İçeriğe atla

Gregg L. Semenza

Gregg L. Semenza
Semenza in Stockholm, December, 2019
DoğumGregg Leonard Semenza
12 Temmuz 1956 (68 yaşında)
New York. New York, ABD
ÖdüllerAlbert Lasker Award for Basic Medical Research (2016)
Nobel Prize in Physiology or Medicine (2019)
Kariyeri
Çalıştığı kurumlarJohns Hopkins School of Medicine

Gregg Leonard Semenza (12 Temmuz 1956 doğumlu), Johns Hopkins Tıp Fakültesi'nde bir Çocuk Doktoru ve Genetik Tıp Profesörüdür. Hücre Mühendisliği Enstitüsü'nde vasküler program direktörü olarak görev yapmaktadır.[1] Albert Lasker Temel Tıbbi Araştırma Ödülü'nü 2016'da aldı.[2] Kanser hücrelerinin oksijen açısından fakir ortamlara uyum sağlamasına izin veren HIF-1'i keşfiyle tanınıyor. William Kaelin Jr. ve Peter J. Ratcliffe ile "hücrelerin oksijen varlığını nasıl algıladığı ve buna uyum sağladığına dair keşifler" için 2019 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü paylaştı.[3][4]

Erken dönem

Semenza, 12 Temmuz 1956'da[5] New York, Flushing'de doğdu. O ve dört kardeşi , New York, Westchester County'de büyüdü.[6]

Eğitim ve kariyer

Semenza, New York, Westchester County'de büyüdü ve New York, Tarrytown'daki Washington Irving Intermediate School'da okudu. Daha sonra futbol takımında orta saha oyuncusu olduğu Sleepy Hollow Lisesi'ne girdi ve 1974'te mezun oldu.[6] Harvard Üniversitesi'nde bir lisans öğrencisi olarak tıbbi genetik okudu ve kromozom 21 üzerinde genleri haritaladı. Doktora için gittiği Pennsylvania Üniversitesi'nde, beta-talasemi çekinik genetik bozukluğuna bağlı genleri dizinledi.[7][8] Semenza sonradan Johns Hopkins Üniversitesi'nde doktora sonrası bursu tamamlamadan Duke Üniversitesi'nde Pediatri bitirdi.[9] Semenza, doktorasını takiben Johns Hopkins Hücre Mühendisliği Enstitüsü'nde Vasküler Programın kurucu direktörü oldu.

Ödüller

  • 1989: Biyomedikal Bilimde Lucille P. Markey Scholar Ödülü, Markey Trust[10]
  • 1995: Amerikan Klinik Araştırma Derneği ödülü[11]
  • 2000: E. Mead Johnson Pediatri Araştırma Ödülü, Pediatrik Araştırma Derneği[12]
  • 2008: Ulusal Bilimler Akademisi[13]
  • 2008: Amerikan Hekimler Birliği ödülü[10][14]
  • 2010: Gairdner Vakfı Uluslararası Ödülü[15]
  • 2012: Tıp Enstitüsü ödülü[16]
  • 2012: Lefoulon-Delalande Vakfı Bilimsel Büyük Ödülü[17]
  • 2012: Stanley J. Korsmeyer Ödülü, American Society for Clinical Investigation[18]
  • 2014: Wiley Ödülü[19]
  • 2016: Albert Lasker Temel Tıbbi Araştırma Ödülü (William Kaelin ve Peter J. Ratcliffe ile birlikte)[20][21]
  • 2019: Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü (William Kaelin ve Peter J. Ratcliffe ile birlikte), Nobel Ödülü komitesi tarafından "hücrelerin oksijen mevcudiyetini nasıl algıladığı ve buna nasıl uyum sağladığına dair keşiflerinden dolayı" ödüllendirildi.[4][22][23]

Kaynakça

  1. ^ "Gregg L. Semenza, M.D., Ph.D." 30 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "Oxygen sensing – an essential process for survival - The Lasker Foundation". The Lasker Foundation. 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2019". NobelPrize.org (İngilizce). 9 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  4. ^ a b Kolata (7 Ekim 2019). "Nobel Prize in Medicine Awarded for Research on How Cells Manage Oxygen - The prize was awarded to William G. Kaelin Jr., Peter J. Ratcliffe and Gregg L. Semenza for discoveries about how cells sense and adapt to oxygen availability". The New York Times. 8 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "NYT=20191007" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  5. ^ "Gregg L. Semenza: Facts". nobelprize.org. 7 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2019. 
  6. ^ a b "Profile of Gregg L. Semenza". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 107 (33): 14521-14523. 17 Ağustos 2010. doi:10.1073/pnas.1009481107. PMC 2930469 $2. PMID 20679204.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Ahmed" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  7. ^ "Johns Hopkins geneticist Gregg Semenza wins Lasker Award for insights into how cells sense oxygen". 13 Eylül 2016. 14 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ Molecular genetic analysis of the silent carrier of beta thalassemia (haplotype) (Ph.D. tez). University of Pennsylvania. 1984. 12 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021 – ProQuest vasıtasıyla. 
  9. ^ "Gairdner Award". 7 Ekim 2019. 13 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ a b "Gregg L. Semenza, M.D., Ph.D." Johns Hopkins Medicine. 30 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019. 
  11. ^ "Gregg L. Semenza, MD, PhD". American Society for Clinical Investigation. 6 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  12. ^ "E. Mead Johnson Award in Pediatric Research". Archived version of American Pediatric Society website. 15 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  13. ^ "72 New Members Chosen By Academy". nationalacademies.org. 1 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  14. ^ "2008 Elected Members". Association of American Physicians. 20 Aralık 2019. 20 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019. 
  15. ^ "Nobel Prize in Physiology or Medicine awarded to 2010 Gairdner Laureates". gairdner.org. 7 Ekim 2019. 7 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  16. ^ "Two NAM Members Receive Albert Lasker Basic Medical Research Award". nam.edu. 17 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  17. ^ "Gregg L. Semenza". Institut de France. Grands Prix des Fondations. 21 Nisan 2015. 12 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2017. 
  18. ^ "The 2012 Stanley J. Korsmeyer Award: William G. Kaelin, Jr., MD, and Gregg L. Semenza, MD, PhD". www.the-asci.org. 15 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  19. ^ "Wiley: The 13th Annual Wiley Prize in Biomedical Sciences Awarded for Advancements in Oxygen Sensing Systems". www.wiley.com. 20 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  20. ^ Hurst (13 Eylül 2016). "William Kaelin, Peter Ratcliffe, and Gregg Semenza receive the 2016 Albert Lasker Basic Medical Research Award". The Journal of Clinical Investigation. 126 (10): 3628-3638. doi:10.1172/JCI90055. ISSN 0021-9738. PMC 5096796 $2. PMID 27620538. Further support for an oxygen-sensing mechanism was provided by the discovery of erythropoietin (EPO), a glycoprotein hormone that stimulates erythrocyte production [...] During the same time period in which Semenza was developing EPO-transgenic mice, Peter Ratcliffe, a physician and kidney specialist, was establishing a laboratory in Oxford University’s Nuffield Department of Medicine to study the regulation of EPO 
  21. ^ "Oxygen sensing – an essential process for survival". The Lasker Foundation (İngilizce). 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  22. ^ Gallagher (7 Ekim 2019). "How cells sense oxygen wins Nobel prize" (İngilizce). 7 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2019. 
  23. ^ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2019". NobelPrize.org. 9 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Thomas A. Steitz</span> Amerikalı biyokimyager (1940 – 2018)

Thomas Arthur Steitz, Amerikalı biyokimyacı ve moleküler biyofizikçi.

<span class="mw-page-title-main">Avram Hershko</span>

Avram Hershko İsrailli hekim ve biyokimyacı.

<span class="mw-page-title-main">Carol W. Greider</span>

Carolyn Widney "Carol" Greider, Amerikalı moleküler biyolog. Johns Hopkins Üniversitesi'nde profesör, Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü Direktörü. Elizabeth Blackburn'ün Kaliforniya Üniversitesi'nde yüksek lisans öğrencisi iken, 1984 yılında telomeraz enzimini keşfetti. Greider, kromozom uçlarındaki telomer yapısı ile ilgili araştırmalara öncülük etmiştir. Elizabeth Blackburn ve Jack W. Szostak ile birlikte telomer yapısının telomeraz enzimi ile ilerleyici kısalmalardan nasıl korunduğunu keşfetmesi sebebiyle 2009 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü kazandı.

<span class="mw-page-title-main">Mario Capecchi</span> Nobel Ödüllü moleküler genetikçi

Mario Renato Capecchi, İtalyan asıllı Amerikalı moleküler genetikçi ve 2007 Nobel Tıp Ödülü sahibi bilim insanı. 2007 yılında Martin Evans ve Oliver Smithies ile Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü paylaştı. Günümüzde Utah Üniversitesinde profesörlük yapmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Günter Blobel</span>

Günter Blobel, Alman-Amerikalı biyolog.

<span class="mw-page-title-main">Andrew Z. Fire</span> Amerikalı biyolog

Andrew Z. Fire patoloji ve Tıp bölümünde Stanford Üniversitesi Okulu'nda Amerikalı biyoloji profesörüdür. Kendisi RNA müdahalesi (RNAi) keşfi için, Craig C. Mello ile birlikte, Fizyoloji veya Tıp 2006 Nobel Ödülü kazandı. Bu araştırma, Washington Carnegie Enstitüsü'nde yürütülen ve 1998 yılında yayımlanmış bir çalışmadır.

<span class="mw-page-title-main">Elizabeth Blackburn</span> Avustralyalı-Amerikalı araştırmacı

Elizabeth Helen Blackburn Avustralya doğumlu Amerikalı moleküler biyolog. Kromozomların uç kısımlarında bulunan ve kromozomları koruyan telomer isimli yapılarla ilgili çalışmalarıyla bilinir. Telomer yapımında etkin telomeraz enziminin kaşifleri arasındadır. Bu çalışmalarından dolayı 2009 yılında Carol W. Greider ve Jack W. Szostak ile birlikte Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü kazandı. Tıbbi etik üzerine de çalışmaları vardır.

<span class="mw-page-title-main">Oliver Smithies</span>

Oliver Smithies, İngiltere doğumlu Amerikalı genetikçi. 2007 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü sahiplerinden birisidir. 1955 yılında jel elektroforezi keşfetmiştir Ayrıca Mario Capecchi ve Martin Evans ile eş zamanlı olarak daha sonra gen hedeflemesi ve nakavt fare tekniklerinde kullanılacak transgenik DNA ve genomik DNA arasındaki homolog rekombinasyon tekniğini keşfetmiş, 10 Ocak 2017'de 91 yaşında ölmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Werner Arber</span>

Werner Arber İsviçreli mikrobiyolog ve genetikçi. Amerikalı araştırmacılar Hamilton Smith ve Daniel Nathans ile birlikte, Werner Arber 1978 yılı Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü restriksiyon endonükleaz enzimlerini keşfi nedeniyle kazanmıştır. Bu araştırmacıların çalışmaları rekombinant DNA teknolojisinin gelişimine öncülük etmiştir.

Daniel Nathans Amerikan Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü sahibi mikrobiyolog.

<span class="mw-page-title-main">George H. Hitchings</span> 1988 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü sahibi Amerikalı hekim

George Herbert Hitchings Amerikalı hekim. 1988 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü James W. Black ve Gertrude Elion ile birlikte "ilaç tedavisine ilişkin önemli ilkeleri keşifleri için" kazanmıştır. Hitchings özellikle kemoterapi çalışmalarıyla bu ödüle hak kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Dendritik hücre</span>

Dendritik hücreler memelilerin bağışıklık sistemini oluşturan immün hücrelerden biridir. Bu hücrelerin ana işlevi antijenleri işlemek ve immün sistemin diğer hücrelerine yüzeyinden sunmaktır. Diğer bir deyişle dendritik hücreler antijen sunan hücre görevi görürler. Doğuştan bağışıklık sistemi ve adaptif immün sistem arasında haberci olarak hareket ederler.

<span class="mw-page-title-main">Tu Youyou</span>

Tu Youyou, ilaç kimyacısı ve eğitimci. Artemisinin ve dihidroartemisinin kaşifi olarak bilinir. Artemisinin ve dihidroartemisinin'i malaria tedavisi için kullanılmıştır ve milyonlarca hayat kurtarmıştır. Onun artemisinin ve malaria tedavisini keşfetmesi 20. yüzyılda tropikal tıbbın önemli bir atılımı ve Güney Asya, Afrika ve Güney Amerika'da tropik ve gelişmekte olan ülkelerdeki insanlar için sağlıkta iyileşme olarak görülüyor. Çalışmalarından dolayı 2011 yılında klinik tıpta Lasker ödülü ve 2015'te William C. Campbell ve Satoshi Ōmura ile birlikte Nobel Fizyoloji ve Tıp ödülünü almıştır. Tu Youyou fizyoloji veya tıp dalında ilk nobel ödülünü alan Çinli kadındır.

<span class="mw-page-title-main">Jennifer Doudna</span> Amerikalı biyokimyager

Jennifer Doudna, CRISPR gen düzenleme alanındaki öncü çalışmaları nedeniyle Emmanuelle Charpentier ile birlikte 2020 Nobel Kimya Ödülü'ne layık görülen Amerikalı biyokimyager. Berkeley'deki California Üniversitesi'nde Kimya ve Moleküler ve Hücre Biyolojisi Bölümü'nde Li Ka Shing Şansölye Başkanı Profesördür. 1997'den beri Howard Hughes Tıp Enstitüsü'nde araştırmacı olarak çalışmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">James P. Allison</span>

James Patrick Allison, Teksas Üniversitesi MD Anderson Kanser Merkezi'nde immünoloji profesörü ve başkanı ve immünoterapi platformunun yönetici direktörü olan Amerikalı bir immünolog ve Nobel ödüllü bilim insanıdır.

<span class="mw-page-title-main">William Kaelin</span> Harvard Üniversitesi tıp profesörü; Nobel Ödülü

William G. Kaelin Jr., Amerikalı Nobel ödüllü bir hekim ve bilim insanıdır. Harvard Üniversitesi ve Dana-Farber Kanser Enstitüsü'nde tıp profesörüdür. Laboratuvarı tümör baskılayıcı proteinler üzerinde çalışmaktadır. Kaelin, 2016 yılında Albert Lasker Temel Tıbbi Araştırma Ödülü ve AACR Prenses Takamatsu Ödülü'nü aldı. Ayrıca 2019'da Peter J. Ratcliffe ve Gregg L. Semenza ile birlikte Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü kazandı.

<span class="mw-page-title-main">Peter J. Ratcliffe</span>

Sir Peter John Ratcliffe, FRS, FMedSci ,İngiliz nefrolog ve Nobel ödüllü bilim insanıdır. Oxford'daki John Radcliffe Hastanesi'nde klinisyen ve 2004'ten 2016'ya kadar Oxford Üniversitesi'nde Nuffield Klinik Tıp Bölümü Profesörü ve Klinik Tıp Bölümü başkanı olarak çalıştı. 2004'ten beri Oxford Magdalen College'ın bir üyesidir. 2016 yılında Francis Crick Enstitüsü'nde Klinik Araştırma Direktörü oldu. Oxford'da Ludwig Kanser Araştırmaları Enstitüsü üyesi ve Oxford Üniversitesi Hedef Keşif Enstitüsü Direktörü olarak görevini sürdürdü.

<span class="mw-page-title-main">Michael Houghton</span> araştırmacı

Michael Houghton Nobel Ödülü sahibi bir İngiliz bilim insanıdır. Qui-Lim Choo, George Kuo ve Daniel W. Bradley ile birlikte 1989'da Hepatit C'yi keşfetti Ayrıca 1986'da Hepatit D genomunu keşfedenlerden birisidir. Hepatit C virüsünün (HCV) keşfi, kandaki HCV'yi tespit etmek için teşhis reaktiflerinin hızla geliştirilmesine yol açtı ve bu da kan transfüzyonu yoluyla HCV kapma riskini üçte birden yaklaşık iki milyonda bire düşürdü. Antikor testinin yalnızca ABD'de yılda en az 40.000 yeni enfeksiyonu ve dünya çapında çok daha fazlasınını önlediği tahmin edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Charles M. Rice</span> araştırmacı

Charles Moen Rice Amerikalı bir virolog ve asıl araştırma alanı Hepatit C virüsü olan Nobel Ödülü sahibi bilim insanı. New York City'deki Rockefeller Üniversitesi'nde viroloji profesörü ve Cornell Üniversitesi ile Washington Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde yardımcı profesördür.

Michael Warren Young Amerikalı biyolog ve genetikçi. Otuz yılı aşkın süredir Drosophila melanogaster de genetik olarak kontrol edilen uyku ve uyanıklık modellerini araştırmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.