Greif Operasyonu

Panzer V Panther savaş meydanında, M10 Wolverine gibi kamufle edilmiş. Greif Operasyonu (Türkçeː Griffon, Almancaː Unternehmen Greif), II. Dünya Savaşı'ndaki Bulge Muharebesi sırasında Waffen-SS komandosu Otto Skorzeny tarafından komuta edilen özel bir operasyondu. Operasyon Adolf Hitler'in buluşuydu ve amacı Meuse nehri üzerindeki bir veya daha fazla köprüyü yıkılmadan önce ele geçirmekti. Ele geçirilen İngiliz ve ABD Ordusu üniformalarını giyen ve ele geçirilen Müttefik araçlarını kullanan Alman askerleri, Müttefik hatlarının gerisinde kafa karışıklığına neden olacaktı. Araç, üniforma ve ekipman eksikliği operasyonu sınırladı ve Meuse köprülerinin güvenliğini sağlama şeklindeki asıl amacına hiçbir zaman ulaşamadı. Skorzeny'nin savaş sonrası duruşması, Cenevre Konvansiyonu'nun 4. maddesini açıklığa kavuşturan bir emsal oluşturdu: Alman askerleri, savaşa girmeden önce Müttefik üniformalarını çıkardıkları için, francs-tireurs olarak görülmemeleri gerekiyordu.

Bu adı kullanan daha önceki bir Nazi askeri operasyonu, yani Alman Ordusu tarafından 14 Ağustos 1942'de Sovyetler Birliği'ndeki Orsha ve Vitebsk civarında başlatılan partizan karşıtı bir operasyon vardı.

Arka plan

Skorzeny, Horthy'yi istifaya zorlamak için Macaristan Naibi Amiral Miklós Horthy'nin oğlu Miklós Horthy Jr.'ın kaçırılmasına nezaret ettiği Panzerfaust Operasyonu'nun başarısının ardından Hitler'in favorilerinden biri haline gelmişti. Almanya'ya dönüşünün ardından Skorzeny, 22 Ekim 1944'te Doğu Prusya'da, Rastenburg'daki karargahında Hitler'le görüşmek üzere çağrıldı Skorzeny'yi tebrik eden Hitler, planlanan Ardenler Taarruzu'nu ve bu taarruzda oynayacağı rolü özetledi .Hitler, Skorzeny'ye, Amerikalıların Aachen Muharebesi'nde ele geçirilmiş, üzerinde Alman işaretleri bulunan 3 Alman tankı kullandığını bildirdi Bu nedenle benzer bir birimin kurulmasını istedi.^[1]

Skorzeny, Panzer Tugayı 150 adında özel bir tugay oluşturacaktı. Bu tugayın amacı, Meuse nehri üzerindeki bir veya daha fazla köprüyü yıkılmadan önce ele geçirmekti. Hitler ona, Skorzeny ve adamlarının ABD üniforması giymesi halinde bunun daha hızlı ve daha az kayıpla başarılabileceğine karar verdiğini bildirdi. Hitler ayrıca, düşman üniforması giymiş küçük Alman birimlerin yanlış emirler vererek, iletişimi bozarak ve birlikleri yanlış yönlendirerek düşman arasında büyük kafa karışıklığına neden olabileceğini belirtti.^[2]

Skorzeny, 1907 Lahey Konvansiyonu uyarınca, ABD üniforması giyerken yakalanan adamlarından herhangi birinin casus olarak idam edilebileceğinin çok iyi farkındaydı ve bu olasılık, Generaloberst Jodl ve Mareşal von Rundstedt ile çok fazla tartışmaya neden oldu.^[3]

Panzer Tugayı 150

Ardennes Taarruzu'nun zamanlaması, Skorzeny'nin, Hitler'in Greif Operasyonu adını verdiği operasyon için yepyeni bir birimi görevlendirmek ve eğitmek için yalnızca beş veya altı haftası olduğu anlamına geliyordu. Dört gün içinde Panzer Tugayı 150'ye ilişkin planlarını Generaloberst Alfred Jodl'a gönderdi. 3.300 adam istemesine rağmen kendisine hemen izin verildi ve tam destek sözü verildi. 25 Ekim'de, "İngilizce ve aynı zamanda Amerikan lehçesini bilen" operasyon için uygun askerler talep eden bir emir yayınladı ve bu emir Batı Cephesi'ndeki tüm karargahlara iletildi ve bu talep kısa sürede Müttefikler tarafından öğrenildi.^[4]

Yeni tugayın ABD Ordusu araçlarına, silahlarına ve üniformalarına ihtiyacı vardı; OB West'ten, tugayın Doğu Bavyera'da, Grafenwöhr'de kurulan eğitim kampına teslim edilmek üzere 15 tank, 20 zırhlı araç, 20 kundağı motorlu silah, 100 cip, 40 motosiklet, 120 kamyon ve İngiliz ve ABD Ordusu üniforması bulması istendi. Teslim edilen ekipman, yalnızca kötü durumdaki iki Sherman tankı da dahil olmak üzere gereksinimleri karşılayamadı ve Skorzeny, Alman yedeklerini, beş tankı (Panzer V "Panther") ve altı zırhlı aracı kullanmak zorunda kaldı Tugay aynı zamanda talebin ne için olduğu hakkında hiçbir fikri olmayan birimler tarafından gönderilen Polonya ve Rus teçhizatıyla da doluydu. Daha da kötüsü, Skorzeny'nin elinde mükemmel İngilizce konuşan ve ABD deyimleri hakkında biraz bilgisi olan yalnızca 10 adam vardı, 30-40 kişi daha iyi İngilizce konuşuyordu ama argo bilgisi yoktu, 120-150 kişi İngilizceyi orta derecede iyi konuşuyordu, ama çoğunluğu çok az İngilizce konuşuyordu veya hiç İngilizce konuşamıyordu.

Bu aksiliklerle karşı karşıya kalan Skorzeny, Panzer Tugayı 150'yi üç taburdan ikiye indirdi ve en iyi İngilizce konuşan 150 kişiyi Almanca: Einheit Stielau adlı bir komando birliğinde topladı Skorzeny ayrıca Almanca: SS-Jagdverbände "Mitte" birliğinide bu işe aldı ve Almanca: SS-Fallschirmjäger-Abteilung iki birlik, 600 ve daha önce KG 200'den olan iki Luftwaffe paraşüt taburu, Panzer alaylarından tank mürettebatı ve topçu birliklerinden topçular verildi. Sonunda Grafenwöhr'de toplam 2.500 adam toplandı; bu sayı umulandan 800 daha azdı.

Toplanan ekipmanın nihai toplamı da umulandan daha azdı; yalnızca komando birimini donatmaya yetecek kadar ABD Ordusu silahı bulunmuştu ve yalnızca dört ABD Ordusu keşif arabası, 30 cip ve 15 kamyon bulundu; aradaki fark, Müttefik sembollerinin olduğu ABD zeytin yeşili renginde boyanmış Alman araçlarıyla oluşturuldu. Yalnızca tek bir Sherman tankı mevcuttu ve tugayın Panther tankları, kubbeleri çıkarılarak ve gövdeleri ve taretleri ince metal levhayla gizlenerek M10 tank avcıları olarak gizlendi. Kendi kuvvetleri tarafından tanınma sorunu çok önemliydi ve kendilerini çeşitli yöntemlerle tanıtmaları gerekiyordu: araçlarının arkasında küçük sarı bir üçgen sergilemek; silahlarını saat dokuz yönünde tutan tanklar; pembe veya mavi eşarp takan ve miğferlerini çıkaran birlikler.

Tugay harekete geçmeye hazırlanırken, kuşatma altındaki Dunkirk veya Lorient kasabalarını rahatlatacakları, Anvers'i ele geçirecekleri veya Paris'teki SHAEF'teki Müttefik Yüksek Komutanlığını ele geçirecekleri yönünde söylentiler yayılmaya başladı.^[5] Skorzeny'nin komutanlarının tugayın gerçek planlarından haberdar edilmesi ancak 10 Aralık'a kadar mümkün oldu. Panzer tuɡayı 150, Meuse nehri üzerindeki Amay, Huy ve Andenne'deki köprülerden en az ikisini, bunlar yok edilmeden önce ele geçirmeye çalışacaktı; Panzer ilerleyişi Ardenler, Eifel yaylaları ile Kuzey Denizi arasındaki Yüksek Bataklıklara ulaştığında birlikler operasyonlarına başlayacaktı. Üç grup (Kampfgruppe X, Kampfgruppe Y ve Kampfgruppe Z) daha sonra ayrı köprülere doğru ilerleyecekti.

Einheit Steilau misyonu

Einheit Steilau Komando birimi tugayın en iyi İngilizce konuşan kişilerinden oluşturulmuştu, ancak çok azının gizli operasyonlar veya sabotaj konusunda deneyimi vardı. Onları düzgün bir şekilde eğitmek için çok az zaman vardı, ancak yıkım ve radyo becerileri konusunda kısa kurslar verildi, ABD Ordusunun organizasyonu ve rütbe ve talim rozetleri üzerinde çalıştılar ve hatta bazıları tazelenmeleri için Küstrin ve Limburg'daki savaş esiri kamplarına gönderildi ABD savaş esirleriyle temas kurarak dil becerilerini geliştiriyorlardı.

ABD Ordusu üniformaları giymiş (kullanılan en yüksek ABD Ordusu rütbesi albay rütbesiydi), ABD Ordusu silahlarıyla donatılmış ve ABD Ordusu ciplerini kullanan komandolara üç görev verildi:

Beş veya altı kişiden oluşan yıkım ekipleri köprüleri, mühimmat depolarını ve yakıt depolarını yok edecekti.
Üç veya dört kişiden oluşan keşif devriyeleri, Meuse nehrinin her iki yakasında keşif yapacak ve ayrıca karşılaştıkları tüm ABD birimlerine sahte emirler iletecek, yol işaretlerini tersine çevirecek, mayın tarlası uyarılarını kaldıracak ve var olmayan mayın uyarılarıyla yolları kordon altına alacaktı.
"Öncü" komando birimleri, sahadaki telefon kablolarını ve radyo istasyonlarını yok ederek ve yanlış emirler vererek ABD'nin komuta zincirini bozmak için saldıran birimlerle yakın işbirliği içinde çalışacaktı.

Aksiyon

14 Aralık'ta Panzer tuɡayı 150, Bad Münstereifel yakınlarında toplandı ve 16 Aralık öğleden sonra, Yüksek Bataklıklara ulaştıklarında saldıran üç Panzer tümeninin, 1. SS Panzer Tümeni, 12. SS Panzer Tümeni ve 12. Tümeni'nin etrafında dolaşmak amacıyla ilerledi. Ancak 1. SS Panzer Tümeni iki gün içinde başlangıç noktasına ulaşamayınca Skorzeny, Greif Operasyonu'nun ilk hedeflerinin artık başarısızlığa mahkûm olduğunu fark etti.

Sonuç olarak Skorzeny, 17 Aralık'ta 6. Panzer Ordusu Karargâhında düzenlenen personel konferansına katıldı ve tugayının normal bir ordu birimi olarak kullanılmasını önerdi. Bu konuda anlaşmaya varıldı ve kendisine Malmedy'nin güneyinde toplanması ve Ligneuville [fr] 1. SS Panzer Tümeni Karargahına rapor vermesi emredildi.

21 Aralık 1944'te Skorzeny'nin komutasındaki bu tugay Malmedy'yi almaya çalıştı. Skorzeny tugayının birçok saldırısı sonunda ABD savunucuları tarafından başarıyla püskürtüldü. Bu, Almanların Bulge Muharebesi sırasında Malmedy'yi ele geçirmeye yönelik göze çarpan tek girişimi olacaktı.^[6]

Komandolar

Skorzeny teslim olmasının ardından, Ağustos 1945'te ABD Ordusu ile yaptığı röportajda Einheit Stielau faaliyetlerini anlattı. Ona göre, saldırının ilk birkaç gününde dört birlik keşif komandosu ve iki birlik yıkım komandosu gönderildi ve üç birlik, 1. SS Panzer Tümeni, 12. SS Panzer Tümeni ve 12. Volksgrenadier ile birlikte gitti. Skorzeny, bir komando ekibinin 16 Aralık'ta Malmedy'ye girdiğini ve başka bir ekibin aynı gün bir ABD Ordusu birimini Belçika'nın Poteau kentinden çekilmeye ikna etmeyi başardığını bildirdi. Başka bir ekip yol işaretlerini değiştirdi ve tüm ABD alayını yanlış yöne gönderdi.

Sonuç olarak, ABD askerleri, Alman casuslarını ortaya çıkarmak için diğer askerlere, yanıtlarını yalnızca Amerikalıların bileceğini düşündükleri sorular sormaya başladı; bunlar arasında belirli eyaletlerin başkentlerinin isimlendirilmesi, ABD ile ilgili spor ve önemsiz sorular vb. de vardı. Bu uygulama, ABD'li Tuğgeneral Bruce Clarke'ın, yanlışlıkla Chicago Cubs'ın Amerikan Ligi'nde olduğunu söylemesinin ardından bir süre silah zoruyla tutulmasıyla sonuçlandı.^[7]^[8]^[9]^[10] ve bir yüzbaşı, bunu yaptıktan sonra bir hafta gözaltında kaldı Alman botları giyerken yakalandı General Omar Bradley, kendisine bu tür sorular sormaktan hoşlanan kontrol noktası muhafızları tarafından personel arabasında defalarca durduruldu. Skorzeny komando paranoyası da çok yaygın olan trajik kimlik yanılgısı vakalarına katkıda bulundu Ardennes'in her yerinde ABD askerleri, şüpheli ABD askeri polislerini gerçek GI'lar olduklarına ikna etmeye çalıştı. 20 Aralık'ta iki ABD askeri gergin bir askeri polis tarafından öldürüldü.^[11] 2 Ocak 1945 gibi geç bir tarihte, Bastogne'nin Wardin bölgesine hareket eden ABD 6. Zırhlı Tümeni'nden bir zırhlı görev kuvveti, kimlik hatası nedeniyle ABD 35. Piyade Tümeni'ne ateş açtığında iki ABD askeri daha öldürüldü ve çok sayıda kişi yaralandı.^[12]

Toplamda, ABD üniforması giyen 44 Alman askeri ABD hatları üzerinden gönderildi ve sekizi dışında hepsi geri döndü; son askerler 19 Aralık'ta hatlardan gönderildi; bundan sonra sürpriz unsuru ortadan kalktı ve Alman üniforması giymeye geri döndüler. O zamanlar düşman hatlarının arkasına kamuflajlı keşif birimleri göndermek alışılmadık bir uygulama değildi, ancak Greif Operasyonu'nun etkisi nedeniyle bunun her olayı Skorzeny'nin adamlarına atfedildi. Buna ek olarak, Alman piyadeleri sıklıkla buldukları ABD Ordusu kıyafetlerini kurtarıyordu, bu nedenle normal Alman birliklerinin ABD üniforması giyerken öldürülmesi veya yakalanması söz konusu değildi.^[13]

Eisenhower söylentisi

Greif Operasyonu'nun yol açtığı kafa karışıklığı o kadar büyüktü ki, ABD Ordusu "her yerde casusları ve sabotajcıları gördü". Belki de en büyük panik, 17 Aralık'ta Aywaille yakınlarında bir Alman komando ekibinin yakalanmasıyla yaşandı Manfred Pernass, Günther Billing ve Wilhelm Schmidt, doğru şifreyi veremeyince yakalandılar. Skorzeny'nin General Dwight Eisenhower ve ekibini yakalamayı planladığı yönündeki söylentiyi yayan kişi Schmidt'ti^[14] Greif Operasyonu'nun aldatma unsurlarını (hedeflerini olmasa da) özetleyen bir belge daha önce Heckhuscheid yakınlarındaki ABD 106. Piyade Tümeni tarafından ele geçirilmişti ve Skorzeny zaten İtalyan diktatör Benito Mussolini'yi (Meşe Operasyonu) ve Panzerfaust Operasyonunu kurtarmasıyla tanındığı için Amerikalılar bu hikâyeye inanmaya fazlasıyla istekliydiler ve Eisenhower'ın, 1944 Noelini güvenlik nedenleriyle izole bir şekilde geçirmek zorunda kalmasından "hoşlanmadığı" bildirildi. Birkaç gün hapis yattıktan sonra öfkeyle dışarı çıkması gerektiğini ve birisinin onu öldürmeye çalışmasını umursamadığını söyleyerek ofisinden ayrıldı.^[15]

Sonrası

Pernass, Billing ve Schmidt, 21 Aralık'ta Henri-Chapelle'de askeri duruşmaya çıkarıldı ve ölüm cezasına çarptırıldı; 23 Aralık'ta idam mangası tarafından idam edildiler. Üç Alman daha 23 Aralık'ta yargılandı ve 26 Aralık'ta Henri-Chapelle'de vuruldu; yedi kişi daha 26 Aralık'ta yargılandı ve 30 Aralık'ta Henri-Chapelle'de idam edildi; diğer üç kişi de 31 Aralık'ta yargılanıp, 13 Ocak 1945 Huy'da idam edildi.^[14] Bu infazlar ABD Birinci Ordusu tarafından gerçekleştirildi. Bu idamların tümü, General Dwight Eisenhower'ın talimatı üzerine On İkinci ABD Ordu Grubu Komutanı General Omar Bradley tarafından kendisine verilen yetkiye uygun olarak ABD Birinci Ordusunun komutanı Korgeneral Courtney Hodges tarafından yerine ɡetirildi.

Ekibin Greif Operasyonu lideri Günther Schulz, Mayıs 1945'te bir askeri komisyon tarafından yargılandı ve 14 Haziran'da Almanya'nın Braunschweig kenti yakınlarında idam edildi. Duruşmasının neden Mayıs 1945'e ertelendiği bilinmiyor ve idam cezasının infazını kimin emrettiği de belli değildir. İnfazı ABD Dokuzuncu Ordusu tarafından gerçekleştirildi.^[16]

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Skorzeny, Bulge Muharebesi sırasında savaş yasalarını ihlal ettiği iddiasıyla 1947'deki Dachau Duruşmalarında savaş suçlusu olarak yargılandı. Kendisi ve Panzer tuɡayı 150'nin dokuz subayı, ABD üniformalarını uygunsuz bir şekilde kullanmakla, "bu üniformalarla kılık değiştirerek çatışmaya girmek ve ABD silahlı kuvvetleri mensuplarına haince ateş edip onları öldürmekle" suçlandı. Ayrıca, bir savaş esiri kampından ABD savaş esirlerine gönderilen ABD üniformalarını ve Kızıl Haç paketlerini haksız yere ele geçirmekle de suçlandılar. Tüm sanıkları beraat ettiren askeri mahkeme, düşman üniformalarının çatışma sırasında kullanılması ile aldatma dahil diğer amaçlarla kullanılması arasında bir ayrım yaptı; Skorzeny'nin aslında ABD üniformalarıyla savaşma emri verdiği gösterilemedi. Skorzeny, Alman hukuk uzmanlarının kendisine, adamlarına ABD üniforması giyerek çatışmaya girme emri vermediği sürece böyle bir taktiğin meşru bir savaş hilesi olduğunun söylendiğini söyledi.^[17] Sürpriz bir savunma tanığı, eski bir Müttefik SOE ajanı olan FFE Yeo-Thomas'tı ve kendisi ve adamlarının düşman hatlarının arkasında Alman üniforması giydiğini ifade etti.

Ayrıca bakınız

1939 Gleiwitz olayı
Hitler'in 1942 Komando Emri
Shibboleth, dostları askeri düşmanlardan ayırmak için telaffuz veya kültürel bilgiyi kullanma uygulaması

Kaynakça

^ Hitler's War by David Irving page 769
^ Delaforce, Patrick (2006). The Battle of the Bulge: Hitler's Final Gamble. Pearson Education. s. 56. ISBN 1-4058-4062-5.
^ Mitcham, Samuel W. (2008). Panzers in Winter: Hitler's Army and the Battle of the Bulge. Greenwood Publishing Group. s. 30. ISBN 978-0-275-97115-1.
^ Pallud, p. 4
^ Delaforce, p. 60
^ Cole, Hugh M. (1965). The Ardennes: Battle of the Bulge. Washington DC: Office of the Chief of Military History, Department of the Army. ss. 360-363. 13 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Samuel W. Mitcham Jr. (10 Ocak 2008). Panzers in Winter: Hitler's Army and the Battle of the Bulge. Stackpole Military History. Stackpole Books. s. 81. ISBN 978-0-8117-3456-1.
^ McNeese, Tim (1 Eylül 2003). Battle of the Bulge (İngilizce). Infobase Publishing. ISBN 9780791074350.
^ Beevor, Antony (1 Ocak 2015). Ardennes 1944: Hitler's Last Gamble (İngilizce). Penguin Publishing Group. ISBN 9780670025312.
^ Frost, Mark (15 Mayıs 2007). The Second Objective. Hachette Books. ISBN 9781401387730 – Google Books vasıtasıyla.
^ Parker, Danny (21 Eylül 1999). Battle Of The Bulge: Hitler's Ardennes Offensive, 1944–1945. Da Capo Press. s. 197. ISBN 1-5809-7023-0.
^ "German Special Operations in the 1944 Ardennes Offensive" (PDF). 25 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 12 Eylül 2023.
^ Pallud, p. 14
^ ^a ^b Pallud, p. 15
^ Lee, Martin A. (1999). The Beast Reawakens: Fascism's Resurgence from Hitler's Spymasters to today's Neo-Nazi Groups and Right-Wing Extremists. Taylor & Francis. s. 32. ISBN 0-415-92546-0.
^ Rylan Sekiguchi, Stephen John Stedman (2005). An examination of war crimes tribunals. Leland Stanford Junior University Board of Trustees. s. 103.
^ Gary D. Solis (15 Şubat 2010). The Law of Armed Conflict: International Humanitarian Law in War. Cambridge University Press. s. 432. ISBN 978-0-5218-7088-7.