Großbeeren Muharebesi

Großbeeren Muharebesi
Alman Harekatı
Berlin'de Fransız Yürüyüşü
Tarih 23 Ağustos 1813 Bölge Großbeeren, Brandenburg Sonuç Koalisyon zaferi
Taraflar
Birinci Fransız İmparatorluğu Saksonya	İsveç Prusya Krallığı Rus İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Nicolas Oudinot Jean Louis Ebenezer Reynier	XIV. Karl Friedrich Wilhelm Freiherr von Bülow
Güçler
18,000	32,000
Kayıplar
3,076 ölü	1,049 ölü

Großbeeren Muharebesi, 23 Ağustos 1813'te komşu Blankenfelde ve Sputendorf'ta Friedrich von Friedrich Wilhelm Freiherr von Bülow komutasındaki Prusya III. Kolordusu ile Jean Reynier komutasındaki Fransız-Sakson VII. Kolordusu arasında meydana geldi. Napolyon, başkentlerini ele geçirerek Prusyalıları Altıncı Koalisyondan ayırmayı ummuştu, ancak Berlin'in güneyindeki bataklıklar, yağmur ve mareşal Nicolas Oudinot'un kötü sağlığı Fransızların yenilgisine katkıda bulundu.^[1]

Bautzen Muharebesi'nin ardından, Mayıs 1813'te Altıncı Koalisyon Savaşı sırasında, her iki taraf da planlamak ve daha iyi hazırlanmak için yedi haftalık bir ateşkes yapmayı kabul etti. Ağustos ayında savaşlar yeniden başladığında, Napolyon Prusya'nın başkenti Berlin'i almak için bir saldırı emri verdi. Prusyalıları savaşın dışında bırakmayı umuyordu. Bu arada, o esnada güneydoğu Almanya'da toplanmış olan büyük Avusturya ordusunun olası hamleleriyle başa çıkmak için ordusunun büyük bir kısmını stratejik savunmada tuttu.^[2] Bu görev için, saldırıya liderlik etmesi için en cesur ve en iyi komutanlarından biri olan Mareşal Oudinot'u seçti. Oudinot, sağlığının kötü olması nedeniyle bu onuru geri çevirmeye çalıştı. Geçen yıl Rusya'da yaşanan feci kampanya sırasında birkaç kez yaralanmıştı ve henüz tam olarak iyileşmemişti. Ancak imparator ısrar etti, bu yüzden Oudinot yaklaşık 70.000 kişilik üç kolordu ile Berlin'e ilerledi.^[3]

O sırada hem Napolyon hem de Oudinot tarafından bilinmeyen şey ise Napolyon'un hamlesi Kuzey Müttefik Ordusu'nun komutanı XIV. Karl tarafından yaratılan Trachenberg Planı'na (müttefiklerin ateşkes sırasında formüle edilen sefer planı) uygun olduğuydu. Plan büyük ölçüde Napolyon'un kendisiyle herhangi bir büyük, ana çatışmadan kaçınmak ve Fransız ordusunun her parçasını daha küçük savaşlarda yenerek imparatoru zayıflatmaya dayanıyordu.^[4]

Başlangıçta XIV. Karl, Berlin'in güneyinde doğal engellerin olmaması ve Napolyon'un Berlin'e saldırması durumunda Kuzey Müttefik Ordusu'nun İsveç Pomeranyası'na geri çekilme durumunda kalacağından ama İsveç Pomeranyası ile Berlin hattının geri çekilme için uygun bir hat olmamasından dolayı Berlin'in savunmanın tehlikeli olduğunu düşünüyordu.^[5] Bununla birlikte, siyasi nedenlerle ve Prusya'nın gerekirse Berlin'i kendi başlarına savunacakları konusundaki ısrarı nedeniyle, XIV. Karl şehrin savunmasını planlamaya başladı. XIV. Karl, yerel yol ağlarının düzeninden ve bataklık araziden yararlandı ve çeşitli kolordularını, Doğu-Batı yolundan ve açık araziden yararlanmasına yetecek kadar birkaç Kuzey-Güney yolu boyunca bir düşman ilerlemesini tutacak konuma yerleştirdi.^[4]

Fransız taarruzu, başlangıcından itibaren talihsizliklerle boğuştu. İlerlemenin başladığı gün, 19 Ağustos, şiddetli yağmur fırtınaları patlak verdi ve yolları çamurlu bataklığa çevirdi ve topçuları hareket ettirmeyi neredeyse imkansız hale getirdi. İlerlemeyi daha da engelleyen, Berlin'in güneyindeki bölge küçük göller ve bataklıklarla çapraz olarak birleşti. En iyi havalarda şehre güneyden yaklaşmak için sadece birkaç yol vardı. Ancak yağmur, Prusya savunma mevzilerinin çoğunu müstahkem adalara çevirdi. Oudinot, Kolordusunu aralarında çok az iletişim olan üç ayrı yolda ilerletmek zorunda kaldı.^[6]

General Bertrand'ın 13.000 kişilik IV. Kolordusu ve sağda 32 top, solda General Guilleminot'un çoğunlukla deneyimsiz yeni askerlerden oluşan 20.000 kişilik XII. Kolordusu bulunuyordu. Merkezde, General Jean Reynier'in VII. Kolordusu'nun ana kolundan ve büyük çoğunluğu Fransız müttefiki Sakson birliklerinden oluşan 27.000 kişilik birlik bulunuyordu. Oudinot ciddi bir muhalefet beklemiyordu ve süvari eksikliği onu düşmanın konumunu bilememesine neden oluyordu.

Berlin, eski Fransız Mareşali olan XIV. Karl komutasındaki Kuzey Ordusu tarafından savunuldu. Reynier'in birlikleri Großbeeren'e ulaştığında, XIV. Karl'ın ordusunun büyük bir kısmının savaş hazırlığı ile karşılaştı. Emir veya destek olmadan hareket ederek, İsveçliler tarafından 38.000 kişiye takviye edilmiş olan Bülow'un kolordusuna saldırdı ve ağır kayıplarla geri püskürtüldü. Fransızlar dinlenmek için Großbeeren'de çadır kurdu.

General Bülow, önünde tüm Fransız birliklerinin gücüne sahip olmayı beklemediğinden, Kuzey Ordusu Yüksek Komutanı İsveç Kralı Karl Johann'ın iradesine karşı saldırmaya karar verdi. Bu karar muhtemelen esas olarak yağan yağmurdan kaynaklanıyordu, çünkü çakmaklı tüfekler nem nedeniyle kullanılamaz hale geldi ve bu nedenle Fransız birimleri teknik avantajlarından mahrum kaldı. Savaş bir "vur ve bıçakla" idi. 64 silahlık bir sıra ateş açtı ve Fransızlar buna 44 daha güçlü Sakson topuyla karşılık verdi. Aynı zamanda Prusya birlikleri de köyün doğusundaki Kleinbeeren'den saldırdı.

General Reynier sol kanadını altı Sakson taburu ile güçlendirdi. Ancak General Bülow, akşam 6 civarında toplam 35.000 adamla bir süngü saldırısı emri verdi. Prusya ordusu, Napolyon'un birliklerini geri çekilmeye zorladıkları harap olmuş köye ilerledi.

Aynı zamanda, birlikleri gün içinde Reyniers'inkilerin çok gerisinde kalan Mareşal Oudinot, yakınlardaki Ahrensdorf'a ulaşmıştı. Bir gece saldırısı başlatan ancak Prusyalılar tarafından püskürtülen Großbeeren'i desteklemek için hemen 2.000 atlı gönderdi.

Şiddetli yağmurun bir sonucu olarak, tüm çakmaklı tüfekler nem nedeniyle kullanılamaz hale geldiğinden, Prusya piyade tüfeği M/1809, düşmanda olduğu gibi hareketsiz kaldı. Piyade savaşı bu nedenle süngü savaşı olarak gerçekleştirildi. 3. Doğu Prusya Piyade Alayı'nın silahşör yedek taburlarından oluşan 4. Yedek Alay'da süngü eğitimi verilmemişti. Bu yüzden yakın dövüşte dipçik kullanmak zorunda kaldılar. Burada "HACKE TAU" (vur) "Anavatandan uzaklaşın" diye bağırdılar. Sonuç olarak, alayın üyelerine Hacketäuer takma adı verildi. Kuzey Ren-Vestfalya'daki çok sayıda cadde ve yerleşim, bu piyade alayının anısına "Hacketäuer" adını taşıyor.

Aynı gece Reynier ve Oudinot, Wittenberg'e çekilmeye karar verdi. Napolyon'un güçlerinin Berlin'e saldırısı başarısız oldu ve Prusya başkentini düşman tarafından fethedilmekten kurtardı. Magdeburg'dan ilerleyen Girard Tümeni, 27 Ağustos 1813'te Hagelberg yakınlarında yok edildi. Von Bülow'un Kolordusu hafif kayıplar verdi, son derece iyi savaştı ve örgütlenmemiş Fransızların hemen peşine düşmek için emir istedi, ancak XIV. Karl tarafından dizginlendi.

Trachenberg Planı, Müttefikler tarafından Pläswitz Ateşkesi sırasında oluşturulan bir savaş stratejisiydi. Plan, savaşta Napolyon ile doğrudan angajmandan kaçınmayı savundu.

23 Ağustos 1813'te Großbeeren Muharebesi, Napolyon'suz bir Fransız Ordusuna karşı bir Prusya zaferiydi.

26 Ağustos 1813'te Katzbach Muharebesi, Napolyon'suz bir Fransız Ordusuna karşı bir Rus-Prusya zaferiydi.

26-27 Ağustos 1813'te, Dresden Muharebesi, Napolyon liderliğindeki bir Fransız Ordusunun zaferiydi.

İlerlemenin kontrol edildiğini fark eden ve ordusunun açıkta olduğuna inanan Oudinot, ağır kayıplar verdikten sonra Jüterbog'a geri çekilme emri verdi. Reynier 20 Sakson subayı ve 1.918 askere alınmış adam, 1.138 Fransız ve 14 silah ve 52 dolu cephane arabası kaybetti.

XIV. Karl, morali bozuk Fransızların aşırı savunmasızlığına ve Prusyalı generallerinin şiddetli protestolarına rağmen bir takip emri vermedi. Bülow ve Tauentzien, Oudinot komutasındaki Fransız kuvvetlerinin güneyde hızlı bir takiple tamamen yok edilebileceğini savundular ve XIV. Karl'ün sahadaki kıdemli Prusya komutanı Mareşal Blücher ve Prusya Kralı'na karşı aylaklığını protesto ettiler. Bununla birlikte XIV. Karl, Fransızları kovalamak için Berlin'den uzaklaşmanın, Ordusunu izole etmek, Mareşal Louis-Nicolas Davout'u ve Hamburg'daki 35.000 kişilik kuvvetini arkasında bırakarak iletişim hatlarını tehlikeye atmak anlamına geleceği için doğrudan Napolyon'un eline geçebileceğinden korkuyordu. Böylece XIV. Karl, Fransızlara herhangi bir Müttefik ordusu müdahale etmeden kendisine saldırmak için iç hatları kullanmasına izin verdi. Sonuç olarak ve Prusyalıların aşırı hoşnutsuzluğuna rağmen, Kuzey Müttefik Ordusu, başka bir Fransız saldırısı için Berlin yakınlarındaki elverişli savunma pozisyonunda kaldı.

Großbeeren'deki yenilgi, devam eden hastalıkla birleştiğinde, Oudinot'un güvenini sarstı ve genel olarak Wittenberg'e geri çekilmeye devam etti. Napolyon, Oudinot'ya öfkeliydi, yenilgisinden çok Luckau'ya dönmek yerine Wittenberg'e çekilmesinden dolayıydı. "Reggio Dükü'nden daha az beyne sahip olmak gerçekten zor!" Napolyon daha sonra Mareşal Michel Ney'i, kuvvet kaybetmiş ve morali bozuk birlik ve hasta Oudinot ile Berlin'de ikinci bir yürüyüşe liderlik etmesi için atadı. Sonuç, 6 Eylül 1813'te Dennewitz Muharebesi olacaktı.

Bu savaşın anısına Potsdam ve Bremen'de bir cadde ve Berlin'de iki cadde Großbeerenstrasse adını taşıyor.

1817'de, savaşı anmak için Karl Friedrich Schinkel tarafından tasarlanan dökme demir bir dikilitaş, Großbeeren'deki evanjelik kilisesinin eski kilise bahçesindeki taş bir kaide üzerine dikildi. Zengin doruk dekorasyonu ile Kreuzberg'deki kurtuluş savaşları anıtını anımsatıyor.

Großbeeren'de 23 Ağustos 1913'te adanmış bir anıt bulunmaktadır. Anıtta şu yazmaktadır: "Burada 23 Ağustos 1813'te Fransız ordusu, General Bülow komutasındaki Prusya birlikleri tarafından yenildi. Zafer, Berlin'i Fransız işgali tehdidinden kurtardı.” Savaş alanının arkasında, 10 metre yüksekliğindeki bir taş piramidin üzerindeki bir hatıra plaketinde General Von Bülow'un şu sözleri yer alıyor: "İsveç müttefiklerinin Berlin Gümrük Duvarına çekilme emirlerine karşı geldik ve Fransızlara ve müttefiklerine saldırı emri verdik."

Großbeeren zafer festivali yılda bir kez kutlanır. Bu halk festivalinin bir parçası olarak savaş, birçok şehirden ve tarihi dernekten vatandaşlar tarafından tarihi üniformalar ve tarihsel olarak modellenmiş ekipmanlarla yeniden canlandırılıyor.