı Selçuklu başkenti Konya'ya vali olarak atamasına rağmen, Moğol komutanı Emir Çoban, şehri ele geçirdi ve Musa, eski beylik malları ile uğraşmak zorunda kaldı. Ancak başkenti Karaman'ı (antik Larende) Mısır Memlûkleri tarafından desteklenen asi kardeşi İbrahim'e kaybetti. İbn Battuta'ya göre 1332'de sadece Ermenek'te hüküm sürüyordu. Fakat 1352'de beylikteki bir kaos döneminden sonra 1356'ya kadar hüküm sürdüğü Karaman'a davet edildi.

Kaynakça

  1. ^ Prof. Yaşar Yüce-Prof. Ali Sevim: Türkiye tarihi Cilt I, AKDTYKTTK Yayınları, İstanbul, 1991 p 244
Resmî unvanlar
Önce gelen:
Bedreddin Mahmud Bey
Karaman beyi
1312-1332
Sonra gelen:
I. Bedreddin İbrahim Bey
Önce gelen:
Şemseddin Bey
Karaman beyi
1352-1356
Sonra gelen:
Seyfeddin Süleyman Bey

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Türk devletleri listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Bu liste tarih boyunca Türk halkları tarafından kurulmuş özerk cumhuriyet, bağımsız cumhuriyet, beylik, imparatorluk ve hanedanlık hakkındadır.

<span class="mw-page-title-main">Karamanoğulları Beyliği</span> Türk beyliği

Karamanoğulları Beyliği, Anadolu Selçuklu Devleti yıkılmadan önce Nureddin Bey tarafından temelleri atılan ve Kerimüddin Karaman Bey tarafından kurulan Larende merkezli beyliktir. Karamanoğlu Mehmet Bey, Türkçeyi beylik sınırları içerisinde konuşulacak dil ilan etmişti ancak zamanla beylikte Farsça resmî dil olmuştur. 13. yüzyılda Anadolu'daki en güçlü Türk beyliği kabul ediliyordu. Beylerinin Afşar boyuna veya Salur boyunun, Karamanlı oymağının, Begbölük uruğunun, Kallaklar tiresine bağlı olduğu belirtilmiştir. Beyliğin halk kitlesi ise çoğunlukla Salur ve Afşar boyuna bağlıdır.

İzmiroğlu Cüneyd Bey Osmanlı Devleti'nin yaşadığı Fetret Devri ve II. Murad'ın saltanatının ilk yıllarında gündemde kalmış, Osmanlı Devleti'nin bu 20 yıllık süredeki bütün toparlanma çabalarında karşısına çıkmış bir yerel yönetici ve asidir. İsmi bu anlamda Fetret Devri ile özdeşleşmiştir.

Şah Budak Bey, Dulkadiroğulları Beyliği'nin sekizinci hükümdarı. 1465-1467 ve 1472-1473 yılları arası iki kez bey oldu.

Fetret Devri, Bunalım Devri veya Fasıla-i Saltanat, Osmanlı hükümdarı Yıldırım Bayezid'in hayattaki beş oğlundan dördü arasındaki taht kavgaları nedeniyle 1402'den 1413'e kadar süren kargaşa dönemidir. Bu süreç Yıldırım Bayezid'in 1402'deki Ankara Savaşı'nda, Timur İmparatorluğu'nun kurucusu Timur'a yenilip esir düşmesi sonucu ortaya çıktı. Fetret Devri'nde birbirleriyle taht mücadelesine giren Yıldırım Bayezid'in oğulları Emir Süleyman, İsa Çelebi, Musa Çelebi ve Çelebi Mehmed'dir. Dağılan Osmanlı birliği, 1413 yılında, I. Mehmed tarafından yeniden sağlandı. Bu gelişmeye bağlı olarak Çelebi Mehmet için "devletin ikinci kurucusu" tabiri kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Tâceddinoğulları Beyliği</span>

Tâceddinoğulları Beyliği, 14. ve 15. yüzyıllarda günümüz Samsun ve Ordu yörelerinde hüküm süren Türk beyliği. Anadolu beyliklerinden biri olarak sınıflandırılmakta olup Orduköy ve Erbaa merkezli olarak yönetilmiştir. Taceddinoğulları Beyliği yine sınırdaş bir beylik olan Haciemiroğulları gibi Çepni boyuna mensuptur.

<span class="mw-page-title-main">Dilmaçoğulları Beyliği</span>

Dilmaçoğulları Beyliği, 1085-1192 yılları arasında Bitlis ve Erzen'de egemen olan Türk beyliğidir. Kurucusu, Büyük Selçuklu hükümdarı Alp Arslan'ın komutanlarından Dilmaçoğlu Mehmed Bey'dir (Hükümdarlığı:. Kuruluş döneminde Büyük Selçuklu Devleti'ne biçimsel bağlılığını sürdüren Dilmaçoğulları, Toğan Arslan döneminde en parlak yıllarını yaşadılar. Saltuklular ve Artuklular ile birlikte Haçlılara ve Gürcülere karşı savaştılar.

<span class="mw-page-title-main">II. İbrahim (Karamanoğulları beyi)</span> Karamanoğullarının 17. Hükümdarı

Karamanoğlu II. İbrahim Bey, Karamanoğulları Beyliği'nin 17. beyi. 1423 ve 1464 yılları arasında beylik yapan İbrahim Bey'in dönemi Osmanlı Devleti ile Karamanoğulları Beyliği ilişkilerinin en gergin olduğu dönemdir. Alimleri ve edipleri himaye eden İbrahim Bey, kendisiyle görüşen Fransız seyyahı Bertrandon de la Broquiere tarafından otuz iki yaşında yakışıklı bir hükümdar olarak kaydedilir.

Nefise Hatun ya da Nefise Melek Hatun, I. Murad'ın kızı, Karamanoğlu Halil Bey'in oğlu Alâeddin Bey'in eşidir.

Güneri Bey, Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır.

<span class="mw-page-title-main">II. Sultanzâde Nâsıreddin Mehmed Bey</span> Karamanoğullarının 15. Hükümdarı

II. Sultanzâde Nâsıreddin Mehmed Bey ya da II. Mehmed Nâsıreddin Gıyaseddin Bey Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır. Annesi Nefise Melek Hatun, Osmanlı padişahı I. Murad'ın kızıdır.

<span class="mw-page-title-main">II. Damad Bengi Alâeddin Ali Bey</span> Karamanoğullarının 16. Hükümdarı

II. Damad Bengi Alâeddin Ali Bey Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır. Annesi Nefise Melek Hatun, Osmanlı padişahı I. Murad'ın kızıdır.

Sultanzâde Pîr Ahmed Bey, Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır.

I. Damad Alâeddin Ali Bey Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır. Diğer çoğu Karamanoğulları beyleri gibi Ali Bey de yükselen Osmanlı İmparatorluğu'nun rakibiydi ve iki beylik birbirlerine karşı sürekli savaşlar yaptılar.

Seyfeddin Süleyman Bey Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır.

Bedreddin Mahmud Bey, Karamanoğulları Beyliği hükümdarıdır.

Kerimüddin Karaman Bey, Türkmen boyu Afşarların lideri ve 13. yüzyılda Anadolu'da bir Türk beyliği olan Karamanoğulları Beyliği'nin kurucusudur.

Yusuf bin Karaman, Alâiye Beyliği hükümdarıdır. İbn Battuta 1333/34 yılında Alaiye Beyliği'ni ziyaret ettiğinde Yusuf Bey ile tanışmıştır. Bazı tarihçilere göre beyliğin kurucusudur.

Karaman bin Savcı, 1424-1446 yılları arasında hüküm süren Alâiye Beyliği hükümdarı. Savcı bin Şemseddin Mehmed'in oğludur ve onun ardından 1424 yılında bey olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">1413-1415 Osmanlı-Karaman Savaşı</span>

1413-1415 Osmanlı-Karaman Savaşı, Osmanlı Devleti ile Karamanoğulları Beyliği arasında Osmanlıların zaferiyle biten savaş.