İçeriğe atla

Hürmet

İtalya'nın Padua kentindeki Aziz Antonio'nun Mezarı (bir azizin mezarına hürmet).

Hürmet (Latince: veneratio, Yunanca: τιμάω timáō) veya azizlere hürmet, yüksek derecede kutsallığa sahip olduğu belirlenen bir azizi onurlandırma eylemidir.[1] Birçok dinde meleklere benzer hürmet gösterilir. Azizlere hürmet, Hristiyanlık, Yahudilik,[2] Hinduizm,[3] İslam,[4] Budizm [1][3] ve Jainizm dahil olmak üzere tüm büyük dinlerin bazı dallarının taraftarları tarafından resmi veya gayri resmi olarak uygulanmaktadır.

Hristiyanlık içinde hürmet, Doğu Ortodoks Kilisesi, Roma Katolik ve Doğu Katolik Kiliseleri gibi gruplar tarafından uygulanır ve bunların her biri farklı azizleştirme veya yüceltme prosedürlerine sahiptir. Katolik ve Ortodoks Kiliselerinde hürmet, bir azizin ikonasının, röliklerinin veya heykelinin önünde saygıyla eğilerek veya haç işareti yaparak veya azizlerle ilişkili yerlere hac ziyareti yaparak uygulanır. Genel olarak Protestanlar ve Yehova'nın Şahitleri hürmet göstermez, çünkü birçok Protestan bu uygulamanın putperestlik anlamına geldiğine inanır. Sıradan Lüteriyenler ve Anglikanlar, azizlere saygı gösterilmesine karşı olumlu bir tutuma sahiptirler ve kiliselere azizlerin adını vermenin yanı sıra belirli bayramlar da düzenlerler.[5][6]

Hristiyanlıkta

Kutsal sayılanlara duyulan hürmet, Hristiyanlığın ilk dönemlerinde şehitlere özel bir onur verilmesiyle başladı. Azizlerin kiliselerde resmi olarak anılması, birinci yüzyılın başlarında başladı. Elçi Pavlus yazılarında azizlerden isimleriyle söz etti.[7] Yer altı mezarlarında azizleri tasvir eden ikonalar yapıldı. Bizans Ortodoks Kilisesi resmi kilise anma törenine çok erken zamanda başladı ve hatta Roma'da bile anma töreninin üçüncü yüzyılda yapıldığı belgelendi. Zamanla bu onur, kutsallık içinde yaşayan Hristiyanlara da verilmeye başlandı. Çeşitli mezhepler azizlere farklı şekillerde saygı gösterir ve onları belirler, bazılarının resmi bir azizleştirme veya yüceltme süreci vardır. Bu aynı zamanda aziz olmanın da ilk adımıdır.[1]

Latria, dulia ve hiperdulia

Hristiyan teologlar uzun süredir yalnızca Tanrı'ya yapılan ibadet türü için latria terimlerini, meleklere, azizlere, kutsal emanetlere ve ikonalara gösterilen saygı için ise dulia ve proskinesis terimlerini benimsemişlerdir. [a]

Katolik ve Doğu Ortodoks teolojileri ayrıca Meryem'e özel olarak ödenen saygı türleri için hiperdulia terimini de içerir. Katolik ilahiyatçı Thomas Aquinas, hiperdulinin dulia ile aynı türden hürmet olduğunu, yalnızca daha yüksek derecede verildiğini belirtir; her ikisi de latria'dan farklı kalır.[14]

Katoliklikte

Katoliklikte hürmet, yalnızca Tanrı'ya ait olan gerçek ibadetten (gerçek tapınma) farklı bir onur türüdür. Steubenville Fransisken Üniversitesi'nden Mark Miravelle'e göre, İngilizce "ibadet" kelimesi hem hürmet hem de hayranlıkla ilişkilendirilmiştir:

Thomas Aquinas'ın açıkladığı gibi, klasik teolojide latria olarak bilinen tapınma, haklı olarak yalnızca Tanrı'ya sunulan tapınma ve sadakattir. Bu, yaratılmamış bir ilahi şahsın mükemmelliğine ve onun mutlak Rabbiyetine uygun bir şekilde gösterilen teslimiyetin ve bağlılığın kabulünün tezahürüdür. Yalnızca Allah'ın hak ettiği yaratıcıya ibadettir.

Klasik teolojide dulia olarak bilinen hürmet, yaratılmış bir insanın mükemmelliğine uygun olarak gösterilen onur ve saygıdır. Yaratılmış varlıkların sergilediği mükemmellik de aynı şekilde tanınmayı ve onurlandırılmayı hak eder.

Tarihsel olarak teoloji ekolleri "ibadet" terimini hem tapınmayı hem de hürmeti kapsayan genel bir terim olarak kullanmışlardır. "Tapınma ibadeti" ile "Hürmet ibadeti" arasında ayrım yapacaklardı. "İbadet" kelimesi (ayinle ilgili "kült" teriminin geleneksel olarak kullanılmasına benzer şekilde) tapınmakla eş anlamlı değildi, ancak tapınma ve hürmeti tanıtmak için kullanılabilirdi. Bu nedenle Katolik kaynaklar bazen "ibadet" terimini tapınmayı belirtmek için değil, yalnızca Meryem'e ve azizlere duyulan hürmet ibadetini belirtmek için kullanırlar.[15]

Roma Kateşizmi'nde Azizlerin Onuru ve Duası hakkında daha uzun bir açıklama mevcuttur.

Artık Roma Katolik geleneği, Marianum gibi Papalık okullarının özellikle bu göreve adanmış olduğu, Marioloji alanı aracılığıyla Meryem Ana'ya hürmet edilmesi konusunda köklü bir felsefeye sahiptir.[16][17][18]

Roma Katolik Kilisesi doktrinine göre, İlahi Annelik dogmasına ek olarak,[19] Tanrı'nın Annesi (diğer adıyla "Theotokos") üç farklı dogmanın da konusuydu:

  1. Günahsızlığı (Tanrı'nın lütfuyla aslî günahın yokluğu)
  2. Ebedi bekâret (İsa'nın doğumundan önce, doğum sırasında ve sonrasında, Göğe Yükselişine kadar)
  3. Göğe Yükselişi (beden ve ruh olarak Cennete).

Tanrı'nın Meryem'e bahşettiği özel lütuflar, onun insanlığa yönelik tüm lütufların Mediatrix unvanını, inanlıların dua niyetleri konusunda İsa Mesih Tanrı'ya şefaat etme yeteneğini motive etti.

Kutsal Kitap'ta

Azizlerin röliklerine hürmet konusunda iki ayetten sıklıkla söz edilir:

'Her ilkbaharda Moav akıncıları İsrail topraklarına girerlerdi. 21Bir keresinde İsrailliler, ölü gömerken akıncıların geldiğini görünce, ölüyü Elişa'nın mezarına atıp kaçtılar. Ölü Elişa'nın kemiklerine dokununca dirilip ayağa kalktı.' (2 Krallar 13:21) '11Tanrı, Pavlus'un eliyle olağanüstü mucizeler yaratıyordu. 12Şöyle ki, Pavlus'un bedenine değen peşkir ve peştamallar hasta olanlara götürüldüğünde, hastalıkları yok oluyor, kötü ruhlar içlerinden çıkıyordu.' (Elçilerin İşleri 19:11, 12)

Deuterokanonik Sirak Kitabı aynı zamanda ataların ve peygamberlerin anısına hürmet edilmesinden de kısaca bahseder: "Bundan sonra kutsalları övelim, Birbirini izleyen kuşaklarda atalarımızı övelim." (44:1). "Uluslar onların bilgeliğini bildirecek, Kutlama törenleri düzenleyip onlardan övgüyle söz edecektir." (44:15) [20]

Destek

Aziz Augustinus, Aziz Ambrosius ve diğerleri, İncil sonrası zamanlarda Aziz İstefanos, Nola'lı Aziz Felix, Aziz Gervasius ve daha birçok kişinin mezarlarında meydana gelen mucizeleri anlatırlar. Bu tür mucizevi olaylar, röliklere duyulan hürmet için ilahi bir lütuf olarak görülüyor.[21]

Not listesi

  1. ^ [8][9][10][11][12][13]

Kaynakça

  1. ^ a b c Lindsay Jones, (Ed.) (2005). Thomson Gale Encyclopedia of Religion. Second (Tacikçe). Sainthood. Macmillan Reference USA. s. 8033.  r eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ "Veneration of saints is a universal phenomenon. All monotheistic and polytheistic creeds contain something of its religious dimension... " Issachar Ben-Ami (1998). Saint Veneration Among the Jews in Morocco. Wayne State University Press. s. 13. ISBN 978-0-8143-2198-0. 22 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2012. 
  3. ^ a b Werner Stark (1966). Sociology of Religion. Taylor & Francis. s. 367. GGKEY:ZSKE259PDZ9. Erişim tarihi: 7 Eylül 2012. 
  4. ^ Florian Pohl (1 Eylül 2010). Modern Muslim Societies. Marshall Cavendish. ss. 294-295. ISBN 978-0-7614-7927-7. Erişim tarihi: 7 Eylül 2012. 
  5. ^ Hanson, B. Introduction to Christian Theology. Fortress Press. s. 308. ISBN 978-1-4514-0446-3. 28 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2023. 
  6. ^ Farmer, D. (2011). The Oxford Dictionary of Saints, Fifth Edition Revised. Oxford Quick Reference. OUP Oxford. s. 17. ISBN 978-0-19-103673-6. 28 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2023. 
  7. ^ Note: Paul does not actually use the title Saint with any name, but refers to all Christians in general as saints in Romans 15:25. And the New Testament refers to those martyred like Stephen and righteous ones like Simeon in Luke 2:25.
  8. ^ s.v. dulia, Cross, F.L.; Livingstone, E.A., (Ed.) (1997). The Oxford Dictionary of the Christian Church (Third bas.). Oxford University Press. s. 513. 
  9. ^ s.v. proskynesis, Tom Devonshire Jones; Linda Murray; Peter Murray, (Ed.) (2013). The Oxford Dictionary of Christian Art and Architecture, Second Edition. Oxford University Press. s. 475. ISBN 9780199680276. 
  10. ^ Casiday, Augustine, (Ed.) (2012). The Orthodox Christian World. Routledge. s. 450. ISBN 9780415455169. 
  11. ^ "Veneration of Images". New Advent Catholic Encyclopedia. 19 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
  12. ^ s.v. Communion of Saints, Alan Richardson; John Bowden, (Ed.) (1983). The Westminster Dictionary of Christian Theology. Westminster John Knox Press. s. 114. ISBN 9780664227487. 
  13. ^ s.v. Images, Veneration of, Elwell, Walter A., (Ed.) (2001). Evangelical Dictionary of Theology. Baker Academic. s. 594. ISBN 9780801020759. 
  14. ^ "The Summa Theologiae of Thomas Aquinas". 2nd. Second Part of the Second Part — Question 103: Dulia: New Advent (2017 tarihinde yayınlandı). 1920. 17 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
  15. ^ Miravalle, Mark (24 Kasım 2006). "What Is Devotion to Mary?". Mother of all peoples. 6 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2013. 
  16. ^ "Mariological Society of America". Mariologicalsocietyofamerica.us. 25 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2012. 
  17. ^ "Ordine dei Servi di Maria". www.servidimaria.org. 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2024. 
  18. ^ Publisher’s Notice in the Second Italian Edition (1986), reprinted in English Edition, Gabriel Roschini, O.S.M. (1989). The Virgin Mary in the Writings of Maria Valtorta (English Edition). Kolbe's Publication Inc. 2-920285-08-4
  19. ^ "Divine Maternity Dogma." Father Denis Vincent Wiseman, O.P., July 19, 2002. Accessed 6-3-2021. https://udayton.edu/imri/mary/d/divine-maternity-dogma.php 25 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  20. ^ ".+: Kutsal Kitap :+". kutsal-kitap.net. 11 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
  21. ^ Deharbe, Joseph (1912). "Chap. II. The Ten Commandments of God". A Complete Catechism of the Catholic Religion. Schwartz, Kirwin & Fauss. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hristiyanlık</span> tek tanrılı İbrahimî bir din

Hristiyanlık, Nasıralı İsa'nın yaşamına, öğretilerine ve vaazlarına dayanan, tek Tanrılı İbrahimî bir dindir. Günümüzde Hristiyanlık, dünya nüfusunun yaklaşık %30,1'ini oluşturmaktadır ve 2,4 milyarı aşkın takipçisi ile dünyanın en kalabalık dinidir. Takipçilerine, "Mesihçi" anlamına gelen Hristiyan veya Nasıralı İsa'ya ithafen İsevi veya Nasrani denir. Kitâb-ı Mukaddes'e inanan takipçileri, Yahudi metni olan Tanah'ta kehanet edilen İsa'nın Mesih olarak gelişinin bir Yeni Ahit olduğuna inanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Doğu Ortodoks Kilisesi</span> Bir Hristiyanlık mezhebi

Ortodoks Kiliseleri veya Bizans Ortodoks Kiliseleri, Bizans ayininin Reform öncesi kiliseleridir. Başlangıçtan itibaren hem katolik hem de havarilerin ardıllığında havariseldirler..

<span class="mw-page-title-main">Katolik Kilisesi</span> Hristiyanlığın bir mezhebi

Katolik Kilisesi, ruhanî başı Roma Başpiskoposu (Papa) olan, en fazla cemaate sahip Hristiyan mezhebi. Dünyada yaklaşık 1,2 milyar mensubu vardır. Katolikler yoğun olarak Güney Amerika'da ve Avrupa'nın güneyinde bulunurlar.

<span class="mw-page-title-main">Clairvauxlu Bernard</span>

Bernard de Clairvaux, Fransız bir Keşiş ve Mistik.

Aziz, Aya veya kadın ise Azize, Arapça kökenli azîz sözcüğü ermiş anlamına gelir. Günlük kullanımda sevilen ve sayılan kimseleri tanımlamakta kullanılır. Sözcüğün dişi formlarından muazzez, Türkçede yaygın bir kadın ismidir.

<span class="mw-page-title-main">İkonoklazm</span> aşırılıkçı pagan karşıtı bir eylemler silsilesi

İkonoklazm, bir kültürün kendi dini ikona ve diğer sembollerine ya da anıtlarına dini ya da politik güdülerle planlı saldırısıdır. Sıklıkla iç politik ya da dini değişimlerin ana parçasıdır. Genellikle, İspanyolların Amerika'nın fethinde yaptıkları gibi, bir kültürün diğer bir kültürün resimlerini yok etmesinden ayrılır. Bu terim, bir hükümdarın ölmesi ya da iktidardan düşmesinden sonra, özellikle onun resimlerinin yok edilmesini kapsamaz., örneğin Antik Mısır'da Akhenaten.

<span class="mw-page-title-main">Meryem'in günahsızlığı</span> Meryemin aslî günahsız doğduğu öğretisi

Meryem'in günahsızlığı, Meryem'in "İlk Günah"'tan azade olarak Dünya'ya gelmiş olduğu şeklindeki Katolik Kilisesi dogmalarından biridir. Hristiyanlık inancına göre bütün insanlar ilk günah ile birlikte doğar ve bu günahtan arınmak için vaftiz edilirler. Ancak İsa'yı doğuran Meryem diğer insanlar gibi değil, ilk günahtan azade olarak doğmuş, bu yüzden de vaftiz edilmesine gerek kalmamıştır. Bu inanç, Katolik Meryemolojisi'nin dört ana dogmasından biridir. Diğer üç dogma ise Meryem'in ebedî bekâreti, Tanrı'nın annesi olması ve Meryem'in göğe kabulüdür. Meryem'in sık sık saf ve günahsız olduğunu anlatmak için özellikle sanatsal ve kültürel bağlamda Latincede immaculata denilir.

<span class="mw-page-title-main">İoannis (aziz)</span> Hristiyan teolog

Şamlı İoannis veya Şamlı Yuhanna, Doğu dünyasında tanınan adıyla Yuhannâ ed-Dımaşkî, Suriyeli Hristiyan aziz, teolog, Kilise Babası ve Kilise Doktoru.

<span class="mw-page-title-main">Poitiersli Hilaire</span>

Poitiersli Hilaire Ariusçuluk'a karşı İznik İnancı'nı ile tanınan bir Kilise Babası ve Doktoru. 1851 yılında Papa IX. Pius tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 13 Ocak.

<span class="mw-page-title-main">Efrem</span>

Nusaybinli Efrem ya da Süryani Efrem, Süryani diyakon, din öğretmeni, mistik ve Kutsal Kitap yorumcu. Aziz olarak hürmet gösterilir, 1920 yılından itibaren Katolik kilisesi tarafından Kilise Doktoru olarak tanınmaktadır. Yortusu 18 Hazirandır ve 28 Ocaktır.

<span class="mw-page-title-main">François de Sales</span> Fransız ilahiyatçı (1567-1622)

François de Sales Roma Katolik Piskoposu, Mistik yazar.

Kutsal Kalp, Hristiyanlık'ta İsa Mesih'in yüreğinin "Tanrı'nın insanlığa olan sınırsız ve tutkulu sevgisinin" yansıması olarak kabul edilen sembolik bir ifadedir.

<span class="mw-page-title-main">Hackebornlu Mechtilde</span>

Hackeborn’lu Mechtilde, Alman Sisteriyen rahibe, mistik ve azize. Katolik Kilisesi tarafından 19 Kasım’da anılır.

<span class="mw-page-title-main">Nasıralı Beatris</span>

Nasıralı Beatris Flaman Sistersiyen rahibe ve mistik. Katolik Kilisesi'nde Kutsanmış olarak bilinir. Bayramı 29 Temmuz'dur.

<span class="mw-page-title-main">İsveçli Brijit</span> İsveçli gizemci yazar ve rahibe (y.1303-1373)

İsveçli Brijit İsveçli mistik ve Bridgettines tarikatının kurucusu. 1391 yılında ‘Azize’ ilan edildi. 23 Temmuz günü anılır. Papa II. Yuhanna Pavlus, 1999 yılında Sienalı Katerina ve filozof Edith Stein ile birlikte Avrupa’nın koruyucu azizi ilan etti.

<span class="mw-page-title-main">Schönaulu Elisabet</span>

Schönau'lu Elisabet, Alman Benediktin rahibe ve vizyoner. Hiçbir zaman resmi olarak azize ilan edilmemesine rağmen Katolik Kilisesi tarafından saygı gösterilir ve 18 Haziran’da anılır.

Amasyalı Asterius 380-390 yılları arasında Amasya’nın avukat ve episkoposuydu. Asterius hem Katolik hem de Ortodoks Kiliseleri tarafından hürmet edilen bir azizdir. Ekim’in 30’unda anılır.

Munificentissimus Deus, Papa XII. Pius tarafından yazılmış bir apostolik anayasanın adıdır. Kutsal Bakire Meryem'in göğe yükselişi dogmasını ex cathedra olarak tanımlar. Birinci Vatikan Konsili'nde (1869-1870) papalığın yanılmazlığına ilişkin resmi kararın verilmesinden bu yana, bu, eski katedralin yanılmaz beyanıydı. 1854'te Papa IX. Pius, Ineffabilis Deus ile birlikte, bu dogmanın temelini oluşturan Meryem Ana'nın Lekesiz Hamileliği hakkında yanılmaz bir açıklama yaptı. Kararname 1 Kasım 1950'de yayımlandı.

<span class="mw-page-title-main">Tanrıdoğuran'ın Şefaati Yortusu</span>

Tanrıdoğuran'ın Şefaati veya Pek Kutsal Hanımefendi Ebedi Bakire Meryem Ana'nın Koruması, Doğu Ortodoks ve Bizans Katolik Kiliselerinde 1 Ekim'de kutlanan, Meryem Ana'nın Hıristiyan bayramıdır. Yortu, Theotokos'un şefaatleri aracılığıyla inananlara sağlanan korumayı kutlar.

<span class="mw-page-title-main">Marioloji</span> İsanın annesi Meryeme dair teolojik çalışmalar

Marioloji, Meryem Teolojisi veya Meryemî Teoloji, İsa'nın annesi Meryem'e dair teolojik çalışmadır. Marioloji, Meryem hakkındaki doktrin veya dogmayı, İsa ile ilgili olanlar ve kurtuluş, şefaat ve lütuf hakkındaki kavramlar gibi diğer inanç doktrinleriyle ilişkilendirmeye çalışır. Hristiyan Marioloji, tarihi Meryem'in rolünü kutsal yazılar, gelenekler ve Kilise'nin Meryem hakkındaki öğretileri bağlamına yerleştirmeyi amaçlamaktadır. Sosyal tarih açısından Marioloji, genel olarak Hristiyanlık tarihi boyunca Meryem'e olan bağlılığın ve Meryem hakkında düşünmenin incelenmesi olarak tanımlanabilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.