Guido Buzzelli
| Guido Buzzelli | |
|---|---|
 Graziano Origa'nın çizgileriyle Guido Buzzelli (1927-1992) | |
| Doğum | Guido Buzzelli 27 Temmuz 1927 Roma, İtalya |
| Ölüm | 25 Ocak 1992 (64 yaşında) Roma, İtalya |
| Meslek | Çizgi romancı, yazar |
| Milliyet |  İtalya |
| Önemli ödülleri | tam liste |
Guido Buzzelli (27 Temmuz 1927, Roma - 25 Ocak 1992, Roma) İtalyan çizgi romancı, illüstratör ve ressamdır.
Günümüzde Buzzelli, İtalyan çizgi romanının en büyük ustalarından biri olarak kabul edilir. Aynı zamanda Canavarların Michelangelo'su ve İtalyan Goya'sı olarak[1] da adlandırılır. Buzelli'nin kısa öyküsü La Rivolta dei Racchi, ilk İtalyan "resimli romanı" olarak kabul edilir.
Hayatı
Guido Buzzelli'nin babası ve büyükbabası ressam, annesi modeldi. Ergenlik çağında Accademia di San Luca'daki ücretsiz kurslara katıldı. 18 yaşında önce Vittorio Cossio'nun, ardından Rino Albertarelli'nin stüdyosuna katıldı. 1946'da haftalık Argentovivo dergisinde çizimlerini yayınlatarak ilk çıkışını yaptı ve ardından Gli Albi Mano Nera ve Gli Albi Verdi serilerini çizdiği Edizioni E.M gibi pek çok Romalı yayıncıyla çalıştı.
1950'lerin başında yayıncı Gioggi'nin Zorro dergisiyle işbirliği yaptı ve Spada Kardeşler tarafından yayınlanan Mandrake, Flash Gordon, Kızılmaske gibi çizgi romanların kapaklarını hazırladı. Daha sonra İspanya'ya ve ardından İngiltere'ye taşındı. 1954'te Daily Mirror gazetesi için Angélique'i yarattı ve Fleetway ile işbirliği yaparak savaş türünde çeşitli çizgi roman serileri çizdi.
1960'ta aynı zamanda başlıca çalışma arkadaşı olacak Grazia de Stefani ile evlendikten sonra, başlangıçta kendini resme adadı ancak 1960'ların ikinci yarısında çizgi romana geri döndü. 1966'da kendi girişimiyle, şiddetin reddine odaklanan ve ertesi yıl Lucca Uluslararası Çizgi Roman Festivali'nde sergilenen La Rivolta dei Racchi' albümünü (Paçavraların İsyanı) üretti. Buzzelli'nin yazıp çizdiği bu eser herhangi bir yayıncı tarafından sipariş edilmemişti, ünlü karikatürist Georges Wolinski'nin Napoli'de festival kataloğunu bir gazete bayiinde bulması, Guido Buzzelli'nin bundan sonraki tüm sanat hayatını değiştirecekti. Wolinski'nin keşfedip Charlie Mensuel dergisinde yayınlamaya karar vermesi sayesinde Buzzelli büyük ün kazanacaktı. Bu girişim başarılı oldu ve Buzzelli'nin eserini keşfeden birçok Fransız ve İtalyan dergisiyle uzun bir işbirliği yapmasının önünü açtı.
Fransa'da Pilote, Circus, L'Écho des Savanes, Vailant, Métal Hurlant ve À Suivre gibi pek çok dergide çizimleri yayımlandı ve Nouvel Observateur'de yazar Michel Grisolia tarafından kendisine verilen bir tanımla "Michel-Ange des Monstres" yani "Canavarların Michelangelo'su" olarak tanındı.[1]
1973'te Yellow Kid ve 1979'da Crayon d'Or ödüllerini aldıktan sonra İtalyan dergileriyle işbirlikleri artmaya başladı. Linus, Alterlinus, L'Espresso, L'Eternauta, Psyco, Corriere dei Ragazzi, Comic Art, Playmen gibi dergilerin yanı sıra Paese Sera, Il Messaggero, L'Unità gibi gazetelere karikatürler ve öyküler çizdi ve La Repubblica gazetesinin Satyricon eki için çizimler yaptı.[2] Bu İtalyan basınıyla olan işbirliklerine bir süre sonra ünlü Fransız gazetesi Le Monde da eklendi.
Sergio Bonelli Editore için 1979 yılında Gino D'Antonio'nun metinleri üzerine Un Uomo Un'Avventura serisinin bir cildi olan L'Uomo del Bengala'yı çizdi. 1980'ler boyunca Comic Art ve L'Eternauta gibi çizgi roman konusunda uzmanlaşmış dergilerle işbirliği yaptı. Yine Bonelli için Claudio Nizzi'nin metinleri üzerine western serisi Tex'in bir hikâyesini çizdi: Tex il Grande!
Hayatı boyunca sürdürdüğü ressamlık faaliyetiyle dünyanın dört bir yanında (Roma, Napoli, Bari, Bologna, Paris, Deauville, Angoulême, Aix-en-Provence, Chantilly, Lizbon, Marsilya, Lucca, Brüksel, New York ve Montreal) sergiler açtı.
1980'lerin sonunda televizyonla işbirliği yapmaya başladı. Önce TG2 ile, ardından 1990-1992 yılları arasında yayınlanan videolar hazırladığı Fransız TV7 ile. İllüstratör ve ressam olarak çalışmalarının yanı sıra European Institute of Design okulunda dersler verdi.
Guido Buzzelli, 25 Ocak 1992 tarihinde Roma'da öldü.
Tarzı
Türkiye'de Maceraperest Çizgiler tarafından Büyük Macera adıyla yayınlanan Tex il Grande! macerasının önsözünde Guido Buzzelli'nin tarzı şu sözlerle anlatılıyor:
... Guido Buzzelli için insan yüzü bir dram öğesi olarak önem kazanır. Kas oyunları, el kol hareketleri, derinin belli belirsiz titreşimleri sanki öfkeli bir yaşama sevincinin belirtileridir. Guido Buzzelli'nin kişinin özsuyuna ulaşarak çizimlerinin sınırları içinde hapseder onu. Guido Buzzelli'nin çizfdiği Teks'in okurda yarattığı keyif, onun içerdiği enerji yayma özelliğinden kaynaklanır. Hiç kuşkusuz bu kozmik rock-and-roll'un temelinde hareket yatar. Hareket ise Guido Buzzelli'nin erişilmez ustalığını yansıttığı alandır.[2]
Ödülleri
- 1973: Yellow Kid Ödülü, Lucca Uluslararası Çizgi Roman Festivali, En İyi İtalyan Çizer[3]
- 1974: Premio ANAF, En İyi Çizer Ödülü (Franco Bonvicini ile birlikte)[4]
- 1976: Premio ANAF, En İyi Çizer Ödülü (Hugo Pratt ile birlikte)[4]
- 1979: Prix Le Crayon d'Or
Kaynakça
- ^ a b Sebastiani, Alberto (21 Ekim 2018). "Alla Riscoperta di Guido Buzzelli, Maestro di Fumetti" (İtalyanca). La Repubblica. 27 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024.
- ^ a b Canzio, Decio (1999). Tex Büyük Macera! (Tex Özel Sayı:1, Büyük Macera!). İstanbul: Maceraperest Çizgiler. s. 13. ISBN 9753292678.
- ^ "9° Salone Internazionale di Comics". Immagine Centro Studi (İtalyanca). 4 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2024.
- ^ a b "Premi Assegnati dall'ANAF dal 1974 al 1991" (PDF). Amici Del Fumetto. 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Ocak 2024.
