İçeriğe atla

Güneş'e en uzak küçük Güneş Sistemi cisimleri listesi

Bilinen dış Güneş Sistemi nesnelerinin konumları
  Güneş
  Jüpiter truvalısı (6,178)
  Dağınık disk (>300)
  Dev gezegenler: J · S · U · N
  Centaurlar (44,000)
  Kuiper Kuşağı (>1,000)
(AU ölçeği; devir Ocak 2015 itibariyle; # parantez içi nesne sayısı)

Burada listelenen küçük Güneş Sistemi cisimleriden Haziran 2024 itibarıyla Güneş'e en uzak olanlar göstermektedir. Nesneler, yörüngelerinin hesaplanan günöteye göre değil, Güneş'e olan yaklaşık mevcut uzaklıklarına göre kategorize edilmiştir. Nesneler yörüngelerinde hareket ettikleri için liste zaman içinde değişmektedir. Bazı cisimler içeri doğru bazıları ise dışarı doğru hareket etmektedir. Mesafeler bu cisimlerin gelecekte ulaşabilecekleri minimum (günberi) ya da maksimum (günöte) mesafeler değildir.

Bu liste, birçoğunun şu anda Güneş'ten 100 AU'dan (15 milyar km) daha uzakta olduğu bilinen, ancak şu anda teleskopla gözlemlenemeyecek kadar uzakta olan yakın parabolik kuyruklu yıldızları içermemektedir. Neptün ötesi nesneler genellikle keşfedilmelerinden aylar ya da yıllar sonra yörüngelerinin tam olarak hesaplanması şartıyla kamuoyuna duyurulur. Güneş'ten daha uzak olmaları ve gökyüzünde yavaş hareket etmeleri nedeniyle, gözlem yayları birkaç yıldan az olan Neptün ötesi nesneler genellikle zayıf kısıtlanmış yörüngelere sahiptir. Özellikle uzak cisimlerin ilan edilmeden önce kaba bir yörünge çözümü oluşturmak için birkaç yıl gözlem yapılması gerekir. Örneğin, bilinen en uzak Neptün ötesi nesne olan 2018 AG37, Scott Sheppard tarafından Ocak 2018'de keşfedilmiştir, ancak üç yıl sonra Şubat 2021'de ilan edilmiştir.[1]

Önemli nesneler

Önemli uzak cisimlerden biri Kasım 2003'te keşfedilen 90377 Sedna'dır. Kendisini 937 AU'luk bir günöteye götüren son derece eksantrik bir yörüngeye sahiptir.[2] Yörünge periyodu 10.000 yıldan fazla sürmektedir ve önümüzdeki 50 yıl boyunca Güneş'ten 76 AU uzaklıkta günberi noktasına gelirken yavaşça Güneş'e yaklaşacaktır. Sedna, Dokuzuncu Gezegen hipotezinde önemli bir rol oynayan bilinen en büyük sednoiddir.[3]

Plüton (30-49 AU, 2024'te 35,05 AU) keşfedilen ilk Kuiper kuşağı nesnesidir (1930) ve bilinen en büyük cüce gezegendir.[4]

Galeri

Bilinen uzak nesneler

Bu, Güneş merkezli mesafelerin 65 AU'dan fazla olduğu bilinen nesnelerin bir listesidir. Teorik olarak Oort bulutu 120.000 AU (2 ly) fazla alana yayılabilir.

Güneş Sistemindeki en uzak gözlemlenebilir nesneler (Haziran 2024 (2024-06) itibarıyla)[5]
Cisim adı Güneş'e mesafesi (AU) Dikeyhız

(AU/yıl)[a]

Günberi Günöte Yarı büyük eksen Görünür büy.Mutlak büy. (H)
Haziran 2024 Aralık 2021 Aralık 2015
1680 Büyük kuyruklu yıldızı

(karşılaştırma için)

258,12 258,0[6]255,4[6]+0,47[6]0,006 889 444 Bilinmiyor Bilinmiyor
Voyager 1

(Karşılaştırma için)

163,78 152,9[6]133,3[6]+3,57[6]8,90 ∞

Hiperbolik

−3,2[7]~50~28
Voyager 2

(karşılaştırma için)

136,78 129,4[6]109,7[6]+3,17[6]21,2 ∞

Hiperbolik

−4,0[7]~48~28
2018 AG3778,95 132,9±1,8131,9±10,7±0,2(?) 27,1 145,0 86,0 25,4 4,2
2018 VG1875,29 123,6 123,2 +0,06 37,8 123,9 81,3 24,6 3,7
2020 BE10265,10 110,9 111,7 32,9 116,9 74,9 25,6 5,1
2020 FY3098,57 98,9 99,9 –0,17 35,6 107,7 71,6 24,8 4,7
2020 FA3197,76 97,3 96,5 +0,14 39,5 102,4 71,0 25,4 5,4
Eris

136199

78,32 95,9 96,3 −0,07 38,3 97,5 67,9 18,8 −1,21
2020 FQ4092,27 92,4 92,7 –0,05 38,2 93,1 65,6 25,7 6,1
2015 TH367[b]91,49 90,3 88,2 +0,42 28,9 136,4 82,6 26,3 6,6
2021 DR1589,96 89,6 88,6 +0,17(?) 37,8 96,5 67,2 23,1 3,6
2014 UZ22488,09 89,5 92,0 −0,45 38,3 177,0 107,6 23,2 3,4
Gonggong

225088

78,32 88,7 87,4 +0,23 33,7 101,2 67,5 21,5 1,6
2015 FG41586,78 87,2 87,9 −0,14 36,2 92,1 64,1 25,5 6,0
2014 FC6986,28 85,5 84,1 +0,26 40,4 104,4 72,4 24,2 4,6
2006 QH18184,85 84,6 83,3 +0,22 37,5 96,7 67,1 23,7 4,3
Sedna

90377

78,32 84,2 85,8 −0,29 76,3 892,6 484,4 21,0 1,3
2015 VO16685,20 84,3 82,5 +0,32 38,3 113,2 75,8 25,5 5,9
2012 VP11384,70 84,2 83,3 +0,16 80,4 442,6 261,5 23,5 4,0
2013 FS2881,70 83,5 85,9 −0,62 34,2 358,2 196,2 24,3 4,9
2017 SN13284,14 82,8 80,4 +0,44 42,0 110,0 76,0 25,2 5,8
2019 EU580,12 81,7 85,5 46,5 2310 1178 25,6 6,4
2015 UH87[b]80,59 81,3 82,3 −0,19 34,3 90,0 62,2 25,2 6,0
2013 FY27

532037

81,70 79,7 80,3 −0,10 35,2 82,1 58,7 22,2 3,2
2021 DP1579,96 79,7 76,2 29,1 204,1 116,6 25,4 6,2
2015 TJ367[b]80,68 79,4 77,1 +0,42 33,6 128,1 80,9 25,8 6,7
2017 FO16177,52 78,1 79,1 −0,18 34,1 85,5 59,8 23,3 4,3
Leleākūhonua

541132

78,32 77,6 79,8 −0,40 65,2 2,106 1,085 24,6 5,5
2018 AD3978,95 77,2 74,1 –0,58 38,4 287,9 163,2 25,0 6,2
2020 FB3175,40 75,8 76,8 –0,19 34,4 83,3 59,1 24,5 5,6
2018 AK3975,29 75,3 75,4 –0,01 27,3 75,4 51,4 25,3 6,5
2021 LL3773,71 73,9 74,2 –0,05 36,1 74,6 55,4 22,7 4,0
2010 GB17475,30 73,6 70,7 +0,54 48,7 630,7 339,7 25,3 6,5
2015 VJ16873,97 73,4 72,4 +0,19 37,6 81,5 59,5 24,8 5,8
2015 DU24973,22 73,1 72,7 +0,06 34,7 73,7 54,2 23,9 5,2
2014 FJ7274,02 72,6 70,1 +0,46 38,4 148,2 93,3 24,4 5,6
2016 TS97[b]71,07 71,2 71,5 −0,04 36,2 71,7 54,0 24,9 6,1
2015 GN5570,41 71,0 72,1 −0,19 32,5 78,4 55,5 24,6 5,8
2015 VL16868,30 69,7 72,1 –0,44 37,7 136,0 86,8 24,7 6,1
2020 BA9570,03 69,6 68,4 +0,20 35,9 76,5 56,2 24,3 5,8
2015 RZ27770,20 69,3 67,5 +0,32 34,7 90,5 62,6 25,6 6,8
2021 DJ1769,09 69,0 69,2 40,4 69,4 54,9 23,2 6,7
2012 FH8469,37 68,8 68,4 +0,07 41,9 70,1 56,0 25,8 7,2
2019 AC7768,05 68,7 69,9 –0,21 35,0 79,0 57,0 25,0 6,6
2015 GR5068,77 68,6 68,2 +0,07 38,2 69,7 54,0 25,2 6,6
2013 FQ2868,82 68,4 67,3 +0,19 45,6 80,0 62,7 24,5 6,0
2011 GM8975,30 68,3 68,5 –0,24 36,5 68,8 52,7 25,7 7,1
2021 DQ1569,14 68,3 71,4 27,8 130,9 79,3 24,7 6,3
2021 DG1767,96 67,6 66,7 +0,15 47,5 75,8 61,7 23,2 5,0
2015 GP5067,24 67,5 68,1 –0,10 40,4 70,0 55,2 25,0 6,5
2016 CD28966,36 67,2 66,2 +0,18 37,5 74,0 55,8 25,7 7,3
2018 VJ13765,79 67,2 69,7 –0,42 37,8 139,3 88,5 25,2 6,9
2020 KV1167,47 67,1 64,1 +0,50 35,0 155,0 95,6 25,6 7,3
2014 UD22867,24 66,7 65,7 +0,18 36,7 73,3 55,0 24,5 6,1
2016 GB27766,36 66,2 68,3 –0,39 40,0 119,4 79,7 25,6 7,3
2016 GZ27666,36 66,1 69,2 –0,56 38,6 253,6 146,1 25,3 7,0
2014 FL7267,56 66,1 63,3 +0,47 38,0 167,1 102,5 25,1 6,8
2016 TQ120[b]66,84 65,8 63,7 +0,37 42,3 114,3 78,3 25,0 6,7
2015 RQ28167,40 65,7 62,7 +0,56 36,9 210,6 123,8 25,1 6,8
2020 BS60[b]65,10 65,7 68,0 –0,42 31,0 104,1 67,6 24,6 6,5
2013 UJ1565,64 65,4 64,8 +0,11 37,2 67,4 52,3 25,4 7,0
2019 EV566,12 65,3 63,5 +0,30 32,0 79,8 55,9 25,8 7,6
2014 FD7065,95 65,2 63,8 +0,26 35,9 78,6 57,3 25,1 6,9
2018 AZ1875,29 65,1 65,9 –0,15 39,1 70,5 54,8 26,0 7,7
2015 KV16765,05 65,0 65,2 –0,03 38,0 65,3 51,6 25,6 7,2
2018 VO3565,79 65,0 67,8 –0,51 35,2 152,2 93,7 24,9 6,8
2020 KX11[b]67,47 65,0 65,0 –0,01 64,6 67,1 65,9 26,4 8,2
Bu tablo şu anda Güneş'ten en az 65 AU uzaklıkta bulunan tüm gözlemlenebilir nesneleri içerir.[5]
  1. ^ AU/yıl nesnenin yörüngesinde içe doğru mu yoksa dışa doğru mu hareket ettiğini ve bunu hangi hızda yaptığını gösterir.
  2. ^ a b c d e f g Mesafe ve yörünge öğeleri kısa bir gözlem yayı temel alınarak kabaca tahmin edilmiştir.

Ayrıca bakınız

  • Güneş Sisteminden ayrılan yapay nesneler listesi
  • Astronomik nesnelerin listeleri
  • En büyük günöteye göre Güneş Sistemi nesneleri listesi
  • Hiperbolik kuyruklu yıldızlar listesi
  • Neptün ötesi cisimler listesi

Kaynakça

  1. ^ "Mpec 2021-C187 : 2018 Ag37". minorplanetcenter.net. 10 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2024. 
  2. ^ Horizons output. "Barycentric Osculating Orbital Elements for 90377 Sedna (2003 VB12)". 3 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2024.  (Güneş sistemi çift merkezi kullanılmış çözüm. Ephemeris Type:Elements and Center:@0) (Saved Horizons output file 2011-Feb-04 "Barycentric Osculating Orbital Elements for 90377 Sedna". 19 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2024. ) İkinci bölmede “PR=” bulunabilir, bu da yörünge periyodunu gün olarak verir (4.160E+06, yani 11.390 Jülyen yılı).
  3. ^ "Far Beyond Pluto, a Possible Planet Nine Awaits Discovery - NASA Science". science.nasa.gov (İngilizce). 12 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2024. 
  4. ^ "Small-Body Database Lookup". ssd.jpl.nasa.gov. 6 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2024. 
  5. ^ a b "AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site". 11 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2024. Objects with distance from Sun over 65 AU 
  6. ^ a b c d e f g h i JPL Horizons On-Line Ephemeris System. "JPL Horizons On-Line Ephemeris". 7 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2021.  Ephemeris Type: Vector; Observer Location: @sun; Time Span: Start=2015-12-01, Stop=2021-06-01, Intervals=1; Table Settings: quantities code=6
  7. ^ a b "Voyager - Hyperbolic Orbital Elements". 6 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2024. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Güneş Sistemi'ndeki cisimlerin listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Aşağıda Güneş Sistemi'ndeki cisimlerin Güneş'ten uzaklıklarına göre sıralanmış bir listesi bulunmaktadır. Çapı 500 km'den küçük cisimler listeye alınmamıştır.

Neptün ötesi cisim Güneş Sistemi'nde bulunup ortalama yörüngesi Neptün'ün yarı büyük ekseninden daha büyük olan küçük gezegenlerin genel ismidir. Uzayın bu bölümünde kalan Kuiper kuşağı, Oort bulutu ve dağınık disk cisimleri bu kategoridendir.

<span class="mw-page-title-main">90377 Sedna</span> Asteroit

Sedna Güneş Sistemi'nin en dışında yer alan ve 2003 yılında keşfedilen bir cüce gezegendir. Spektroskopisi, Sedna'nın yüzey bileşiminin diğer bazı Neptün ötesi cisimlere benzer şekilde büyük ölçüde su, metan ve azot buzları ile tholinlerin bir karışımı olduğunu ortaya koymuştur. Yüzeyi Güneş Sistemi nesneleri arasında en kırmızı olanlardan biridir. Sedna, tahmini belirsizlikler dahilinde bir uyduya sahip olduğu bilinmeyen en büyük gezegenimsi olarak Ceres ile eşdeğerdir. Yaklaşık 1.000 km'lik bir çapa sahiptir ve kütlesi bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Makemake</span> Güneş Sisteminde bir cüce gezegen

Makemake Güneş Sistemi'ndeki bilinen dördüncü büyük cüce gezegen ve Klasik Kuiper kuşağı cismi popülasyonundaki ikinci büyük Kuiper kuşağı cismidir. Makemake'nin çapı kabaca Plüton'un dörtte üçü kadardır. S/2015 (136472) 1 adında bir uydusu vardır. Bu gezegenin ortalama 30 K olan aşırı düşük sıcaklığı bize yüzeyi hakkında bazı detaylar vermektedir. Tahminlere göre yüzeyi; metan, etan ve olasılıkla nitrojen buzulları ile kaplıdır.

<span class="mw-page-title-main">Dağınık disk</span>

Dağınık disk veya saçılmış disk, geniş Neptün ötesi cisimler ailesinin bir alt kümesi olarak genel itibarıyla buzlu küçük Güneş Sistemi cismi popülasyonuna sahip olan Güneş Sistemi'ndeki uzak bir çöküntü çemberidir. Dağınık disk cisimleri (SDO'lar-Scatterd Disk Objects) 0,8'e kadar değişen yörünge dışmerkezliklerine, 40°'ye kadar yüksek eğimlere ve 30 astronomik birim (4,5×109 km; 2,8×109 mi) daha büyük günberi mesafelerine sahiptir. Bu aşırı yörüngelerin gaz devleri tarafından kütleçekimsel “saçılmanın” bir sonucu olduğu düşünülmektedir ve bu nesneler Neptün tarafından tedirgin edilmeye devam etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">C/2012 S1</span>

C/2012 S1 (ISON) kuyruklu yıldızı 21 Eylül 2012'de Vitali Nevski ve Artyom Novichonok tarafından keşfedilmiştir. Güneş'in çok yakınından geçen kuyruklu yıldız sınıfındandır. Kuyruklu yıldızların yansıtma özellikleri yüksek olmayıp kömüre yakın olmakla birlikte ISON kuyruklu yıldızının yansıtma özelliği Ay'dan 15 kat fazladır.

<span class="mw-page-title-main">Küçük gezegenler listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Aşağıda, artan sayısal sırayla numaralandırılmış küçük gezegenlerin bir listesi bulunmaktadır. Kuyruklu yıldızlar hariç, asteroitler, uzak cisimler ve cüce gezegenler dahil olmak üzere küçük gezegenlerin tümü Güneş Sistemi'ndeki küçük gök cisimleri olarak bilinir. Bu gezegenlerin listeleri, her biri 1000 küçük gezegen içeren yüzlerce sayfalık kataloglardan oluşmaktadır. Uluslararası Astronomi Birliği adına, Küçük Gezegen Merkezi, Minor Planet Sirkülerlerinde her yıl binlerce yeni numaralandırılmış küçük gezegen yayınlamaktadır. Haziran 2024 itibarıyla, toplamda 1.367.486 adet gözlemlenen cisimden 669.991 tanesi numaralandırılmış küçük gezegenlerdir. Geriye kalanlar ise henüz numaralandırılmamış küçük gezegenler ve kuyruklu yıldızlardır.

<span class="mw-page-title-main">Encke Kuyruklu Yıldızı</span>

Encke Kuyruklu Yıldızı veya Encke'nin Kuyruklu Yıldızı, Güneş'in yörüngesini her 3.3 yılda bir tamamlayan bir periyodik kuyruklu yıldız'dır. Encke ilk olarak Pierre Méchain tarafından 17 Ocak 1786'da kaydedildi, ancak yörüngesinin Johann Franz Encke tarafından hesaplandığı 1819 yılına kadar periyodik bir kuyruklu yıldız olarak tanınmadı. Halley Kuyruklu Yıldızı gibi adını keşfedicisinden ziyade yörüngesinin hesaplayıcısından alıyor olması olağandışıdır. Kuyruklu yıldızlar büyük bir koma ve onları çok daha görünür hale getirebilen günberi‘leri sırasında kuyruk oluşturmalarına rağmen çoğu kuyruklu yıldız gibi çekirdeği aldığı ışığın yalnızca %4.6'sını yansıtan çok az albedo'su vardır. Encke Kuyruklu Yıldızı'nın çekirdek çapı 4.8 km'dir.

<span class="mw-page-title-main">C/1980 E1</span>

C/1980 E1, Edward LG Bowell tarafından 11 Şubat 1980'de keşfedilen ve Mart 1982'de Güneş'e en yakın (günberi) bir periyodik olmayan kuyruklu yıldız'dır. Jüpiter'e yaklaşması nedeniyle Güneş Sistemi'ni hiperbolik yörünge üzerinde terk eder. Keşfinden bu yana sadece 1I/ʻOumuamua ve 2I/Borisov böyle daha hızlı bir yörünge ile tanımlandı.

<span class="mw-page-title-main">C/2001 Q4 (NEAT)</span>

C/2001 Q4 (NEAT), derince güneye doğru iç Güneş Sistemi içine getiren olağan dışı, neredeyse dik geriye giden yörünge'si olan bir kuyruklu yıldız'dır. Başlangıçta, zamanının çoğunu güney gök kutbunun yakınında geçirerek uzaktaki evinden ortaya çıktı. Bu kuyruklu yıldız, 24 Ağustos 2001'de Dünyaya Yakın Asteroid Takibi programı (NEAT) tarafından keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">C/2017 T2 (PANSTARRS)</span>

C/2017 T2 (PANSTARRS), 2 Ekim 2017'de Güneş‘e 92 AU (13,8 milyar km) uzaklıkta iken keşfedilen bir Oort bulutu kuyruklu yıldız'ıdır. Dünya'ya en yakın yaklaşımı 28 Aralık 2019'da 152 AU (22.700 milyon km) uzaklıktaydı. günberi'ye 4 Mayıs 2020'de Güneş'ten 1.6 AU'da parçalanmaya karşı güvenliyken geldi.

Gözlemsel astronomide, bir Güneş Sistemi cisminin gözlem yayı, cismin yolunu izlemek için kullanılan en erken ve en son gözlemleri arasındaki süredir. Genellikle gün veya yıl olarak verilir. Terim çoğunlukla asteroitlerin ve kuyruklu yıldızların keşfi ve takibinde kullanılır. Yay uzunluğu, bir yörüngenin doğruluğu üzerinde en büyük etkiye sahiptir. Ara gözlemlerin sayısı ve aralığı daha az etkiye sahiptir.

2022 AP7, Venüs ile Jüpiter arasında yörüngede dönen kilometre büyüklüğünde bir Apollo asteroidi ve potansiyel olarak tehlikeli bir cisimdir. 13 Ocak 2022 tarihinde Scott Sheppard tarafından Cerro Tololo Gözlemevi'nde keşfedildi. 2022 AP7'nin mutlak büyüklüğü (H) dikkate alındığında, muhtemelen 2022 yılındaki keşfinden önceki sekiz yıl içinde tespit edilen en büyük potansiyel olarak tehlikeli cisimdir.

<span class="mw-page-title-main">225088 Gonggong</span> Asteroit

Gonggong (resmi adıyla 225088 Gonggong; geçici adı 2007 OR10), Neptün'ün ötesindeki dağınık diskin bir üyesi olan bir cüce gezegendir. 34-101 astronomik birim (5,1×10^9-15,1×10^9 km; 3,2×10^9-9,4×10^9 mi) arasında değişen oldukça eksantrik ve eğimli bir yörüngeye sahiptir. 2019 itibarıyla Güneş'e olan uzaklığı 88 AU (13,2×10^9 km; 8,2×10^9 mi) olup, bilinen en uzak altıncı Güneş Sistemi nesnesidir. Derin Ekliptik Araştırması'na göre Gonggong, Neptün ile 3:10 yörünge rezonansı içindedir ve Neptün'ün tamamladığı her on yörüngeye karşılık Güneş etrafında üç yörünge tamamlamaktadır. Gonggong, Temmuz 2007'de Amerikalı astronomlar Megan Schwamb, Michael Brown ve David Rabinowitz tarafından Palomar Gözlemevi'nde keşfedilmiş ve Ocak 2009'da ilan edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">C/2022 E3 (ZTF)</span>

C/2022 E3 (ZTF), 2 Mart 2022'de Zwicky Transient Facility (ZTF) tarafından keşfedilen Oort bulutundan uzun dönemli bir kuyruklu yıldızdır. Güneş ışığının iki atomlu karbon ve siyanojen üzerindeki etkisinden dolayı kuyruklu yıldızın çekirdeğinin çevresinde parlak yeşil bir ışıltı vardır. Kuyruklu yıldızın sistematik tanımı, periyodik bir kuyruklu yıldız olmadığını belirtmek için C ile başlar ve "2022 E3", Mart 2022'nin ilk yarısında keşfedilen üçüncü kuyruklu yıldız olduğu anlamına gelir.

<span class="mw-page-title-main">Küçük gezegen grupları listesi</span>

Bir küçük gezegen grubu çoğunlukla benzer yörüngeleri izleyen küçük gezegenler ve cisimlerden oluşan gruptur. Bu grupların üyeleri, bir asteroit ailesinden farklı olarak genellikle birbirlerinden bağımsızdır. Bir grubu adlandırmak için genellikle keşfedilen ve muhtemelen en büyükleri olan cismin adı tercih edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Ayrık cisim</span>

Ayrık cisimler, Güneş sisteminin dış bölgelerinde yer alan dinamik bir küçük gezegen sınıfıdır. Neptün ötesi cisimler (TNO) olarak adlandırılan geniş bir ailenin mensubudurlar. Bu nesneler Güneş'e olan en yakın konumları Neptün'ün kütleçekimsel kuvvetinden yeterli bir uzaklıkta bulunan yörüngelere sahiptir. Bu nedenle Neptün ve bilinen diğer gezegenlerden sınırlı olarak etkilenirler. Bu durum nedeniyle Güneş sisteminden ayrık bir durumda bulunmakta, ancak Güneş'in etkisinden de kaçamamaktadırlar.

<span class="mw-page-title-main">Sednoid</span>

Sednoid, Güneş'e 47,8 AU mesafede, Kuiper Kuşağı'nın çok ötesinde bir enberide yer alan Neptün ötesi cisimlerin alt gruplarından birine verilen isimdir. Bu gruba mensup olan yalnız dört nesne bilinmektedir. Bunlar; 90377 Sedna, 2012 VP113, 541132 Leleākūhonua (2015 TG387) ve 2021 RR205 olup, çok daha fazla sayıda oldukları tahmin edilmektedir. Dördünün de enberisi 55 AU'dan büyüktür. Bu nesneler, görünüşte Güneş Sisteminin dışında yer almaktadır ve gezegenlerle önemli bir etkileşimde bulunmazlar. Genellikle ayrık nesne olarak gruplandırılırlar. Her ne kadar OCO'ların başlangıçta bilinen dört sednoitin enötesinden daha uzakta, yani 2.000 AU'nun mesafede olduğu tahmin edilse de, Scott Sheppard gibi bazı astronomlar sednoitlerin iç Oort bulutu nesneleri (OCO'lar) olduğunu düşünmektedir.

<span class="mw-page-title-main">C/2023 P1 (Nishimura)</span>

C/2023 P1 (Nishimura), Hideo Nishimura tarafından 12 Ağustos 2023 tarihinde keşfedilen uzun dönemli bir kuyruklu yıldızdır. Yedi aylık bir gözlem yayı ile kuyruklu yıldızın yörünge süresi 433 yıl olarak tahmin edilmektedir. 0,996'lık bir dışmerkezlik, kuyruklu yıldıza Güneş'ten ortalama uzaklığı olan yarı büyük ekseni yaklaşık 57 AU olarak sağlar ve bu, Eris'in ortalama uzaklığı olan 68 AU ile karşılaştırılabilir. Kuyruklu yıldız, Güneş Sistemi'ni terk etmeyecek ve en uzak noktasına (günöte) 2227 yılında ulaşacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Aşırı Neptün ötesi cisim</span>

Aşırı Neptün ötesi cisim (ETNO), Güneş Sistemi'nin en dış bölgesinde, Neptün'ün çok ötesinde Güneş'in yörüngesinde dolanan Neptün ötesi cisimlere verilen genel isimdir. Bir ETNO'nun en az 150-250 AU'luk dev bir yarı büyük ekseni vardır. Bilinen diğer tüm Neptün ötesi cisimlere kıyasla yörüngesi diğer dev gezegenlerden çok daha az etkilenir. Bununla birlikte, varsayımsal bir Dokuzuncu Gezegen ile kütleçekimsel etkileşimlerden etkilenerek bu nesneleri benzer türde yörüngelere yönlendirebilirler. Bilinen ETNO'lar, küçük yükselen ve alçalan düğüm mesafelerine sahip nesne çiftlerinin dağılımları arasında, dış tedirginliğe bir yanıtın göstergesi olabilecek, istatistiksel olarak oldukça anlamlı bir asimetri sergilerler.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.